"Όποιος θέλει να προσεύχεται με καθαρό νου, πρέπει να μη μαθαίνει τα νέα των εφημερίδων, να μη διαβάζει βιβλία άσχετα προς τήν πνευματική μας ζωή, και κυρίως όσα διεγείρουν τα πάθη, και να μη
μαθαίνει από περιέργεια όσα σχετίζονται με τη ζωή των άλλων. Όλα αυτά φέρνουν στο νου αλλότριες σκέψεις, και όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να τις διευκρινίσει, αυτές ακόμη περισσότερο συγχύζουν καί επιβαρύνουν τήν ψυχή.
* * *
Όταν η ψυχή διδαχθεί τήν αγάπη από τόν Κύριο, τότε θλίβεται για όλη τήν οικουμένη, για όλη τήν κτίση του Θεού καί προσεύχεται, ώστε όλοι να μετανοήσουν καί δεχθούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αν, όμως, η ψυχή χάσει τη χάρη, φεύγει η αγάπη από αυτήν, γιατί χωρίς χάρη Θεού είναι αδύνατον να αγαπά κάποιος τους εχθρούς, καί τότε βγαίνουν από τήν καρδιά διαλογισμοί πονηροί, όπως λέει ο Κύριος (Ματθ. ιε΄19· Μαρκ. ζ΄ 21-22).
* * *
Χωρίς τήν ταπείνωση του Χριστού δεν καθαρίζεται ο νους καί δεν αναπαύεται ποτέ η ψυχή εν τω Θεώ, αλλά ταράζεται πάντοτε από διάφορους λογισμούς, που παρεμποδίζουν τη θεωρία του Θεού.
Ω, η κατά Χριστόν ταπείνωση! Όποιος σε δοκίμασε, ορμά προς τόν Θεό ακόρεστα ημέρα καί νύχτα.
* * *
Ω, πόσο ασθενής είμαι! Έγραψα λίγο καί αμέσως κουράστηκα καί το σώμα θέλει ανάπαυση. Καί ο Κύριος όταν ήταν στη γη, «έν τη σαρκί Αυτού», γνώρισε τήν ανθρώπινη ασθένεια. Καί Αυτός, ο Ελεήμων, κουραζόταν από τήν οδοιπορία καί κοιμόταν στο πλοίο τήν ώρα της τρικυμίας· καί όταν Τόν ξύπνησαν οι μαθητές, τότε πρόσταξε τη θάλασσα καί τόν άνεμο να σιγήσουν καί έγινε μεγάλη γαλήνη.
Έτσι καί στην ψυχή μας, όταν επικαλούμαστε το άγιο όνομα του Κυρίου, γίνεται μεγάλη γαλήνη.
Δώσε μας, Κύριε, να Σε δοξάζουμε ως τήν τελευταία μας πνοή.
_____________
Στην πλάνη πέφτει κάποιος είτε από απειρία είτε από υπερηφάνεια. Καί αν είναι από απειρία, ο Κύριος θεραπεύει γρήγορα αυτόν που πλανήθηκε, αν όμως είναι από...
