Ομιλία εις την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα – Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)




 (Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ’ 5-42)

Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σω­ματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη. Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπί­ζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν’ αναζωο­γονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλ­λος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν απο­κτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη. Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυ­γές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τρα­γούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων. Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει – που δε θα μπο­ρούσε ούτε κι ολόκληρος ωκεανός να τη σβήσει – τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Μόνο όταν βρεθείς στο επίπεδο αυτό της ακό­ρεστης πνευματικής δίψας, της δίψας εκείνης που ένιω­σε κι ο Δαβίδ, θα ...

Ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος – Η ιστορία τον ανέδειξε Μέγα και η Εκκλησία Άγιο (21 Μαΐου)


Και μόνο το όνομα Κωνσταντίνος ν’ ακουσθεί, συγκινεί κάθε χριστιανική καρδιά, όχι μόνο σήμερα αλλά από πολλά χρόνια πριν, διότι συνδέεται με τους θρύλους της φυλής, ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι».
Συγκινεί, διότι ο πρώτος που έφερε το όνομα ο Κωνσταντίνος ο Α’ ο Μέγας, υπήρξε όχι μόνο ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες της παγκόσμιας ιστορίας αλλά κάτι παραπάνω. Υπήρξε Άγιος.
Κι όταν ακούσουν την λέξη Άγιος, αρχίζουν να διαμαρτύρονται οι κράχτες της αθεΐας και της απιστίας. Είναι Άγιος; Στρατηγός, ναι είναι, Βασιλιάς και Αυτοκράτορας ναι. Μέγας ναι είναι, αλλά Άγιος; Όχι, δεν είναι Άγιος λένε. Γιατί δεν είναι Άγιος; Διότι, λένε, ότι ο Μ. Κωνσταντίνος έκανε εγκλήματα, ότι σκότωσε τον γιο του τον Κρίσπο, ότι σκότωσε την δεύτερη γυναίκα του την Φαύστα, και συνεπώς δεν πρέπει να ονομάζεται Άγιος [*].
Τί έχουμε ν’ απαντήσουμε σ’ αυτούς, που πολεμούν τον Μ. Κωνσταντίνο, μόνο και μόνο επειδή υπήρξε Χριστιανός; Αν δεν ήταν Χριστιανός, αλλ’ ήταν ειδωλολάτρης, όπως ο Ιουλιανός ο παραβάτης, που πρόδωσε την Εκκλησία, τότε θα τον δόξαζαν. Ενώ ο Κωνσταντίνος, που υποστήριξε την πίστη την Ορθόδοξη και έθεσε γερά θεμέλια, μισείται και συκοφαντείται από τους εχθρούς του Χριστού.
Απαντάμε: Λησμονούν ή αγνοούν αυτοί, ότι στην πίστη μας υπάρχει ένα μεγάλο πράγμα, που λέγεται: Μετάνοια. Ένα δάκρυ του αμαρτωλού ο,τιδήποτε κι αν έχει διαπράξει, ένα δάκρυ στο μυστήριο της Εξομολόγησης συγχωρεί όλα τα αμαρτήματα. Αν δεν υπήρχε η μετάνοια, άδειος θα...

Κατηγορίες κατά του Μεγάλου Κωνσταντίνου για διωγμό των παγανιστών και καταστροφή και λεηλασία αρχαιοτήτων – Κωνσταντίνου Καραστάθη.

 



Δεν εδίωξε τους παγανιστές.

Ο Κων/νος, ως αυτοκράτορας όχι μονάχα των χριστιανών, αλλά και των εθνικών, διατήρησε ως το τέλος της ζωής του τίτλο του Ύπατου Αρχιερέως της θρησκείας των εθνικών, ενώ ανέθεσε τα καθαρώς λατρευτικά καθήκοντα στον προμαγίστορα, όπως και οι προηγούμενοι αυτοκράτορες.
Η εγκράτεια και η μετριοπάθεια ήταν από τις μεγαλύτερες αρετές του Κων/νου. Παρότι ασπάστηκε μ’ ενθουσιασμό τη νέα θρησκεία, δε στέρησε τη λατρεία στους πιστούς της παλαιάς. Άδικα κατηγορείται ότι κατεδίωξε τους εθνικούς.
Με κρατικές δαπάνες στήριζε τις γιορτές και τις τελετές των ειδωλολατρών στα πλαίσια της δίκαιης και ίσης μεταχείρισής τους προς τους χριστιανού. Δεν κατεδίωξε τους ειδωλολάτρες, άλλ’ ούτε και τήρησε ιδιαίτερα φιλική στάση απέναντί τους. Ο ίδιος μάλιστα τους παρότρυνε να επισκέπτονται ελεύθερα τους βωμούς και τα ιερά τους και να τελούν τις τελετές κατά τις συνήθειές τους.
Στην Αίγυπτο δεν απαγόρευσε τις εορτές και τις τελετές, που, καθώς πίστευαν οι πιστοί του θεού Νείλου, εξασφάλιζαν τις πλημμύρες του ποταμού… Ούτε την ίδρυση ειδωλολατρικών ναών εμπόδισε, και το μέτρο του αυτό εφαρμόστηκε σ’ ευρύτερη κλίμακα, καθώς επιβεβαιώνει ο παγανιστής Βίκτωρ. Μονάχα ένα μέτρο έλαβε κατά της παλαιάς θρησκείας στην περιοχή αυτή: Απαγόρευσε τον επιβεβλημένο ευνουχισμό των ιερέων του θεού Νείλου, πράγμα που, εικάζουμε, δε θα προξένησε αντιδράσεις…
Με επιστολές του συμβούλευε τους κατοίκους των περιοχών εκείνων να στραφούν προς τη χριστιανική πίστη. Σεβόμενος ίσως το...

Μεγάλο θαύμα από την Αγία Ελένη




 

Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος και τη δύναμη της ακολουθίας των εγκαινίων ενός ναού θα σας διηγηθώ μια ιστορία που έγινε προ πενταετίας σε χωριό της μητροπόλεώς μας, το Σαράντι. Εκεί που η αγία Ελένη εμφανίστηκε σε μια γυναίκα που κατάγεται από το χωριό αυτό, που η εκκλησία του είναι αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη.
Η γυναίκα αυτή αντιμετώπιζε μια δύσκολη ασθένεια και μια μέρα της εμφανίζεται η αγία Ελένη και της λέει: «Θα σε...

Πώς να βοηθήσουμε τα παιδιά μας...! Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

 

Αγία Λυδία η Φιλιππησία

 Αγία Λυδία η Φιλιππησία

Ἀλησμόνητος Πάτριος Ποντία Γῆ - Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου - The genocide of Pontians

 

AΠΙΣΤΕΥΤΟ... το έστειλε ένας κατηχητής.......διαβάστε το...




 Αγαπητοί μου φίλοι, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!


Στις 15 Μαΐου 2022 το μεσημέρι στις 2.00 ακριβώς εκοιμήθηκε εν Κυρίω ο μικρός μας Απόστολος. Τον Αποστόλη τον γνωρίσαμε στο κατηχητικό της ενορίας μας.
Ήταν 14 ετών.


Ενώ πρέπει να είχε αφόρητους πόνους, έφυγε αγόγγιστα, οσιακά και δοξολογώντας τον Θεό. Πρότειναν απ' το νοσοκομείο τις τελευταίες μέρες του να τον αναλάβει ένας ψυχολόγος κι εκείνος τους είπε πως...

Τα γνωρίσματα του πράου ανθρώπου




 Είναι πολλές οι αρετές που ταιριάζουν στους Χριστιανούς, απ’ όλες όμως η πιο σπουδαία είναι η πραότητα.

Αυτό είναι το κατεξοχήν γνώρισμα του ανθρώπου που έχει τιμηθεί με το λογικό, δηλαδή η ημερότητα, η επιείκεια, η πραότητα, η ταπείνωση, η ησυχία, το να μην έλκεται σαν δούλος και παρασύρεται ή από το θυμό ή από τα άλλα πάθη, αλλά με το λογικό και την ορθή σκέψη να κατανικάει τα εσωτερικά άτακτα σκιρτήματα και να διασώζει την ευγένεια που προσιδιάζει στον άνθρωπο, και να μην εκπίπτει και κατα­ντάει στη θηριωδία των άλογων ζώων με τη νωθρότητα και την αδράνειά του.

Κάθε επιεικής και πράος εύκολα οδηγείται στη φιλανθρωπία και δεν θα ανεχόταν να παραμελήσει αυτούς που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη, γιατί τη φτώχεια των άλλων τη θεωρεί σαν δική του δυστυχία.

Ο φθόνος βέβαια είναι το πιο κακό από όλα τα πάθη ο ενάρετος όμως και πράος δεν δέχεται μέσα στην ψυχή του το φοβερό αυτό πάθος, αλλά, όταν βλέπει τους αδελφούς του να προκόβουν, χαίρεται και ευχαριστείται μαζί τους, γιατί θεωρεί σαν δική του την αρετή των άλλων, γιατί νομίζει, ότι όσα αγαθά έχουν οι φίλοι του είναι κοινά και γι’ αυτό χαίρεται μαζί τους στα ευχάριστα και λυπάται μαζί τους στα δυσάρεστα.

Αυτό κυρίως είναι το γνώρισμα του πράου, τις μεν αδικίες που γίνονται σ’ αυτόν να τις παραβλέπει, τους αδικούμενους όμως να τους υπερασπίζεται, όπως ακριβώς έκαμε και ο Χριστός. Γιατί, όταν ανέβηκε στο Σταυρό έλεγε: «Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». Αυτό προ πάντων είναι το γνώρισμα της πραότητας, το να καταλύει μεν κάθε κακία, να ελευθερώνει όσους είναι αιχμάλωτοι από αυτή, να εμποδίζει τους δαίμονες που καταστρώνουν δόλια σχέδια εναντίον μας, να...

Άγιος νεομάρτυς Βουκασίνος ο φρικτώς σφαγιασθείς από τους καθολικούς Ουστάσι. 16 Μαΐου

 



Ο Άγιος νεομάρτυρας Βουκασίνος ήταν ένας Σέρβος ορθόδοξος αγρότης τον οποίον δολοφόνησαν με φριχτό τρόπο οι παπιστές Ουστάσι.

Γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο χωριό Κλέπτσι στην Βοσνία -Ερζεγοβίνη.Στις αρχές του Β Παγκοσμίου Πολέμου τον συνέλαβαν μαζί με χιλιάδες άλλους Σέρβους και τους πήγαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γιασένοβατς.
Όταν ένας στρατιώτης των Ουστάσι τον πήρε για να...

Πρέπει να πάρεις μια σημαντική απόφαση; Προσευχήσου..




 *Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα, σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τι μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είναι η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη…

Πρέπει να πάρεις μια σημαντική απόφαση ;
Προσευχήσου.

Πρόκειται να συναντήσεις κάποιον σημαντικό άνθρωπο ;
Προσευχήσου.

Βρίσκεσαι στην αγωνία ενός μεγάλου διλλήματος ;
Προσευχήσου.

Πρέπει να υπερασπιστείς τον...

Μεσοπεντηκοστή: Αναδαυλίζοντας την δίψα για το Φως του Παρακλήτου





 Μεσοπεντηκοστή – Εορτάζεται 24 ημέρες μετά το Άγιο Πάσχα

«Εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν»[1]

Κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή γευόμαστε σε κάποιο βαθμό τη νέκρωση του Χριστού. Στη μέση αυτής της περιόδου, η Εκκλησία έχει θεσπίσει την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, ώστε να τονώσει την έμπνευση και να μας ενισχύσει στον αγώνα να προευπρεπίσουμε τις ψυχές μας, για να εισέλθουμε στη ζωοποιό παρουσία του αναστάντος Κυρίου. Μας υπενθυμίζει ότι διά Σταυρού η χαρά και η Ανάσταση εισήλθαν στον κόσμο.

Στη μέση της περιόδου του Πεντηκοσταρίου, εορτάζουμε τη Μεσοπεντηκοστή, που αναδαυλίζει τη δίψα για το Φως του Παρακλήτου, και κατ’ αυτόν τον τρόπο μας ενισχύει να προσκαρτερήσουμε με προσευχή και ολοένα αυξανόμενο πόθο, «έως ου ενδυθώμεν δύναμιν εξ ύψους»[2]. Η Μεσοπεντηκοστή αποτελεί το προοίμιο της εορτής της Πεντηκοστής, όταν ο Κύριος θα χορτάσει την πείνα της ψυχής μας, «εν τω οφθήναι ημίν την δόξαν Αυτού»[3].

Ο Θεός μας είναι Θεός Παράκλητος. Ο Θεός Πατήρ είναι «ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως»[4], ο Υιός του Θεού, ο Χριστός, είναι ο πρώτος Παράκλητος, ο Οποίος στέλνει στον κόσμο τον άλλο Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο[5]. Δηλαδή, ο Θεός των Χριστιανών, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα είναι Θεός ελέους, Θεός παρακλήσεως, Θεός παρηγοριάςΠώς όμως να φθάσει αυτή η παρηγοριά στον άνθρωπο; Πώς να φθάσει η δύναμη του Θεού στον πηλό; Την απάντηση μας την έχει δώσει ήδη ο προφήτης Δαυίδ: «Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει»[6]. Ο Θεός μας δηλαδή έχει μια αδυναμία· κάμπτεται πάνω από την πονεμένη καρδιά που κράζει προς Αυτόν. Είναι Θεός ελέους και γι’ αυτό πολύ εύκολα γίνεται οικείος με τους πιστούς που φέρουν πληγή στα στήθη τους, διψασμένο πνεύμα και αναζητούν τη δική Του άφθαρτη παρηγοριά και παράκληση.

Μικρό μεν πράγμα η ανθρώπινη καρδιά, αλλά...

«Δικαίω νόμος ού κείται» και, ο συκοφαντημένος επίσκοπος – Ιερά Μονή Παρακλήτου Αττικής.




 «Δικαίω νόμος ού κείται»

ΔΕΚΑ μίλια από την πόλη Αιγαιές της Κιλικίας, στο χωριό Μάρδαρδος, κατοικούσε ένας γέροντας λευίτης, φημισμένος για την αρετή του. Κάποτε όμως οι χωρικοί πήγαν και παραπονεθεί καν στον επίσκοπο Αιγαιών λέγοντας:

– Πάρε αυτόν τον ιερέα από το χωριό μας, γιατί μας στενοχωρεί. Κάθε Κυριακή τελεί τη θεία λειτουργία στις 3 το απόγευμα και δεν τηρεί την καθιερωμένη τάξη.

Καλεί αμέσως ο επίσκοπος τον εφημέριο και του λέει ιδιαιτέρως:

– Γιατί, γέροντα, κάνεις τέτοιο πράγμα; Δεν γνωρίζεις την...

Γέροντα, νιώθω αγωνία, φόβο, για ο,τι μας περιμένει

 



Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Εμένα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μου το είπαν, τι ήθελαν. Για να μην πω βράδια, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν.

Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευθείτε πολύ. Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε….

Είθε να μην επιτρέψει ο Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ο καθένας θα πάει να σώσει τον εαυτό του και θα τραβήξει την πορεία του.

Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψη ο Θεός. Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα.

– Αν βρεθεί, Γέροντα, μόνος του κανείς σε ...

Η θεραπεία της κατακρίσεως – Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός




 Ηκατάκριση και η θεραπεία της. Όποιος φρόντισε να κρατήσει το νόμο της ευαγγελικής αγάπης σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου μας, απαλλάσσεται από την περιεκτική κακία. Δότε ούτε κρίνει, ούτε επιβουλεύεται, ούτε κακοποιεί. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια απαλλάσσεται από τον παλαιό άνθρωπο…

Η κατάκριση και η θεραπεία της

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Πώς μπορεί να θεραπευτεί ο ασθενής χαρακτήρας που εύκολα πέφτει στην κατάκριση;»

Κάθε ανθρώπινος χαρακτήρας θεωρείται ασθενής, όταν απουσιάζει απ’ αυτόν η θεία Χάρη, που τελειοποιεί και συνέχει τα πάντα, αφού «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί». Αυτό τονίζει και ο Κύριός μας, όταν λέει ότι «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15,5).

Εκτός όμως της παρουσίας της Χάριτος, απαραίτητα χρειάζεται και η ανθρώπινη πρόθεση και συνεργασία, σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες της λογικής και τις θείες εντολές, που θα προκαλέσουν τη θεία επέμβαση.

O άνθρωπος που εύκολα κατηγορεί, το κάνει γιατί συνήθισε λανθασμένα να ερευνά τις ξένες πράξεις και σκέψεις παρά τις δικές του. Λησμόνησε τα λόγια της Γραφής «μή κρίνετε, ίνα μή κριθήτε» (Ματ. 7,1) και το «εν ω κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε» (Ματ. 7,2).

H τόσο εύκολη συνήθεια της κρίσεως ξένων λόγων και ...

Μικρός λόγος για όσους προσμένουν το έλεος του Θεού



 «Έλεγεν πάλιν ο Αββάς Ησαΐας, ότι εάν θέλη ο Θεός ψυχήν ελεήσαι, αυτή δε αφηνιάζει και ουκ ανέχεται, αλλά το θέλημα αυτής ποιεί, συγχωρεί αυτήν παθείν άπερ ου θέλει, ίνα ούτως αυτόν επιζητήση».

Ο γέροντας ασκητής προσπαθεί ν’ απαντήσει με τη διακριτική σοφία του στις εσωτερικές ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας:

Πόσο ανεξιχνίαστες είναι οι παρεμβάσεις του Θεού στην ανθρώπινη πορεία!

Πόσο παράξενοι, πόσο αλλιώτικοι είναι οι δρόμοι των...

15 Μαΐου: Εορτή Οσίου Αχιλλίου Επισκόπου Λαρίσης




 Ο Όσιος Αχίλλιος καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου (306 – 337 μ.Χ.). Ο νεανικός του πόθος, τον έφερε στους άγιους Τόπους και κατόπιν στη Ρώμη. Εκεί επιδόθηκε στο Ιερό έργο του Ιεροκήρυκα, διδάσκοντας ακατάπαυστα το θείο λόγο σε πόλεις και χωριά, αψηφώντας ανάγκες, βρισιές, διωγμούς και ταλαιπωρίες. Οι μεγάλες και σπουδαίες υπηρεσίες του, τον ανέδειξαν επίσκοπο Λαρίσης.

Από τη νέα του θέση ο Αχίλλιος, υπήρξε ο πνευματικός αρχηγός και διδάσκαλος, αυτός που έλεγε και έπραττε. Κήρυττε κάθε μέρα, βοηθούσε τις χήρες, προστάτευε τα ορφανά, ανακούφιζε τους φτωχούς, υπεράσπιζε τους αδικημένους, ήταν ο άγρυπνος φύλακας και φρουρός της παρακαταθήκης της πίστεως και του ποιμνίου πού του εμπιστεύτηκαν.

Ο Όσιος Αχίλλιος διακρίθηκε και στην Α’ Οικουμενική σύνοδο που έγινε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια, εναντίον του Αρείου. Και τότε ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τις αρετές του, του έδωσε μεγάλη χρηματική δωρεά την οποία, όταν ο Αχίλλιος επέστρεψε στη Λάρισα, διέθεσε για να...

Όσιος Παχώμιος ο Μέγας- 15 Μαΐου




 Ὁ Παχώμιος, λεπτύνων σαρκὸς πάχος,

Ψυχῇ συνῆγε πρὶν μεταστῆναι στέαρ
Πέμπτῃ καὶ δεκάτῃ Παχώμιον ἔνθεν ἄειραν.