Τα εμπόδια για την επίσκεψη της Θείας Χάριτος στον άνθρωπο...

Κάθε αμαρτία ως επανάσταση εναντίον του Θεού αντιστρατεύεται το έργο της Θείας Χάριτος.

Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος επισημαίνει πως υπάρχουν και μερικές αδυναμίες που αποτελούν φράγματα και παρεμποδίζουν την έλευση της Θείας Χάριτος. Και αυτά είναι:
- Η αμέλεια για την μετάνοιά μας. Θα καταδικαστούμε όχι γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε, δεν ζητήσαμε το έλεος του Θεού για να λυτρωθούμε από την ψυχική μας ασθένεια.

- Η ραθυμία (=τεμπελιά) που παραλύει τις ψυχικές μας δυνάμεις και τις ακινητοποιεί. Χωρίς σκληρούς αγώνες δεν ενεργοποιείται η Χάρη του Θεού. Όχι γιατί ο Θεός χρειάζεται τους κόπους του μετανοούντος ανθρώπου, αλλά για να μην λάβει ο άνθρωπος τη Χάρη του Θεού χωρίς κόπο και την καταφρονήσει όπως παλαιότερα. 

- Η υπερηφάνεια. Αν δέχθηκες, λέγει ο ιερός πατέρας, τη Χάρη του Αγ. Πνεύματος και φωτίσθηκες, πρόσεξε μην νομίσεις πως ...

Δεν θέλω να γίνω καλύτερος από κανέναν... Θέλω να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος από τον χθεσινό εαυτό μου...

Κάποιοι μαθητές μου, ομολόγησαν ότι παράτησαν το πάθος του καπνίσματος... όταν πηγαίνοντας σε κάποιο Μοναστήρι, άκουσαν έναν δαιμονισμένο να φωνάζει: ''Δεν θέλω λιβάνι, θέλω καπνό από τσιγάρο..!'' 
Γέρ. Θεόφιλος Παραϊάν

Δεν θέλω να γίνω καλύτερος από κανέναν... Θέλω να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος από τον χθεσινό εαυτό μου... 
Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης

Από τους δυο που μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος.
Γκαίτε

ΕIΠΕ ΓEΡΩΝ. Ο άνθρωπος, ξέρω ότι δεν...

Από τους γκουρού του Θιβέτ στον Άγιο Παίσιο

«Δαίμονες διά στόματος δαιμονιζομένων ωμολόγησαν ότι καίονται από την ενέργεια της ευχής»

Περί προσευχής – «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
α’ Σκοπός της ευχής είναι να ενώση τον Θεό με τον άνθρωπο· να φέρει τον Χριστό εις την καρδιά του ανθρώπου.

β’ Όπου η ενέργεια της ευχής, εκεί ο Χριστός συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, η ομοούσιος και αδιαίρετος Αγία Τριάς.

γ’ Όπου ο Χριστός, το Φως του κόσμου, εκεί φως αΐδιο του άλλου κόσμου· εκεί ειρήνη και χαρά· εκεί οι Άγγελοι και οι Άγιοι· εκεί η φαιδρότης της Βασιλείας.

δ’ Μακάριοι, εκείνοι όπου ενδύθηκαν το Φως του κόσμου, τον Χριστό εις την παρούσα ζωή· διότι αυτοί εφόρεσαν ήδη το ένδυμα της αφθαρσίας.

ε’ Και όταν ακούης Χριστό, λέγει ο Θεολόγος Συμεών, μη προσέχης εις την σμικρότητα της λέξεως, αλλά στοχάσου την δόξα της Θεότητος Αυτού, όπου υπερβαίνει κάθε νου και διάνοια. Στοχάσου την ωραιότητα την ανεκλάλητη, τον πλούτο τον ακατάληπτο όπου δίδει εις τους αγαπώντας Αυτόν.

Διότι εκείνος όπου ηξιώθη να ιδή τον Χριστό, δεν επεθύμησε ύστερα κανένα άλλο πράγμα του κόσμου τούτου, και εκείνος όπου εχόρτασε από την αγάπη του Θεού, δεν ηθέλησε πλέον να αγαπήση άλλο τίποτες εδώ εις την γην. Επειδή εις εκείνον όπου άφησε τα πάντα διά τον Χριστόν, Αυτός ο Χριστός θέλει γένει εις αυτόν όλα τα πάντα, αντί διά όλα εκείνα όπου χάριν Αυτού κατεφρόνησε.

ς’ Λοιπόν σκοπό έχει η νοερά προσευχή να φέρη τον Χριστό εις την καρδιά του ανθρώπου, εξορίζοντας εκείθεν τον διάβολο και χαλώντας όλο το έργο του όπου είχε καμωμένο εκεί διά της αμαρτίας. Διότι «εις τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου», λέγει ο ηγαπημένος Μαθητής. Όθεν μόνον ο διάβολος γνωρίζει την ανέκφραστη δύναμη αυτών των πέντε λέξεων και διά τούτο με λυσσώδη μανία, αντιστρατεύεται, πολεμεί την ευχή.

ζ’ Άπειρες φορές οι δαίμονες διά στόματος δαιμονιζομένων ωμολόγησαν ότι καίονται από την ενέργεια της ευχής.

η’ Ήταν ένας μοναχός και είχε πέσει εις αμέλεια πολλή, τόσον ότι και τον κανόνα του άφησε και εστρέφετο προς τον κόσμο. Επήγε εις την πατρίδα του Κεφαλληνία όπου ως γνωστόν προστρέχουν οι δαιμονιζόμενοι χάριν θεραπείας εις τον Άγιο Γεράσιμο. Και λοιπόν, πηγαίνοντας και αυτός να προσκυνήση τον Άγιο, αφού ευρέθη εις την πατρίδα του, τον συναντά μία δαιμονισμένη εις τον δρόμο και του λέγει·

-Ξέρεις τι κρατάς στο χέρι σου; Αχ, να ήξερες ταλαίπωρε, τι κρατάς στο χέρι σου! Να ήξερες πόσο με καίει εμένα αυτό το κομποσχοίνι σου· και συ το κρατάς έτσι από συνήθεια, για τον τύπο! Εμβρόντητος έμεινεν ο μοναχός. Από Θεού ήταν να ομιλήση έτσι το δαιμόνιο. Συνήλθε. Τον εφώτισε ο Θεός και λέγει εις τον εαυτό του:

-Για ιδές τι κάνω ο ανόητος! Κρατώ στο χέρι μου το δυνατώτερο όπλο και δεν ημπορώ να χτυπήσω ένα διάβολο. Και όχι μόνο να τον χτυπήσω δεν ημπορώ, αλλά με σύρει και αιχμάλωτο όπου θέλει. Ήμαρτον, Θεέ μου! Και την ιδία εκείνη στιγμή αναχωρεί μετανοημένος διά το Μοναστήρι του. Και ερχόμενος έβαλε πάλι καλή αρχή. Και τόσον επρόκοψε εις την ευχή και την άλλη μοναχική πολιτεία, όπου έγινεν υπόδειγμα ωφελείας εις πολλούς. Τον επρόλαβε και η ταπεινότης μου αυτόν τον Γέροντα.

Δεν άκουγες από το στόμα του άλλο παρά το· Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με! Ακατάπαυστα. Του έλεγες κάτι, σου έλεγε δύο λέξεις και η γλώσσα του εγύριζεν ευθύς εις την ευχή. Τόσο την είχε συνηθίσει. Τόσο τον είχε αλλοιώσει. Και να σκεφθή κανείς ότι την αξία της ευχής και του κομποσχοινίου του την απεκάλυψε -χωρίς βέβαια να θέλη- ο διάβολος, κατά τα κρίματα και τις ανεξιχνίαστες βουλές του Υψίστου.

θ’ Άκουσε και άλλη διήγησι παρόμοια. Όταν είμεθα εις την Νέα Σκήτη, ζώντος του Γέροντος μου Ιωσήφ, μας ήλθε ένας νεαρός δαιμονισμένος. Ο Γέροντας από εύσπλαγχνία τους εδέχετο αυτούς τους δυστυχείς. Έμεναν όσον ήθελαν και κατόπιν έφευγαν μόνοι τους. Αυτοί δεν ημπορούν να μείνουν επί πολύ εις ένα τόπο. Όλοι όσοι δεν έχουν από Θεού παράκληση μέσα τους την αναζητούν αλλάσσοντας τόπους και ανθρώπους.

Ο νέος αυτός είχε δαιμόνιον γυναικός του δρόμου. Όταν τον έπιανε άλλαζε η φωνή του ως φωνή «κοινής» γυναικός και έλεγε περί ων «αισχρόν έστι και λέγειν» κατά τον Απόστολο. Ήταν την τέχνη βαρελοποιός. Αφήνομε το όνομα του. Έμεινε λοιπόν εις την Συνοδεία μας αρκετό καιρό και τις ώρες εργασίας ήρχετο εις το εργόχειρο να βοηθή ό,τι ημπορούσε. Την τρίτη ημέρα μού λέγει:

-Πάτερ, δεν με μαθαίνεις και εμένα να κάμω σφραγίδια; Αυτά τα βαρέλια που κάνω είναι βαρειά δουλειά. Και έχω και αυτόν εδώ μέσα μου, συνεχώς με καταρρακώνει.

-Να σε μάθω, αδελφέ μου, νάναι ευλογημένο!

-Να, έτσι και έτσι θα κάνης. Τα εργαλεία είναι εδώ· τα ξύλα εκεί· τα δείγματα μπροστά σου· σ’ αυτόν τον πάγκο θα εργάζεσαι. Μόνον που, καθώς βλέπεις εδώ στην Συνοδεία όλοι οι πατέρες δεν ομιλούν, λέγουν πάντοτε την «ευχή».

Λέγοντας αυτά ήθελα να αποφύγω όσον το δυνατόν την αργολογία και τον μετεωρισμό μου εις την προσευχή. Αλλά και κάτι άλλο μου εγεννήθηκε εκείνη την στιγμή: Άραγε, συλλογίσθηκα, οι δαιμονιζόμενοι ημπορούν να λέγουν την «ευχήν»; Λοιπόν επιάσαμε το εργόχειρο και την ευχή. Δεν επέρασαν λίγα λεπτά και...

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή και αγωνίσου με αυτά

Κάθε μέρα το πρωί βάλε αρχή σε κάθε αρετή και εντολή του θεού. Και αγωνίσου !!!, μας προτρέπει ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός που γιορτάζει σήμερα .Με πολλή υπομονή

Με φόβο και μακροθυμία,
Με αγάπη θεού,
Με όλη την προθυμία ψυχής και σώματος,
Με ταπείνωση πολλή,
Με υπομονή θλίψης της καρδιάς και προσεκτική φύλαξη της
Με προσευχή πολλή

Με προσευχή για τους άλλους με στεναγμούς,
Με αγνότητα γλώσσας,
Με προσοχή στα μάτια.

Να μη οργίζεσαι κι αν ακόμα σε ατιμάζουν, αλλά έχοντας ειρήνη μέσα σου•
Να μην ανταποδίνεις κακό αντί κακού
Να μην προσέχεις τα λάθη των άλλων
Να μη δίνεις αξία στον εαυτό σου, πού...

Ἅγιος Παΐσιος: Ἃν δὲν πονέσω, ἡ προσευχή μου δὲν θὰ βγεῖ πάνω ἀπὸ τὰ κεραμίδια

Φιλιππίνες: 10 δέντρα θα πρέπει να φυτεύει ο κάθε μαθητής για να πάρει απολυτήριο

Ένας νέος νόμος στις Φιλιππίνες απαιτεί όλοι οι τελειόφοιτοι Γυμνασίου, Λυκείου και πανεπιστημίων να φυτεύουν τουλάχιστον 10 δέντρα ο καθένας πριν τελειώσουν το σχολείο ή το κολλέγιο για να μπορέσουν να πάρουν απολυτήριο ή πτυχίο, αντίστοιχα.

Ο νόμος εφαρμόστηκε με αφορμή μία παράδοση που υπάρχει στις Φιλιππίνες και θέλει τα παιδιά που ετοιμάζονται να αποφοιτήσουν από το σχολείο να φυτεύουν δέντρα.
Σκοπός του νόμου είναι να συνεχίσει αυτή την παράδοση, αλλά και να συμβάλλει θετικά στο περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Μάλιστα, οι υποστηρικτές του νόμου θεωρούν ότι υπάρχει πιθανότητα μέσα σε μία γενιά να φυτευτούν 525 δισεκατομμύρια δέντρα, αν όλα γίνουν σωστά.
«Με πάνω από 12 εκατομμύρια αποφοίτους από Γυμνάσια, 5 εκατομμύρια από Λύκεια και περίπου 500,000 από τα κολλέγια, αυτή η πρωτοβουλία – αν λειτουργήσει σωστά - θα εξασφαλίσει ότι τουλάχιστον 175,000 καινούρια δέντρα θα φυτεύονται κάθε χρόνο», δήλωσε ο Gary Alejano, πολιτικός από τις Φιλιππίνες.
Τα δέντρα θα φυτεύονται σε δάση, μερικές προστατευόμενες περιοχές, στρατόπεδα, εγκαταλελειμμένα σημεία εξόρυξης και ...

Οι Τούρκοι μετέτρεψαν σε τζαμί το ναό που έγινε Α` Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια της Βιθυνίας..ΒΙΝΤΕΟ

Προκλητική χαρακτηρίζεται από διπλωματικούς κύκλους η απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων να μετατρέψει σε τζαμί τον βυζαντινό ναό της Αγίας Σοφίας, στη Νίκαια της Βιθυνίας.

Με αψίδες που θυμίζουν τους στίχους του Κορανίου και χωρίς να κάνουν ιδιαίτερες αλλαγές από το ιστορικό μνημείο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, οι Τούρκοι ανήγγειλαν τη άμεση λειτουργία του τζαμιού για να τιμηθεί το «Κουρμπάν Μπαϊράμι». Εκεί διορίσθηκε ήδη και ο ιμάμης κ. Μαχμούτ Σαχίν 40 ετών, ο οποίος ανέλαβε τα ιερατικά προνόμια πριν από ένα μήνα ολοκληρώνοντας την περίοδο διακονίας του στο τέμενος του Χατζή Οζμπέκ στην Προύσα.

«Για έναν ιμάμη είναι ξεχωριστό συναίσθημα να λειτουργήσει σε ένα τέτοιο χώρο, σε μια Αγία Σοφία» δήλωσε στα ΜΜΕ ο κ. Σαχίν και φωτογραφήθηκε μπροστά στη λαξευτή θέση που λειτουργούσε ο ορθόδοξος αρχιερέας. «Αισθάνομαι υπερήφανος που θα τελέσω εσπερινές προσευχές για το ραμαζάνι (Taraweeh)», δήλωσε και παραδέχθηκε ότι εξαιτίας της δημοσιότητας που έχει πάρει το θέμα συρρέουν πιστοί ακόμα κι εκτός Νικαίας (σ.σ. στα τουρκικά Ιζνίκ).

Βυζαντινό μνημείο

Η ιστορική εκκλησία της Αγίας Σοφίας στη Νίκαια της Βιθυνίας αποτελεί ένα από τα παλαιότερα βυζαντινά μνημεία της πόλης, η οποία αλώθηκε από Ορχάν Γαζή, το 1331. Ποτέ δεν βεβηλώθηκε από τότε και διατηρήθηκε ως τόπος λατρείας του αληθινού Θεού. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι το εσωτερικό το ναού καταστράφηκε το 1922 από πυρκαγιά που έβαλαν Έλληνες στρατιώτες κατά τη διάρκεια της εκστρατείας αλλά δεν επιβεβαιώνεται.

Το θέμα είναι ότι επί 90 έτη ο ναός παρέμεινε κλειστός ως θρησκευτικό μνημείο των Ορθοδόξων Χριστιανών ενώ τώρα η ηγεσία της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων επιβεβαιώνει τη νέο-οθωμανική αντίληψη που διέπει την κυβέρνηση του κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η Αγία Σοφία της Νικαίας μετατράπηκε σε...

Το συγκλονιστικό θαύμα του αγίου Παναγή Μπασιά!

Όσιος Παναγής Μπασιάς (Παΐσιος) – Εορτάζει στις 7 Ιουνίου

~ Όταν ήμουν 12 χρονών [μαρτυρία του Γεράσιμου Δρακόπουλου], ένα βράδυ που καθόμουν έξω από το χρυσοχοείον του πατέρα μου που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του Ληξουρίου, συγκεντρώθηκαν -όπως κάθε βράδυ- μερικοί φίλοι του για να κουβεντιάσουν. Αυτοί ήταν όλοι τους άνθρωποι των γραμμάτων και πρόκριτοι της πόλης και οι περισσότεροι ηλικιωμένοι.

Εκείνο το βράδυ η συζήτηση περιεστράφη γύρω από την αγιότητα και τα θαύματα του Παπά-Μπασιά [1801-1888] και ο καθένας από αυτούς είχε να διηγηθεί και από ένα θαύμα.

Τότε, ο αείμνηστος πατέρας μου διηγήθηκε ένα καταπληκτικό θαύμα του Παπά-Μπασιά, το οποίο έζησε ο παππούς μου Βασίλειος Δρακόπουλος, πρωτοψάλτης και συνθέτης πολλών εκκλησιαστικών ασμάτων. Το θαύμα έχει ως εξής.

Στις μέρες του Παπά-Μπασιά ζούσε στο Αργοστόλι μια αρχοντική και πολύ πλούσια οικογένεια, δεν θυμούμαι ακριβώς το όνομά της, η οποία αποτελείτο από τέσσερα άτομα, τον σύζυγο, την σύζυγον και δύο αγόρια. Η οικογένεια αυτή ήταν πολύ ευσεβής και ενάρετος και ακόμη περισσότερο η κυρία, της οποίας όλη της η ζωή ήταν πλήρης αγαθοεργιών.

Μετά από λίγα χρόνια πέθανε ο άντρας και έμεινε η χήρα με τα δύο παιδιά της. Αυτή τότε αφοσιώθηκε στο να παιδαγωγεί και να συμβουλεύει τα παιδιά της χριστιανικά, ενώ μεγάλωσε ακόμη πιο πολύ την ανθρωπιστική της δράση. Βοηθούσε όλους τους φτωχούς και τους αρρώστους που επισκεπτόταν στο σπίτι τους, επισκεπτόταν αρρώστους στο νοσοκομείο, όπως και φυλακισμένους για να τους νουθετήσει χριστιανικά.

Όταν το πρώτο της παιδί έγινε είκοσι ενός ετών, ένα βράδυ που κάθονταν στην τραπεζαρία μετά το δείπνο, το παιδί ένιωσε ένα δυνατό πόνο στο κεφάλι και αμέσως έπεσε κάτω αναίσθητο. Αφού το έβαλαν στο κρεβάτι, κάλεσαν αμέσως τον γιατρό, ο οποίος διαπίστωσε την σοβαρότατη κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο άρρωστος και προετοίμασε την μητέρα του για το μοιραίο.

Η κυρία, όταν άκουσε αυτά που της είπε ο γιατρός, κατέφυγε στο εικονοστάσι του σπιτιού και αφού γονάτισε προσευχόταν όλο το βράδυ στην Παναγία για την σωτηρία του παιδιού της. Δυστυχώς, όμως, το παιδί της το πρωί πέθανε.

Αυτή, παρ’ όλο το πένθος της και την μεγάλη της λύπη συνέχισε την χριστιανική και ανθρωπιστική της δράση. Μετά όμως από έναν χρόνο, ένα βράδυ καθώς βρισκόταν στην τραπεζαρία με το άλλο παιδί της, ξαφνικά το ακούει να βγάζει μια κραυγή πόνου και να πέφτει αναίσθητο κάτω, όπως ακριβώς και ο πρώτος γιος της.

Αμέσως κάλεσε τον γιατρό, ο οποίος διεπίστωσε την ίδια περίπτωση με το πρώτο της παιδί και πως δεν υπάρχει καμία δυνατότητα σωτηρίας. Απελπισμένη η κυρία με αυτό που της συνέβη για δεύτερη φορά, κατέφυγε ξανά με κλάματα στο εικονοστάσι.

Όλο το βράδυ παρέμεινε εκεί, και γονατιστή παρακαλούσε την Παναγία και τον Άγιο Γεράσιμο να σώσουν το παιδί της, να την λυπηθούν λόγω της χριστιανικής της δράσης, και να χαρίσουν πλήρως την υγεία στο παιδί της. Δυστυχώς, όμως, την επομένη ημέρα που ήλθε ο γιατρός διαπίστωσε τον θάνατο του παιδιού.

Η κυρία τότε, κατελήφθη από μανία και έγινε θηρίο ανήμερο! Σταμάτησε την προηγούμενή της δράση, έβριζε συνέχεια τον Θεό και τους αγίους, ενώ δεν δεχόταν κανέναν πια στο σπίτι της. Στη συνέχεια, έδωσε σε έναν καλό ζωγράφο δύο φωτογραφίες των παιδιών της, και του ζήτησε να τις φτιάξει σε φυσικό μέγεθος τα πορτρέτα τους.

Όταν ο ζωγράφος της παρέδωσε τα πορτρέτα, η κυρία τους έβαλε πολυτελείς κορνίζες και αφού άδειασε τα έπιπλα από το σαλόνι της, τα κρέμασε το ένα απέναντι από το άλλο, και τα κάλυψε με τούλι. Κάτω, μάλιστα, από τα πορτρέτα έβαλε και κηροπήγια με λαμπάδες, τις οποίες κάθε τόσο άναβε και κοιτάζοντας τα παιδιά της κουβέντιαζε μαζί τους.

Μια μέρα ο Παπά-Μπασιάς πήρε από το Ληξούρι ένα καράβι της γραμμής και πήγε στο Αργοστόλι. Όταν βγήκε από το πλοίο, κατευθύνθηκε σιγά σιγά στο σπίτι της κυρίας ακουμπισμένος στην ράβδο του.

Όταν έφτασε στο σπίτι, κτύπησε την πόρτα και η κυρία βγήκε στο παράθυρο. Όταν είδε τον Παπά-Μπασιά, παρόλο που δεν τον γνώριζε, τρελλάθηκε και άρχισε να τον βρίζει με τα χυδαιότερα λόγια. Παρ’ όλα αυτά, ο Παπά-Μπασιάς, δεν ταράχθηκε καθόλου και την παρακάλεσε τρεις φορές ήρεμα να του ανοίξει για να της πει κάτι.

Αυτή όμως συνέχισε περισσότερο να τον βρίζει. Και τότε ο ...

Μα, να ψιθυρίζεις την ευχή ακόμα και στη λαϊκή;

EΛΕΓΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ 
Ἀναφέρει ὁ π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος: 


« Κάποτε, πρίν πολλά χρόνια, ἡ Πρεσβυτέρα μου πῆγε στή λαϊκή ἀγορά, σέρνοντας μέ τό ἕνα χέρι τό καροτσάκι καί μέ τό ἄλλο χέρι κρατώντας ἕνα κομποσχοινάκι ἔλεγε ἀπό μέσα της τήν Εὐχή. Καί ξαφνικά τήν πλησίασε μία ἀγριεμένη γυναῖκα καί ἄρχισε νά τῆς φωνάζη δυνατά: 
—Τί λές, μωρή, μέσα σου συνεχῶς; Τί λές; Τί κρατᾶς στό χέρι σου; 
Καί μέ...