Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Η μετάνοια του Ζακχαίου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)




 (Λουκ. ιθ’ 1-10)

Όποιος θέλει να δει το Χριστό, πρέπει να σκαρφαλώσει πνευματικά, να υπερβεί τη φύση, γιατί ο Χριστός είναι ανώτερος απ’ αυτήν. Είναι πιο εύκολο να δεις ένα βουνό όταν είσαι πάνω σ’ ένα λόφο, παρά όταν βρίσκεσαι σε μια κοιλάδα. Ο Ζακχαίος ήταν κοντόσωμος άνθρωπος. Επειδή ήθελε πολύ να δει το Χριστό όμως, σκαρφάλωσε σ’ ένα ψηλό δέντρο. Εκείνος που θέλει να πλησιάσει το Χριστό πρέπει να εξαγνιστεί, γιατί θα συναντήσει τον Άγιο των αγίων, τον Ιερό των ιερών. Ο Ζακχαίος είχε μολυνθεί από τη φιλοχρηματία και την ασπλαχνία. Έτσι όταν αποφάσισε να συναντήσει το Χριστό, έσπευσε να εξαγνιστεί με μετάνοια και με έργα ελέουςΜετάνοια είναι η απομάκρυνση απ’ όλους τους παλιούς δρόμους που πατούν τα πόδια των ανθρώπων, αυτούς που ακολουθούν οι σκέψεις κι οι επιθυμίες τους, και η επιστροφή σ’ έναν καινούργιο δρόμο: στο μονοπάτι του Χριστού. Πώς όμως μπορεί να μετανοήσει ένας αμαρτωλός αν η καρδιά του δε συναντήσει το Χριστό και δεν αναγνωρίσει την αμαρτωλότητά του; Προτού ο κοντόσωμος Ζακχαίος δει τον Κύριο με τα σωματικά μάτια του, τον συνάντησε εσωτερικά, με την καρδιά του, και μετανόησε για όλες τις πράξεις του.

Μετάνοια είναι ο πόνος της αυταπάτης, όπου είχε παρασυρθεί για πολύ καιρό ο αμαρτωλός, για πάρα πολύ καιρό, ωσότου νιώσει τον πόνο αυτόν. Από μόνος του όμως ο πόνος αυτός οδηγεί στην απελπισία, στον αυτοαφανισμό, αν δε συνοδευτεί από το φόβο του ΘεούΜόνο τότε ο πόνος της αυταπάτης γίνεται θεραπευτικός κι όχι καταστροφικός. Ο ιερός Αυγουστίνος πρώτα ένιωσε τον πόνο της αυταπάτης, που αν δεν είχε προχωρήσει στο φόβο του Θεού, θα τον είχε οδηγήσει στην ψυχική απώλειά του.

Μετάνοια είναι η ξαφνική διαπίστωση της λέπρας του ανθρώπου, μια κραυγή στον Θεραπευτή για θεραπεία. Είναι όπως ο μελαχροινός άνθρωπος που για πολύ καιρό δεν έχει κοιταχτεί σε καθρέφτη κι έπειτα, ξαφνικά, έρχεται αντιμέτωπος με την εικόνα του και διαπιστώνει πως τα μαλλιά του έχουν γκριζάρει. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται ο αμετανόητος αμαρτωλός και για πολύ καιρό επιμένει πως η ψυχή του είναι υγιής κι αναμάρτητη, ωσότου τα πνευματικά του μάτια ανοίγουν ξαφνικά και βλέπει πως η ψυχή του έχει προσβληθεί από λέπρα. Πώς θα μπορούσε να δει τη λέπρα της ψυχής του αν δεν είχε κοιταχτεί σ’ έναν καθρέφτη; Καθρέφτης είναι ο Χριστός. Σ’ Αυτόν βλέπει ο καθένας μας καθαρά πως είναι. Ο μοναδικός αυτός καθρέφτης δόθηκε στους ανθρώπους για να βλέπουν μέσα του και να διαπιστώνουν την πνευματική τους κατάσταση. Μπροστά στο Χριστό βλέπει κάθε άνθρωπος, σαν σε πεντακάθαρο καθρέφτη, τον εαυτό του άρρωστο και άσχημο. Βλέπει όμως και την πρωταρχική εικόνα του – πώς ήταν κάποτε και πώς πρέπει να ξαναγίνει. Ο αμαρτωλός Ζακχαίος εξωτερικά ήταν υγιής, όμορφος. Όταν πήγε να γνωρίσει τον Κύριο Ιησού είδε τη φοβερή λέπρα του κι ένιωσε τον τρομερό πόνο, που δεν μπορεί να γιατρέψει κανένας επίγειος γιατρός, παρά μόνο ο Χριστός.

Μετάνοια είναι η αρχή της θεραπείας από το εγωιστικό θέλημα, η αρχή της υποταγής στο θέλημα του Θεού. Όταν ο άνθρωπος ζει με το δικό του θέλημα, γρήγορα χάνει τη βασιλική αξία του μέσα σ’ ένα σταύλο ζώων και σε φωλιά αγριμιών.

Κανένας άνθρωπος στη γη δεν μπόρεσε να ζήσει με το δικό του θέλημα και να παραμείνει σωστός άνθρωπος. Ο «άνθρωπος» δεν μπορεί να γίνει συνώνυμος με το «εγωιστικό θέλημα». Άνθρωπος, αληθινός άνθρωπος, σημαίνει ολοκληρωτική υποταγή σ’ ένα ανώτερο και υψηλότερο θέλημα, στο διακριτικό κι αλάθητο θέλημα του Θεού. Οι θεληματάρηδες ζουν σε άσυλα φρενοβλαβών, σε σπίτια ολοσκότεινα. Τα σώματά τους είναι σκοτεινά, όπως κι οι ψυχές τους. Το θέλημα ανοίγει την πόρτα στο ακοίμητο σκουλήκι, που κατατρώει την ψυχή και το σώμα του αμαρτωλού. Μετάνοια είναι η αποκάλυψη της ίδιας της φωλιάς του σκουληκιού. Όταν τα μάτια του αμαρτωλού ανοίγουν και...

Ἀγάπησε τὴν ταπείνωση




 Ἀββὰς Ἠσαΐας

 Ὅποιος ἔχει τὴν ταπεινοφροσύνη, δὲν ἔχει γλώσσα νὰ κάνει παρατήρηση σὲ κάποιον ποὺ δείχνει ἀμέλεια ἢ σὲ ἄλλον ποὺ ζεῖ μὲ ἀδιαφορία. Οὔτε μάτια ἔχει νὰ κοιτάζει ἐλαττώματα ἄλλου, οὔτε αὐτιὰ ἔχει νὰ ἀκούσει αὐτὰ ποὺ δὲν ὠφελοῦν τὴν ψυχή του. Δέν ἀσχολεῖται μὲ κανέναν, παρὰ μόνο μὲ τὶς ἁμαρτίες του, ἀλλὰ εἶναι εἰρηνικὸς πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιὰ χάρη τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοὺ καὶ ὄχι γιὰ λόγους φιλίας. Ἄν τώρα κάποιος νηστεύει ὅλη τὴν ἑβδομάδα καὶ ἐπιδίδεται σὲ μεγάλους κόπους ἔξω ἀπὸ αὐτὸν τὸν δρόμο, ὅλοι οἱ κόποι του πηγαίνουν χαμένοι.

Ἀδελφέ, συνήθισε τὴ γλώσσα σου νὰ λέει τὸ «συγχώρησέ με», καὶ θὰ ἔρθει μέσα σου ἡ ταπείνωση. Αγάπησε τὴν ταπείνωση, καὶ αὐτὴ θὰ σὲ σκεπάσει ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου.

Ποτὲ μὴ βαρεθεῖς ἐξαιτίας κάποιου κόπου, γιατί ὁ κόπος, ἡ φτώχεια, ἡ ξενιτεία, ἡ κακοπάθεια καὶ ἡ σιωπὴ γεννοῦν τὴν ταπείνωση, καὶ ἡ ταπείνωση συγχωρεῖ κάθε ἁμαρτία. Νὰ ξέρεις μάλιστα τοῦτο: ὅσο ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μὲ ἀμέλεια, νομίζει μέσα του ὅτι εἶναι φίλος τοῦ Θεοῦ. Ἂν ὅμως ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη, ντρέπεται νὰ...

28 Ιανουαρίου: Εορτή Οσίου Εφραίμ του Σύρου

 



Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος καταγόταν από την Ανατολή και γεννήθηκε στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας πιθανώς το 308 μ.Χ. ή και ενωρίτερα. Ήκμασε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.), Ιουλιανού του Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) και των διαδόχων αυτού. Από την μικρή του ηλικία διδάχθηκε την πίστη και την αρετή από τον Επίσκοπο της γενέτειράς του Ιάκωβο (309 – 364 μ.Χ.), ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο, αλλά ο Όσιος αρνήθηκε να λάβει μεγαλύτερο αξίωμα.

Ακολούθησε πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και με το φωτισμό του Παρακλήτου έγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικής και ηθικής οικοδομής. Γι’ αυτό και θαυμάζεται για το πλήθος και το κάλλος των έργων του. Γνώστης ακριβής όλων των δογματικών θεμάτων, ήξερε να καταπολεμά τις αιρέσεις και να υπερασπίζει με θαυμάσια σαφήνεια την Ορθοδοξία. Ήταν εκείνος που κατατρόπωσε σε διάλογο τον αιρετικό Απολλινάριο και οδήγησε πολλούς αιρετικούς να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια.

Όταν, διά της συνθήκης του έτους 363 μ.Χ., που υπέγραψε ο διάδοχος του Ιουλιανού του Παραβάτου, Ιοβιανός (363 – 364 μ.Χ.), η Νίσιβης παραδόθηκε στους Πέρσες, ο Όσιος Εφραίμ εγκατέλειψε την πατρίδα του και...

ΠΩΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΝΩΣΕ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΜΕ ΤΑ ΙΜΑΛΑΪΑ ;




 ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ πως η λεξη  «Ιμαλάϊα» , η υψηλότερη Οροσειρά της γής που εκτείνεται σε 7 χώρες έχει Ελληνική ρίζα;

Από την αρχαίο Ελληνικό ουσιαστικό  «χεῖμα» γεννιόνται απεριόριστες λέξεις που ...

Σήμερα 27 Ιανουαρίου γιορτάζουν

 

 Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ζοῦσε ἀσκητικά, ἐντρύφημα εἶχε τούς βίους τῶν

Ἁγίων, τὰ παλαίσματα τῶν ὁποίων ἀγωνιζόταν νὰ μιμῆται μὲ ζῆλο ὑπέρμετρο καὶ ἀκρίβεια θαυμαστή. Ἐπιδιδόταν στὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, καλλιεργώντας παράλληλα τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη. Ἔμαθε τὴν τέχνη τοῦ μαραγκοῦ, γιὰ νὰ μιμηθῆ καὶ σ' αὐτὸ τὸν Χριστό. Στὸν στρατό ὑπηρέτησε κατὰ τὸν ἀνταρτοπόλεμο τριάμισι χρόνια ὡς ἀσυρματιστής, ζώντας καὶ ἐκεῖ ἀσκητικά. στὶς ἐπιχειρήσεις διακρίθηκε γιὰ τὴν παλληκαριά, τὴν αὐτοθυσία, τὸ ἦθος καὶ τὰ χαρίσματά του. ἀφοῦ ἐκπλήρωσε τὸ χρέος του πρὸς τὴν Πατρίδα, ἀκολούθησε τὴν μοναχική ζωή, τὴν ὁποία ἀπὸ μικρός ἐπιθυμοῦσε. Ἀπὸ λαϊκός εἶχε θεῖες ἐμπειρίες, ἀλλὰ στὴν μοναχική του ζωή ἡ εὔνοια τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων κορυφώθηκε. Ἀσκήτεψε στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὴν Ι. Μονή Στομίου Κονίτσης καὶ στὸ Σινά. Ἔζησε στὴν ἀφάνεια, δόθηκε ὁλόκληρος στὸν Θεό καὶ ὁ Θεὸς τὸν φανέρωσε καὶ τὸν ἔδωσε σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Καθοδήγησε, παρηγόρησε, θεράπευσε, ἀνέπαυσε τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔτρεχαν κοντά του. Ἡ ἁγιασμένη τοῦ ψυχή ξεχείλιζε ἀπὸ θεϊκή ἀγάπη καὶ ἡ ὁσιακή τοῦ μορφή ἀκτινοβολοῦσε τὴν θεία Χάρη. Ὅλη τὴν ἡμέρα ἀκούραστος μάζευε τὸν ἀνθρώπινο πόνο καὶ σκορποῦσε θεία παρηγοριά.Ὕστερα ἀπὸ μαρτυρικούς πόνους οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἔλεγε, τὸν ὠφέλησαν ὅσο δὲν τὸν ὠφέλησαν οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες ὅλης της ζωῆς του, ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίω στὶς 12-7-1994 στὸ Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴν Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Ἐνταφιάσθηκε ἐκεῖ δίπλα στὸν Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου.
Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ζοῦσε ἀσκητικά, ἐντρύφημα εἶχε τούς βίους τῶν Ἁγίων, τὰ παλαίσματα τῶν ὁποίων ἀγωνιζόταν νὰ μιμῆται μὲ ζῆλο ὑπέρμετρο καὶ ἀκρίβεια θαυμαστή. Ἐπιδιδόταν στὴν ἀδιάλειπτη προσευχή, καλλιεργώντας παράλληλα τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη. Ἔμαθε τὴν τέχνη τοῦ μαραγκοῦ, γιὰ νὰ μιμηθῆ καὶ σ' αὐτὸ τὸν Χριστό. Στὸν στρατό ὑπηρέτησε κατὰ τὸν ἀνταρτοπόλεμο τριάμισι χρόνια ὡς ἀσυρματιστής, ζώντας καὶ ἐκεῖ ἀσκητικά. στὶς ἐπιχειρήσεις διακρίθηκε γιὰ τὴν παλληκαριά, τὴν αὐτοθυσία, τὸ ἦθος καὶ τὰ χαρίσματά του. ἀφοῦ ἐκπλήρωσε τὸ χρέος τοΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑυ πρὸς τὴν Πατρίδα, ἀκολούθησε τὴν μοναχική ζωή, τὴν ὁποία ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1994, ἄφηνε στὸν κόσμο μὲ τὴν κοίμησή του μία πνευματική κληρονομιά, τὴν διδασκαλία του. Ἁπλός μοναχός, μὲ τὰ λίγα γράμματα τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ἀλλὰ μὲ πλούσια τὴν κατὰ Θεόν σοφία, εἶχε κενώσει τὸν ἑαυτό του γιὰ τὸν πλησίον. Ἡ διδασκαλία του δὲν ἦταν διδαχή ἤ κατήχηση. Τὸ Εὐαγγέλιο τὸ εἶχε κάνει βίωμά του καὶ ἡ διδασκαλία τοῦ πήγαζε ἀπὸ τὴν ζωή του, ποὺ χαρακτηριστικό γνώρισμά της εἶχε τὴν ἀγάπη. Εἶχε μορφώσει «ἐαυτόν» κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο, γιʹ αὐτὸ πρῶτα δίδασκε ἡ μορφή του καὶ ὕστερα ἡ εὐαγγελική ἀγάπη καὶ ὁ φωτισμένος λόγος του. Ὅταν δεχόταν τούς ἀνθρώπους, μὲ ὅλες τὶς ἰδιαιτερότητές τους, δὲν ἄκουγε ἁπλῶς ὑπομονἀπὸ μικρός ἐπιθυμοῦσε. Ἀπὸ λαϊκός εἶχε θεῖες ἐμπειρίες, ἀλλὰ στὴν μοναχική του ζωή ἡ εὔνοια τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων κορυφώθηκε. Ἀσκήτεψε στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὴν Ι. Μονή Στομίου Κονίτσης καὶ στὸ Σινά. Ἔζησε στὴν ἀφάνεια, δόθηκε ὁλόκληρος στὸν Θεό καὶ ὁ Θεὸς τὸν φανέρωσε καὶ τὸν ἔδωσε σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Καθοδήγησε, παρηγόρησε, θεράπευσε, ἀνέπαυσε τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔτρεχαν κοντά του. Ἡ ἁγιασμένη τοῦ ψυχή ξεχείλιζε ἀπὸ θεϊκή ἀγάπη καὶ ἡ ὁσιακή τοῦ μορφή ἀκτινοβολοῦσε τὴν θεία Χάρη. Ὅλη τὴν ἡμέρα ἀκούραστος μάζευε τὸν ἀνθρώπινο πόνο καὶ σκορποῦσε θεία παρηγοριά.Ὕστερα ἀπὸ μαρτυρικούς πόνους οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἔλεγε, τὸν ὠφέλησαν ὅσο δὲν τὸν ὠφέλησαν οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες ὅλης της ζωῆς του, ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίω στὶς 12-7-1994 στὸ Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴν Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Ἐνταφιάσθηκε ἐκεῖ δίπλα στὸν Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου.
Ύστερα απόμαρτυρικούς πόνους οιοποίοι, όπως έλεγε,τον ωφέλησαν όσοδεν τον ωφέλησαν οιασκητικοί αγώνες όλης της ζωής του, αναπαύθηκε εν Κυρίωστις 12-7-1994στο Ιερό Ησυχαστήριοτου Αγίου Ιωάννουτου Θεολόγουστην Σουρωτή Θεσσα-λονίκης. Ενταφιάσθηκε εκείδίπλαστον Ναότου Αγίου Αρσενίουτου Καππαδόκου.Την ευχή τουνα έχουμε. Αμήν.

Τι συμφορά!

 

  • Η γνώση λοιπόν, όταν έρχεται αθέλητα και οδηγεί τον κάτοχό της στην ταπείνωση από ντροπή, γιατί πιστεύει ότι δεν την αξίζει, και, όπως λέει ο Ιωάννης της Κλίμακος, την αποστρέφεται σαν βλάβη, με το χέρι της ταπεινώσεως, ακόμη και αν ίσως είναι θεόσδοτη, τότε είναι καλή. Ένα αντίθετο παράδειγμα είναι με κάποιον, του οποίου την ψυχή απέσπασαν με τρίδοντο καμάκι οι μελανοί δαίμονες.

     

    Τι συμφορά! Αυτός είχε μεγάλη φήμη και τόσο τον αγαπούσαν οι άνθρωποι, ώστε θρήνησαν όλοι τον θάνατό του και θεώρησαν μεγάλη ζημία τη στέρησή του. Αλλά για την υπερηφάνεια που είχε κρυμμένη μέσα του, άκουσε κάποιος γι' αυτόν μια φωνή από τον ουρανό: «Μην τον αναπαύσετε, γιατί ούτε μία ώρα δεν με ανέπαυσε».

     

    Αλοίμονο· εκείνος που...

Θεοφώτιστη ενέργεια του αγίου Παϊσίου

 



 Ήμουν νέος θεολόγος – διηγείται ιερομόναχος – εργαζόμενος σε χριστιανική Αδελφότητα και επισκέφθηκα τον άγιο Παΐσιο στο Στόμιο, παρακαλώντας να μου υποδείξη ποιο είναι το θέλημα του Θεού, σχετικά με τον δρόμο που θα ακολουθούσα στην ζωή μου.

Οι μέρες περνούσαν και έπρεπε να πάρω μια οριστική απόφαση πριν φύγω από τον Γέροντα. Σ’ αυτήν την κρίσιμη για την ζωή μου στιγμή, μίλησε ο Κύριος δια του ευλογημένου δούλου Του και μου γνώρισε το πανάγιό Του θέλημα για την πορεία της μετέπειτα ζωής μου.

Ήμασταν μέσα στην Εκκλησία, ο Γέροντας κι εγώ. Διάβαζα την τρίτη Ώρα. Εκείνος βρισκόταν στο Ιερό Βήμα. Έκαμε τρεις μετάνοιες στην Αγία Τράπεζα και, με φόβο Θεού, άνοιξε το Ιερό Ευαγγέλιο και ήταν στον ευαγγελιστή Μάρκο. Αρχίζοντας δε από την αριστερή σελίδα, πρόσεξε τις τέσσερις πρώτες συνεχόμενες περικοπές.

Ο Γέροντας στη συνέχεια, με κάλεσε στο άγιο Βήμα και, αφού μου είπε πώς είχε κάμει, μου εξήγησε ότι οι τρεις πρώτες ευαγγελικές περικοπές είναι από τον Χριστό, ενώ η τέταρτη από την Παναγία. Έπειτα, μου ερμήνευσε τις τέσσερις αυτές περικοπές σχετικά με ...