ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ




 Ήταν κάποτε μία κυρία, η οποία αγαπούσε το κουτσομπολιό, που προσήλθε με μετάνοια να εξομολογηθεί σε κάποιον ιερέα. Ο ιερέας την καλοδέχτηκε, έβαλε το πετραχήλι του και την παρότρυνε να αρχίσει να του λέγει τα λάθη της. Ωστόσο, η γυναίκα κόμπιαζε.

Μετά από λίγη ώρα και μετά από τα πειστικά λόγια του ιερέως ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεται ή να φοβάται να ομολογήσει τα λάθη της, η γυναίκα άρχισε να του διηγείται τα λόγια, τις κατακρίσεις και κάθε λογής κουτσομπολιό που σε όλη της την ζωή έλεγε για ανθρώπους που είτε τους γνώριζε είτε δεν τους είχε συναντήσει ποτέ.

Ο ιερέας την άκουσε υπομονετικά. Όταν τελείωσε ο ιερέας σηκώθηκε όρθιος. Της διάβασε την συγχωρητική ευχή. Η γυναίκα νόμιζε τελείωσαν και πήγε να φύγει.

Ο ιερέας όμως την είπε: «Μην βιάζεσαι, θέλω να πας στο σπίτι σου, να πάρεις το μαξιλάρι σου και να...

Να μη δικαιολογούμε τα πάθη μας




 Άγιος Παΐσιος

– Γέροντα, μερικοί νομίζουν ότι δεν έχουν προϋποθέσεις για να κάνουν πνευματική ζωή και λένε: «Ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος».

Αν λένε κιόλας ότι τους βαραίνουν πάθη κληρονομικά και δικαιολογούν τον εαυτό τους, αυτό είναι ακόμη χειρότερο.

– Και όταν, Γέροντα, κάποιον όντως τον βαραίνουν;

– Κοίταξε να σού πώ: Ο κάθε άνθρωπος έχει κληρονομικές καταβολές καλές και κακές.

Πρέπει να αγωνισθή να απαλλαγή από τα ελαττώματά του και να καλλιεργήση τα καλά που έχει, για να γίνη μια αληθινή, χαριτωμένη εικόνα του Θεού.

Οι κακές κληρονομικές καταβολές δεν ...

Στρωτές Μετάνοιες – Βοηθούν όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος




 – Γέροντα πονάει το σώμα σας;

– Όχι, γιατί κάνω …πνευματική γυμναστική.

– Δηλαδή, Γέροντα;

– Μετάνοιες ευλογημένη! Βλέπεις οι κοσμικοί έχουν τη σουηδική γυμναστική και οι μοναχοί τις μετάνοιες. Οι κοσμικοί με τη γυμναστική κάνουν σώμα υγιεινό και οι μοναχοί με τις μετάνοιες κάνουν ψυχή και σώμα υγιέστατα. Οι καημένοι οι κοσμικοί δεν ξέρουν πόσο βοηθούν οι μετάνοιες, όχι μόνο στην υγεία της ψυχής, αλλά και στην υγεία του σώματος. Κάνουν καλό στα αρθριτικά, διώχνουν τη μαλθακότητα, διώχνουν και τις αφύσικες κοιλιές, σκορπούν γαλήνη και δίνουν μια λεβεντιά. Παράλληλα όμως δίνουν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ανέβει τα πνευματικά υψώματα των αρετών, όπως θα ανεβαίνει και τα υψώματα των βουνών με πολλή άνεση, χωρίς να λαχανιάζει.

Οι μετάνοιες είναι απαραίτητες και για το νέο και για τον ηλικιωμένο και γι’ αυτόν που έχει σαρκικό πόλεμο και για τον απαλλαγμένο από τέτοιον πόλεμο.

Όποιος έχει δυνατή κράση, πρέπει να ...

Όσιος Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού 17 Μαρτίου

alexios2


Ο όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στην Ρώμη την εποχή του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395-408). Οι γονείς του, ο ευλαβής συγκλητικός Ευφημιανός και η Αγλαΐα, ήσαν επί πολλά χρόνια άτεκνοι. Ο Αλέξιος έλαβε λαμπρή μόρφωση και όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του προετοίμασαν τα του γάμου του με μια νεαρή κόρη εκλεκτής οικογένειας της αριστοκρα­τίας της Ρώμης. Όμως την ίδια την νύκτα του γάμου τους ο Αλέξιος, ο οποίος ποθούσε την αγία και τέλεια παρθενία, ψιθύρισε κάτι στο αυτί της συζύγου και αφού της παρέδωσε το δαχτυλίδι του, έφυγε κρυφά. Εμπιστευόμενος την θεία Πρόνοια, επιβιβάστηκε σε πλοίο και έφθασε στην Λαοδίκεια της Συρίας και από εκεί ακολούθησε ένα καραβάνι εμπό­ρων που κατευθυνόταν στην Έδεσσα.
Εκεί σταμάτησε σε έναν ναό αφιερωμένο στην Θεοτόκο και παρέμεινε στον νάρθηκα δεκαεπτά χρόνια, ντυ­μένος με κουρέλια και συντηρούμενος από τις ελεημοσύνες των πιστών που έρχονταν στο ναό να προσευχηθούν. Στο μεταξύ ο πατέρας του είχε στείλει υπηρέτες προς κάθε κατεύθυνση για να τον βρουν, ενώ η μητέρα του φόρεσε τρίχινο ένδυμα και θρηνούσε απαρηγόρητη, η δε νύφη, με την αγάπη που δείχνει η τρυγόνα για το ταίρι της, ανυπομονούσε να έχει κάποια είδηση. Κάποιοι από τους απεσταλμένους του Ευφημιανού έφθασαν στην Έδεσσα και έδωσαν ελεημοσύνη στον Αλέξιο, χωρίς διόλου να υποπτευθούν βέβαια ότι επρόκειτο για τον κύριό τους· τόσο πολύ είχε πα­ραμορφωθεί από την άσκηση και την σκληραγωγία που επέβαλε στο σώμα του ευχαρίστως για την αγάπη του Θεού.
Μετά από πολλά χρόνια αγώνων εν τω κρυπτώ, η Παναγία εμφανίσθηκε στον νεωκόρο της εκκλησίας λέγοντάς του να επιτρέψει την είσοδο στον άνθρωπο του Θεού. Βλέποντας ότι τον αντιλήφθηκαν και επρόκειτο να τον περιβάλουν με τιμές, ο Αλέξιος ανεχώρησε και πάλι παίρνοντας το πλοίο για την Ταρσό. Οι αντίθετοι άνεμοι όμως, ή μάλλον η θεία Πρό­νοια, ώθησαν το πλοίο στο λιμάνι της Ρώμης. Ο άγιος υποτάχθηκε σε αυτό το θείο σημείο και πήγε στο πατρικό σπίτι, όπου...

Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου: απόδοση σε απλή γλώσσα και εικονογράφηση για κάθε Οίκο

 Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας σε απλή και κατανοητή γλώσσα,- και μία εικόνα για κάθε οίκο (“στροφή”) του Ακαθίστου Ύμνου


ΚΟΝΤΑΚΙΟ (προοίμιο)
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου,Θεοτόκε, αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Σ’ Εσένα Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό, μ’ ευγνωμοσύνη η Πόλη σου αποδίδει τη νίκη. Και σου αναπέμπει θερμές ευχαριστίες, επειδή (με τη δική σου επέμβαση) λυτρωθήκαμε απ’ τις συμφορές. Εσύ όμως που η δύναμή σου είναι ακατανίκητη, ελευθέρωσε κι εμένα από κάθε είδους κινδύνους, για να σου αναφωνώ: Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Α’ ΣΤΑΣΗ
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκε το χαίρε. (3) και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.
Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε στην παρθένο Μαρία για να της αναγγείλει ότι θα γινόταν Μητέρα του Χριστού, είδε ότι ενώ ακουόταν η ασώματη φωνή του, ο Υιός του Θεού έπαιρνε σώμα μέσα στα άσπιλα σπλάχνα της Παναγίας. Τότε θαύμασε λοιπόν, το άυλο και ουράνιο αυτό πνεύμα και άρχισε να απευθύνει στην θεοτόκο τα παρακάτω “χαίρε”.Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει. Χαίρε,δι’ ης η αρά εκλείψει.
Μες από την Παναγία θα έβγαινε η λάμψη της χαράς, δηλαδή ο Λυτρωτής. Και πάλι μες από την Παναγία θα δινόταν στους ανθρώπους η απαλλαγή από την κατάρα του προπατορικού αμαρτήματος.
Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε, γιατί με σένα ξαναφωνάζει κοντά του τον πεσμένο Αδάμ ο θεός και λυτρώνει την Εύα από τα δάκρυά της.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.
Οι ανθρώπινοι λογισμοί δεν μπορούν να φτάσουν εύκολα στο ύψος της αξίας που σου έδωσε η Χάρις του Θεού. Και τα μάτια των αγγέλων δεν μπορούν να βυθοσκοπήσουν το μυστήριο που επάξια εκπροσωπείς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα. Χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.
Μαρία κρατάς στα γόνατά σου ως επίγειος θρόνος τον Κύριον του παντός.Βαστάζεις Εκείνον που όλα τα ορατά και αόρατα βαστάζει.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον ήλιον. Χαίρε,γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Είσαι ο αυγερινός, που λάμπεις πριν...

Τι κάνετε τόσες ώρες μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε;




 Ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό: τι κάνετε τόσες ώρες μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε;

Κι εκείνος απάντησε: εσύ τι έκανες εννιά μήνες στη μήτρα της μάννας σου; Τίποτα.

Ήσουν εκεί και τρεφόσουν με το μητρικό αίμα.

Το ίδιο κάνουμε κι εμείς.

Είμαστε εδώ και τρεφόμαστε από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Από το σώμα και το Αίμα του Χριστού. Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάνα που μας τρέφει.

Η φιλόστοργη Μάνα.

Η πνευματική καρδιά απ’ την οποία διαχέεται το αίμα και κρατιούνται ζωντανά τα παιδιά της.

Η Εκκλησία είναι σώμα.

Δεν είναι κόμμα.

Είμαστε μέλη.

Δεν είμαστε οπαδοί.

Σώμα ένα με κεφαλή το Χριστό.

Πονάει ένα μέλος και πονάμε όλοι.

Δοξάζεται ένα μέλος και δοξαζόμαστε όλοι.

Οικογένεια μία είναι η Εκκλησία:

Οι Ζώντες, όσοι είμαστε μέσα στην Εκκλησία και όσοι βογγάνε έξω απ’ αυτήν…

Αυτοί που έφυγαν…, οι αδελφοί μας οι Κεκοιμημένοι.

Κι αυτοί που ακόμα δεν ήρθαν…

Οι αγέννητοι.., τα παιδιά των παιδιών μας, τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα, όσοι θα μπουν στην Εκκλησία και όσοι θα βογγάνε έξω απ’ αυτήν.

Οικογένεια μία.

Γι’ αυτό στην Εκκλησία δεν εορτάζουμε αλλά...

ΘΑ ΑΚΟΎΣΕΤΕ ΚΆΤΙ ΑΠΌ ΤΟΝ ΌΣΙΟ ΕΦΡΑΊΜ ΑΡΙΖΌΝΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΕΙΤΕ…

 

Μαρία Μαντουβάλου, Τα διαχρονικά Ολοκαυτώματα του Ελληνικού λαού.




 Μία εξαιρετική ομιλία της κυρίας Μαρίας Μαντουβάλου στην ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ.

Σεβαστοί πατέρες, κυρίες και κύριοι.

Η Ελληνική Βουλή το 2004 όπως ακούσατε καθιέρωσε την 27η Ιανουαρίου, όπως αναφέρεται στην απόφαση, ως ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του ολοκαυτώματος και έτσι κάθε χρόνο με σχετικές εγκυκλίους του υπ. παιδείας εντέλλονται τα σχολεία να διοργανώνουν εκδηλώσεις και να αναπτύσσουν εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την ημέρα μνήμης του ολοκαυτώματος.

Η επέτειος αυτή είναι διεθνής, θα λέγαμε παγκοσμιοποιημένη για τους Εβραίους όπου γης και τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης και λοιπά. Ορθά λοιπόν οι Έλληνες Εβραίοι το θρήσκευμα τιμώνται όπως τους αξίζει από την Ελληνική Πολιτεία και από την διεθνή κοινότητα για το τραγικό και συγκεκριμένο της ναζιστικής θηριωδίας ολοκαύτωμα.

Με αυτήν λοιπόν την εντελλόμενη αφορμή για εκδηλώσεις και εκπαιδευτική δραστηριότητα για την ημέρα μνήμης του ολοκαυτώματος και χωρίς καμία πρόθεση συγκρίσεων ας αναζητήσουμε και τα ολοκαυτώματα των Ελλήνων Ορθοδόξων αυτή τη φορά, που ωστόσο δεν έτυχαν ποτέ μέχρι σήμερα ούτε εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, ούτε βεβαίως και διεθνούς αναγνώρισης, αν και μερικών από αυτά η τραγικότητα ήταν αξεπέραστη, κτηνώδης και θα έπρεπε να προστεθούν στην ιστορία της ανθρωπότητας όλες.

Τους ανήκει ο παγκόσμιος θρήνος αλλά και το αιώνιο εγκώμιο γιατί σε αντίθεση με τους Εβραίους, των οποίων η δικαιολογημένη έκρηξη θυμού και η δίκαιη αγανάκτηση τους οδήγησε στο να ζητούν ακόμα και ποινικοποίηση της άρνησης αυτής της θυσίας που υπέστησαν οι ίδιοι υποτασσόμενοι όμως μοιρολατρικά στη μοίρα τους και υπομένοντάς την χωρίς αντίσταση, οι Έλληνες αντίθετα, με διαφορετική ιστορική παράδοση και διαχρονικούς κώδικες αξιών, αποτρέπουν διαρκώς τη μοίρα τους αυτοθυσιαζόμενοι και συναντώντας τον θάνατο, όχι από τους θύτες αλλά από την δική τους ενεργό πρόθεση για θυσία υπέρ των υψίστων γι’ αυτούς ιδανικών της Πίστεως και Πατρίδος. Και ο ποιητής επιβεβαιώνει με τον στίχο:

Των φονιάδων το αίμα με φως ξεπληρώνω.

Και ενώ τα ελληνικά ολοκαυτώματα δεν περιορίζονται μόνο σε ανθρώπινες απώλειες αλλά και σε εξαφάνιση της ελληνικής γης, εντούτοις το μόνο που τα θύματα ζητούν είναι να αποτρέψουν την εσκεμμένη και ύπουλα καλλιεργούμενη λήθη που ...

Ποιές είναι οι αιτίες του μελλοντικού πολέμου. «Τα πέντε είδωλα», Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.




 Ή κουλτούρα ως είδωλο ανήκει στις μέρες μας στα πιο τυφλά είδωλα. Απορρίπτοντας το Θεό πού είναι ό μοναδικός εμπνευστής και υποκινητής του πλέον ευγενούς πολιτισμού τόσο της ψυχής όσο και του σώματος, οι αθεϊστές άρχισαν να λατρεύουν τα έργα και τις κατασκευές τους τα όποια ονομάζουν με μία λέξη – κουλτούρα. Όμως το να λατρεύεις τα ανθρώπινα έργα είναι το πλέον μισητό πράγμα ενώπιον του Θεού.

Αφού ό Θεός στις εντολές Του απαγόρευσε αυστηρά στους ανθρώπους να λατρεύουν τα έργα και την κτίση Του, από τα όποια και το πλέον ασήμαντο είναι τελειότερο από την τελειότερη ανθρώπινη κουλτούρα. Και εφόσον ο πολιτισμός τοποθετήθηκε σε εξάρτηση με τα υπόλοιπα είδωλα πού αναφέραμε εδώ, ιδιαίτερα με τα υλικά αγαθά, είναι επειδή κι αυτός υπηρετεί δυναμικά την ...

Η σημασία των λόγων τού Χριστού «ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν» (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


                                                  


 Επιστολή στο σιδερά Κώστα

Μα ένας τόσο αληθινός και ελεήμων άνθρωπος να μην ξέρει τη βαθιά σημασία αυτών των λόγων; Νομίζω, ότι ξέρεις αλλά μόνο ζητάς επιβεβαίωση. Στους αληθινούς και ελεήμονες ο ίδιος ο Θεός αποκαλύπτει τα μυστικά. Με το Πνεύμα Του. Εάν ήσουν εσύ ο μόνος σιδεράς στα Ιεροσόλυμα όταν οι Εβραίοι σταύρωναν τον Κύριο, δεν θα υπήρχε κανείς να τους σφυρηλατήσει τα καρφιά.

«Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην΄ ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34). Έτσι είπε ο Κύριος. Διάβαζε σαν να είναι ειπωμένο: δεν ήρθα να συμφιλιώσω την αλήθεια και το ψέμα, την σοφία και την βλακεία, το καλό και το κακό, το δίκαιο και την βία, την κτηνωδία και την ανθρωπιά, την αγνότητα και την ασωτία, τον Θεό και τον μαμωνά αλλά έφερα το ξίφος για να κόψω το ένα από το άλλο, για να μην ανακατεύονται.

Με τί να κόψεις, Κύριε; Με το ξίφος της αληθείας. Ή με το ξίφος τού λόγου τού Θεού, που είναι ίδιο. Αφού η αλήθεια είναι ο λόγος τού Θεού, και ...

ΟΔΗΣΣΟΣ Ένα από τα ιστορικότερα κτήρια της νεότερης Ελλάδας βρίσκεται στην Οδησσό. Το σπίτι του Μαρασλή, όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία ...

 





Ένα από τα ιστορικότερα κτήρια της νεότερης Ελλάδας βρίσκεται στην Οδησσό. Το σπίτι του Μαρασλή, όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία Στην Οδησσό της Ουκρανίας υπάρχει ένα κτήριο που συνδέεται άμεσα με τη γέννηση της νεότερης Ελλάδας. Πρόκειται για το σπίτι του εμπόρου Γρηγορίου Ιωάννου Μαρασλή. Εκεί πραγματοποιούνταν σε άκρα μυστικότητα οι πρώτες συναντήσεις των...

Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 




Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Πού το σκοτάδι είναι πιο βαθύ; Εκεί που λάμπει το πιο μεγάλο φως, και ύστερα σβήνει. Σε μία πλατεία, που φωτίζεται με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τη στιγμή που σβήνουν όλες οι λάμπες, τότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ. Πότε το σκοτάδι είναι βαθύ;

Τη νύχτα λίγο πριν ξημερώσει. Αδελφοί μου, στην εποχή μας αντικρίσαμε μία πλατεία που φωτιζόταν με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τόσο φωτεινή που συναγωνιζόταν το φως του ήλιου. Όταν όμως οι λάμπες έσβησαν, αντικρίσαμε μία πλατεία χωρίς φως, τόσο σκοτεινή σαν τη φωλιά του τυφλοπόντικα κάτω από τη γη. Αυτή η πλατεία στο χάρτη του κόσμου έχει το όνομα ΕυρώπηΠοια είναι η Ευρώπη; Ευρώπη είναι η απληστία και η ευφυΐα. Και τα δύο είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Και η απληστία και η εξυπνάδα. Και τα δύο είναι προσωποποιημένα στα πρόσωπα του πάπα και του Λούθηρου. Ποια λοιπόν είναι η Ευρώπη;

Ευρώπη είναι ο πάπας και ο Λούθηρος, η κορεσμένη δηλαδή ανθρώπινη απληστία και...

Ομιλία για την μετάνοια – Μακαριστού Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου.



 Α’

Τι είναι μετάνοια

Μετάνοια είναι μεταστροφή ή μεταλλαγή εννοιών και φρονημάτων. Μεταμέλεια δια το κακόν το οποίον επράξαμε, μεταβολή εκ του χείρονος εις το κρείττον, επιστροφή και επάνοδος μετά έννοια, διάγνωση και στόχαση εκ της αμαρτίας εις την αρετήν, εκ του παρά φύσιν εις το κατά φύσιν, εκ του διαβόλου προς τον Θεό. Μετανοώ κατόπιν του σφάλματος ή του κακού όπερ έπραξα, νοώ διαφορετικά, σκέπτομαι ότι δεν έπραξα καλά. Προ της αμαρτίας δεν υπήρχε μετάνοια· η μετάνοια εδόθη υπ’ αυτού του Θεού μετά την αμαρτία προς καταπολέμηση, προς αναίρεση, αφανισμό και εξάλειψη της αμαρτίας. Οι πρώτοι από τους ανθρώπους που ετέλεσαν την αμαρτία ήσαν οι πρωτόπλαστοι. Ο πανάγαθος και φιλάνθρωπος Θεός δεν τους ετιμώρησε ή ήλεγξε ευθύς μετά την παράβαση και παρακοή, αλλά θέλησε να τους φέρει εις μετάνοια και με τρόπο τους ερώτησε· μήπως παρέβησαν την εντολή, μήπως έφαγαν εκ του απαγορευμένου καρπού. Αλλ’ αυτοί αντί να μετανοήσουν, να ομολογήσουν ότι αμάρτησαν ζητήσουν συγχώρηση, δικαιολόγησαν τον εαυτό τους και έρριψαν την αιτία της αμαρτίας ο ένας εις τον άλλο. Ο Αδάμ είπε: «Δεν φταίω εγώ, αλλά η Εύα, η γυναίκα που μου έδωσες». Η Εύα πάλι έρριψεν την αιτία εις τον όφιν ειπούσα: «ο όφις με ηπάτησε». Έκαμαν αυτό το οποίο και σήμερα κάνουν οι πλείστοι των ανθρώπων όταν πηγαίνουν εις τον Πνευματικόν να εξομολογηθούν· αντί να κατηγορούν τον εαυτό τους κατηγορούν τους άλλους· ο ανήρ κατηγορεί τη γυναίκα του και λέγει: «εγώ είμαι ένας καλός άνθρωπος, αλλ’ η γυναίκα μου είναι διεστραμμένη, είναι γλωσσού και με κάνει και θυμώνω και οργίζομαι και αγανακτώ και βλασφημώ και γίνομαι κακός άνθρωπος». Η γυναίκα πάλι κατηγορεί τον άντρα της, οι γονείς κατηγορούν τα παιδιά, η πεθερά τη νύφη, οι κυρίες τις υπηρέτριες, οι κύριοι τους υπαλλήλους και τανάπαλιν, και φοβούμαι μήπως με την τέτοια εξομολόγηση κλείσει και εις εμάς ο Θεός την θύρα. Μη γένοιτο!
Επειδή λοιπόν οι πρωτόπλαστοι δεν μετανόησαν ο Θεός τους εξώρισε του Παραδείσου της τρυφής· έκτοτε ησθένησεν η φύσις των ανθρώπων, έλαβε ροπή προς την αμαρτία, εκυρίευσε η αμαρτία και δι’ αυτό ο φιλάνθρωπος Θεός όρισε μετάνοια για τους αμαρτωλούς. Βλέπουμε εις την Παλαιά Διαθήκη πολλούς αμαρτήσαντας και μετανοήσαντας, ως τον Δαβίδ, τον Μανασσή, τον Εζεκία, τους Νινευΐτας και άλλους. Βλέπουμε Προφήτας κηρύττοντας μετάνοια και αυτόν τον Πρόδρομο κηρύττοντα εις τον έρημο μετάνοια και λέγοντα· «Μετανοείτε ·ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3,2). Αλλ’ η μετάνοια κείνη είχε μεν την χάρη και τη δύναμη να παρέχει συγχώρηση εις τους μετανοούντας, να τους σώζει από ασθένειες, από κινδύνους, από συμφορές, από θανάτους σωματικούς, δεν είχε όμως και την χάρη και τη δύναμη να σώζει τις ψυχές των ανθρώπων από...

Ενα Σύγχρονο θαύμα της Αγίας Υπομονής

Είναι αρκετές οι εμφανίσεις της αγίας Υπομονής τα τελευταία χρόνια σε ευσεβείς και μη χριστιανούς. Επιλεκτικά, καταχωρούμε ένα συμβάν που περιγράφει τη θαυμαστή εμφάνισή της και θεραπεία κάποιου ασθενή.
«Η αγία Υπομονή εμφανίσθηκε, ως μοναχή, σε κάτοικο των Αθηνών, ο οποίος εργαζόταν σε ταξί. Τον σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθεί προς το Λουτράκι.
Ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία. Καθ’ οδόν, η μοναχή, που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο σταυρό, τον ρώτησε:
Γιατί είσαι μελαγχολικός;
Και εκείνος δε δίστασε να ομολογήσει όλη την αλήθεια.
Μετά τον ρώτησε αν θέλει να τον σταυρώσει, για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε. Σε λίγο όμως τον έπιασε υπνηλία και παρεκάλεσε τη μοναχή να σταθούνε λίγο για να μη σκοτωθούνε.
Είχαν φθάσει κοντά στα διόδια και...