Ομιλία εις την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα – Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)




 (Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ’ 5-42)

Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σω­ματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη. Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπί­ζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν’ αναζωο­γονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλ­λος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν απο­κτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη. Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυ­γές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τρα­γούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων. Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει – που δε θα μπο­ρούσε ούτε κι ολόκληρος ωκεανός να τη σβήσει – τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Μόνο όταν βρεθείς στο επίπεδο αυτό της ακό­ρεστης πνευματικής δίψας, της δίψας εκείνης που ένιω­σε κι ο Δαβίδ, θα κατανοήσεις με πληρότητα το σημε­ρινό ευαγγέλιο.


***

«Έρχεται ουν εις πόλιν της Σαμαρείας την λεγομένην Συχάρ, πλησίον του χωρίου ο έδωκεν Ια­κώβ Ιωσήφ τω υιώ αυτού» (Ιωάν. δ’, 5). Η πε­ριοχή ολόκληρη από την Ιουδαία μέχρι τη Γαλιλαία ονομάζεται Σαμάρεια. Το όνομά της το έλαβε από το βουνό Σαμάρεια. Ο δρόμος από την Ιερουσαλήμ προς τη Γαλιλαία εξακολουθεί να περνάει από τη Συχάρ (τη σημερινή Ασκάρ). Εκεί είναι ένα κομμάτι γης που το είχε αγοράσει ο Ιακώβ από τους γιους του Εμώρ κι έχτισε εκεί ένα θυσιαστήριο, που το ονόμασε «Θεός του Ισραήλ» (Γεν. λγ’, 19-20). Αργότερα ο Ιακώβ δώρησε τη γη αυτή στο γιο του Ιωσήφ.

«Ην δε εκεί πηγή του Ιακώβ, ο ουν Ιησούς κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκαθέζετο ούτως επί τη πηγή· ώρα ην ωσεί έκτη» (Ιωάν. δ’, 6). Η πηγή αυτή είχε το όνομα του Ιακώβ είτε επειδή ο προπάτοράς μας Ια­κώβ είχε κατοικήσει κοντά στο πηγάδι αυτό μαζί με τα κοπάδια του είτε επειδή το πηγάδι αυτό το έφτιαξε ο ίδιος. Κουρασμένος από τον απόκρημνο και ανηφορικό δρόμο από την Ιερουσαλήμ ως εκεί, ο Κύριος κάθησε δίπλα στο πηγάδι για να ξεκουραστεί. Η έκτη ώρα, όπως τη μετρούσαν στην Ανατολή, ήταν η μεσημβρία. Ο Κύριος έφτασε εκεί την ώρα που ο ήλιος μεσουρανούσε κι η ζέστη ήταν μεγάλη. Ήταν κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας που έκανε για τη σωτηρία μας, όπως κεκοπιακώς ήταν κι αργότερα, όταν ανέβαινε στο σταυρό αιμό­φυρτος και πονεμένος. Γιατί δεν ταξίδεψε νύχτα, που είχε και δροσιά; Οι νύχτες για τον Κύριο ήταν αφιερω­μένες στην προσευχή. Κι αν υποθέσουμε στη συγκεκρι­μένη περίπτωση πως θα ταξίδευε νύχτα, το ευαγγέλιο θα ήταν φτωχότερο κατά ένα μοναδικό γεγονός κι από μια πολύ διδακτική και σωστική αποκάλυψη. Ταξίδευε μέρα, με τα πόδια, στους ανηφορικούς κι απότομους δρόμους και...

Θάρθεις Σαν Αστραπή- Σταμάτης Σπανουδάκης

Δὲν ἑάλω ἡ Πόλις!






Δεν εάλω η Πόλις! Δεν αλώνονται ούτε τα ιδανικά, ούτε τα σύμβολα, αλλά ούτε κι' ο Ελληνισμός.

Μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνουν και ξανά προς τη Δόξα τραβούν! Η Πόλις είναι μέσα μας. Η απαρχή της νέας πορείας μας. Με τις εξάρσεις και τις παρακμές, τις περιπέτειες, τα πλήγματα και τις αναλαμπές
της. Δεν πεθαίνει εύκολα ο Ελληνισμός. Όσες συνωμοσίες κι αν υφανθούν εναντίον του. Όσοι μίσθαρνοι ηγέτες κι αν τον ταλαιπωρήσουν. Είναι απρόβλεπτος ο Ελληνισμός. Εκεί που σκύβει βαθειά το
κεφάλι, εξουθενωμένος απ' τη βία, ξανατινάζει το κορμί του, αναγεννώμενος απ' τις στάχτες του.

Η Πόλις είναι το σύμβολο. Και σαν σύμβολο έχει εγγραφεί βαθειά στη μνήμη του Ελληνισμού, ώστε έχει περάσει στο γενετικό κώδικα της ίδιας της συνειδήσεως του. Επομένως δεν μπορεί ν' αλωθεί ούτε 
απ' τα μιλλιούνια της Ανατολής, που την κατακλύζουν σήμερα, ούτε απ' τις τουρκικές προσπάθειες να γίνει τζαμί η Αγιά Σοφιά, ούτε απ' τις οργανωμένες, κατά καιρούς, επιθέσεις, εναντίον του Οικουμενικού
Πατριαρχείου.

Δεν εάλω η Πόλις, ούτε και πρόκειται να αλωθεί. Καθώς γράφουμε, ξεπηδά απ' τα βάθη της μνήμης μας μια ιστορία, που αν δεν είναι αληθινή, τουλάχιστον θα μπορούσε ν' αποθανατισθεί σαν θρύλος.

Μας την αφηγήθηκε, πριν μερικά χρόνια, προσωπικότητα αξιόλογη (τηρούμε την ανωνυμία της) και πάντως ούτε ευφάνταστη, ούτε παραμυθολογία.
Πριν μερικά χρόνια, λοιπόν, υπηρετούσαν απ' τη μια κι' από την άλλη όχθη του Έβρου, στα σύνορα, που διαιρούν τη Θράκη μας στα δύο, αντίστοιχα Έλλην και Τούρκος στρατηγός.
Οι δυο άνδρες είχαν συνδεθεί με στενή μεταξύ τους φιλία.
Πολύ περισσότερο που Τούρκος στρατηγός, είχε σύζυγο Ελληνίδα.

Όταν έφθασε ο καιρός να μετατεθούν για άλλη υπηρεσία, προσκάλεσε ο Τούρκος τον Έλληνα συνάδελφο του.
«Τόσον καιρό», του είπε, «περάσαμε ανέφελα μαζί. Οι διαφορές που έχουν οι δύο χώρες μας, μεταξύ τους, δεν επηρέασαν τη φιλία μας. Αλλά εμείς οι Τούρκοι θεωρούμε τη φιλία ιερή. Θα ήθελα αύριο το
βράδυ να σου το αποδείξω».

Την επόμενη, στις 10 ακριβώς, ο Έλλην επιβιβαζόταν στο ιδιωτικό αυτοκίνητο του Τούρκου. Νύχτα αφέγγαρη ήταν. Ερημικοί οι δρόμοι. Ανοιχτή κι' η λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας προς την Πόλη.

Κοντά στα μεσάνυχτα πρέπει να πλησίασαν στις παρυφές της. Ύπνος βαθύς είχε καθηλώσει στα κρεβάτια τους κατοίκους της. Ησυχία στους δρόμους. Γρήγορος, ο οδηγός Τούρκος, μπήκε, βγήκε από
στενά, από περιπλεγμένα σαν κουβάρι καλντερίμια.

Νύχτα αφέγγαρη. Έσβησε τη μηχανή, σταμάτησε μπροστά στη καγγελόπορτα. Την άνοιξε με μια σκουντιά. Χωρίς φακό, περπάτησαν σιωπηλοί οι δυο τους, προσεκτικά ανάμεσα σε...

«Κοίτα, μαμά, την διόρθωσα την αγια- Σοφιά!» (αληθινή ιστορία)


(από το ημερολόγιο μιας μητέρας)

Scan0074
29 Μαΐου 2014
Μέρα πένθιμη, μέρα θλιβερή η 29 Μαΐου. Πολλή συγκίνηση νιώθω κάθε χρόνο αυτές τις μέρες….
Να ΄ναι τυχαίο που φέτος συνέπεσε η θλιβερή επέτειος της Αλώσεως της Πόλης μας με την Ανάληψη του Κυρίου μας;… Πέρσι είχε συμπέσει με την εορτή της Μεσοπεντηκοστής, την ημέρα που πανηγύριζε τότε, στα ένδοξα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορία ο Ναός της του Θεού Σοφίας, η αγια- Σοφιά.
«Σημαδιακή» την χαρακτήρισε μια καλή φίλη αυτή την σύμπτωση. …Ίσως ο Θεός να θέλει να μας ενισχύσει, να μην αποκάμουμε με τις δυσκολίες που περνάμε σαν Έθνος και σαν κράτος, να ελπίζουμε και να περιμένουμε… Ίσως να μην είμαστε ακόμα άξιοι για να επιστρέψουμε στην Πόλη μας… Ίσως η επόμενη γενιά, ίσως τα παιδιά μας να αξιωθούν…
Τέτοιες σκέψεις τριγύριζαν όλο το πρωί στο μυαλό μου. Τα χρόνια περνούν και «αργεί να ΄ρθει εκείνη η μέρα».
Κάθε χρόνο μιλάμε στα παιδιά μας για ...

Το Πάρσιμο της Πόλης - Δημοτικό Τραγούδι της Αλώσεως

ΒΟΣΠΟΡΟΣ-Aλκίνοος Ιωαννίδης


π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Άλωση της Κωνσταντινούπολης – Απαίτηση των καιρών μας η μετάνοια.




 ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

για την ανάγκη μετανοίας

ως μήνυμα από τη θλιβερή επέτειο της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης

                                                                Στόμιο Λαρίσης, 28-5-1994

    Σήμερα, αγαπητοί μου, έχουμε μια πολύ θλιβερή επέτειο, την 29η Μαΐου 1453. Άραγε τη θυμηθήκαμε; Ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο να έχουμε μία μνήμη ιστορική, μόλις και ανάγκη να το πει κανείς· διότι, εάν έχουμε πάντοτε αυτήν την ιστορική μνήμη, μπορούμε πάντοτε, έχοντάς τη ως βοηθό και διδάσκαλο, να αποφεύγουμε εκείνα τα οποία στο παρελθόν μάς προξένησαν ζημιά, να πράττουμε όμως εκείνα τα οποία στο παρελθόν αποδείχτηκαν σωστά. Έτσι, όπως αντιλαμβάνεστε, πάντοτε μία επέτειος, είτε χαρούμενη, είτε θλιβερή έχει πολλά να διδάξει. Αναρωτηθήκαμε γιατί χάσαμε το Βυζάντιο; Διότι σαν και σήμερα, το 1453, ἑάλω ἡ Πόλις… Κατελήφθη η Πόλις. Τη χάσαμε την Πόλη. Και η Πόλη δεν ήταν απλώς μόνο η Κωνσταντινούπολη, ήταν η πρωτεύουσα του απεράντου εκείνου βυζαντινού κράτους, το οποίο λίγο-λίγο φαγώθηκε και έμεινε μόνο μία πόλις, ως κράτος, μόνο μία πόλις, και αυτή η πόλις έπεσε αυτήν την ημερομηνία.

     Ρωτήσαμε λοιπόν για ποιο λόγο έπεσε το Βυζάντιο; Εάν κάναμε αυτήν την αυτοκριτική και την κάναμε πάντοτε μέσα στην ιστορία, αλήθεια δεν θα κινδυνεύαμε να υποστούμε και νέες αλώσεις, και μάλιστα, αν θέλετε, και από τους ιδίους εχθρούς. Αγαπητοί μου, εκείνο που έκανε το Βυζάντιο να πέσει ήταν η αμαρτία.

      «Οι αμαρτίες ελαττώνουν φυλές», λέει η Αγία Γραφή. Και η αμαρτία είναι εκείνη η οποία έκανε τους Ισραηλίτες να υφίστανται μέσα στην ιστορία πάρα πολλές περιπέτειες, μεγίστη των οποίων ήταν η αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα. Και ακόμη ο χωρισμός του βασιλείου τους σε δύο  βασίλεια, στο βόρειο και στο νότιο βασίλειο. Και ο Θεός πάντοτε απειλούσε τιμωρίες, μία από τις οποίες ήταν και η συρρίκνωση των συνόρων, των ορίων του εβραϊκού κράτους. Ώστε λοιπόν βλέπει κανένας ότι και η συρρίκνωση των συνόρων είναι τιμωρία. Ποιος θα φανταζόταν ότι αυτό το σχήμα πάντα θα υπάρχει; Και υπάρχει. Είναι ως εξής το σχήμα αυτό. Είμαι κοντά στον Θεό, είμαστε κοντά στον Θεό, έχουμε την προστασία Του. Κάποια φορά αρχίζουμε να μην τηρούμε τις εντολές Του. Τότε επέρχεται μία αποστασία. Έρχεται ο Θεός και τιμωρεί. Μετανοούμε και με τη μετάνοιά μας επανερχόμαστε. Και μας δικαιώνει πάλι ο Θεός. Και πάλι παρανομούμε, και αυτό διαρκώς επαναλαμβάνεται, αυτό το σχήμα όπως σας είπα, Ιστορία.

     Ώστε, τι είναι εκείνο που διορθώνει μία κατάσταση αποστασίας; Τι άλλο; Και συνεπώς με τη συνέπεια της τιμωρίας; Τι άλλο, παρά η μετάνοια.  Γι' αυτό, καλούμεθα σήμερα, αγαπητοί μου, να έχουμε μετάνοια. Όχι για το περιστατικό του 1453, αλλά για σύγχρονα περιστατικά. Για ρωτήσατε: «Γιατί χάσαμε την Κύπρο; Τη μισή Κύπρο περίπου;». Γιατί προηγήθηκε της εισβολής των εχθρών- τι προηγήθηκε;- πολιτικόν και εκκλησιαστικόν όργιον… Είναι τόσο κοντά μας αυτά… Είναι μόλις 20 χρόνια πίσω[:η ομιλία αυτή είχε εκφωνηθεί το 1994]. Είναι τόσο κοντά μας, που νομίζω ότι αν κανείς έχει στοιχειώδη μνήμη, και στοιχειώδη κρίση, μπορεί αυτά να τα αντιληφτεί…

     Αυτή τη στιγμή η πατρίδα μας αντιλαμβάνεστε ότι κινδυνεύει; Ξέρετε πόσοι είναι εκείνοι οι οποίοι...

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ ΘΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ (ι.Χρυσόστομος)!!!




  << Αν δεις την καρδιά σου να φλογίζεται (με τον θυμό και την οργή), σφράγισε το στήθος σου τοποθετώντας πάνω του τον Σταυρό. Θυμήσου κάτι από εκείνα που συνέβησαν (κατά το πάθος του Χριστού) τότε και σαν σκόνη θα αποβάλλεις κάθε θυμό με την ανάμνηση των όσων είχαν γίνει. Σκέψου τα λόγια και τις ενέργειες. Σκέψου ότι Εκείνος ήταν Δεσπότης, ενώ εσύ είσαι δούλος. Ότι Εκείνος έπασχε προς χάριν σου, ενώ εσύ γιά τον εαυτό σου. Εκείνος χάριν αυτών που είχαν ευεργετηθή και Τον εσταύρωσαν, ενώ εσύ γιά τον εαυτό σου. Εκείνος χάριν αυτών που Τον έβρισαν, ενώ εσύ πολλές φορές απ' αυτούς που έχεις αδικήσει. Εκείνος έπαθε κάτω από τα μάτια ολόκληρης της Πόλης, ή μάλλον όλου του πλήθους των Ιουδαίων και των ξένων και των εντοπίων, προς τους οποίους είχε απευθύνει τα φιλάνθρωπα λόγια Του, ενώ εσύ ενώπιον ολίγων. 


        Ο θυμός δεν καταστρέφει μόνο το σώμα, αλλά...

Κουρὰ Μοναχοῦ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου




 Μέσα σὲ κλίμα κατανύξεως καὶ συγκινήσεως, τελέσθηκε χθὲς Τετάρτη 27-05-21 στὴν Ἱερὰ Βασιλικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου, ἡ κουρὰ τοῦ Δοκίμου Μοναχοῦ Δημητρίου. Τὴν κουρὰ τέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρέας.

Ὁ δόκιμος ἀδελφός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δημήτριος, ὁ ὁποῖος τυγχάνει καὶ ἀπόφοιτος δύο Τεχνολογικῶν Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων, ἐνδύθηκε διὰ χειρῶν...
τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἀνδρέου, τὸ εὐλογημένο ράσο τῆς κατὰ Θεὸν πάλης, λαμβάνοντας ἀπὸ τὸν Γέροντά του Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀρσένιο Μάϊπα, τὸ ὄνομα τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ.
Στὴν προσφώνησή του πρὸς τὸν νέο Μοναχὸ Δαυΐδ, ὁ Σεβασμιώτατος ἑστίασε στὴν μεγάλη ἀρετὴ ποὺ πρέπει νὰ διακρίνει τοὺς ἀληθινοὺς Μοναχούς· τὴν ὑπακοή. Μέσα ἀπὸ ἐμπειρικὰ παραδείγματα τοῦ Γεροντικοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ βιβλίου τῆς «Κλίμακος» ποὺ συνέγραψε ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ὁ Μητροπολίτης Ἀνδρέας τόνισε στὸ νεόφυτο τέκνο τῆς Παναγίας μας τὴν σπουδαιότητα τῆς σωτήριας ὑπακοῆς πρὸς τὸν Γέροντα καὶ πνευματικό του καθοδηγητῆ.
Καὶ ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ποὺ...

Ο Άγιος Παΐσιος στην Κανάνγκα (ΦΩΤΟ)


naos kanagas 2

 Ένα ξεχωριστό δώρο για την Εκκλησία του Χριστού απετέλεσε και αποτελεί ο Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης.

Ζώντας στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα φανέρωσε με την εν Χριστώ ζωή του τόσο τη δυναμική και συνεχή παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στην εκκλησία όσο και τη δυνατότητα του καθενός από εμάς να εργαστεί και να επιτύχει τον αγιασμό του στην εποχή μας ανεξάρτητα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

Ο Αγ. Παΐσιος κάνει φανερό για την αμαρτωλή εποχή μας το λόγο του Απ. Παύλου: «Ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις».

Ο Άγιος Παΐσιος, ο άγιος της αγάπης, της θυσίας και πνευματικής νουθεσίας όπως τον γνωρίζει πλέον όλος ο ορθόδοξος κόσμος, αποτελεί πνευματικό φάρο και οδοδείκτη για τους πιστούς σε όλη την οικουμένη.

Οι πιστοί, μέσω των κηρυγμάτων και ...

ΕΤΣΙ ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ - ΓΕΡ, ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ | Ορθόδοξο μονοπάτι

Άγιος Νείλος: Αν είσαι υπομονετικός, θα προσεύχεσαι με χαρά!




 17. Πήγαινε, πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασε την αξία τους στους φτωχούς (Ματθ. ιθ’ 21) και φορτωμένος το σταυρό απαρνήσου τον εαυτό σου (Ματθ. ις’ 24), για να μπορέσεις να προσευχηθείς απερίσπαστα.

18. Αν θέλεις να προσεύχεσαι αξιέπαινα, να απαρνιέσαι κάθε στιγμή και κάθε ώρα τον εαυτό σου και πάσχοντας τα πάνδεινα να στοχάζεσαι βαθιά πάνω στην προσευχή.

19. Θα βρεις τον καρπό της όποιας δυσχέρειας υπομένεις, φιλοσοφώντας την την ώρα της προσευχής.

20. Αν λαχταράς να προσευχηθείς όπως πρέπει, να μην πικραίνεις καμιά ψυχή. Αλλιώς άδικα τρέχεις.

21. Άφησε το δώρο σου, λέει το ιερό Ευαγγέλιο, μπροστά στο θυσιαστήριο και...

Ευγένιος Ροντιόνωφ, ένας σύγχρονος ομολογητής του Σταυρού († 23 Μαΐου)

Θαύμα Aγίου Ευγένιου Ροντιόνωφ στην Ελλάδα - ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
«Τον εκ Ρωσίας ευγενώς νυν ανατείλαντα και παιδιόθεν προς Θεόν ταχέως δράμοντα, ανυμνήσωμεν, ω φίλοι, μετά δακρύων. Ημερών γαρ εκατόν βασάνους έλαβεν, κεφαλήν δε τω Χριστώ θερμώς προσέφερε, ώ κραυγάσωμεν, Χαίροις, μάρτυς Ευγένιε».
Ο ομολογητικός λόγος του μεγάλου αποστόλου Παύλου «ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. στ΄ 14) βρήκε πάντοτε εφαρμογή στη ζωή όλων των αληθινών χριστιανών.
Μέγας λοιπόν ομολογητής του Σταυρού ο Παύλος. Δεν κάμπτεται ούτε λυγίζει μπροστά στους «εχθρούς του Σταυρού του Κυρίου». Τους γνωρίζει πολύ καλά. Και ξέρει την αιτία: ο Σταυρός είναι « Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἓλλησι δὲ μωρίαν». Για μεν τους Ιουδαίους ήταν «ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου». Δεν ήταν γι’ αυτούς δυνατό ο Μεσσίας Χριστός να έχει θάνατο κακούργου. Αλλά κι οι «έλληνες» (=οι ειδωλολάτρες) δεν μπορούσαν να κατανοήσουν με την ανθρώπινη σοφία τους το θάνατο ενός απεσταλμένου του Θεού.
Τούτο το ακατανόητο σκάνδαλο του Σταυρού οι ειδωλολάτρες ήταν έτοιμοι να το γελοιοποιήσουν.
Το αντισταυρικό μίσος αποτελεί πάντοτε γνώρισμα των εχθρών του Χριστού και της Εκκλησίας. Στην εποχή μας ξανάρχισε σφοδρός – και από πολλά μέτωπα – αντισταυρικός διωγμός και από «χριστιανικά» κράτη και από αλλόθρησκους, προπάντων μουσουλμάνους. Οι μεν άθεοι και εκκλησιομάχοι της Ευρώπης, απαιτούν την αφαίρεση του Σταυρού από σχολεία και δικαστήρια και κοινοβούλια, οι δε μουσουλμάνοι με μίσος προφέρουν τη λέξη «σταυροφόρος».
Στις μέρες μας γίνεται πολύς λόγος για τον Ρώσο νεομάρτυρα Ευγένιο Ροντιόνωφ. Ένα δεκαοχτάχρονο παλικάρι του οποίου οι μουσουλμάνοι κόψανε το κεφάλι, γιατί αρνήθηκε να βγάλει το Σταυρό που φορούσε στο λαιμό και να γίνει μουσουλμάνους. Ο Ευγένιος έγινε ο μεγαλομάρτυρας των ημερών μας, για το μαρτύριο του οποίου μιλάει σήμερα όλη η Ρωσία και που το διαδίκτυο έχει πολλά να διηγηθεί. Ήδη κυκλοφορούν άγιες εικόνες του, η δε Ρωσική Εκκλησία ετοιμάζει να τον ανακηρύξει και επίσημα «Άγιο».
Ο Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε το 1977 στο χωριό Κουρίλοβο κοντά στη Μόσχα. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίσθηκε χριστιανός στην παιδική του ηλικία. Στα δώδεκα χρόνια του, το 1989, η γιαγιά του τον πήγε για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Ακόμα και όταν η μητέρα του Λιουμπόβ, που σημαίνει Αγάπη, του έλεγε να βγάζει κάποτε το Σταυρό, για να μην τον ειρωνεύονται οι συμμαθητές του, δεν απαντούσε, αλλά και δεν υπάκουε σε τούτη τη συμβουλή. Ο Σταυρός ήταν ό,τι  πιο πολύτιμο στη ζωή του Ευγένιου. Ποτέ δεν τον έβγαλε απ’ τη μέρα της Βάπτισής του.
Κι ήρθε η στιγμή της ομολογίας του Σταυρού και φυσικά και του Εσταυρωμένου Ιησού. Μετά τη στρατιωτική του εκπαίδευση, αρχές του 1996 τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια της Τσετσενίας. Τον Φεβρουάριο αιχμαλωτίζεται και παραμένει για εκατό περίπου μέρες αιχμάλωτος. Οι μουσουλμάνοι Τσετσένοι τον έχουν στα χέρια τους.
πηγή: xfd.gr
*****
…ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ: Ένα κορίτσι Ορθόδοξου ορφανοτροφείου διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι λέγεται Ευγένιος και την οδήγησε από το χέρι στην Εκκλησία. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν τέτοιο μανδύα». Πολλοί έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα να βοηθάει αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες. Σε νοσοκομείο τραυματιών πολέμου, νοσηλευόμενοι πιστοποιούν ότι ένας άγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα αναγνωρίζοντας αυτόν που τους βοήθησε.Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και πολλοί φυλακισμένοι. Βοηθάει τους ψυχικά συντετριμμένους λόγω της φυλακίσεως τους. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΙΩΝ: Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο συγκεκριμένος αρχηγός των Τσετσένων και η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από ομοφύλους του σε εμφύλιες αντιπαραθέσεις.

26 & 27 Mαΐου 2021 η Ιερά Μονή Αγίων Νηπίων Οινόης - Αττικής, εορτάζει τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο

 













Την Τετάρτη 26 και την Πέμπτη 27 Μαΐου 2021,  Εορτάζει το Ιερό Παρεκκλήσιο 


του Αγίου Ιωάννη Ρώσου του  Ομολογητού, της  Γυναικείας Ιεράς Κοινοβιακής

 Μονής Αγίων Νηπίων  Οινόης - Αττικής, με το ακόλουθο πρόγραμμα:

                            Παραμονή εορτής - Τετάρτη 26  Μαΐου ε.ε.

                              * 18:30 Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός

                            Κυριώνυμος ημέρα - Πέμπτη 27 Μαΐου ε.ε.

                                * 07:15 Πανηγυρική Θεία Λειτουργία 

                      * 18:30  Μεθεόρτιος Εσπερινός & Ιερά Παράκληση                  

Η  φιλόξενη  Ιερά Μονή Αγίων Νηπίων βρίσκεται στις...

Άγιος Νείλος ο Ασκητής: Η προσευχή σε προφυλάσσει από την λύπη και την αθυμία!




 (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

1. Αν θέλει κανένας να φκιάσει ευωδιαστό θυμίαμα, πρέπει να συνθέσει σε ίση ποσότητα διάφανο και καθαρό λιβάνι, κασσία, όνυχα και στακτή, σύμφωνα με όσα λέει ο Νόμος (πρβλ. Εξόδ. λ’ 34). Αυτά τα υλικά υποδηλώνουν τις τέσσερις βασικές αρετές. Αν έχουν δηλαδή όλη την πληρότητα και είναι στον ίδιο βαθμό αναπτυγμένες τότε δεν πρόκειται να προδοθεί ο νους.

2. Όταν καθαρθεί η ψυχή με την πληρότητα των εντολών, δηλαδή με την εκπλήρωση και εφαρμογή τους, τότε κάνει ακλόνητη την τάξη του νου, καθιστώντας τον ικανό να δεχτεί την κατάσταση εκείνη, που αναζητάει.

3. Η προσευχή είναι επικοινωνία του νου με το Θεό. Σε ποια κατάσταση, αλήθεια, πρέπει να βρίσκεται ο νους για να μπορέσει να απλωθεί και εκταθεί αμετάστροφα ως τον Δεσπότη του και να τον συναναστρέφεται συνομιλώντας μαζί του χωρίς την παρεμβολή κανενός ενδιαμέσου;

4. Αν, όταν προσπάθησε ο Μωυσής να πλησιάσει τη φλεγόμενη βάτο, εμποδίστηκε, ώσπου να λύσει το υπόδημα των ποδιών του (Εξόδ. γ’ 5), πώς εσύ, που θέλεις να...