Για την Κυριακή των Αγίων Πάντων (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)






 Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη πάντων των Αγίων, όσοι από κτίσεως κόσμου γεννήθηκαν και αγίασαν, και μέχρι συντελείας του αιώνος όσοι θα αγιασθούν. Η εορτή αυτή είναι η μεγαλύτερη από όλες τις εορτές (εκτός των Δεσποτικών), διότι δεν εορτάζει ένας Άγιος ούτε δέκα ούτε εκατό ούτε χίλιοι ούτε δύο χιλιάδες ή εκατό χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια.

Όλα τα εκατομμύρια των Αγίων σήμερα εορτάζουν, και σ’ αυτή την εορτή είναι μαζί και η εορτή της Βασίλισσας των ουρανών, της Παναγίας Μητέρας του Θεού, όλων των αγγελικών ταγμάτων, όλων των Προφητών, των Αποστόλων, των Μαρτύρων, των Ιερομαρτύρων, των Ομολογητών και πάντων των Οσίων. Και επομένως κάθε πιστός σήμερα τελεί την εορτή του, διότι όλοι οι πιστοί χριστιανοί έχουν ονόματα Αγίων.

Ο Κύριος, ο πάντα προς το συμφέρον του πλάσματός Του οικονομών, οικονόμησε και εξέλεξε από το ανθρώπινο γένος τους Αγίους Του, τους οποίους εθαυμάστωσε δια θαυμάτων και ...

Ἐγκώμιο στούς Ἁγίους Πάντες, πού μαρτύρησαν σ᾽ ὅλο τόν κόσμο, ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ



ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ἐγκώμιο στούς Ἁγίους Πάντες, πού μαρτύρησαν σ᾽ ὅλο τόν κόσμο

1. Δέν πέρασαν ἀκόμη ἑπτά μέρες, ἀπό τότε πού γιορτάσαμε τήν ἱερή πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς, καί πάλι μᾶς πρόφθασε χορός μαρτύρων ἤ καλύτερα στρατιά μαρτύρων καί παράταξη, πού δέν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπό τή στρατιά τῶν ἀγγέλων, τήν ὁποία εἶδε ὁ πατριάρχης Ἰακώβ, ἀλλά εἶναι ἴδιας ἀξίας καί τάξης μέ αὐτή. Γιατί μάρτυρες καί ἄγγελοι διαφέρουν μόνο στά ὀνόματα, στά ἔργα τους ὅμως ταυτίζονται. Στόν οὐρανό κατοικοῦν οἱ ἄγγελοι, στόν οὐρανό καί οἱ μάρτυρες. Αἰώνιοι καί ἀθάνατοι εἶναι ἐκεῖνοι, τό ἴδιο θά γίνουν καί οἱ μάρτυρες. Ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι ἔλαβαν καί ἀσώματη φύση; Καί τί σημασία ἔχει αὐτό; Γιατί οἱ μάρτυρες, ἄν καί ἔχουν σῶμα, ὅμως εἶναι ἀθάνατο ἤκαλύτερα καί πρίν ἀπό τήν ἀθανασία ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ στολίζει τά σώματά τους περισσότερο ἀπό τήν ἀθανασία. Δέν εἶναι τόσο λαμπρός ὁ οὐρανός, πού στολίζεται μέ τό πλῆθος τῶν ἀστεριῶν, ὅσο εἶναι τά σώματα τῶν μαρτύρων, πού στολίζονται μέ τό λαμπρό αἷμα τῶν τραυμάτων. Ὥστε ἐπειδή πέθαναν γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνώτεροι, καί βραβεύτηκαν πρίν ἀπό τήν ἀθανασία παίρνοντας τά στεφάνια ἀπό τήν ὥρα τοῦ θανάτου τους.

«Τόν ἔκανες λίγο κατώτερο ἀπό τούς ἀγγέλους, τόν στεφάνωσες μέ δόξα καί τιμή» (Ψαλμ. 8, 6), λέει ὁ Δαυίδ, γιά τή φύση ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά καί τό λίγο αὐτό πού στεροῦνταν οἱ ἄνθρωποι σέ σχέση μέ τούς ἀγγέλους, τό συμπλήρωσε ὁ Χριστός ὅταν ἦρθε, καταδικάζοντας τό θάνατο μέ τό δικό του θάνατο. Ἐγώ ὅμως δέν ἀντλῶ ἀπ᾽ ἐδῶτά ἐπιχειρήματά μου, ἀλλά ἀπό τό ὅτι τό μειονέκτημα αὐτό τοῦ θανάτου ἔγινε πλεονέκτημα. Γιατί ἄν δέν ἦταν θνητοί δέν θά γίνονταν μάρτυρες. Ὥστε ἄν δέν ὑπῆρχε θάνατος δέν θά ὑπῆρχε καί στεφάνι. Ἄν δέν ὑπῆρχε θάνατος, δέν θά ὑπῆρχε καί μαρτύριο. Ἄν δέν ὑπῆρχε θάνατος, δέν θά μποροῦσε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νά λέει: «Κάθε μέρα πεθαίνω, μά τό δικό σας καύχημα, πού ἔχω στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α’ Κορ. 15, 31). Ἄν δέν ὑπῆρχε θάνατος καί φθορά, δέν θά μποροῦσε πάλι ὁ ἴδιος νά λέει: «Χαίρομαι στά παθήματά μου γιά σᾶς, καί ἀναπληρώνω στή σάρκα μου τά ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ» (Κολ. 1, 24). Ἄς μήν λυπούμαστε λοιπόν ἐπειδή γίναμε θνητοί, ἀλλά ἄς εὐχαριστοῦμε, ἐπειδή ἀπό τό θάνατο μᾶς ἀνοίχτηκε τό στάδιο τοῦ μαρτυρίου, ἀπό τή φθορά λάβαμε ἀφορμή γιά τά βραβεῖα. Ἀπό ἐδῶ ἔχουμε τήν ἀφορμή γιά ἀγωνίσματα.

Βλέπεις τή σοφία τοῦ Θεοῦ, πῶς τό πιό μεγάλο κακό τό ἀποκορύφωμα τῆς συμφορᾶς πού μᾶς ἔφερε ὁ διάβολος, ἐννοῶ τό θάνατο, τόν μετέτρεψε σέ τιμή καί δόξα μας, ὁδηγώντας μ᾽ αὐτόν τούς ἀθλητές στά βραβεῖα τοῦ μαρτυρίου; Τί θά κάνουμε ὅμως; Θά εὐχαριστήσουμε τό διάβολο γιά τό θάνατο; Ὁ Θεός νά φυλάξει. Γιατί τό κατόρθωμα δέν εἶναι ἔργο τῆς δικῆς του θελήσεως, ἀλλά εἶναι χάρισμα τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος τόν ἔφερε γιά νά μᾶς καταστρέψει καί ξαναφέρνοντάς μας στή γῆ νά ξεκόψει κάθε ἐλπίδα σωτηρίας. Ὁ Χριστός ὅμως, μέ τό δικό του θάνατο ἄλλαξε τήν πορεία καί μέ τόν ἴδιο τό θάνατο μᾶς ἀνέβασε πάλι στόν οὐρανό. Κανείς σας λοιπόν ἄς μήν μέ κατηγορήσει, ἄν ὀνόμασα τό σύνολο τῶν μαρτύρων χορό καί στράτευμα, δίνοντας δυό ἀντίθετα ὀνόματα στό ἴδιο πράγμα. Γιατί χορός καί στράτευμα εἶναι ἀντίθετα πράγματα, ἐδῶ ὅμως ἔγιναν ἕνα. Ἐπειδή βάδιζαν μ᾽ εὐχαρίστηση στά βασανιστήρια, σάν νά χόρευαν καί ἔδειξαν τόση ἀνδρεία καί ἀντοχή σάν νά βρίσκονταν σέ πόλεμο καί νίκησαν τούς ἐχθρούς. Ἄν βέβαια ἐξετάσουμε τή φύση τῶν ὅσων γίνονταν, ἦταν μάχη καί πόλεμος καί παράταξη. Ἄν ὅμως ἐξετάσεις τή διάθεση αὐτῶν πού ἔπασχαν, ἦταν χοροί, ὅσα συνέβαιναν, ἦταν διασκεδάσεις καί πανηγύρια καί ἡ πιό μεγάλη ἀπόλαυση.

Θέλεις νά μάθεις ὅτι αὐτά ἦταν πιό τρομερά ἀπό τόν πόλεμο; Ἐννοῶ τά σχετικά μέ τούς μάρτυρες. Ποιό τέλος πάντων εἶναι τό φοβερό στόν πόλεμο; Στήνονται καί ἀπό τίς δυό μεριές στρατόπεδα περιφραγμένα, πού λάμπουν ἀπό τά ὅπλα καί καταυγάζουν τή γύρω περιοχή, ρίχνοντας ἀπό παντοῦ σύννεφα τά βέλη, πού μέ τό πλῆθος τους κρύβουν τόν οὐρανό, τρέχουν αὐλάκια τά αἵματα πάνω στή γῆ καί εἶναι πολλοί ὁλόγυρα οἱ νεκροί. Ὅπως ἀκριβῶς στό θερισμό πέφτουν στή γῆ τά στάχυα, ἔτσι καί ἐδῶεἶναι οἱ στρατιῶτες, καθώς πέφτουν ὁ ἕνας πάνω στόν ἄλλο. Ἔλα λοιπόν νά σέ ὁδηγήσω ἀπό ἐκεῖνα σ᾽ αὐτή ἐδῶ τή μάχη. Καί...

Πάει ένας τυφλός να εξομολογηθεί σε έναν γέροντα.. (Θαυμαστή ιστορία!)




 ~ Πάει ένας τυφλός να εξομολογηθεί σε έναν γέροντα.. (Θαυμαστή ιστορία)

– Γέροντα ἔχω πρόβλημα, πουλάω μικροπράγματα ἔξω στὸ δρόμο γιὰ νὰ ζήσω, ἀλλὰ συνέχεια μιὰ παρέα μικρῶν παιδιῶν μοῦ τὰ κλέβουν καὶ μὲ χτυπᾶνε στὸ κεφάλι καὶ γελᾶνε μαζί μου! – Εἶμαι πολὺ ἁμαρτωλὸς γέροντα γιὰ αὐτὸ συμβαίνει αὐτό!

Θυμωμένος ὁ Γέροντας ἀπαντάει:

– Τὰ παλιόπαιδα, σὰ δὲ ντρέπονται. Πλέον δὲν σέβεται κανεὶς τίποτα σὲ αὐτὴ τὴν ἐποχή. Νὰ φωνάξουμε τὴν ἀστυνομία.

Καὶ τοῦ ἀπαντάει ὁ Τυφλός:

– Τί λὲς γέροντα; Δὲν μὲ νοιάζει γιὰ τὰ πράγματα ποὺ...

Ο όσιος Παναγής Μπασιάς και τα δύο αδέλφια




 Στο Αργοστόλι, την εποχή που ζούσε ο όσιος Παναγής Μπασιάς (1801-1888), ζούσε και μια αρχοντική οικογένεια: Οι γονείς με τα δύο αγόρια τους. Ήταν όλοι ευσεβείς, αλλά περισσότερο η μητέρα. Η ζωή της ήταν γεμάτη αγαθοεργίες.

Κάποτε πέθανε ο πατέρας! Η χήρα μητέρα μαζί με την ανατροφή των παιδιών της συνέχισε και αύξησε τη φιλάνθρωπη δράση της. Επισκεπτόταν αρρώστους και φυλακισμένους και τους οδηγούσε στη χριστιανική πίστη.

Ένα βράδυ, ενώ καθόταν μετά το δείπνο στην τραπεζαρία, το πρώτο παιδί, ηλικίας 21 ετών, ένιωσε δυνατό πονοκέφαλο και έπεσε αναίσθητο! Το έβαλαν στο κρεβάτι και κάλεσαν τον γιατρό. Εκείνος διέγνωσε κάτι πολύ ανησυχητικό και προετοίμασε τη μητέρα για τον επικείμενο θάνατο. Η μητέρα τότε κατέφυγε στο εικονοστάσι του σπιτιού και...

Ο θαυμαστός βίος του Αγίου Τύχωνος (16 Ιουνίου)




 Ο Άγιος Τύχων καταγόταν από την αρχαία Αμαθούντα της Κύπρου, τη σύγχρονη αγιώνυμη κοινότητα του Αγίου Τύχωνα της Λεμεσού.

Έζησε περί τα τέλη του 4ου αι. μ.Χ. Γόνος ευσεβών γονέων, αφιερώθηκε στον Θεό και αφού διαμοίρασε την περουσία τους στους φτωχούς, διαδέχθηκε στον θρόνο της Αμαθούντος τον Άγιο Μνημόνιο.

Το όνομά του ταυτίστηκε με τη μεταστροφή της πλειονότητας της επισκοπικής περιφέρειάς του στον Χριστιανισμό και τον μαρασμό της ειδωλολατρικής λατρείας της Αφροδίτης που ήκμαζε από την αρχαιότητα στην περιοχή.

Ο βιογράφος του, ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, αναφέρει μια μέρα κρήμνισε τα αρχαία είδωλα και ...

Γνώρισε τον Δημιουργό σου αγαπητέ αδελφέ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς




 Μού γράφεις ότι εν τέλει πρέπει να υπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ένα βιβλίο ενός μεγάλου αστρονόμου περί αστέρων και υπέπεσε στην αντίληψή σου ο ισχυρισμός αυτού του λαμπρού επιστήμονα:


«Χωρίς τον Θεό τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να κατανοηθεί ούτε να εξηγηθεί». Εξ αυτού οδηγήθηκες στο συμπέρασμα ότι «κάτι» υπάρχει.


Απλά πές υπάρχει Θεός και είναι χαρούμενος! Έτσι μιλούν πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι:


Υπάρχει «κάτι»! Αλλά εάν μείνεις ώς ...

15 Ιουνίου: Άγιος Αυγουστίνος Επίσκοπος Ιππώνος

 



Ο Άγιος Αυγουστίνος (ο και Aυρήλιος ονομαζόμενος) γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμηδίας στην Αφρική, το έτος 354 μ.Χ. από μητέρα φλογερή χριστιανή, τη Μόνικα (τιμάται 4 Μαΐου) και πατέρα ειδωλολάτρη τον Πατρίκιο. Τις εγκύκλιες σπουδές πραγματοποίησε στην πατρίδα του και στη συνέχεια ο πατέρας του, τον έστειλε στα Μάδαυρα και για ανώτερες σπουδές στην Καρχηδόνα.

Ως νεαρός φοιτητής έζησε ζωή έκλυτη, από την οποία απόκτησε και κάποιο εξώγαμο τέκνο. Στην Αφρική, έγινε οπαδός του Μανιχαϊσμού, αλλά όταν αργότερα έφθασε στο Μιλάνο οι θερμές ολονύκτιες προσευχές της μητέρας του, η επισταμένη μελέτη των αγίων Γραφών από τον ίδιο και τα φλογερά κηρύγματα του Επισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου, έφεραν τον ...

Ο Dr. Ovide, παιδίατρος νευρολόγος, προειδοποιεί:

 



Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται στα σπίτια μας σήμερα και περιλαμβάνει τα πιο όμορφα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας

Τα παιδιά μας βρίσκονται σε καταστροφική συναισθηματική κατάσταση!

Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας δίνουν όλο και πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με μια οξεία και σταθερή αύξηση της παιδικής ψυχικής ασθένειας που τώρα φτάνει σε διαστάσεις επιδημίας:

Τα στατιστικά δεν λένε ψέματα:

  • 1 στα 5 παιδιά έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας
  • Έχει παρατηρηθεί αύξηση 43% στη ΔΕΠΥ
  • Παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη
  • Έχει παρατηρηθεί αύξηση 200% στο ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ παιδιών ηλικίας 10 έως 14 ετών.

Τι συμβαίνει και τι έχουμε πάθει;

Τα σημερινά παιδιά είναι υπερδιεγερμένα και υπερ-προικισμένα με...

Πότε ο διάβολος σπεύδει να σπείρει στην καρδιά μας την αμφιβολία,τις βλάσφημες σκέψεις,την αδημονία;

 Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης



Διαβάζοντας όμως ένα θρησκευτικό κείμενο νοιώθουν βάρος στην καρδιά, βασανίζονται από την αμφιβολία και την απιστία και δοκιμάζουν ένα είδος αποστροφής.


Γιατί συμβαίνει αυτό;


Χωρίς άλλο δεν φταίει η φύσις του αναγνώσματος, αλλά η φύσις των αναγνωστών, η κατάσταση της καρδιάς τους. Και, πίσω απ’ αυτή, ο διάβολος, ο εχθρός της αλήθειας, ο ...

Δέκα τρόποι για να έχεις μια ευλογημένη ημέρα Αρχιεπίσκοπος Anthony Bloom




 Αυτή η μέρα είναι ευλογημένη από τον Θεό, ανήκει στον Θεό, ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να μπούμε μέσα σ΄αυτή. Προχωρείς αυτή τη μέρα σαν αγγελιοφόρος του Θεού. Όποιον συναντάς, τον συναντάς με τον τρόπο του Θεού. Βρίσκεσαι εκεί για να είσαι η παρουσία του Κυρίου και Θεού, η παρουσία του Χριστού, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, η παρουσία του Ευαγγελίου. Αυτό είναι το καθήκον σου αυτή τη συγκεκριμένη μέρα.”

1. Τό πρῶτο πού θά σκεφθεῖς, ὅταν ξυπνᾶς εἶναι ἡ σκέψη τοῦ Χριστοῦ. Νά στρέψουμε τόν νοῦ μας στόν Χριστό. Ὁ Γέρων Πορφύριος ἔλεγε: “Μήν ἀσχολεῖσαι μέ τό σκοτάδι, ἄνοιξε τό παράθυρο στό φῶς”.

2. Προσευχή. Μπορεῖς νά προσεύχεσαι ἀκόμη κι ὅταν κάνεις ἁπλά καθημερινά πράγματα. Γιά παράδειγμα, ὅπως ἔλεγε ἕνας μοναχός ὅταν κατέβαινε τά σκαλιά τοῦ μετρό, πού τοῦ θύμιζαν κατάβαση στά ...

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Ο σύγχρονος μεγάλος πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας [14 Ιουνίου]




 ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

              Η σερβική Ορθοδοξία έχει να επιδείξει μια σειρά μεγάλων αγίων, οι οποίοι λάμπρυναν την Εκκλησία του Αγίου Σάββα. Ένας από αυτούς υπήρξε ο νεοφανής άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, μια όντως μεγάλη ασκητική και πατερική μορφή του περασμένου αιώνα.

       Γεννήθηκε την ημέρα του Ευαγγελισμού στα 1894, στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Οι ευσεβείς γονείς του Σπυρίδων και Αναστασία του έδωσαν το όνομα Ευάγγελος. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια και το επώνυμό του Πόποβιτς σημαίνει Παπαδόπουλος. Μεγάλωσε με ευσέβεια είχε την τύχη να δει να θεραπεύεται θαυματουργικά η μητέρα του στη Μονή Πτσίνσκι από τον άγιο Πρόχορο. Από μικρός συνήθιζε  να μελετά το Ευαγγέλιο και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία. Ιδιαίτερα τον σαγήνευε η ανάγνωση συναξαρίων και πατερικών συγγραμμάτων. Θεωρούσε τους Πατέρες της Εκκλησίας ως τους αληθινούς σοφούς.
      Το 1905 ο μικρός Ευάγγελος γράφηκε στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, έχοντας ως δάσκαλό του τον φωτισμένο άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς. Το 1914, μόλις τέλειωσε τη σχολή, ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε ως νοσοκόμος. Ακολούθησε την τύχη του σερβικού στρατού και βρέθηκε εξόριστος στην Κέρκυρα. Καθ’ οδόν ένοιωσε την κλήση να γίνει μοναχός. Η κουρά του έγινε την 1η Ιανουαρίου  του 1916 στην Σκόδρα, από τον Μητροπολίτη Βελιγραδίου Δημήτριο, δίνοντάς του το όνομα Ιουστίνος.
      Κατόπιν έφυγε από την Κέρκυρα, με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Δημητρίου, για την Αγία Πετρούπολη για θεολογικές σπουδές. Όμως λόγω των πολιτικών εξελίξεων, έφυγε για την Οξφόρδη. Ύστερα από δύο χρόνια σπουδών υπέβαλε για έγκριση την διδακτορική του διατριβή με τίτλο: «Ή θρησκεία και ή φιλοσοφία του Ντοστογιέφσκι». Όμως αυτή απορρίφτηκε, λόγω της κριτικής του στις κακοδοξίες του δυτικού Χριστιανισμού και την υπεράσπιση του ορθοδόξου Ντοστογιέφσκι.
        Στα 1919, μετά το τέλος του πολέμου γύρισε στην πατρίδα του και διορίστηκε καθηγητής θεολογίας στο Σρέμσκι Κάρλοβτσι. Σύντομα παραιτήθηκε και μετέβηκε στην Αθήνα για τη συνέχιση των θεολογικών σπουδών του. Το 1926 έλαβε διδακτορικό πτυχίο στην...

ΜΜΕ: Ο έλεγχος της πληροφορίας και η χειραγώγηση των μαζών

 



Ο Μπαλζάκ είχε γράψει:

“Οι εφημερίδες είναι το πορνείο της σκέψης”.

Η κατοχή της γνώσης ισοδυναμεί με περισσότερη εξουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι ο καλύτερος έλεγχος των μαζών. Ό,τι σκεφτόμαστε βασίζεται σε ό,τι μαθαίνουμε. Έτσι η χειραγώγηση ενός νου ή ενός έθνους μπορεί να επιτευχθεί μέσω του ελέγχου των πληροφοριών.

Η πληροφόρηση χρειάζεται για να πάρουμε λογικές αποφάσεις όσον αφορά την προσωπική μας ζωή και να καθορίσουμε τις σχέσεις μας με το περιβάλλον.

Σήμερα μέσω των ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης) και του Internet υπάρχει ένα όργιο υπερπληροφόρησης.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ότι μέσω της ελεγχόμενης υπερπληροφόρησης μεταδίδεται και ένας όγκος από σκουπιδο-πληροφορίες.

Η ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη υπερπληροφόρηση δεν είναι τίποτε άλλο από ένα στοιχείο ελέγχου του νου, στην ουσία είναι ένα ισχυρό Mind Control (έλεγχος του νου). Αυτό που ίσως οι πολίτες του “ελεύθερου” Δυτικού κόσμου δεν θέλουν να πιστέψουν είναι ότι δεν υπάρχει ελεύθερη ενημέρωση. Τα τελευταία 60 χρόνια τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ ελέγχονται ολοκληρωτικά από πανίσχυρες πολυεθνικές επιχειρήσεις για τις οποίες προτεραιότητα είναι ο έλεγχος της κοινωνίας, η μεγιστοποίηση των κερδών τους και η αύξηση της εξουσίας πάνω στις μάζες.

Με τον όρο εξουσία εννοούμε την επιβολή της θέλησης – άποψης ενός ατόμου ή μίας ομάδας ατόμων πάνω σε άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων π.χ. σε ένα έθνος, μιας κοινωνίας σε μια κοινωνική ομάδα κλπ.

Ο έλεγχος των ΜΜΕ έχει συγκεντρωθεί στα χέρια ελαχίστων πολυεθνικών εταιρειών της DISNEY ABC, AOL TIME WARNER, SONY, VIACON CBS, UNIVERSAL SEA GRAM, NEWS CORPORATION FOX, GENERAL ELECTRIC NBC, TELE COMMUNICATION και ΑΤ Τα και τις VIVENDI και BERNELSMAN.

Σαν ένα τεράστιο χταπόδι έχουν τυλίξει τον πλανήτη και...

Το άγριο και το Άγιο Πνεύμα…

Εκείνος περίπου 80χρονος κι εκείνη περίπου 25χρονη. Εκείνη καθηγήτρια της ιστορίας σε πανεπιστήμιο της Γαλλίας κι εκείνος μόλις απόφοιτος της Βας Δημοτικού. Εκείνη παντελώς άθεη- ή για την ακρίβεια μηδενίστρια-κι εκείνος-σοφός μέσα στην αγραμματοσύνη του-φώτιζε, δρόσιζε και πότιζε τα κοπάδια των ανθρώπων, που τον επισκέπτονταν στο Μήλεσι της Αττικής. Όπου κι εκείνη, αναζητώντας, μέσα στα σκοτάδια της πολυγνωσίας της, τη διέξοδο κάποιου κεριού, οδηγείται στο ερημητήριό του, όπως η Σαμαρείτιδα στο πηγάδι του Ιακώβ.
 Η έξοδός της απ’ το κελί, μετά τη συνομιλία τους, επισφραγίστηκε με δάκρυα ευτυχίας. Διαμαρτυρήθηκε  στη σύνοδό της, που της είχε πει ότι ο Γέροντας, που τόση ώρα της μιλούσε στα γαλλικά, δεν γνωρίζει ούτε λέξη από τη γαλλική γλώσσα. Και οι παρευρισκόμενοι έμειναν κατάπληκτοι, όταν  άκουσαν ότι και η Γαλλίδα, που ο Γέροντας την άκουγε να του μιλάει ελληνικά δεν γνώριζε  ούτε κι αυτή ελληνικά.
 Δεν τα πιστεύετε; Δικαίωμά σας. Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι πρόκειται για το Άγιο Πορφύριο, που, σαν τον Τειρεσία, τυφλός στα γεράματά του έβλεπε το καθετί, σαν μέσα σε μια σπιθαμή νερού. Και πως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχουμε το θαύμα της Πεντηκοστής. Τότε που οι μαθητές του Χριστού μιλούσαν στην μοναδική γλώσσα που γνώριζαν-εβραϊκή ή αραμαϊκή-κι εκείνοι, που δεν γνώριζαν αυτή τη γλώσσα, άκουγαν ο καθένας να τους μιλούν στις πολλές και διάφορες δικές τους γλώσσες.
Και το περιστατικό αυτό δεν είναι το μοναδικό στις μέρες μας. Διηγείται κάποιος παπάς: Μιλούσαν ιδιαιτέρως ο Άγιος Παΐσιος, μ’ έναν Γάλλο, που δεν γνώριζε ελληνικά. Και μετά ένα τέταρτο συζήτησης ο Γάλλος έφυγε χαρούμενος….
Και, βέβαια, πρόκειται για τη γλώσσα του Αγίου Πνεύματος. Αυτήν, που μίλησε ο άνθρωπος, όταν ήταν στον Παράδεισο. Αυτήν που μιλούν οι άγιοι σε κάθε εποχή. Και με την οποία όχι μόνο με όλους τους ανθρώπους μπορούν να συνεννοηθούν, αλλά κόμη και με τα ζώα και τ’ άψυχα.
Βέβαια κάποιοι θα μας πουν ότι το θαύμα αυτό στις μέρες μας έγινε, χάρη στην προηγμένη τεχνολογία, πεζή πραγματικότητα, στα διάφορα διεθνή συνέδρια. Όπου τα λεγόμενα του καθενός ομιλητή μεταφράζονται αυτόματα σε άλλες γλώσσες, που γνωρίζουν οι ακροατές.
 Όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Οι άνθρωποι των διαφόρων συνεδρίων, παρότι καταλαβαίνουν τα λεγόμενα των συνομιλητών τους, δεν μπορούν εντούτοις να συνεννοηθούν.
Και γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς, δηλαδή, συμβαίνει οι άγιοι να συνεννοούνται ακόμη και με τα ζώα και τ’ άψυχα κι εμείς να μη μπορούμε ούτε με τους συνανθρώπους μας να συνεννοηθούμε;
Είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, πολύ απλό. Γιατί η γλώσσα δεν βρίσκεται στο στόμα μας αλλά στην καρδιά μας. Οι άγιοι συνεννοούνται με τα ζώα και τ’ άψυχα, γιατί γνωρίζουν και μιλούν τη γλώσσα της αγάπης. Γιατί όλοι και όλα σε τελική
ανάλυση αναπαύονται και ειρηνεύουν με τη γλώσσα της αγάπης.
Οι άνθρωποι έπαψαν να συνεννοούνται, όχι όταν κομματιάστηκε σε διάφορα γλωσσικά ιδιώματα ο προφορικός τους λόγος, αλλά όταν κομματιάστηκε, απ’ την αλαζονεία και την απληστία, η γλώσσα της καρδιάς τους. Και αυτό ακριβώς υπονοεί η διήγηση σχετικά με...

«Πίνετε πολύ Αγιασμό. Αυτό δεν το λέω σαν παπάς, το λέω σαν γιατρός» (Άγιος Λουκάς Ιατρός)





 …«Πίνετε Αγιασμό, όσο πιο συχνά, τόσο πιο καλά, Είναι το καλύτερο καί αποτελεσματικότερο φάρμακο. Αυτό δεν το λέω σαν παπάς, το λέω σαν γιατρός. Από την ιατρική μου πείρα» (Αρχιεπίσκοπος Άγιος Λουκάς καί γιατρός χειρουργός).

Να ρίχνουμε λίγο στα φαγητά μας, στα ζωντανά μας, στα λαχανικά του κήπου μας ή στα οπωροφόρα δέντρα μας, κ.λπ.

Όταν ένας βοσκός στην Εύβοια διαπίστωσε την προσβολή του ποιμνίου του από κάποια ασθένεια, έστειλε το γιο του επειγόντως όχι στον Κτηνίατρο, αλλά στον Ιερέα τους να...

Εσπερινός της Πεντηκοστής. Τι ζητάμε με τις τρεις ευχές της γονυκλισίας;


Σχετική εικόνα
Η γονατιστή. Έτσι είναι γνωστή στον πολύ λαό η μεγάλη και επίσημη της Εκκλησίας μας ημέρα η Πεντηκοστή. Και τούτο, γιατί στον Εσπερινό της Δευτέρας του Αγίου Πνεύματος που ψάλλεται αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία της Κυριακής, μας καλεί όλους ο ιερεύς από το Ιερό Βήμα να προσευχηθούμε στην Αγία Τριάδα, κλίναντες γόνατα.
του Πρωτοπρεσβύτερου Στυλιανού Ανανιάδη
Να προσευχηθούμε δηλαδή γονατιστοί στον Τριαδικό μας Θεό και διαβάζονται τότε από τον ιερέα τρείς ευχές σύμφωνα και με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας για τον Τριαδικό Θεό. Αλλά τι ζητάμε με αυτές τις τρεις ευχές της γονυκλισίας;
Αν θα θέλαμε με λίγα απλά λόγια να δώσουμε μια σύντομη περίληψη αυτών των ευχών θα λέγαμε τα εξής:
Πρώτα πρώτα ομολογούμε μπροστά στο Θεό ότι είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί και έχουμε ανάγκη από το έλεος του Θεού, δηλαδή τη ευσπλαχνία και τη φιλανθρωπία του. Του λέμε με ειλικρίνεια και συντριβή ότι αμαρτήσαμε και να μη μας περιφρονήσει. Να μη θυμηθεί τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει, τις φανερές και αφανείς στη νεότητά μας από άγνοια και μέχρι τώρα. Τον παρακαλούμε ακόμα να μας προστατεύει και...

"Φοβηθείτε της Πεντηκοστής να γονατίσετε..." ~ Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

 



Φοβηθείτε αύριο της Πεντηκοστής να γονατίσετε.

Οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση, φοβούνται που θα γονατίσουνε.
Γιατί ξέρετε τί πάει να πει να γονατίσεις μεθαύριο;
Πάει να πει:
Είμαι εντάξει, ταπεινώθηκα... και περιμένω την επιφοίτηση του Πνεύματος του Αγίου.
Να έρθει αυτή η περιστερά που κατεβαίνει από τον Ουρανό, να καθίσει και σε μένα τον αμαρτωλό.
Αλλά αυτή η περιστερά, η Χάρις του Πνεύματος του Αγίου, είναι η περιστερά της Κιβωτού.

Θυμόσαστε όταν ο Νώε απέλυσε τον κόρακα, για να δει κατά πόσο κόπασαν τα ύδατα, δεν επέστρεψε πίσω.
Τράφηκε με τα πτώματα.
Έπειτα ο Νώε απέλυσε την περιστερά.
Βγήκε η περιστερά, αναφέρει η Γραφή και πέταξε.
Αλλά η περιστερά δεν κάθεται στο βρώμικο.
Δεν κάθεται πάνω στα θνησιμαία αυτά και στη βρώμα και στη δυσωδία που υπήρχε επί της επιφανείας των υδάτων, λόγω του κατακλυσμού.
Και μη έχουσα που να ξεκουράσει τας πόδας της, επέστρεψε εις την Κιβωτόν.
Αυτό θα συμβεί σε πολλούς από εμάς.
Θα γονατίσουμε και θα πούμε:
- Δεύτε κλίνατε στο γόνυ...
Και θα πέσουμε κάτω στρωματσάδα.
Θα βγει η περιστερά από το Ιερό και θα...

Οι Άγιοι Πατέρες διά την Κυριακήν της Πεντηκοστής – Διδαχές


Ὁ ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας σὲ ὁμιλία του στὴν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς λέει: «Μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, καί, μὴ ὄντας ὁ ἄνθρωπος σὲ θέση νὰ ἀντέξει τὸ ἄκτιστο φῶς, “ἐκρύβη ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ” καὶ ὁ Θεὸς ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ φόβο μήπως ἐκμηδενίσει τὸν παραβάτη μὲ τὴν ἁγία παρουσία Του.
Τότε ἦταν ποὺ Ἐκεῖνος ὄντας Ἕνας σὲ Τρία Πρόσωπα, ἀπὸ ἀνείπωτο ἔλεος πρὸς τὸ ἀποξενωμένο ἄνθρωπο τὸν πλησίασε μὲ διαδοχικὲς ἀποκαλύψεις, ὥστε “ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, νὰ μπορέσει νὰ αὐξηθεῖ καὶ γιὰ ἀκόμη μία φορὰ νὰ ἀνυψώσει τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο…
Πρέπει νὰ δοῦμε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄχι μόνο σὰν ἕνα θαῦμα ποὺ δόξασε τὴν Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ σὰν ἕνα γεγονὸς ποὺ συνδέεται οὐσιαστικὰ μὲ τὴν σωτηρία μας» (1).
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὴν ὁμιλία του στὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς ἑρμηνεύοντας τὸ γιατί τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐμφανίσθηκε μὲ...