*Η μαγιά που κρατάει την Ελλάδα υπάρχει. Ο Θεός θα τους εμφανίσει την στιγμή που πρέπει…αφού φανούν πρώτα οι διαθέσεις ολονών.
Ναι λοιπόν, ζω σ’ αυτήν την χώρα.
Μ’ αυτούς τούς τόσο διαφορετικούς, από εμένα τουλάχιστον, ανθρώπους, πολιτικούς, παράγοντες και τηλεπερσόνες.
Ποτέ στην ζωή μου, δεν είχα σε υπόληψη, τούς έξυπνους, τούς σπουδασμένους, τούς λαοφιλείς, η τούς επώνυμους.
Άλλωστε αυτοί είναι που καθημερινά, καταστρέφουν ό,τι αγγίζω κι ό,τι αγαπώ.
Την ιστορία μας, την γλυκειά Πόλη, την αγαπημένη Σμύρνη, το χιλιόχρονο Βυζάντιο, την πίστη, την ψυχή την παλληκαριά, τελικά, του να είσαι Έλληνας.
Σέβομαι και αποζητώ, τούς απλούς, τούς αμόρφωτους, τους ταπεινούς και...
Τό ’λεγε καί τό ξανάλεγε τό παράπονό της γιά τόν σοβαρό άνδρα της, τόν Άργύρη, ή Ελένη σ’ έμπιστη φίλη της, τή Δέσποινα: «Δέσποινά μου, νά σου πώ: Ό Άργύρης συνέχεια μέ ταπεινώνει μπροστά στους άλλους. Όπου κι άν βρεθούμε, σέ σαλόνια ή σέ κήπους, στό χωριό ή στήν πόλη, μέ φιλικά ή μέ λιγότερο γνωστά ζευγάρια, ό άνδρας μου συχνά θά πετάξει ένα άρνητικό σχόλιο γιά μένα... γιά τά γλυκά πού κάνω, γιά τή δουλειά μου, γιά τις μικρές μου άστοχίες ή παραλείψεις. Κείνη τήν ώρα έγώ σιωπώ, κάνω τήν άδιάφορη. Κάποιες φορές όμως άνοίγω τό στόμα μου καί λέω κάτι πάνω στήν έπικαιρότητα ή άλλα... καί άκούω πάλι άπό τόν ίδιο μπροστά στούς άλλους νά μου λέει: “Σώπα, δέν τά ξέρεις καλά έσύ, Ελένη μου!”. Σ’ όλα μοΰ βρίσκει λάθη ό άνδρας μου, Δέσποινά μου».
