Κυριακή Εʼ Ματθαίου: Η θεραπεία του δαιμονισμένου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)




 (Ματθ. η’ 28-34, θ’ 1)

Οι άνθρωποι είναι άδικοι με το Θεό, γι’ αυτό και εξοργίζονται μαζί Του. Ποιός έχει το δικαίωμα όμως να εξοργιστεί εναντίον οποιουδήποτε και μάλιστα εναντίον του Θεού;

Οι άθεοι κλείνουν το στόμα τους και σκέφτονται: «Ας μην αναφέρουμε το όνομα του Θεού, ώστε να εξαφανιστεί απ’ αυτόν τον κόσμο». Ανόητοι άνθρω­ποι! Τα στόματά σας είναι μια μικρή μειονότητα στο εύρος του κόσμου. Έχετε δει η ακούσει πώς δίνει φωνή στο ποτάμι ένα φράγμα; Αν δεν ήταν το φράγμα, το ποτάμι δε θ’ ακουγόταν, θα ήταν μουγγό. Το φράγμα όμως άνοιξε το λαρύγγι του και κάθε μικρή σταγόνα απέκτησε γλώσσα.

Το δικό σας φράγμα θα κάνει το ίδιο: θ’ ανοίξει το λαρύγγι των άλαλων και θα διδάξει τους βωβούς να μιλήσουν. Αν τα χείλη σας πάψουν να ομολογούν το όνομα του Θεού, η καρδιά σας θα γεμίσει με φόβο όταν ακούσετε να τον ομολογούν οι άσοφοι και οι βουβοί. Αλήθεια σας λέω: Αν εσείς σιωπήσετε, οι λίθοι κεκράξονται. Ακόμα κι αν δε μιλήσει κανένας άνθρω­πος στη γη, θ’ αποκτήσει φωνή το χορτάρι. Ακόμα κι αν...

Κάποιοι που δεν μας γεμίζουν το μάτι θα μας κρίνουν στη Δευτέρα Παρουσία… (Συγκλονιστική ιστορία!)



 
~ Ήταν Κυριακή μεσημέρι (10/11)…  Ο φθινοπωρινός ήλιος έκαιγε…
Επέστρεφα στο σπίτι μου από μια κοπιαστική διακονία…
Καθ’ οδόν, βλέπω με έκπληξη έναν γνωστό-άγνωστο κύριο να… σκαλίζει τα σκουπίδια των δοχείων του Δήμου Βόλου.
Αυθόρμητα σταμάτησα το αυτοκίνητό μου κοντά του για να τον χαιρετίσω…
Το χαμόγελό του άγγιξε την καρδιά μου…
Του προσφέρω ένα γλυκό κι εκείνος το πήρε με ευγνωμοσύνη….
Με μια γρήγορη κίνηση αφήνει το γλυκό στο πεζοδρόμιο και ...

Πόσο θα 'θελα να πίστευα κι εγώ! Άλλα δεν μπορώ ακόμα, Σάς παρακαλώ προσευχηθείτε να γίνει και σε μένα το θαύμα».

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ

ΗΤΑΝ ΑΘΕΟΙ: Άπλα μετά τα εξήντα του άρχισε να ενδιαφέ­ρεται για το φαινόμενο της θρησκείας και ιδιαίτερα για τοΙσλάμ. Ή ορθόδοξη όμως Ρω­σίδα μετανάστης, στην οποία νοίκιαζε ένα μικρό χώρο κάτω από το σπίτι του, του μίλησεγια την Ορθόδοξη Εκκλησία και έφερε αυτόν και τη γυναίκα του στον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου στη Σεούλ.Έτσι άρχισε η γνωριμία του ανδρογύνου με την Ορθοδο­ξία. Κατηχήθηκαν και βαπτίστηκαν, Μάξιμος και Πελαγία τα χριστιανικά τους ονόματα. Αργότερα βαπτίστηκε και ο μικρότερος γιος τους, ενώ ο μεγαλύτερος, μεταπτυχιακός πυρηνικός φυσικός, παραμένει ακόμη άθρησκος. Ό μικρότεροι ονο­μάστηκε Νεκτάριος, γιατί ή μητέρα του αγάπησε πολύ τον Άγιο απ’ όσα άκουσε στην Εκκλησία για την πολυκύμαντη θεάρεστη ζωή του.

Πέρασε μία οκταετία περίπου από τότε πού έγι­ναν Ορθόδοξοι. Συμμετείχαν ενεργά στην ζωή της Εκκλησίας, ο δε Μάξιμος ψηφίστηκε δυο φορές ως αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας του Αγίου Νικολάου. Κάποια μέ­ρα, εντελών απρόσμενα, ήρθε ή δοκιμασία. Ό Μάξιμος βαριά άρρωστος. Καρκίνος στον εγκέ­φαλο! Μέσα σε λίγους μήνες έλιωσε. Ο εφημέριος, του Αγίου Νικολάου και ο Επίσκοπος τον επισκέφθηκαν στο νοσοκομείο και στο σπίτι, στο όποιο τον μετέφερε ή οικογένεια του, αφού οι γιατροί ανθρωπίνως δεν είχαν να του προσφέ­ρουν τίποτε πλέον.

στο σπίτι τελέστηκε το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου και μετάλαβε Σώμα και Αίμα Χριστού.

Μετά το Ευχέλαιο και τη θεία Μετάληψη ανέλαβε τις δυνάμεις του. Συζητούσε, ήταν ευδιάθετος και ...

Αγία Κυριακή: Η Μεγάλη Αγία που διώχνει την κατάθλιψη (7 Ιουλίου)

Αγία Κυριακή - 7 Ιουλίου: Ο βίος της Άγιας - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE
Στις 7 Ιουλίου η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακής. Η αγία Κυριακή είναι από τα ιερά θύματα των τελευταίων αρχαίων διωγμών της Εκκλησίας.
Μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού, που βασίλεψε από το 284 ως το 305. Οι αρχαίοι διωγμοί είναι από τις ενδοξότερες ημέρες στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά και κάθε διωγμός, γιατί είναι αλήθεια ότι η Εκκλησία πάντα διώκεται.
Η αγία Κυριακή ήταν θυγατέρα ευσεβών γονέων. Ο πατέρας της Δωρόθεος κι η μητέρα της Ευσεβία δεν είχαν παιδιά. Προσεύχονταν και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει ένα παιδί και να του το αφιερώσουν. Ο Θεός άκουσε την προσευχή των ευσεβών γονέων, και μια Κυριακή γεννήθηκε ένα ωραίο κοριτσάκι. Ο Δωρόθεος και η Ευσεβία, πιστοί στην υπόσχεση τους, το ονόμασαν Κυριακή και το ανάθρεψαν με κάθε φροντίδα και επιμέλεια, ως αφιερωμένο στο Θεό. Η ατεκνία πάντα είναι μεγάλη λύπη για τους συζύγους και μάλιστα για τούς Χριστιανούς, αλλά και η χαρά τους πάλι πολύ μεγάλη, όταν αποκτήσουν παιδί.
Γι’ αυτό με κάθε τρόπο, και πρώτα με το όνομα που δίνουν στο παιδί, δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους στο Θεό. Στο διωγμό που κήρυξε ο Διοκλητιανός εναντίον των χριστιανών, η Κυριακή θα ήταν μια παιδούλα ούτε ως είκοσι ακόμα ετών. Τότε και οι γονείς και η θυγατέρα κατηγορήθηκαν και πιάστηκαν ως χριστιανοί. Και το πιο σκληρό ήταν ότι χωρίστηκε το κορίτσι από τους γονείς του· το Δωρόθεο και την Ευσεβία τους πήγαν προς την Αρμενία και την Κυριακή την οδήγησαν στη Νικομήδεια. Εκεί ο ηγεμόνας, ανακρίνοντας την παιδούλα και βλέποντας τη σταθερή της πίστη, έδωκε διαταγή να τη μαστιγώσουν σκληρά. Η Κυριακή σε κάθε ερώτηση απαντούσε- «Είμαι χριστιανή». Και σε κάθε απειλή του ηγεμόνα έλεγε· «Μην πλανιέσαι και μη σε ξεγελάει ο λογισμός σου· με βοηθάει ο Θεός και δεν θα με νικήσεις».
Ύστερα από εξαντλητική ανάκριση, οδήγησαν την αγία Κυριακή στο ναό, για να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνη, μπαίνοντας στο ναό, παρακαλούσε μέσα της το Χριστό να τη βοηθήσει. Ένας δυνατός τότε σεισμός κατατρόμαξε τους δημίους και τα αγάλματα του ναού έπεσαν κι έγιναν κομμάτια. Άναψαν ύστερα φωτιά για να την κάψουν ζωντανή, μα όπως τη βάτο του Μωυσή, την κύκλωσαν οι φλόγες, μα δεν την έκαψαν. Την έρριξαν ύστερα στα θηρία, μα κι εκείνα δεν την πείραξαν, παρόμοια όπως το Δανιήλ, όταν τον έρριξαν στο λάκκο των λεόντων. Θα περίμενε κανένας ο ηγεμόνας να ανοίξει τα μάτια του και να δει το θαύμα του Θεού, μα έξαλλος και τυφλωμένος από οργή έδωκε διαταγή να αποκεφαλίσουν το αθώο κι αγνό κορίτσι.
Η αγία Κυριακή, πριν ο δήμιος εκτελέσει τη διαταγή, ζήτησε να την αφήσουνε να προσευχηθεί. Γονάτισε τότε κι άρχισε να προσεύχεται. Κανένας δεν άκουσε τα λόγια της, γιατί σε τέτοιες στιγμές η καρδιά του ανθρώπου, προσεύχεται «στεναγμοίς αλλαλήτοις». Δεν κινούνται τα χείλη, δεν ...

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΑΛΗΤΗΣ, ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΖΩΗ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!



ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ήταν ο απόλυτος αλήτης. Αναρχοαυτόνομος που λένε. Δεν είχε μόνιμη δουλειά, γυρνούσε από δω και από κει. Κάθε βράδυ έβγαινε, ποτέ του δεν είχε σταθερή σχέση. Τα ρούχα του, το βλέμμα του, ο τρόπος που περπατούσε. Γεμάτα αντίδραση. Όλα το έδειχναν όμως. Κάτι ζητούσε διαφορετικό, μα το έψαχνε σε λάθος δρόμο.

Έμενε στη γειτονιά μου και τον είχα δει πολλές φορές. Στην αρχή δε μιλούσαμε, αλλά μια φορά στην εξώπορτα της εισόδου της πολυκατοικίας μας μιλήσαμε και από τότε λέγαμε ένα “γεια”.

Κάποιο απόγευμα, γυρνώντας κατάκοπος απ’τη δουλειά, τον είδα να κάθεται στο μικρό πάρκο της γειτονιάς μας. Σκυφτός σε μια κούνια. Προβληματισμένος. Συννεφιασμένο πρόσωπο….

Ο δρόμος μου με πήγαινε προς τα εκεί. Δίστασα να τον προσεγγίσω. Όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί πολλές φορές είναι καλύτερα να αφήνεις κάποιον μόνο του τέτοιες στιγμές. Τελικά, πλησίασα. Στάθηκα για λίγο ακίνητος δίπλα του. Δε σάλεψε…

- Τι έχεις, Γιάννη; Όλα καλά, αδερφέ;

Αργοσήκωσε το πρόσωπό του και είδα τα κόκκινα (μάλλον είχε κλάψει πιο πριν) μάτια του να’χουν κάτι το πρωτόγνωρο.


- Ρε, δεν πάει άλλο ρε φίλε, μου λέει. Δε μπορώ άλλο έτσι ρε…

- Τι έγινε;

- Εσύ που’ χεις σχέση με εκκλησίες και τέτοια για πες μου… Ο Θεός είναι σαν το τσιγάρο; Τον ευχαριστιέσαι;

- Αυτό δε μπορώ να στο αποδείξω, του απαντώ. Πρέπει να το ψάξεις μόνος σου. Γιατί ρωτάς;

- Ρε, μου έχουν συμβεί περίεργα πράματα τον τελευταίο μήνα που δε μπορώ να στα πω. Μόνο πες μου… Ξέρεις καναν παπά που να’ ναι καλός; Δηλαδή να γουστάρεις να μιλήσεις μαζί του;

- Ναι, αδερφέ. Ξέρω κάποιους.

- Θέλω να πάω, ρε.

- Να πας. Έχεις όρεξη να πας Άγιο Όρος; Εκεί θα σε στείλω.

Του σύστησα κάποιον γνωστό μου γέροντα σε μια μονή του Αγίου Όρους. Του κανόνισα διαμονητήριο, καραβάκι κλπ και πήγε.

Οι μέρες πέρασαν. Κάθε φορά που γυρνούσα κοιτούσα δεξιά-αριστερά το δρόμο μπας και τον πετύχω πουθενά. Μάταια όμως. Πέρασε ένας μήνας περίπου. Ώσπου κάποιο πρωινό τον πέτυχα. Δεν πίστευα αυτό που έβλεπα μπροστά μου. Λες και έβλεπα άλλον άνθρωπο.

- Πού χάθηκες ρε φίλε; του λέω.

- Άγιο Όρος ήμουν. Εκεί έκατσα στον παπα-Διονύση.

- Όλο αυτό τον μήνα ήσουν μέσα στο Όρος;

- Ναι, αδερφέ.

- Και;

- Αδερφέ, θα ξαναπάω πάλι. Σε λίγες μέρες. Το μέρος εκείνο έχει κάτι το μαγικό. Έκοψα το κάπνισμα!

- Άντε ρε!

- Ναι. Ρε, ο Θεός με αγαπάει ρε. Ακόμα και μένα τον αλήτη… Δε το πίστευα ρε, αλλά να’ ναι καλά και ο παπα-Διονύσης. Άγιος άνθρωπος. Σαν πατέρας μου ήταν. Με βοήθησε να...

6 Ιουλίου: Εορτή Οσίου Σισώη του Μεγάλου


 Ο Όσιος Σισώης ο μεγάλος έλαμψε με την πνευματική του σύνεση, την ταπεινοφροσύνη, τη φιλαδελφία και το ενδιαφέρον του στο να επιστρέψει και ένα μόνο αμαρτωλό. Μεταξύ των ασκητών αναδείχτηκε ονομαστός και μέγας, αθλητής της πρώτης γραμμής, τύπος εγκράτειας, αλλά και ψυχή πού προσευχόταν για δικαίους και αδίκους, πλούσιους και φτωχούς, άρχοντες και ιδιώτες, κληρικούς και λαϊκούς και γενικά για όλο τον κόσμο.

Στη γη ήταν, αλλά η ζωή του ήταν ουράνια. Υψωμένος πάνω από τη σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού. Η μνήμη του μένει υπόδειγμα σ’ όσους θέλουν την ασκητική ζωή, για να είναι γνήσιοι και πραγματικοί ασκητές, όχι μόνο με την αντοχή του σώματος, αλλά και με την πνευματική αναγέννηση και τη λάμψη της αρετής.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἐκ παιδὸς γεωργήσας ζωὴν τὴν κρείττονα, τῶν κατ’ αὐτῆς ἐνεπλήσθης θεουργικῶν ἀγαθῶν, τῶν Ἀγγέλων μιμητὰ Σισώη Ὅσιε, ὅθεν ὡς ἥλιος λαμπρός, ἀπαυγάζεις τηλαυγῶς, ἐν ὥρᾳ τῆς σῆς ἐξόδου, δηλοποιῶν τὴν σὴν δόξα, καὶ καταλάμπων τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

https://proseuxi.gr/eorti-osioy-sisoi-megaloy/



hd2160
hd1440
highres
hd1080
hd720
large
medium
small
tiny
2
1.5
1.25
normal
0.5
0.25
00:00/00:00

Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς.




 Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Όλοι γνωρίζουμε τον πόλεμο των λογισμών, τον οποίο μας κάμνει ο διάβολος.

Όταν, λοιπόν, κάποια φορά ρωτήσαμε για το πρόβλημα αυτό τον Γέροντα Πορφύριο, μας είπε:

“Εσείς προχωράτε στο δρόμο σας. Ο διάβολος έρχεται με τους λογισμούς και σας τραβά από το μανικί, για να σας αποπροσανατολίσει. Εσείς να μη γυρίζετε να πιάνετε κουβέντα μαζί του η ν’ αντιδικείτε μαζί του.

Εσείς να προχωράτε στο δρόμο σας. Αυτός θα σας τραβά από το μανίκι, αλλά εσείς να προχωράτε στο δρόμο σας και κάπου θα βαρεθεί και θα σας αφήσει”.

Μια μέρα, που σκέψεις πικρίας με κατέκλυζαν για κάποιους ανθρώπους, που με κατέκριναν αδίκως, ο Γέροντας έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την επιθετική μου, όπως είπε, στάση.

Του αντέτεινα, ότι ούτε είπα, ούτε έκανα οτιδήποτε εναντίον των επικριτών μου, αλλά μόνο σκεπτόμουν αρνητικά, χωρίς να εξωτερικεύομαι και, γι’ αυτό, χωρίς να θίγω κανέναν.

Τότε ο Γέροντας μου φανέρωσε ακόμη ένα μυστικό του πνευματικού αγώνος, λέγοντάς μου:

“Για οποιαδήποτε άδικη κατηγορία εις βάρος σου να μην ...

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Αθώωσε την Πολωνία για τους περιορισμούς στις αμβλώσεις

 



 Περιορίζοντας η Πολωνία την πρόσβαση στην άμβλωση το 2021, έχει παραβιάσει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα; Σε αυτό το ερώτημα κλήθηκε να απαντήσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), το οποίο έλαβε υπόψη ένα αίτημα που ενορχηστρώθηκε από μια πολωνική φεμινιστική ένωση, την Ομοσπονδία Γυναικών και Οικογενειακού Προγραμματισμού (Federa).

    Σε απόφαση που δημοσιεύθηκε στις 8 Ιουνίου (AM & al. κατά Πολωνίας), το ΕΔΑΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, χωρίς ωστόσο να απαντήσει επί της ουσίας: οι προσφεύγοντες δεν...

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς [2 Ιουλίου]




 Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος


Η ρωσική Ορθοδοξία έχει να παρουσιάσει ένα μεγάλο νέφος αγίων, το οποίο κοσμεί το αγιολογικό στερέωμα της Εκκλησίας μας. Ιδιαίτερα ανάδειξη αγίων έχουμε στα νεώτερα χρόνια, όταν η Ρωσική Εκκλησία είχε εισέλθει στις γνωστές ιστορικές της περιπέτειες. Ένα από τους σύγχρονους επιφανείς Ρώσους αγίους είναι και ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Επίσκοπος Σαγκάης και Σαν Φρανσίσκο, της ορθοδόξου ρωσικής διασποράς.

Γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου του 1896 στο χωριό Αντάμοβκα της επαρχίας Χαρκώβ στη Νότια Ρωσία. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ. Οι γονείς του ονομάζονταν Μπόρις και Γλαφύρα και ήταν απόγονοι της ονομαστής αριστοκρατικής και ευσεβούς οικογένειας Μαξίμοβιτς. Μάλιστα ένα μέλος της οικογένειας, ο Ιωάννης Μαξίμοβιτς, υπήρξε ονομαστός Ιεράρχης, Επίσκοπος Τομπόλσκ, ο οποίος έγινε άγιος (εορτάζει στις 10 Ιουνίου) και το τίμιο λείψανό του, παραμένει άφθορο στην πόλη Τομπόλσκ.

Οι ευσεβείς γονείς του τον μεγάλωσαν με την πίστη στο Θεό και την ευλάβεια στην Ορθοδοξία. Αλλά και ο ίδιος έδειχνε από μικρός μια ασυνήθιστη αγάπη για το Θεό και ισχυρή ροπή να ζει την εκκλησιαστική ζωή. Αν και φιλάσθενος, έτρωγε λίγο και ...

Κάθε μέρα,πριν από την αυγή,οργάνωσε τη ζωή σου σαν να είναι αύτή ή τελευταία μέρα σου επάνω στή γη..


Δύσκολα μπορούμε να βρούμε καλύτερο παράδειγμα, για την ανάγκη να μην είμαστε νωθροί και αναβλητικοί στην προσευχή και την πνευματική εργασία, απ’ αυτό πού δίνει ο άγιος Έφραιμ ό Σύρος:

«Κάποτε ένας αδελφός είχε, υπό την επήρεια τού διαβόλου, τον έξης λογισμό: Δώσε σήμερα ανάπαυση στον εαυτό σου και αύριο σήκω νωρίς για την ακολουθία στην Εκκλησία.
Εκείνος όμως απάντησε στον λογισμό: «Ποιος ξέρει, ίσως ούτε αύριο να μη σηκωθώ, γι’ αυτό πρέπει σήμερα!».

‘Ύστερα, πριν ξεκινήσει την εργασία του είχε τον λογισμό:
«Δώσε σήμερα ανάπαυση στον εαυτό σου και ολοκλήρωσε αύριο την εργασία σου».
Πάλι έδωσε απάντηση στον λογισμό του: «’Όχι! Σήμερα θά...

Όλα τά 'χω! Ευτυχία δεν έχω!





Όλα τά 'χω! Ευτυχία δεν έχω!



Η αθεΐα, η απιστία ταλαιπωρούν, λυπούν, «αγχώνουν», θλίβουν τον σημερινόν άνθρωπον.

Κάποτε ένας εξαίρετος χειρουργός γιατρός, κληρονομεί μια μεγάλη κλινική από τον πατέρα του, καλοπαντρεύεται με μια ενάρετη χριστιανή και δημιουργεί μια ωραία οικογένεια. Σύντομα τρία παιδάκια συμπληρώνουν την χαρά του.

Όλα τα καλά γύρω του: Χρήματα, κλινική, παιδιά, τα πάντα! Η γυναίκα του, αληθινό διαμάντι αρετής , ταπεινή, γλυκομίλητη, ευσεβέστατη. Το σπίτι τους σχεδόν καθημερινά, μυρίζει λιβάνι, γιατί η κυρά Μαρία συχνά θυμιατίζει, όταν ανάβει κάθε βράδυ το καντηλάκι της.

Τα τρία παιδιά τους, δυό αγόρια, κι ένα κορίτσι, προοδεύουν καταπληκτικά στα γράμματα, στις ξένες γλώσσες, στη μουσική (όλα μαθαίνουν πιάνο), στην αρετή. Η ευσεβέστατη Μαρία, τα οδηγεί στα Κατηχητικά, στην Εκκλησία, στο Χριστό, στις Χ.Μ.Ο. ( Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες ).

Ο γιατρός, ο κ. Παναγόπουλος Νικόλαος κολυμπά μέσα σε πλούσια υλικά αγαθά. Όμως πάντα είναι άκεφος, δύσθυμος, παραπονούμενος! Πότε του φταίει το ένα, πότε το άλλο. Πάντα βρίσκει κάτι να δικαιολογήσει τη μεγάλη στενοχώρια του.

Κάποια μέρα φωνάζει έναν παλιό, παιδικό του φίλο, θεολόγο, και του εξομολογείται:

- Βρε Παναγιώτη, όλα τα καλά του Θεού τα ‘χω! Δεν μου λείπει τίποτε! Ένα δεν έχω: γαλήνη, χαρά, ευτυχία. Δεν μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα τα βράδυα. Βλέπω τρομερά όνειρα, στριφογυρίζω άυπνος στο κρεβάτι μου!

- Με τη χριστιανική πίστη πώς τα πάμε;

- Θα σου μιλήσω «ξεκάθαρα», ντόμπρα! Δεν πιστεύω στο Θεό! Είμαι άθεος! Ίσως φταίει η Γερμανία, όπου σπούδασα, ίσως ο … Καζαντζάκης ! Έχω διαβάσει, Παναγιώτη μου, πολλά έργα του. Μια σκέψη είναι στο μυαλό μου: η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Θεός δεν υπάρχει!

- Αγαπητέ Νίκο, μήπως εδώ κρύβεται η αιτία της λύπης σου; Μήπως δεν ...