ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: o κυρ Θε­ό­δω­ρος ο ανεξομολόγητος...

 ~ Ο μπαρ­μπα–Θε­ό­δω­ρος ζού­σε σ᾿ έ­να χω­ριό του Ξη­ρο­μέ­ρου. Ή­ταν πε­ρί­που 52 ε­τών και δεν εί­χε πο­τέ ε­ξο­μο­λο­γη­θή. Πή­γαι­νε ό­μως στην Εκ­κλη­σία και εί­χε κα­λή προ­αί­ρε­ση.

Κά­πο­τε, ό­ταν βρέ­θη­κε στον Αστα­κό (κω­μό­πο­λη) για μία υ­πό­θε­σή του, πή­γε στον Ι. Ναό του αγί­ου Νι­κο­λά­ου βρή­κε τον εφη­μέ­ριο π. Ιε­ρό­θε­ο, που ή­ταν και Πνευ­μα­τι­κός, και εξω­μο­λο­γή­θη­κε. Έκα­νε μιά τυ­πι­κή εξο­μο­λό­γη­ση και τις βα­ρει­ές αμαρ­τί­ες δεν τις εί­πε. Εκεί­νος για να τον στη­ρί­ξη στην με­τά­νοια του συ­νέ­στη­σε να ε­πι­σκε­φθή την ιερά Μο­νή του α­γί­ου Γε­ρα­σί­μου στην Κε­φαλ­λη­νί­α που πα­νη­γυ­ρί­ζει το κα­λο­καί­ρι στις 16 Αυ­γού­στου.

Πράγ­μα­τι, ο α­εί­μνη­στος μπαρμπα–Θε­ό­δω­ρος, με­τέ­βη με άλ­λους προ­σκυ­νη­τές στο μο­να­στή­ρι του αγί­ου Γε­ρα­σί­μου στις 15 Αυ­γού­στου. Το α­πό­γευ­μα της 15ης Αυ­γού­στου με­τα­φέ­ρουν την τι­μί­α Λάρ­να­κα του αγί­ου Γε­ρα­σί­μου στον με­γά­λο να­ό γι­ά την τε­λε­τή της πα­νη­γύ­ρε­ως. 

Κα­τά την με­τα­φο­ρά η Λάρ­να­κα του Α­γί­ου περ­νά πά­νω α­πό αρ­ρώ­στους, κυ­ρί­ως δαι­μο­νι­σμέ­νους και ...

την συ­νο­δεύει ο Αρ­χι­ε­ρεύς της πε­ρι­ο­χής πε­ρι­στοι­χού­με­νος α­πό πλειά­δα ι­ε­ρέ­ων της νή­σου Κε­φαλ­λο­νιάς. Βρέ­θη­κε λοι­πόν και ο μπαρμπα–Θε­ό­δω­ρος ε­κεί κοντά, σαν τον Ζακ­χαί­ο, πα­ρα­κο­λου­θώντας την τε­λε­τή της με­τα­φο­ράς της τι­μί­ας Λάρ­να­κας του Α­γί­ου.

Τό­τε λοι­πόν ξε­πε­τά­χτη­κε έ­νας δαι­μο­νι­σμέ­νος και άρ­χι­σε να λέ­γη: “Θό­δω­ρε, τι θέ­λεις ε­σύ ε­δώ; Ήλ­θε και ο Θό­δω­ρος στον Κα­ψά­λη!”. (Έτσι α­πο­κα­λεί τον ά­γιο Γε­ρά­σι­μο ο δι­ά­βο­λος). Μετά α­πευ­θυ­νό­με­νος σ᾿ έ­ναν άλ­λο δαι­μο­νι­σμέ­νο του λέ­γει: “Θω­μά, α­κούς; Ήλ­θε και ο Θό­δω­ρος στον Κα­ψά­λη! Δός του χα­βα­δά­κι!”. 

Άρ­χι­σαν, λοιπόν, να του φω­νά­ζουν υ­πεν­θυ­μί­ζοντας και α­μαρ­τί­ες, τις ο­ποί­ες δεν εί­χε ε­ξο­μο­λο­γη­θή και οι ο­ποί­ες ή­ταν θα­νά­σι­μες, ενώ αυτός ένιωθε καταντροπιασμένος...! 

Α­κού­οντας ό­λα αυ­τά ο μπαρ­μπα–Θε­ό­δω­ρος, έντρο­μος έ­τρε­ξε μπρο­στά στην τι­μί­α Λάρ­να­κα και α­πευ­θυ­νό­με­νος στον α­εί­μνη­στο Αρ­χι­ε­ρέ­α π. Ιε­ρό­θε­ο Βουή, του λέ­γει: “Τρελ­λαί­νο­μαι, θέ­λω Πνευ­μα­τι­κό να ε­ξο­μο­λο­γη­θώ τώ­ρα”. Τό­τε ο α­εί­μνη­στος Αρ­χι­ε­ρεύς στα­μά­τη­σε την πομ­πή, δέ­χθη­κε με στορ­γή τον μπαρμπα–Θε­ό­δω­ρο και α­νέ­θε­σε σ᾿ έ­να Πνευ­μα­τι­κό να τον εξο­μο­λο­γή­ση κατ᾿ ι­δί­αν μέ­σα στον μι­κρό Ι.Ναό, ενώ η πομ­πή συ­νέ­χι­σε την πο­ρεία της...

Με­τά οι δαι­μο­νι­σμέ­νοι δεν μπο­ρού­σαν πλέ­ον να του πούν τί­πο­τε, για­τί εί­χαν σβη­στή οι αμαρ­τί­ες του με την κα­λή εξο­μο­λό­γη­ση...

Αυ­τά τα διη­γή­θη­κε αυ­τού­σια ο α­εί­μνη­στος μπαρμπα–Θεό­δω­ρος ο οποί­ος από τό­τε άλ­λα­ξε ρι­ζι­κά την ζω­ή του, ζώντας με συ­νε­χή με­τά­νοι­α και τη­ρώντας με φό­βο Θε­ού τις εντο­λές του Χρι­στού. Έφθα­σε σε ηλι­κί­α 95 ε­τών και απε­βί­ω­σε εν ει­ρή­νη και με­τα­νοί­α την 23η Απρι­λί­ου 2000.

Αι­ω­νί­α του η μνή­μη. Α­μήν.

Πηγή:

enromiosini.gr

Πηγή: https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/2024/02/o_7.html Αποθήκευση Άρθρων

 https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/2024/02/blog-post.html