του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη
Είναι κάτι «φυσικό» και συνάμα «αφύσικο» να φοβάσαι το θάνατο. Φυσικό γιατί ζεις τα αποτελέσματα του «φάλτσου» που λέγεται «πτώση», και αφύσικο γιατί δεν πρέπει να δεχθείς αυτό το αποτέλεσμα της πτώσης. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Όλα ξεκίνησαν με την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. Ο Θεός δημιούργησε όλον τον κόσμο «καλά λίαν» λέει η Γένεση, το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής. «Καλά λίαν» σημαίνει τέλεια. Όμως, ενώ όλα ήταν τέλεια και στον άνθρωπο δόθηκε το μεγαλύτερο από όλα τα αγαθά, η ελευθερία, με την κακή χρήση της, μέσω του εγωισμού, η φθορά, και τελικά ο θάνατος μπήκαν στην ζωή του. Όχι μόνο μπήκαν, αλλά τον εξουσιάζουν κιόλας. Ένα από αυτά πού αποτελεί συνέπεια της «φθοράς» είναι και ο φόβος. Για να πούμε όλη την αλήθεια, ο φόβος αυτός δεν είναι στην πραγματικότητα μόνο ένας. Έχουμε πολλούς φόβους μικρότερους και μεγαλύτερους. Φόβους περιστασιακούς και άλλους, που είναι μονιμότεροι. Φόβοι που διαμορφώνουν την ζωή και αυτήν την καθημερινότητα. Φόβος να βγεις από το σπίτι, φόβος να επικοινωνήσεις με ανθρώπους. Πολλοί και διάφοροι λοιπόν φόβοι που δυσκολεύουν τον άνθρωπο, τον κάνουν «ψυχικά ατροφικό», τελικά τον καθιστούν δυστυχή.
Όμως ο μεγαλύτερος φόβος είναι ο φόβος του θανάτου. Δεν θέλεις ούτε να το σκέφτεσαι. Δεν θέλεις ούτε να ακούς γι’ αυτόν. Συνήθως το θέμα αυτό δεν θέλεις καθόλου να το συζητάς και το αφήνεις στην άκρη του νου σου. Όμως αυτός έρχεται και ξανάρχεται. Σε αναστατώνει και...
σε γεμίζει άγχος και ανασφάλεια. Δεν πρέπει να το απωθείς, είναι θέμα πού θέλει απάντηση και αντιμετώπιση. Δεν μπορείς να αφήνεις την ιδέα του για το μέλλον.
Έτσι, το ερώτημα είναι καίριο, βασικό και εύλογο: «Πώς μπορείς να ξεπεράσεις τον φόβο του θανάτου»; Συνήθως, αν το σκεφθείς, ζεις με δύο βάσεις στην ζωή σου: α) Σαν να μην υπάρχει θάνατος και έτσι θα ζήσεις σε αυτήν την ζωή αιώνια και β) σαν να μην υπάρχει Θεός και όλα τα ρυθμίζεις μόνο σου, ή και αν σου συμβεί κάτι, αυτό είναι ένα τυχαίο γεγονός. Γενικά, όλα συμβαίνουν τυχαία ή μπορεί και να υπάρχει κάτι, πού δεν ξέρουμε πως λέγεται, το οποίο κανονίζει την μοίρα σου. Αυτές, ή παρόμοιες σκέψεις, κυριαρχούν μέσα στους περισσότερους ανθρώπους. Όμως είναι οι ίδιες αυτές βάσεις – ιδέες, που σε γεμίζουν φόβο, φόβο για το μέλλον και πιο ειδικά, όπως είπαμε, φόβο για τον θάνατο. Για να απαντήσουμε στο δύσκολο θέμα του θανάτου πρέπει να ψάξουμε πώς θα ενωθούμε με την ζωή. Ποιά είναι αυτή η ζωή; Είναι η ΖΩΉ, δηλαδή ο χορηγός και δωρητής της ζωής, είναι ο Θεός. Αν θέλεις να μην πεθάνεις – όλοι το θέλουμε αυτό – θα προσπαθήσεις να ενωθείς μαζί Του. Όποιος ενώνεται με το Αθάνατο γίνεται αθάνατος. Όχι όμως να τον προσεγγίσεις από φόβο. Να θελήσεις να τον συναντήσεις γιατί είναι αυτός που σε έφερε στην ύπαρξη και σε συντηρεί στην ζωή. Αλλά και αν από φόβο τον πλησίασες, σιγά – σιγά θα τον γνωρίσεις ως Αγάπη, γιατί αυτό ακριβώς είναι. Η αγάπη γι’ Αυτόν θα σου διώξει κάθε φόβο.
Πώς θα καταλάβεις ότι τον πλησίασες;
Όταν νιώσεις ότι τίποτα δεν ανήκει σε εσένα και ότι όλα είναι χάρισμά Του, δώρα Του, τότε προχωράς σωστά. Όταν δεν θέλεις να εκδικηθείς αυτόν που σε μείωσε, αυτό σημαίνει πως ένα ακόμα σημαντικό βήμα έκανες. Όταν η αγάπη πλημμυρίζει την καρδιά σου για τον Θεό, για τον συνάνθρωπο, για τα ζώα, αλλά και για όλη την κτίση, τότε προόδευσες. Όταν ζεις για το Θεό και η καρδιά σου είναι με την παρουσία Του γεμάτη, τότε δεν θα υπάρχει ποιά φόβος. Τότε θα φωνάζεις και θα διαλαλείς, όπως ο απόστολος Παύλος: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζεί δε εν εμοί Χριστός». Δεν είναι θεωρία αυτό, είναι βίωμα. Τι σημαίνει ότι ζει μέσα μου ο Χριστός; Σημαίνει ότι όταν κοινωνάς, όντως είναι και σωματικά μέσα σου. Όταν όμως έρθει, με αυτόν τον τρόπο μέσα σου ο Χριστός, τότε θα σου φέρει δώρα. Ποια δώρα; Την ειρήνη, την πραγματική ελευθερία, την αγάπη. Όταν έρθει μέσα σου ο Χριστός δεν θα υπάρχει φόβος θανάτου. Ο θάνατος για σένα θα είναι μια απλή μετάβαση από τα πρόσκαιρα στα αιώνια. Ο θάνατος θα είναι βίωση της αιώνιας ζωής μαζί Του. Στην καθημερινότητα θα νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος, θα νιώθεις δυνατός. Θα του έχεις εμπιστευθεί τα κλειδιά της καρδιάς σου, θα είσαι πραγματικά ελεύθερος και ασφαλής. Θα έχεις πλέον Πατέρα που θα μεριμνά τόσο για τα απλά και τα καθημερινά, και με την δική σου βέβαια προσπάθεια και συνέργια, αλλά θα σου είναι Πατέρας και για τα ακόμα πιο σπουδαία, πού είναι τα αιώνια!
