Ήμουν ένοχος,
στο σκοτεινό κελί μιας φυλακής
κι ήρθες και διέλυσες με φως,
κάθε σκοτάδι της ψυχής.
Ήμουν άτιμος,
σε καταγώγια κάθε ενοχής
κι ήρθες κι έδιωξες κάθε μορφή
ουσίας εθιστικής.
Ήμουν άρρωστος,
βαριά, σ’ άσπρο κρεβάτι κλινικής,
κι ήρθες κι... εξαφάνισες
τη δυσωδία της πληγής.
Ήμουν, όπου κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όπως κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όποτε φώναξα, ήρθες,
ήμουν, αν και σε πρόδωσα, ήρθες,
ήμουν, ότι κι αν είμαι, ήρθες.
Βασίλειος Ν. Κατζικάς
http://talantoblog.blogspot.gr/2014/07/blog-post_10.html
