Φωτο από το Διαδίκτυο
Λοιπόν, le week-end, που λένε κι οι φίλοι μας οι Γάλλοι τελειώνει… Για εμένα ήταν μια βδομάδα κι ένα Σαββατοκύριακο με βασικό επίκεντρο την δουλειά, καθότι ξεκίνησαν οι mid-season εκπτώσεις με αποκορύφωμα την Κυριακή που ήμασταν ανοιχτά… Είναι σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα, που εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο με τις εφτά Κυριακές τον χρόνο που είναι ανοιχτά τα καταστήματα, και πλέον ψηφίστηκε από το 2018 να αυξηθούν σε περίπου τριάντα (σχεδόν 6 μήνες ανοιχτά δηλαδή). Μετά από 4 χρόνια προσωπικά δεν το’χω συνηθίσει καθόλου και κάθε Κυριακή που χρειάζεται να δουλέψω σφίγγεται η καρδιά μου… Παρότι κάθε φορά το σκέφτομαι και έχω κάνει και κάποιες προσπάθειες να το δω κι από την άλλη πλευρά, ποτέ δεν τα κατάφερα να δώσω δίκιο σε εκείνους που επιμένουν να ψωνίζουν την Κυριακή. Σήμερα μάλιστα είχα την έμπνευση να βάλω σε μια σειρά τους λόγους για τους οποίους δεν δικαιολογείται κανείς να ψωνίζει τις Κυριακές. Ιδού λοιπόν:
- Η Κυριακή είναι η ημέρα Του Θεού: Το πρώτο και κυριότερο για όλους όσοι δηλώνουν χριστιανοί… Όχι απλά ορθόδοξοι. Χριστιανοί! Γιατί είτε είσαι Ορθόδοξος, είτε Προτεστάντης η Κυριακή για εσένα είναι μέρα ιερή και μέρα αφιερωμένη Στον Θεό και όχι στα ψώνια! Πρέπει να’σαι ενάντια στην οποιαδήποτε εργασία εκείνη την ημέρα, αν δεν είναι για κάτι απαραίτητο και θέμα ζωής και θανάτου! Π.χ. νοσοκομεία. Πήγαινε εκκλησία, στείλε τα παιδιά σου στο κατηχητικό, πιες έναν καφέ με συν-ενορίτες σου… Κάτσε με την οικογένειά σου στο τραπέζι ή βοηθήστε εθελοντικά κάπου που σε έχουν ανάγκη! Σημασία έχει εκείνη την ημέρα να δώσεις βάση στην ψυχή σου και στην σχέση σου με Τον Θεό! Το έχεις συνέχεια ανάγκη, πόσο μάλλον όταν η εβδομάδα σου κινείται σε τρελούς ρυθμούς. Τότε είναι που περιμένεις την Κυριακή ως όαση μέσα στην έρημο.
- Κάνε το σαμποτάζ που δεν μπορεί να κάνει ο φοβισμένος υπάλληλος: Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να απεργήσω, όσο πιεστικοί κι αν γίνονται οι συνδικαλιστές κάθε φορά. Αφού το ξέρουμε όλοι, πως αν έχεις ανάγκη την δουλειά (και προφανώς την έχεις για να δουλεύεις όποτε κι όσο σου πουν) δεν θες να μπεις στο μάτι του εργοδότη με κίνδυνο να την χάσεις. Βοήθησέ με, με το να σαμποτάρεις τα καταστήματα που ανοίγουν ενάντια στην θέλησή μου. Δεν είμαι μόνη. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων προτιμάει τον προσωπικό της χρόνο, ενάντια σε ένα μέτρο που δεν της προσφέρει ούτε παραπάνω ρεπό, ούτε παραπάνω χρήματα. Βοήθησέ με και στήριξέ εμένα, γιατί κι εσύ είσαι υπάλληλος κάπου και εσύ θα χρειαστείς την δική μου στήριξη κάποτε. Δείξε αλληλεγγύη!
- Σεβάσου το δικαίωμα του άλλου για προσωπικό χρόνο: Ο άντρας μου εργάζεται τις καθημερινές μέχρι αργά το βράδυ κι εγώ ήδη δουλεύω τα Σάββατα, όταν εργάζομαι και τις Κυριακές, κάνουμε δύο βδομάδες να βρεθούμε. Τρέμω όταν το μέτρο για τις 30 θα εφαρμοστεί. Θα είναι σαν να είμαστε δυο συγκάτοικοι. Σεβάσου την ανάγκη του άλλου για ξεκούραση. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: Εγκυμονούσα υπάλληλος παίρνει ρεπό την Δευτέρα, δουλεύει σερί το σαββατοκύριακο και παίρνει ρεπό την επόμενη Τετάρτη. Πώς σου ακούγεται;
- Δεν θα έχεις την εξυπηρέτηση που θα ήθελες: Υπάρχει βέβαια μια περίεργη εξαίρεση ανθρώπων που το ευχαριστιούνται να βλέπουν άλλους να υποφέρουν… Αλλά δεν θα απευθυνθώ σε αυτούς! Θα απευθυνθώ σε εκείνους που έχουν ευαισθησία ακόμα μέσα τους και... επιθυμούν ο άλλους να τους εξυπηρετεί και να τους απευθύνει τον λόγο με γνήσια ευγένεια και χαμόγελο. Γιατί να ξέρεις ότι αν μία φορά κάποιος υποκρίνεται στον τρόπο που σου μιλάει σε νορμάλ ωράριο, την Κυριακή η υποκρισία του θα πιάσει κόκκινο. Θα σου χαμογελάει -κι αυτό ΑΝ το καταφέρει- και από μέσα του θα βράζει και δεν θες να ξέρει πώς θα σκέφτεται για εσένα. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τους ενδιαφέρει!
- Δεν είναι το σωστό μέρος για να κάνεις την βόλτα σου: Με ποια λογική παίρνεις τα μικρά σου παιδιά και ξεκινάς μια ηλιόλουστη Κυριακή να πάτε να κλειστείτε σε ένα εμπορικό κατάστημα, όπου ήλιος δεν τα βλέπει και δεν έχουν επαφή με την φύση. Μην το κάνεις για εσένα, αν δεν θες. Εκείνα όμως το έχουν ανάγκη. Να τα δει ο ήλιος, να κάνουν κάποια εξωτερική δραστηριότητα, να πάρουν τον αέρα τους που λέμε! Σίγουρα δεν έχουν ανάγκη να σε δουν να δοκιμάζεις μπλουζάκια για να δεις ποιο χρώμα σου πάει καλύτερα από το άλλο. Πάρ’τα και περάστε λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί. Και κυρίως μάθε τα ότι η ημέρα της Κυριακής είναι ιερή και είναι αφιερωμένη στην οικογένεια.
- Η έλλειψη χρόνου δεν ισχύει: Πρώτα από όλα, το 50% των δικών μου πελατών, είναι συνταξιούχοι. Χωρίς αμφιβολία συνταξιούχοι. Δηλαδή, άνθρωποι άνω των 65 και 70 ετών. Που σημαίνει ότι χρόνο έχουν άπλετο κι απλά δεν έχουν καταφέρει ακόμα να δουν πώς θα τον αξιοποιήσουν σωστά. Δεύτερον, για εσένα που είσαι νέος και είσαι και εσύ τυχερός κι εργάζεσαι, αλλά από ό,τι φαίνεται εργάζεσαι τόσες πολλές ώρες που δεν προλαβαίνεις τις 12 ώρες που είναι ανοιχτά τα καταστήματα 6 ημέρες την εβδομάδα και που οι ηλεκτρονικές αγορές που’ναι τόσο δημοφιλής πλέον δεν είναι το φόρτε σου… Θέλω να σε ρωτήσω απλά το εξής: Τόσα χρόνια τι έκανες; Πώς τα κατάφερνες και ψώνιζες; Έμενες γυμνός;
- Γιατί θα σου γυρίσει μπούμερανγκ και θα δουλεύεις κι εσύ στο μέλλον Κυριακές: Πιο τρανταχτό παράδειγμα από το άνοιγμα των καταστημάτων δεν υπάρχει. Από τις 7 Κυριακές, οι οποίες είχαν την ολοκληρωτική υποστήριξή σου, πήγαμε στις 30. Τι νομίζεις ότι τους σταματάει από το να τις κάνουν 52; Σωστά το φαντάστηκες. Τίποτα!
- Δεν συνεισφέρεις καθόλου στην οικονομία: Ένας μεγάλος μύθος! Μετά από μια Κυριακή με ανοιχτά τα μαγαζιά, η Δευτέρα είναι μια <<νεκρή>> μέρα. Και κοίτα να δεις όμως, που εμείς δεν είμαστε κλειστά παρόλα αυτά και θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες σε ένα άδειο κατάστημα με έναν εργοδότη που γκρινιάζει. Άσε που ο μικρός επιχειρηματίας θα μπει και μέσα, γιατί δεν θα βγάλει καν τα έξοδά του. Οπότε συμβάλλεις και στην καταστροφή των μικροεπιχειρηματιών.
- Τιμάς την ιστορία σου: Πρώτος ο Μ.Κωνσταντίνος ξεκίνησε την αργία της Κυριακής. Μετά την Τουρκοκρατία, επανήλθε και πάλι στις αρχές του 20ου αιώνα. Έγιναν πολλοί αγώνες, πιέσεις, ξυλοδαρμοί και θάνατοι. Μπορείς χαρακτηριστικά να ρίξεις μια ματιά σχετικά με την εργατική Πρωτομαγιά. Τίμησε λοιπόν τους προγόνους σου που θυσιάστηκαν για να’χεις ένα καλύτερο μέλλον και απέδειξε ότι μπορείς να σταθείς αντάξιός τους ενάντια στην κατρακύλα που’χει πάρει η χώρα μας.
- Σκέψου ποιανού την χάρη κάνεις στην τελική: Είσαι σίγουρος ότι όλο αυτό έγινε για να βοηθηθεί η χώρα μας που βρίσκεται σε οικονομική κρίση; Είσαι σίγουρος ότι έτσι βοηθιέται ο τουρισμός μας και μειώνεται η ανεργία; Είσαι σίγουρος ότι δεν σε χειραγωγούν για μια ακόμη φορά αυτοί που σου επιβάλλαν να δουλεύεις μέχρι τα 70 και να’χεις βασικό μισθό 460 ευρώ; Τροφή για σκέψη.
http://o-nekros.blogspot.gr/2017/11/10.html
