Διήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου]:
~ Λίγες μέρες πριν πάμε εκεί ήρθαν από ένα χωριό και τον προσκάλεσαν να πάρει μερικά λείψανα του Αγίου Δαυίδ και να πάει στο χωριό τους για να τους κάνει κάποια παράκληση.
Την ώρα που τα πήγε ήταν μια γυναίκα εκεί από τον Καναδά. Ήταν μαζί με μια άλλη μοναχή, Κύπρια μάλιστα, και πήγαιναν να συναντήσουν τον π. Ιάκωβο.
Η κοπέλα από τον Καναδά, φυσικός μάλιστα, δεν ήταν πιστή κοπέλα, ήταν μάλλον άθεη. Πήγαν να τον δουν και τους λέει ο π. Ιάκωβος:
–Τώρα φεύγω, πάω στο χωριό, δεν ξέρω αν...
θα γυρίσω γρήγορα. Εύχομαι όμως ο Άγιος Δαυίδ, που είναι εδώ στο μοναστήρι μας να σας πληροφορήσει ότι όντως υπάρχουν άγιοι, η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει ο Θεός, ο οποίος νικά της φύσεως τους νόμους.
Πήγε, λοιπόν, ο π. Ιάκωβος στο ντουλάπι, εκεί που φυλάνε τα λείψανα του Αγίου Δαυίδ πήρε ένα κομμάτι από τα λείψανα, από τη λειψανοθήκη, έκλεισε το ντουλάπι κι έφυγε.
Όταν ξεκίνησε να φύγει, τότε, το θυμιατό που ήταν μέσα στο ντουλάπι κλειστό με γυαλιά γύρω-γύρω άρχισε να κινείται μόνο του και να θυμιάζει μπροστά στα μάτια της μοναχής, της κοπέλας από τον Καναδά και του πατρός Ιακώβου.
Αυτό εξακολούθησε περίπου μισή ώρα. Τότε ο π. Ιάκωβος, με πολλή φυσικότητα είπε:
–Κοίταξε, Μαρία, αυτό το θυμίασμα για σένα είναι. Για να πιστέψεις ότι ο Άγιος Δαυίδ μπορεί να ενεργεί υπεράνω των νόμων της φύσεως.
Από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη, “Γεροντικό του 20ού αιώνα”, των εκδόσεων η “Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”, Μήλεσι.
