Κάποτε επισκέφτηκε τον Γέροντα ένα ζευγάρι μνηστευμένων, πνευματικών του τέκνων, προκειμένου να τους επιλύσει μια διαφορά την οποία είχαν: ποιος θα υπακούει στον άλλο μετά το γάμο.
Ο νέος επέμενε ότι η γυναίκα πρέπει να υπακούει σε όλα στον άνδρα, η νέα όμως δεν συμφωνούσε με την άποψη αυτή.
Ο Γέροντας, αφού τους άκουσε προσεκτικά, απευθυνόμενος στη νέα της είπε:
– Άκουσε, παιδί μου. Είναι φυσικό σ΄ένα ζευγάρι να υπάρχουν για κάποια θέματα διαφορετικές απόψεις.
Αυτό είναι και ενδεχόμενο και λογικό. Και τον εαυτό μας, αν τον κόψουμε στη μέση, δεν ταιριάζει το ένα κομμάτι με το άλλο. Πολύ περισσότερο, αυτό συμβαίνει μεταξύ δυο ανθρώπων.
Όταν, λοιπόν, μέσα σ΄ένα ζευγάρι υπάρχει διαφορετική άποψη σε κάποιο θέμα και ο καθένας επιμένει να γίνει το δικό του, τότε, όπως καταλαβαίνεις, θα επέλθει διάσπαση.
Πρέπει να συνεπώς, κάποιος από τους δυο να υποχωρήσει. Άκουσε τώρα γιατί σε συμφέρει να υποχωρήσεις εσύ:
Εάν η άποψη του συζύγου σου είναι σωστή, τότε το αποτέλεσμα θα είναι καλό για όλη την οικογένεια.
Εάν πάλι η άποψη του συζύγου σου δεν είναι σωστή, τότε θ΄αναγκαστεί να πει: » Τι ήθελα και επέμενα και δεν...
άφηνα να γίνει αυτό το οποίο είπε η γυναίκα μου;».
Αν αυτό μάλιστα επαναληφθεί δυο-τρείς φορές, τότε, χωρίς να επιμένεις εσύ και να δημιουργείς φασαρία, δεν θα γίνεται πάντοτε το δικό του θέλημα. Άρα συμφέρον σου είναι και στις δυο περιπτώσεις να υποχωρήσεις εσύ…
Έτσι ο Γέροντας έδινε μεν το προβάδισμα της ευθύνης και των πρωτοβουλιών στον άνδρα, συγχρόνως όμως τον προφύλασσε από την εγωιστική άποψη: » Εγώ είμαι ο άνδρας, ότι πω εγώ θα γίνεται εδώ μέσα!».
«Υποθήκες Ζωής»
Από τη ζωή και τη διδασκαλεία του Πατρός
Επιφανίου Ι. Θεοδωρόπουλου
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/01/blog-post_474.html#more
