Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr
Σε μια συμβολική κίνηση και προκειμένου να στείλουν ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας, που το έχει ανάγκη η κοινωνία, δύο Ηπειρώτες, ο Γιώργος Μακρίδης και ο Δημήτρης Ξαξίρης, έψαλαν, την Παρασκευή 10 Απριλίου, με παραδοσιακό τρόπο, όπως κάνουν κάθε χρόνο, τα κάλαντα του Λαζάρου.
Ντυμένοι με ντόπιες φορεσιές, κρατώντας στα χέρια ένα στολισμένο καλάθι με λουλούδια, αλλά και κουδούνια, τα είπαν τόσο στον περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκο Καχριμάνη όσο και στο δήμαρχο Ιωαννιτών Μωυσή Ελισάφ.
Θέλησαν με αυτό τον τρόπο να…διαλαλήσουν το αναστάσιμο μήνυμα, που έχουν ως περιεχόμενο τα κάλαντα του Λαζάρου, ως αντίδοτο στο ζοφερό κλίμα, που επικρατεί στις ημέρες μας,
Αλλά και να τονίσουν την ανάγκη τα ήθη και ...
τα έθιμά μας να διατηρηθούν ζωντανά. Μπορεί να υπάρχει ο περιορισμός φέτος στα σπίτια, αλλά η παράδοση δεν έχει να κάνει μόνο με εκδηλώσεις, αυτές θα ξαναγίνουν, όταν περάσει η κρίση, αλλά είναι και ένα ψυχικό βίωμα, που ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι απαραίτητο ως μια ηθική αναβάπτιση και ως μια επιστροφή στις ρίζες μας.
Να σημειωθεί ότι παλαιότερα στην Ήπειρο, για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη νίκη του Χριστού και τη συντριπτική ήττα του θανάτου, ενώ παράλληλα υποδηλώνονταν και η ανθοφορία της φύσης, που έχει αναστάσιμο χαρακτήρα, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.
Τα παιδιά τριγύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα “λαζαρικά” και έλεγαν και παινέματα στους νοικοκυραίους. Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα.
Οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά, αλλά και λεφτά ή ό,τι άλλο είχαν. Πάντα όλοι κάτι έβρισκαν να δώσουν.
Το καλάθι ήταν το κυρίαρχο στοιχείο στη γυροβολιά για τα κάλαντα του Λαζάρου, για να συγκεντρώνονται τα αυγά, που προσφέρονταν.
Υπήρχαν δύο είδη καλαθιών που χρησιμοποιούνταν. Το ένα το κυλινδρικό, το συνηθισμένο, με το χερούλι από πάνω. Και το άλλο το κομψό, σε σχήμα αυγοειδές, με το χερούλι από πάνω κολλημένο στις δύο άκρες Μέσα στο καλάθι η κάθε παρέα έβαζε ένα αβγό, για «φόλι», ώστε να μη ξεκινούν τα κάλαντα έχοντάς το άδειο.
Για να μη σπάνε τα αυγά μέσα στο καλάθι έβαζαν λίγο μαλλί ή άν δεν είχαν απ΄αυτό, έβαζαν λίγα άχυρα.
Όσο δύσκολη και αν είναι η τωρινή περίοδος, η παράδοση του τόπου μας, όταν μας αγγίζει εσωτερικά, μας θωρακίζει, γιατί ενισχύει την ανθρωπιστική και την πολιτιστική μας ταυτότητα.
