Μία μέρα χτύπησε τὴ μητρόπολη τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου Μεδιολάνων, μία χήρα γυναίκα πού ἔκλαιγε.
—Γιατί κλαῖς;
—Για τὸ παιδὶ μου.
—είναι ἄρρωστο;
—Όχι εἶναι ζωηρό, πολὺ ἄτακτο. Δέ'μ' ἀκούει. Κάνει κακὲς παρέες, γυρίζει μέρα-νύχτα. Ἄχ, θὰ...
χάσω τὸ παιδὶ μου!...Ὅ ἱερὸς Ἀμβρόσιος τὴν παρηγόρησε καὶ τῆς εἶπε·
—Παιδί, πού ἡ μάνα του προσεύχεται καὶ κλαίει, δὲ θὰ χαθεῖ.
Ποιά ἦταν ἡ μάνα αὐτὴ; Ἡ Μόνικα.
Καὶ τὸ παιδί; Ὁ ἱερὸς Αὐγουστίνος. Κατόπιν μεγάλος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας.
http://leimwnas.blogspot.com/2020/12/blog-post_46.html
