1. Πρέπει να γνωρίζωμε ότι, οι αρετές είναι δεμένες μεταξύ τους, αποτελώντας μιά ιερή αλυσίδα:
Έτσι η προσευχή ξεκινάει από την αγάπη!
Η αγάπη από τη χαρά!
Η χαρά από την πραότητα!
Η πραότητα από την ταπεινοφροσύνη!
Η ταπεινοφροσύνη από τη διακονία!
Η διακονία από την ελπίδα!
Η ελπίδα από την πίστη!
Η πίστη από την υπακοή!
Η υπακοή από την απλότητα!Επίσης και οι κακίες είναι αλυσίδα μεταξύ τους:
Το μίσος από το θυμό.
Ο θυμός από την υπερηφάνεια.
Η υπερηφάνεια από την κενοδοξία.
Η κενοδοξία από την απιστία.
Η απιστία από τη σκληροκαρδία.
Η σκληροκαρδία από την αμέλεια.
Η αμέλεια από τη χαύνωση.
Η χαύνωση από την ολιγωρία.
Η ολιγωρία από την ακηδία.
Η ακηδία από την ανυπομονησία.
Και τέλος η ανυπομονησία από τη φιληδονία.2. Ο,τιδήποτε καλό κάνει ο άνθρωπος, ο πονηρός θέλει να το λερώνει με τα δικά του σπέρματα. Δηλαδή με...
την κενοδοξία, την οίηση, το γογγυσμό, ούτως ώστε το καλό να μη γίνεται προς δόξαν Θεού ή με προθυμία.Ο Άβελ, γιά παράδειγμα, προσέφερε στον Θεόν θυσία από τα λιπαρά μέρη και από τα πρωτότοκα πρόβατα. Επίσης και ο Κάϊν προσέφερε δώρα από τους καρπούς της γης, αλλά όχι από τα πρώτα… Γι’ αυτό και ο Θεός εδέχθηκε τη θυσία του Άβελ και δεν εδέχθηκε τα δώρα του Κάϊν. Απ’ αυτό μαθαίνουμε ότι ένα καλό, αν το κάνουμε με αμέλεια ή καταφρονητικά ή γιά κάποιον άλλο λόγο και όχι γιά τον Θεόν, δεν γίνεται ευπρόσδεκτο από τον Θεόν!!Μελέτημα 4ον
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές
πηγή: dromokirix.gr