Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

 

«Ο ακολουθών εμοί ού μή περιπατήσει εν τή σκοτία».Όταν ο Ιησούς είναι παρών, όλα πάνε καλά. Όπου, όμως ,απουσιάζει όλα δυσκολεύουν...

Ο Χριστός είναι Πανταχού Παρών αρκεί να υπάρχει η απαραίτητη διάκριση και οξύνοια να γίνεται αντιληπτός. Συγκεκριμένα, κυριαρχεί στη Δημιουργία, στην καθημερινότητα,στην εργασία, στο σπίτι, στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι και ο Πλάτων, γράφοντας στην Πολιτεία του «Είς όσον δυνατόν ανθρώπω, ομοιούσθαι Θεώ» , πλησίασε τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής που αφορά την ομοίωση του ανθρώπου με το Θεό.

Αιώνες πριν , ο μέγιστος ίσως επιστημονικός νους όλων των εποχών Ισαάκ Νεύτων (1642-1727) διατύπωσε ότι το Θεό Τον γνωρίζουμε μόνο από τις πάνσοφες και άριστες επινοήσεις και διευθετήσεις των φυσικών πραγμάτων όπως κι από τη σκοπιμότητα αυτής της πολυμορφίας . Αναντίρρητα, η φύση στην αρχαία  ελληνική παράδοση είναι αυθύπαρκτη- ουσιαστικά ο Θεός ,δημιουργώντας  τον κόσμο εκ του μηδενός. «Το κάθε έργο Του είναι άξιο δοξολογίας και γεμάτο από μεγαλοπρέπεια», όπως δικαιολογημένα αναφέρει ο Ψαλμωδός.

Διακρίνω τον Χριστό στο καθημερινό τραπέζι, αφού προσεύχομαι «τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον». Με καθησυχάζει λέγοντας «μη μεριμνάτε τη ψυχή ημών τι φάγητε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε». Επιπλέον, Τον διακρίνω στη...

συγχώρεση «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών», στις εντολές που δίνει στα έντονα καιρικά φαινόμενα « Σιώπα πεφίμωσο». Ακόμα και στις δοκιμασίες της ζωής, ο Κύριος μας καλεί «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» και απορεί «Γιατί είστε δειλοί, ολιγόπιστοι;» Ο Ιησούς, «όταν πρόκειται να μας απαλλάξει από τις δοκιμασίες, δεν εκπληρώνει αμέσως τις υποσχέσεις Του,  αλλά μας γυμνάζει στην υπακοή και στην υπομονή και τότε με μεγάλη γενναιοδωρία εκπληρώνει όσα υποσχέθηκε» κατά τον ιερό Χρυσόστομο.

Είναι άξιο λόγου να αναφερθεί ότι Τον διακρίνω στην πραότητα, αφού «ισόθεοι εσόμεθα» και μας εξομοιώνει με τους αγγέλους αν είμαστε πάντοτε πράοι. «Σας δίνω την δική μου ειρήνη» είπε ο Χριστός, η οποία είναι καρπός της Χάριτος. Όταν όμως Τον χτύπησε  ο δούλος του Αρχιερέα τι είπε; «Αν μίλησα άσχημα απόδειξε την ενοχή μου, αν όμως μίλησα καλά γιατί με δέρνεις;» Αναμφίβολα όλα αυτά τα υπέφερε για παραδειγματισμό.Τον βλέπω επίσης, μέσω των καρπών της προσευχής, που κατευθύνει τη ζωή μου κι είναι μεγάλο όπλο καθώς μου δίνει την δυνατότητα να συνομιλήσω μαζί Του. Γνωρίζω με βεβαιότητα ότι ο Χριστός ακούει τις προσευχές μου και εκπληρώνει τα αιτήματα μου αρκεί να έχω ακράδαντη πίστη σ΄Αυτόν. Φυσικά, Τον συναντώ στο πρόσωπο του συνανθρώπου μου. «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν».Ειδικότερα, η καλοσύνη κι η ανιδιοτελής αγάπη προς το συνάνθρωπο αποτελούν τα σημαντικότερα γνωρίσματα της διδασκαλίας του Χριστού.

Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο μπορώ να Τον διακρίνω, αξίζει να σημειωθεί ότι σπουδαιότερος όλων είναι η καλλιέργεια της υπομονής στις δυσκολίες της ζωής. Άλλωστε, ο Χριστός είναι ύψιστο παράδειγμα καρτερικότητας. Την ώρα της δοκιμασίας Εκείνος σιώπησε σε προσβολές και ειρωνίες, δέχτηκε αγόγγυστα τα ραπίσματα και σήκωσε το βαρύ Σταυρό Του για χάρη του κάθε ανθρώπου. Οι θλίψεις και τα διάφορα εμπόδια είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί ο Χριστός προκειμένου να δοθεί στον κάθε αγωνιστή το στεφάνι της δόξας. «Η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε δοκιμή ελπίδα» γράφει ο απόστολος Παύλος. Συνεπώς, η έμμεση ή άμεση παρέμβαση του Χριστού στη ζωή μου, αποτελεί τη μοναδική μου ελπίδα για επιβίωση. Στο σημείο όμως αυτό, κρίνεται σκόπιμο να υπογραμμιστεί ότι η Πίστη είναι η απόλυτη δύναμη, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού: «Όποιος πει στο βουνό αυτό σήκω και πέσε στη θάλασσα,χωρίς αμφιβολία μέσα στην καρδιά του,αλλά πιστέψει ότι εκείνα που λέει γίνονται με τη δύναμη του Θεού,  θα πραγματοποιηθεί».

Η ταπείνωση ελκύει την εύνοια του Χριστού. «Πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται». Παράλληλα, «ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν». Ταπείνωση δεν είναι ο εξευτελισμός του εαυτού μου, αλλά η ικανότητα του να δέχομαι τα χτυπήματα της ζωής, πατάσσοντας τον εγωισμό μου. Είναι η πόρτα της βασιλείας των ουρανών, όπως άλλωστε κι η υπομονή.

Η ελεημοσύνη εξισώνει τον άνθρωπο με τον Χριστό. Σύμφωνα με τον Ιερό Χρυσόστομο  είναι η βασίλισσα των αρετών καθώς μας κάνει πραγματικούς ανθρώπους και ομοιώματα του Χριστού. «Γίνετε σπλαχνικοί στους γύρω σας, όπως ο Πατέρας σας είναι προς όλους σπλαχνικός».

 Πώς όμως είναι δυνατόν να Τον βάλω στόχο μου; Στις καθημερινές μου δυσκολίες, είναι αδήρρητη ανάγκη να έχω έμπρακτη Πίστη και εμπιστοσύνη στην Θεία Πρόνοια διότι Εκείνος είπε:«ζητείτε την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»

Στόχος και προορισμός μου είναι η θέωση, αφού πλαστήκαμε «κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν», προκειμένου να εισέλθουμε στη Βασιλεία  των Ουρανών, εφαρμόζοντας το θέλημα του Θεού. Γινόμαστε κατά Χάριν θεοί με τη Θεία Μετάληψη. «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ». Δίνει την ελευθερία στον καθένα αν θέλει να Τον ακολουθήσει. «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρώντας αυτάς, εκείνος έστιν ο αγαπών με και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ΄αυτώ ποιήσομεν».

 Αποτελεί κοινή πεποίθηση η διαπίστωση πως τηρώντας τις εντολές του Χριστού και έχοντας στο νου μου αδιαλείπτως το πρόσωπο Του με την νοερά προσευχή, επιτυγχάνω τον στόχο μου. Ειδικότερα, μας δίδαξε: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».

Αφήνοντας  πίσω την αμαρτία και τις βιοτικές μέριμνες ας έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας και την ψυχή μας στον Κύριο και ας αγωνιζόμαστε με υπομονή ενάντια στα πάθη μας ώστε να αναδειχθούμε ευάρεστοι σε Αυτόν. Ας πορευτούμε λοιπόν με τα εξής λόγια:«ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν».

 

Σ.Α.