Ρώτησε κάποιος έναν Ιερέα…
«Πάτερ δεν κουράστηκες τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια λόγια της Λειτουργίας,την ίδια ζωή νηστεία,εγκράτεια,ακολουθίες,εξομολογήσεις και συνέχεια νέα προβλήματα άλλων ανθρώπων να βαραίνουν την ψυχή σου»;
Απάντησε ο Ιερέας…
«Εσύ κουράστηκες στον γάμο σου, με την σύζυγό σου,με τα παιδιά σου,με την δουλειά σου,τα προβλήματα της ζωής σου και των οικείων σου»;
Μερικές φορές κουράζομαι απάντησε ο άνδρας αυτός.
Κουράζεσαι γιατί είσαι συνέχεια ο ίδιος άνθρωπος και...
διότι δεν αλλάζεις.Δεν προχωράς,δεν ελπίζειςδεν έχεις πίστη και στόχο.Εγώ αλλάζω σε κάθε Λειτουργία,μαθαίνω από κάθε άνθρωπο,προχωρώ στην ζωή μου με στόχο στο βαγόνι που μου έδωσε ο Θεός να χωρέσω όσες περισσότερες ψυχές γίνεται προς την Σωτηρία.
Πώς να κουραστώ όταν ο Θεός μου έδωσε τέτοιες υπερδυνάμεις να καλώ τον Ουρανό στην Γή και να συνοδεύω την Γη στον Ουρανό;
Κάθε στιγμή κάθε λεπτό είναι μοναδικό και στην Λειτουργία και στην ζωή.
Είναι μία στιγμή της ιστορίας που γράφεται σε κάθε λεπτό και σε κάθε κίνηση.Είναι ένα πανηγύρι που εκεί η ψυχή γλεντά πραγματικά και ουσιαστικά.
Τόσα χρόνια,τόσος κόσμος που έρχεται στην εκκλησία αν δεν έπαιρνε κάτι από εκεί μέσα θα υπήρχε σήμερα η Ορθοδοξία;
Σε κάθε Λειτουργία,σε κάθε επαφή με έναν πονεμένο ή πενθούντα,σε κάθε εξομολόγηση,σε κάθε πρόβλημα ή χαρά παίρνεις την θεία ουσία της Παρουσίας Του Θεού.
Αυτό και μόνο δεν κουράζει κανέναν και τίποτα.
Σε μία πανδαισία συναισθημάτων,εικόνων,εκφράσεων και λέξεων πώς να κουραστεί η ψυχή σου;
Αυτή είναι η ζωή και ο άνθρωπος δεν πρέπει να κουράζεται να ζεί αλλά να μην τον κουράζει η ζωή που έχει επιλέξει να ζεί.»
