Μια μπουκιά για το διάβολο



 Μάθε να σιωπάς.

Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου.

Δουλεύεις για τον Αόρατο.

Ας είναι και το έργο σου αόρατο.

Όταν σκορπίζει κανείς ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι.

Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση.

Καρποί που τους πέτυχε κανείς με πολύ κόπο
μπορεί να γίνουν μια μπουκιά για το διάβολο.

Γι' αυτό οι πατέρες δίνουν τη συμβουλή:
Να ενεργείς με διάκριση.

Από δύο κακά διάλεγε το μικρότερο.

Βρίσκεσαι κάπου και...

σου προσφέρουν κάτι.
Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι,
αν τίθεται θέμα επιλογής.

Αν όμως κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι κάνεις
τότε προτίμησε να ακολουθήσεις τη μέση οδό,
που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους.

Προσπάθησε δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής
και να περνάς όσο πιο πολύ απαρατήρητος.

Να το έχεις αυτό σαν ένα κανόνα πάντοτε.

Μη μιλάς για τον εαυτό σου,
πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβη.

Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως - ακαίρως
και μάλιστα χωρίς να ερωτηθείς.

Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου.

Όταν διαρκώς γι' αυτά μιλάς
τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου
με την αυτοαπασχόλησή σου.


Τίτο Κολιάντερ,
"Ο δρόμος των ασκητών"
Εκδ. Ακρίτας, 1986

http://amfoterodexios.blogspot.com/