“Μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου”
Κανεὶς νὰ μὴ σᾶς βλέπει, κανεὶς νὰ μὴν καταλαβαίνει τὶς κινήσεις τῆς λατρείας σας πρὸς τὸ θεῖον. Ὅλ’ αὐτὰ κρυφά, μυστικά, σὰν τοὺς ἀσκητές. Θυμᾶστε ποὺ σᾶς ἔχω πεῖ γιὰ τ’ ἀηδονάκι; Μὲς στὸ δάσος κελαηδάει.
Στὴ σιγή. Νὰ πεῖς πὼς κάποιος τὸ ἀκούει, πὼς κάποιος τὸ ἐπαινεῖ; Κανείς. Πόσο ὡραῖο κελάηδημα μὲς στὴν ἐρημιά! Ἔχετε δεῖ πῶς φουσκώνει ὁ λάρυγγάς του; Ἔτσι γίνεται καὶ μ’ αὐτὸν ποὺ ἐρωτεύεται τὸν Χριστό; Ἅμα ἀγαπάει, “φουσκώνει ὁ λάρυγγας, παθαίνει, μαλλιάζει ἡ γλώσσα”.
Πιάνει μιὰ σπηλιά, ἕνα λαγκάδι καὶ ζεῖ τὸν Θεὸ μυστικά, “στεναγμοῖς ἀλαλήτοις”. Σημεῖον ὅτι ζεῖ τὸν Θεό, “ἐν ᾧ τὰ πάντα ζῇ καὶ κινεῖται”, διότι “ἐν αὐτῷ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν”.
Ἔ, ὅταν φτάσεις σὲ μιὰ τέτοια ταπείνωση κι ἐξαναγκάσεις τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ κατοικήσει μέσα σου, τότε τὰ κέρδισες ὅλα. Ὅταν ἔχεις τὴν ταπείνωση, ὅταν γίνεις... αἰχμάλωτος τοῦ Θεοῦ, αἰχμάλωτος μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, δηλαδὴ δοχεῖο τῆς θείας χάριτος, τότε μπορεῖς νὰ πεῖς μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο: “Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός”.
Εἶναι πάρα πολὺ εὔκολο νὰ πραγματοποιηθεῖ αὐτό, νὰ κάνουμε, δηλαδή, αὐτὰ ποὺ θέλει ὁ Θεός. Ὄχι ἁπλῶς εὔκολο, ἀλλὰ εὐκολότατο. Ἀρκεῖ νὰ κάνουμε τὸ ἄνοιγμα. Ὅταν κάνουμε τὸ ἄνοιγμα γιὰ νὰ δεχτοῦμε τὸ θεῖον, γινόμαστε ἄξιοι τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ἐγκύψει μέσα μας ὁ Χριστός.
Καὶ ἂν ἔγκύψει μέσα μας ὁ Χριστός, μᾶς χαρίζει τὴν ἐλευθερία. Ποῦ νὰ βρεῖς λέξεις γι’ αὐτὰ τὰ μυστήρια!… Ὅλο τὸ μυστικὸ εἶναι ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας στὸν Χριστό. Τὸ δόσιμο στὸν κόσμο τὸν πνευματικό. Οὔτε μοναξιὰ νιώθει κανείς, οὔτε τίποτε. Ζεῖ μέσα σ’ ἄλλο κόσμο. Ἐκεῖ ποὺ ἡ ψυχὴ χαίρεται, ἐκεῖ ποὺ εὐφραίνεται, ποὺ ποτὲ δὲν χορταίνει.
Ὁ Χριστὸς κάθεται ἔξω ἀπὸ τὴ θύρα τῆς ψυχῆς μας καὶ κρούει γιὰ νὰ Τοῦ ἀνοίξουμε, μὰ δὲν μπαίνει μέσα. Δὲν θέλει νὰ ἐκβιάσει τὴν ἐλευθερία, ποὺ ὁ ἴδιος μᾶς ἔχει δώσει. Τὸ λέει στὴν Ἀποκάλυψη: “Ἰδοὺ ἔστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω. ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ’ ἐμοῦ”. Ὁ Χριστὸς εἶναι εὐγενής. Στέκει ἔξω ἀπ’ τὴ θύρα τῆς ψυχῆς μας καὶ χτυπάει ἁπαλά. Ἂν τοῦ ἀνοίξουμε, θὰ ἔλθει μέσα μας καὶ θὰ μᾶς δώσει τὰ πάντα, τὸν ἑαυτό Του, μυστικά, ἀθόρυβα.
Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 231-233
porphyrios.net
