(Ματθ. Η΄ 28-Θ΄ 1)
Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι, οι
οποίοι, παρά το ότι βλέπουν τα φοβερά αποτελέσματα της αμαρτίας, παρά το ότι
βιώνουν «σημεία» που αποδεικνύουν ξεκάθαρα τη δύναμη του Θεού, αλλά και το
μίσος και την αδυναμία του διαβόλου, αυτοί παραμένουν αμετανόητοι στα πάθη
τους. Επιμένουν στη ζωή της αμαρτίας και της παρανομίας. Τί να πει, αλήθεια,
κανείς, γι΄αυτές τις περιπτώσεις; Ότι δεν γνωρίζουν και ότι δεν ξέρουν την
πραγματικότητα; Και ότι δεν ξέρει κανείς ποιον τελικά να λυπηθεί περισσότερο,
αυτόν που βασανίζεται «υπό των δαιμόνων» ή αυτόν που φαίνεται ότι είναι υγιής
και εργάζεται συνειδητά τα έργα του πονηρού;
Αυτό ακριβώς βλέπουμε και στη
Ευαγγελική περικοπή που θα ακούσουμε στους ναούς μας την Ε΄Κυριακή του Ματθαίου
και η οποία συγκλονίζει με την περιγραφή της αλλά και...
τα τόσα διδάγματα που
προβάλλει.
Το ότι βεβαίως υπάρχει ο
διάβολος με τα δαιμόνια, το ότι υφίσταται ο σκοτεινός κόσμος των πνευμάτων που
μισεί τον Θεό και την κορωνίδα της δημιουργίας, δηλ. τον άνθρωπο, μόνο όσοι
έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα μπορούν να το αρνηθούν. Και
όπως δυστυχώς υπάρχουν οι σωματικά ασθενείς που χρήζουν θεραπείας, έτσι
υπάρχουν και οι πνευματικά ασθενείς (άθεοι, ολιγόπιστοι, αιρετικοί κτλ.), που
χρειάζονται και αυτοί την ειδική πνευματική θεραπευτική αγωγή για να
ισορροπήσουν ώστε να επανέλθει η υγεία τους.
Επομένως, δεν χρειάζεται τώρα να
αναπτύξουμε το θέμα της υπάρξεως των ακαθάρτων πνευμάτων, αφού αποτελεί «κοινόν
τόπον, τοις νουν έχουσιν».
Το σημείο όμως που θα σταθούμε,
είναι το φρικτό κατάντημα που παρουσιάζουν οι «υγιείς» κάτοικοι των Γεργεσηνών,
αμέσως μετά τη θεραπεία των ταλαίπωρων πρώην δαιμονισμένων αδελφών τους. Και θα
σταθούμε στη συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών, διότι φωτογραφίζουν τη συμπεριφορά
πολλών ανθρώπων της κάθε εποχής, άρα και της παράλογης δικής μας εποχής και
κοινωνίας.
Τι όμως ακριβώς συνέβη; Όταν
έμαθαν οι κάτοικοι από τους βοσκούς των χοίρων, το τι ακριβώς είχε συμβεί, «πάσα η
πόλις εξήλθεν εις συνάντησιν του Ιησού. Και ειδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως
μεταβεί από των ορίων αυτών»!
Είναι πράγματι τόσο έντονη η
φράση αυτή του Ευαγγελιστού Ματθαίου! Ζητούν από τον Ιησού να φύγει, όχι διότι
αισθάνονται ανάξιοι της παρουσίας Του, όπως σε άλλη περίπτωση είχε συμβεί με
τον Απ. Πέτρο, που Του ζήτησε να φύγει από το πλοιάριον «προσέπεσε τοις
γόνασιν Ιησού λέγων. Έξελθε απ΄εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε».
Όχι, δεν πρόκειται τώρα περί
θάμβους των Γεργεσηνών. Δεν πρόκειται περί ιερού δέους, μπροστά στον Θεάνθρωπο.
Μακάρι να συνέβαινε αυτό. Εδώ πρόκειται περί καθαρής διαστροφής, που είναι
οπωσδήποτε χειρότερη από την κατάσταση των δύο δαιμονισμένων. Είναι φοβερό. Να
βλέπουν τον Θεάνθρωπο, να αναγνωρίζουν την θεραπεία, να έχουν γνώση της δικής
τους αμαρτίας και παρανομίας και αυτοί, όχι απλώς να παραμένουν αμετανόητοι,
αλλά στη σκέψη ότι ο Ιησούς θα ελέγξει την παρανομία τους και θα θεραπεύσει την
αμαρτία τους, σύσσωμοι βγαίνουν και τον παρακαλούν «όπως
μεταβεί από των ορίων αυτών».
Εάν εμβαθύνουμε περισσότερο στην
αχαρακτήριστη συμπεριφορά των κατοίκων, βλέπουμε εκτός των άλλων να τους έχει
καταλάβει και ένας δαιμονικός φόβος. Φόβος, όχι βεβαίως ντροπής, αλλά φόβος
θεραπείας! Και επειδή θεώρησαν ως «οικονομικό κακό» τον πνιγμό της αγέλης των
χοίρων, φοβούνται τώρα μήπως η παρουσία του Κυρίου Ιησού, επιτρέψει να πάθουν
μεγαλύτερο «οικονομικό κακό»!
Βεβαίως, δε θα σταθούμε για να
χαρακτηρίσουμε τη διεστραμμένη αυτή συμπεριφορά, που ενώ δηλαδή θα έπρεπε
να δεχθούν τον Κύριο ως Σωτήρα και
Λυτρωτή, αυτοί των βλέπουν ως εχθρό τους, αλλά θα τονίσουμε ότι η συμπεριφορά
αυτή συνεχίζεται, δυστυχώς και στη δική μας εποχή.
Ομολογουμένως, σε κάθε εποχή και
σε κάθε τόπο, θα υπάρχουν οι άνθρωποι,
μάλλον οι άθλιες υπάρξεις, που υπέρ παν άλλο, θέτουν το συμφέρον τους και
μάλιστα αυτό το αισχρό οικονομικό συμφέρον.
Και είναι ν΄απορεί κανείς με τη
νοοτροπία αυτών των ανθρώπων και διερωτάται, μήπως τυχόν και έχει σαλευθεί η
διάνοιά τους. (Από μιας απόψεως, εάν συνεβαινε αυτό, θα είχαν το ακαταλόγιστο
και έτσι θα εσώζοντο, τώρα όμως που ενεργούν εντελώς συνειδητά, τα πράγματα
είναι γι΄αυτούς στην χειρότερή τους μορφή).
Είναι οι άνθρωποι(;) αυτοί, όσοι
βλέπουν ολοκάθαρα τα γεγονότα, καταλαβαίνουν τα νοήματά τους, αισθάνονται την
μεγάλη σημασία για τη ζωή τους, και που κυριευμένοι από το υλικό συμφέρον, όχι
μόνο δεν θέλουν να ακούσουν την φωνή της συνειδήσεώς τους (εάν ακόμη
υφίσταται), αλλά γίνονται στην κυριολεξία Θεομάχοι, για να μην αρνηθούν τον
δαίμονα του χρήματος και τον σατανά της διαστροφής.
Όλοι ζούμε μέσα στην κοινωνία
και όλοι βιώνουμε τέτοιες ζοφερές καταστάσεις. Από την βάση έως και την κορυφή
της κοινωνικής κλίμακας.
Πώς αλήθεια να περιγράψει κανείς
αυτόν που αντί του Χριστού προτιμά τους χοίρους; Αντί της ευωδίας της
Αγιότητος, εξαγοράζει την δυσωδία των παθών; Να δούμε τώρα το θέμα μας και στο
επίπεδο του κράτους; Στο επίπεδο της δήθεν σύγχρονης πολιτισμένης και
ευνομούμενης πολιτείας; Φίλοι μου, καλύτερα να κρατήσουμε την σιωπή και να
θεωρήσουμε από απόσταση τα γεγονότα, διότι κινδυνεύουμε να πνιγούμε από το
τσουνάμι της λυματολάσπης των παθών και τις ακαθαρσίας των χοίρων.
Γιατί, πώς αλλιώς να
χαρακτηρίσει κανείς νόμους που απελευθερώνουν το εκ προμελέτης έγκλημα;
(Εκτρώσεις). Ή νόμους που επιτρέπουν την χρήση και καλλιέργεια ναρκωτικών
ουσιών, ή την επίσημη συμβίωση μέσα στην κοινωνία των διεστραμμένων υπάρξεων;…
Και από την άλλη απορούμε, πώς
και γιατί οι «εθνοπατέρες» αρνούνται την πίστη στον Χριστό και διώκουν την
Εκκλησία. Μα το παράδοξο θα ήταν, αυτοί οι χοιροβοσκοί, να τα έχουν καλά με τον
Χριστό και να ζητήσουν την θεραπεία της Χάριτος.
Όχι φίλοι μου. Ας μη μας κάνει
εντύπωση. Όπως έπραξαν «πολύ φυσικά», κατά την γνώμη τους, οι κάτοικοι των
Γεργεσηνών, έτσι ακριβώς, και όσοι συνειδητά βόσκουν τους χοίρους των παθών και
χορταίνουν από την κοπριά και την δυσωδία τους, δεν μπορούν να δεχθούν το φως του
Χριστού και την ευωδία της Αγιότητας.
Χίλια έτη π.Χ., ο προφήτης Δαβίδ
εσάλπισε: «άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις
ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς». (Ψαλ. ΜΗ΄13). Δηλ. Ο ταλαίπωρος
άνθρωπος, ενώ είχε τιμή και αξία (ως λογικό δημιούργημα του Θεού) δεν το
αντελήφθηκε, δεν λογικεύθηκε, αλλά εξίσωσε τον εαυτό του με τα κτήνη που δεν
έχουν νουν και λογικό, και έγινε όμοιος με αυτά.
Ναι, παρασυνεβλήθησαν με τους
ακάθαρτους χοίρους και έγιναν όμοιοι με αυτούς. Να προσθέσουμε δε ότι οι άθλιες
αυτές υπάρξεις, κατάντησαν χειρότεροι ακόμα και απ΄αυτά τα βρωμερά γουρούνια,
αφού επιτέλους, τα άλογα ζώα, δεν ξεφεύγουν από τη φύση τους και παραμένουν στα
όρια της αναπαραγωγής που έθεσε εξ΄ αρχής ο Δημιουργός. Οι σύγχρονοι όμως
χοιροβοσκοί και νομοθέτες κατάντησαν χειρότεροι και από αυτά τα κτήνη, αφού
διέστρεψαν και αυτή τη φύση τους και κατάντησαν μια αηδία που τους αποστρέφεται
και αυτή η ίδια η φύση. Τους σιχαίνονται και αυτά τα γουρούνια…
Αλλ΄αδελφοί μου, ας φύγουμε από
τον βόρβορο των χοιροβοσκών και ας ανέλθουμε στα ύψη των ορέων. Ας απολαύσουμε
το φως του Χριστού και την ευεργετική ατμόσφαιρα του Πνεύματος. Ας κάνουν οι
διεστραμμένοι χοιροβοσκοί ό,τι θέλουν και ας παρελαύνουν προβάλλοντας την αηδία
τους και τα δαιμόνιά τους (οποίο κατάντημα για μια πολιτεία και για ένα Έθνος).
Μάλλον, ας προγευθούν αφού το θέλουν, την αιωνιότητα της κολάσεως που τους
αναμένει, εάν βεβαίως δεν μετανοήσουν.
Εμείς, ας παρακαλούμε τον Κύριο
και Θεό μας Ιησού Χριστό «κράζοντας εκ βαθέων» Κύριε, καταδέξου να μείνεις μαζί
μας. Κύριε έλα και θεράπευσέ μας. «Αποδίωξον αφ΄ημών πάντα εχθρόν και πολέμιον
και ειρήνευσον την ζωήν ημών».
Και ας προσέξουμε φίλοι
μου. Ο Ιησούς, εκτός των άλλων, είναι και Ο Ευγενής!
Όταν οι διεστραμμένοι
κάτοικοι του ζήτησαν να φύγει, έφυγε αμέσως και «ήλθεν εις την ιδίαν πόλιν».
Όταν όμως διώχνουμε με
τη συμπεριφορά μας τον Ιησού από τη ζωή μας, τότε έρχεται και θρονιάζεται αυτός
ο ακατανόμαστος που δαιμονίζει την ύπαρξη και οδηγεί στην γέενναν του πυρός…
Κύριε σώσε τον κόσμο από
τους διεστραμμένους Γεργεσηνούς...
Ω Κύριε, «μείνον
μεθ΄ημών» έως και την τελευταία μας πνοή.
Αμήν.
Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Κόνιτσα
Email: ioil.konitsa@gmail.com
