Διαβάζοντας το ανεκτίμητης αξίας έργο του Φ. Ντοστογιέφσκυ "Αδελφοί Καραμάζοφ" (εκδ. Γκοβοστή), άρχιζα ν'ανακαλύπτω φοβερά αποσπάσματα. Το παρακάτω απόσπασμα (βρίσκεται στον τόμο Α) είναι τμήμα ομιλίας του στάρετς Ζωσιμά και μιλάει για την άπειρη αγάπη του Θεού. Απολαύστε το...
- Τίποτα μη φοβάσαι, ποτέ μη φοβάσαι και μη θλίβεσαι. Μια και μετανοείς, όλα θα στα συγχωρέσει ο Θεός. Μα κι ούτε υπάρχει ούτε μπορεί να γίνει στον κόσμο τέτοιο κρίμα που να μην το συγχωρέσει ο Κύριος σε κείνον που μετανοεί αληθινά. Μα κι ούτε το μπορεί ο άνθρωπος να κάνει ένα τόσο μεγάλο αμάρτημα που θα μπορούσε να εξαντλήσει την άπειρη αγάπη του Θεού. Ή μήπως μπορεί να υπάρξει τάχα ένα τόσο μεγάλο αμάρτημα που... να ξεπεράσει την αγάπη του Θεού;
Φρόντιζε μονάχα για τη μετάνοια, για την αδιάκοπη μετάνοια, κι όσο για τον φόβο, διώξ΄τον εντελώς απ'την καρδιά σου. Πίστευε πως ο Θεός σ'αγαπά τόσο που εσύ ούτε να το φανταστείς δε μπορείς. Σ'αγαπάει παρόλο που αμάρτησες. Σ'αγαπάει μέσα στην αμαρτία σου(...).
http://aoratigonia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7.html
