Μοναδική και συγκλονιστική η
εορτή των Θεοφανείων! Εορτή την οποία εξαρχής εορτάζει και τιμά η Εκκλησία μας,
αφού στα γεγονότα της έχουμε την φανέρωση και την προσκύνηση της Αγίας Τριάδος.
Αυτή την αλήθεια της Αποκαλύψεως της Τριαδικής Θεότητος μας κηρύττουν το
Ευαγγελικό και Αποστολικό ανάγνωσμα, αλλά και οι ιεροί ύμνοι που θα ακούσουμε
και πανηγυρικώς θα αναμέλψουμε στους ιερούς μας ναούς.
«Άξιον
και δίκαιον» το λοιπόν αδελφοί, να εστιάσουμε, όσο το δυνατόν το νου και την
καρδιά μας στις μεγάλες δογματικές αλήθειες που μας αποκαλύπτει η αγάπη του
Θεού και που έχουν άμεση σχέση με την καθημερινή μας ζωή, αφού, «πράξις,
θεωρίας επίβασις» κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο.
Είναι
σε όλους γνωστό ότι οι Εβραίοι περίμεναν τον Μεσσία. Το πρόσωπο δηλαδή αυτό το
οποίο σύμφωνα με τις προφητείες θα προσέφερε την σωτηρία. Και είναι πολύ
χαρακτηριστικό πως όταν ο Κύριος συνομιλούσε με την Σαμαρείτιδα, εκείνη σε
κάποια στιγμή του είπε: «Οίδα ότι Μεσσίας έρχεται
ο λεγόμενος Χριστός» (Ιωάν. Δ' 25). Γνωρίζω δηλ. ότι έρχεται Μεσσίας, ο
οποίος στα Ελληνικά λέγεται Χριστός! Όταν έλθει Εκείνος, θα μας διδάξει όλα
όσα είναι αναγκαία για τη σωτηρία μας. Αυτά είπε η Σαμαρείτιδα εκφράζοντας
βεβαίως τον πόθο της σωτηρίας και της λυτρώσεως, όχι μόνο των Σαμαρειτών και
των Ιουδαίων, αλλά δίχως να το εννοεί και τη λαχτάρα όλου του ανθρωπίνου
γένους. Η απάντηση όμως που έλαβε από τον Χριστό είναι άκρως αποκαλυπτική: «Εγώ
ειμί, ο λαλών σοι»! Αυτόν που περιμένετε με τόση λαχτάρα, Αυτός είμαι Εγώ που
σου μιλάω αυτή τη στιγμή. Εγώ είμαι ο Μεσσίας. Εγώ είμαι ο Χριστός, ο ΙΗΣΟΥΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ!
Αλλά
πότε ακριβώς ανακηρύχθηκε και επισήμως, αυτό που ήδη ήταν, δηλαδή Μεσσίας;
Το
θαυμαστό τούτο αποκαλυπτικό για ...
όλη την
ανθρωπότητα γεγονός, πραγματοποιήθηκε από τον Επουράνιο Πατέρα, στον Ιορδάνη
ποταμό κατά την στιγμή που εβαπτίζετο. Και όπως υπήρχε η συνήθεια να χρίονται
οι Προφήτες, οι Ιερείς και οι Βασιλείς των Εβραίων, έτσι ακριβώς εχρίσθη και ο
Κύριος Ιησούς. Και οι μεν άνθρωποι χρίονταν με το ευλογημένο έλαιον κατά την
ειδική τελετή που είχε καθιερωθεί, αναλόγως βεβαίως του έργου που θα
αναλάμβαναν. Ο Κύριος όμως, ο Μέγας Αρχιερεύς και απόλυτος Προφήτης, ο Βασιλεύς
των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, εχρίσθη όχι με ένα ανθρώπινο
ευλογημένο έλαιον, αλλά με όλο το Άγιον Πνεύμα! Με όλο το Άγιον Πνεύμα, το
οποίο «εν είδει περιστεράς» κατέβηκε και έμεινε επάνω Του, όταν βαπτιζόταν στον
Ιορδάνη ποταμό υπό του Ιωάννου.
Ακριβώς
στο σημείο αυτό έχουμε την φανέρωση, την αποκάλυψη της Αγίας Τριάδος. Την
αποκάλυψη του Θεού! Ο ουράνιος Πατέρας, ο Γεννήτωρ, τρανώνει τη μεγάλη αλήθεια
για να γίνει γνωστή απ' όλους τους ανθρώπους ότι: «Ούτος
εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ώ ηυδόκησα». Αυτός δηλ. είναι ο Υιός μου ο
αγαπητός και μονάκριβος, με τον οποίον και διά του οποίου αποφάσισα να σώσω τον
αμαρτωλό και ένοχο κόσμο.
Έχουμε
πλέον αυτόν τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Υιόν του Θεού, το
δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, Υιόν και Λόγον του Θεού, το Πνεύμα το Άγιον
«ωσεί περιστεράν» να κατεβαίνει και να μένει επάνω Του κατά την στιγμήν της
Βαπτίσεως, και τον ίδιο τον Θεό Πατέρα, τον Γεννήτορα, του Οποίου ακούγεται η
Θεϊκή φωνή διατρανώνουσα στον ορατό και αόρατο κόσμο την αλήθεια της απολύτου
και μοναδικής υιότητος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού!
Οπωσδήποτε
αδελφοί μου, και η πλέον τολμηρά φαντασία θα αδυνατούσε να συλλάβει τέτοια
πραγματικότητα. Γι' αυτό και τονίζουμε ότι η πίστις μας δεν είναι ανακάλυψις
αλλά αποκάλυψις του Θεού!
Από
δω και πέρα, και μετά την τεσσαρακονθήμερη απόλυτη νηστεία στην έρημο, ο Κύριος
αναλαμβάνει το δημόσιο έργο της Σωτηρίας των ανθρώπων.
Ο
ίδιος ο προφήτης Ησαΐας, οκτώ αιώνες π.Χ., δηλ. το Πνεύμα το Άγιον διά του
προφήτου, είχε κηρύξει τον λόγο του Θεού Πατρός: «Να
ο αγαπημένος και μονάκριβος απεσταλμένος μου δια την σωτηρία του κόσμου.
Έρχεται αναμάρτητος Αυτός, και ταπεινός και πράος και ειρηνικός να σώσει και
όχι να απωλέσει τους τσακισμένους και εξαθλιωμένους από την αμαρτία ανθρώπους.
Αυτός είναι ο Μεσσίας και Σωτήρας, στον οποίον έχουν αναθέσει όλα τα Έθνη την
ελπίδα της σωτηρίας τους» (Ματθ. ΙΒ' 18 – 21).
Έτσι,
το προαιώνιο σχέδιο του Θεού περί της σωτηρίας του αποστάτου ανθρώπου, ξεκινά
επισήμως και πραγματοποιείται πλέον έως της συντελείας των αιώνων. Και για να
φανεί έτι πλέον αυτή η αλήθεια, όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός άρχισε το μεσσιανικό
του έργο και εδίδασκε μέσα στη Συναγωγή της Ναζαρέτ, στους συμπατριώτες του
ανέγνωσε αυτήν ακριβώς την προφητεία του Ησαΐα, ο οποίος προφήτης ομιλεί για το
έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.
Ο
θεόπνευστος Ευαγγελιστής Λουκάς, καταγράφει επακριβώς την μεσσιανική προφητεία
στο ιερό του Ευαγγέλιο, αποδεικνύοντας ότι ο Χριστός είναι ο προφητευόμενος και
αναμενόμενος Λυτρωτής του κόσμου.
Αλλά
ας δούμε ευθύς αμέσως την θαυμάσια αυτή προφητεία που διαβάζει ο ίδιος ο
Λυτρωτής Χριστός για τον Εαυτόν Του: «Το Πνεύμα του
Κυρίου μένει και επαναπαύεται σε μένα τον Μεσσία, διότι ο Κύριος με έχρισε και
μ' έστειλε να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς και να θεραπεύσω τους
ψυχικά συντετριμμένους. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω απελευθέρωση και στους
τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους. Να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να
αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει σωτηρία στο λαό Του»!
(Λουκ. Δ' 18 – 19)
Θεφάνεια
λοιπόν. Εορτή της Επιφανείας, της φανερώσεως του Θεού. Φανέρωσις της Αγίας και
Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου Τριάδος! Το έργο της Λυτρώσεως έχει πλέον
συντελεστεί για όλους τους απογόνους του Αδάμ. Για όλους, αρκεί όμως ο άνθρωπος
να αποδεχθεί εν μετανοία το λυτρωτικό έργο της Σωτηρίας του που του προσφέρεται
εντελώς δωρεάν. Διότι, ναι μεν ο Θεός Πατέρας διά του Υιού Του Θεανθρώπου πλέον
Κυρίου Ιησού και εν Αγίω Πνεύματι, παρέχει σε όλη την ανθρωπότητα την Σωτηρία
της Λυτρώσεως, αλλά, δυστυχώς, ο άνθρωπος κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας
του και του αυτεξουσίου του, σε αρκετές των περιπτώσεων επιλέγει την άρνηση του
Θεού. Άρνηση όμως του Θεού συνεπάγεται άρνηση της προσωπικής του ελευθερίας και
τελικώς την επιλογή της κολάσεως. Άρνηση της Αγάπης του Θεού συνεπάγεται μια
φρικτή και ανέκφραστη αρνητική κατάσταση που ξεκινά από την «ελεύθερη επιλογή»
του κακού και που περνά στην αιωνιότητα. Το δε πλέον τραγικό για τον αποστάτη
και ανόητο άνθρωπο είναι ότι, επειδή τελικώς η κόλαση είναι η Αγάπη του Θεού
στην αρνητική της μορφή (και αιτία γίνεται ο ίδιος ο άνθρωπος), λόγω του ότι ο
Θεός ουδέποτε παύει ν' αγαπά το πλάσμα Του, γι' αυτό και από αρνητικής πλευράς
ουδέποτε παύει να υφίσταται η αιωνιότητα της κολάσεως.
Όλες
οι άλλες γνώμες που κατά καιρούς και τελευταία κυκλοφορούν, περί δήθεν σωτηρίας
όλων των ανθρώπων λόγω της Αγάπης του Θεού, και περί καταργήσεως της κολάσεως,
ξεκάθαρα είναι εισηγήσεις του διαβόλου και καταδικασμένες επισήμως από την
Εκκλησία μας. Τις κηρύττουν δε πλανεμένοι ψευτοθεολόγοι και ξεπεσμένοι ποιμένες
που δυστυχώς έχουν χάσει (εάν ποτέ είχαν) τον φόβο του Θεού από την καρδιά τους
και επιζητούν την ευαρέσκεια του μακράν του Θεού κόσμου. Τα κηρύγματά τους όπως
και οι ποικίλοι διάλογοι (και ας μη λησμονούμε ότι μέσω του διαλόγου έπεσε και
η προμήτορα Εύα), δεν είναι εν αληθεία και αγάπη, αλλ' εν πνεύματι πλάνης και
αποστασίας. Οι λόγοι τους δεν κηρύττουν μετάνοια και αφύπνιση συνειδήσεων από
την αμαρτία, αλλ' έναν συμβιβασμό και ένα ισοπέδωμα, ταυτοχρόνως «ρίχνοντας τα
άγια τοις κυσί».
Έχουν
δε το κόμπλεξ των αρχαίων γνωστικών, οι οποίοι φοβόντουσαν να κονταροχτυπηθούν
με τον κόσμο, και έτσι απέρριπταν και απορρίπτουν το κήρυγμα του Σταυρού, την
«μωρία του Σταυρού», με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλ. σταύρωση της σαρκός και των
επιθυμιών αυτής και πόλεμο με τον διάβολο και τα ποικίλα όργανά του στον κόσμο
αυτό.
Γι'
αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις των λυκοποιμένων και των κομπλεξικών «θεολόγων» -
«φιλοσόφων», ισχύει ο καταπέλτης της Γραφής: «νεφέλαι
άνυδροι υπό ανέμων παραφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δίς αποθανόντα,
εκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας ευατών αισχύνας, αστέρες
πλανήται, οις ο ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετήρηται» (Ιούδα, 12 – 13).
«Θεολόγοι – φιλόσοφοι» - σκοτολόγοι, της αράς φερώνυμοι...
Αλλά, δόξα τω Θεώ εν Χριστώ αδελφοί, δόξα τω Θεώ,
πιστεύουμε και ομολογούμε τον Σωτήρα και Λυτρωτή Κύριό μας Ιησούν Χριστόν.
«Κρατώμεν της ομολογίας» (Εβρ. Δ' 14). Παρά τις αδυναμίες και τις αστοχίες μας,
βρισκόμαστε εντός της Κιβωτού της Σωτηρίας. Είμαστε μέλη του Σώματος του
Χριστού. Ανήκουμε στην Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία, την μοναδική δηλ. Εκκλησία που
υπάρχει και έχουμε ισχυρή την ελπίδα ότι ο ενανθρωπήσας και νηπιάσας και εν
Ιορδάνη Βαπτισθείς δια την ημών σωτηρίαν Κύριος Ιησούς Χριστός, τελικώς θα μας
χαρίσει και την Ουράνια Βασιλεία Του.
Θα κλείσουμε βλέποντας για ποιούς
λόγους βαπτίστηκε ο Χριστός και τις απαντήσεις που δίνει ο κορυφαίος θεολόγος
του ογδόου αιώνος, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «α) Βαπτίζεται ο Χριστός, όχι
διότι Αυτός έχει ανάγκην καθάρσεως, αλλά για να δείξει ότι εγώ χρειάζομαι
κάθαρση. β)Για να συντρίψει τα κεφάλια των δαιμόνων στο νερό. γ) Για να αγιάσει
τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή. δ) Για να εκπληρώσει τον Νόμο. ε) Για να
αποκαλύψει στους ανθρώπους το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. στ) Για να γίνει για
μας τύπος και υπογραμμός και στο βάπτισμα»!
Αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω
πάντοτε. Έτη φωτισμένα, άγια, ειρηνικά και κατά πάντα ευλογημένα και κυρίως
αγωνιστικά!
Αμήν!
Αρχ. Ιωήλ
Κωνστάνταρος
Κόνιτσα
Email: ioil.konitsa@gmail.com
