ΠΕΡΙ ΤΟΛΜΗΣ
Ὁ
δειλὸς τοὺς πέντε μῆνες θλίβεται καὶ τοὺς ἑπτὰ φοβᾶται.
Γλίστρησαν -
λέει ὁ μῦθος - κι ἔπεσαν στὸν κάδο μὲ τὸ γάλα δύο βάτραχοι. Ὁ ἕνας, ἀφοῦ εἶδε
ὅτι δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα, τέντωσε τὰ πόδια του καὶ παραδόθηκε στὴ μοῖρα του.
Ἔπειτα ἀπὸ λίγο βρέθηκε νεκρὸς στὸν πάτο.
Ὁ ἄλλος δὲν τὸ
‘βαλε κάτω, εἶπε ὄχι ! κι ἄρχισε νὰ
κολυμπάει καὶ νὰ χτυπάει μὲ τὰ πλατιά του πόδια τὸ γάλα. Ἔπειτα ἀπὸ κάμποση ὥρα
τὸ γάλα εἶχε ἀπὸ τὰ χτυπήματα πήξει κι’ ὁ βάτραχος στάθηκε πάνω στὸ πηχτὸ γάλα,
συγκέντωσε ὅσες δυνάμεις εἶχε κι ἔκανε ἕνα ἅλμα. Πήδηξε πρὸς τὴν Ἐλευθερία. Καὶ
ἔκτοτε δὲν ἔπαψε νύχτα - μέρα νὰ κοάζει: «Ὁ τολμῶν νικᾶ, ὁ ἐπιμένων νικᾶ !».
Εἶπεν ὁ
Κύριος: «Πιστεύετε εἰς τὸν Θεὸν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε...Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ
καρδία μηδὲ δειλιάτω»(Ἰωάνν.ΙΔ,1 καὶ 27)
«Κύριος
φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι ; Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου
ἀπὸ τίνος δειλιάσω ;»(Ψαλμός
26,1-3)
