Ορισμένα από τα συμπεριφορικά αυτά χαρακτηριστικά είναι τα...
υψηλότερα επίπεδα γένεσης αυθόρμητων ιδεών, συνεχών σκέψεων, ονειροπόλησης/οραματισμού, αναζήτησης συγκινήσεων, αυξημένη ενέργεια και παρορμητισμός.
Παραδείγματος χάριν, πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι δημιουργικές επιτυχίες σε συνθήκες πραγματικής ζωής σχετίζονται με την αντίληψη της διεύρυνσης της προσοχής και ενός «διαπερατού» νοητικού «φίλτρου» (σ.σ. pentapostagma.gr – leaky mental filter) – στοιχεία στα οποία οι άνθρωποι που εμφανίζουν χαρακτηριστικά ΔΕΠΥ «αριστεύουν».
Επιπρόσθετα, πρόσφατη ερευνητική προσπάθεια στο πεδίο της νευροεπιστήμης υποδεικνύει μίας σύνδεση μεταξύ της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας και της δημιουργικότητας. Τόσο οι άνθρωποι με δημιουργική σκέψη όσο και οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ εμφανίζουν δυσκολίες στον περιορισμό της εγκεφαλικής δραστηριότητας που προέρχεται από το «Δίκτυο της Φαντασίας»:
Ασφαλώς, το αν αυτό αποτελεί ένα θετικό ή αρνητικό στοιχείο εξαρτάται από το πλαίσιο. Η ικανότητα ελέγχου της προσοχής είναι δίχως αμφιβολία ένα πολύτιμο προσόν – η δυσκολία αναστολής των εσωτερικών σκέψεων ενδέχεται να αποτελεί εμπόδιο στην συγκέντρωση, επικέντρωση, προσοχή σε μία «βαρετή διάλεξη σε μία σχολική αίθουσα» ή στη συγκέντρωση της σκέψης σε ένα προκλητικό πρόβλημα.
Όμως, η ικανότητα άμεσης «ανταπόκρισης» των σκέψεων, της φαντασίας, και του οραματισμού στις καθημερινές συνθήκες δίνουν ένα πολύ μεγάλο «συν» στη δημιουργικότητα, στο σύνολο της δημιουργικής διαδικασίας. Η αντιμετώπιση των χαρακτηριστικών της ΔΕΠΥ ως μία «πάθηση» ή μία «αναπηρία» – που συχνά πραγματοποιείται στα εκπαιδευτικά πλαίσια και περιβάλλοντα – οδηγούν αυτόματα και δίχως κανέναν λόγο πολλά ικανότατα και δημιουργικά παιδιά εκτός της εκπαιδευτικής προόδου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ το 9 τοις εκατό των παιδιών ηλικίας 5-17 ετών κατηγοριοποιούνται ως παιδιά με Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας κάθε χρόνο, και στη συνέχεια «τοποθετούνται» σε ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα.
Πάντως, τα νέα δεδομένα από το Εθνικό Κέντρο για Μαθησιακές Δυσκολίες των ΗΠΑ δείχνουν ότι μόλις το 1% των μαθητών που λαμβάνουν τις υπηρεσίες του IDEA (Νόμου για τα Άτομα με Αναπηρίες) βρίσκονται όντως εντός ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων για ιδιαίτερα ταλαντούχα παιδιά.
Ο τεχνητός αυτό διαχωρισμός των παιδιών, και η αντιμετώπιση της ιδιαίτερης δημιουργικότητας και σκέψης ως μία νέα «πάθηση» δημιουργεί έναν νέο ιδιότυπο αποκλεισμό που μειώνει σε σημαντικό βαθμό τις ευκαιρίες εκπαιδευτικής προόδου για τα παιδιά με Ελλειμματική Προσοχή και Υπερκινητικότητα.
pentapostagma.gr
