Είμαστε ευτυχείς γιατί τα νέα παιδιά του τόπου τούτου έχουν ακόμα ζωντανά πνευματικά αισθητήρια και αντιδρούν σε αυτή τη ντροπή που λέγεται «Gay Pride». Οι φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. συνέγραψαν τις παρακάτω επιστολές. Οι επιστολές απευθύνονται: η μία προς τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμο και η άλλη προς τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη. Το θέμα των επιστολών είναι η αντίδρασή μας προς το επικείμενο Gay Pride που ετοιμάζει ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Χρησιμοποιούν νομική, ιστορική, ιατροδικαστική και θεολογική επιχειρηματολογία για το θέμα της ομοφυλοφιλίας και στον μεν Μητροπολίτη δηλώνουν συμμερισμό και συμπαράσταση στους αγώνες του για το ζήτημα αυτό, στον δε Δήμαρχο ανάληψη ευθυνών και πρωτοβουλιών για ανάσχεση στην «κατρακύλα που βιώνουμε». Η επιστολή προς τον Παναγιώτατο έχει ήδη κατατεθεί από τις 11 Ιουνίου στο Ιδιαίτερο του Γραφείο, η δε επιστολή προς τον κ. Δήμαρχο είναι ανοικτή.
Σας στέλνω τις επιστολές και θα σας παρακαλούσα να τις δημοσιεύσετε σε ειδικό άρθρο. Πρόκειται για αληθινή είδηση, σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε πλάκα και επειδή το θέμα είναι ευαίσθητο και επανέρχεται πάλι στην επικαιρότητα με το Σύμφωνο συμβίωσης που ετοιμάζει το Υπουργείο Δικαιοσύνης θα θέλαμε η φωνή μας, η άποψη της φοιτητιώσας νεολαίας να ακουστεί όσο γίνεται περισσότερο και δυνατότερα! Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για όποια απόφαση και αν λάβετε!
 
Οι Επιστολές:
* «Προς τον Παναγιώτατον Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμον.
 
Με αφορμή την διεξαγωγή του 4ου Thessaloniki Pride – Φεστιβάλ Υπερηφάνειας.
 
Παναγιώτατε, πόση «υπερηφάνεια» μπορούμε να αισθανόμαστε όταν στην πόλη της Θεσσαλονίκης διενεργείται η ειδεχθής αυτή εκδήλωση; Με την παρούσα επιστολή σας εκφράζουμε την αγανάκτησή μας τόσο για... την διοργάνωση αυτού του Φεστιβάλ όσο και για την διενέργειά του στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη με μακραίωνη ιστορία, ζωντανό πολιτισμό και με ελληνική και χριστιανική χροιά. Αυτή η πόλη εξέθρεψε προσωπικότητες παγκοσμίου βεληνεκούς (Άγιος Δημήτριος, Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος), αποτελεί κοιτίδα του Μακεδονικού Ελληνισμού και σφράγισε με την ιστορική της πορεία γεγονότα και εξελίξεις.
Είμαστε φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. που ήρθαμε από διάφορα μέρη της Πατρίδας μας για να σπουδάσουμε και να αξιοποιήσουμε τις υγιείς δυνατότητες που μας παρέχει αυτή η πόλη κατά «μέτρον άριστον». Λυπούμαστε και πονούμε για τον υποβιβασμό της και για την πνευματική-ηθική-αξιακή κατάπτωση στην οποία σέρνεται. Στο Φεστιβάλ κύριο και πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν οι ομοφυλόφιλοι, είτε άνδρες, είτε γυναίκες. Φέτος το σύνθημα του 4ου Pride είναι: «Δικαιούμαι – Απαιτώ γάμο, όνομα, σεβασμό». Καλό είναι να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά αναφέροντας αρχικά την γνώμη των ειδικών.
Η ομοφυλοφιλία είναι μία διαστροφή ιατρικώς διαπιστωμένη. Είναι μία πράξη εναντίον της φύσης και των νόμων της! Όσο πάμε αντίθετα στην φύση, τόσο χειρότερα για εμάς!  «Η ομοφυλοφιλία αποτελεί ένα σοβαρό ιατροκοινωνικό πρόβλημα» κατά τον καθηγητή ιατροδικαστικής Δ. Ψαρούλη (βιβλίο «Ιατροδικαστική») και «θεωρείται η πιο πολύμορφη παρέκκλιση της σεξουαλικής έκφρασης του ατόμου» κατά τον καθηγητή ιατροδικαστικής Αν. Κουτσελίδη (βιβλίο «Ιατροδικαστική»).
Εν τούτοις οι ομοφυλόφιλοι υποστηρίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι μία πραγματικότητα. Βεβαίως και είναι πραγματικότητα. Και η κλοπή είναι μία πραγματικότητα όπως και ο βιασμός και η δολοφονία και η απάτη. Αυτό τι σημαίνει; Επειδή είναι πραγματικότητες θα τα αναγνωρίσουμε; Θα τα δικαιώσουμε; Η θα τα κρίνουμε, θα τα αξιολογήσουμε και αναλόγως ή θα τα δεχθούμε ή θα τα καταδικάσουμε;
Επίσης οι ομοφυλόφιλοι μιλούν για «δικαιώματα», «σεβασμό στην διαφορετικότητα», «διαφορετική σεξουαλική επιλογή» και προσπαθούν να περάσουν την εντύπωση ότι εμείς που υποστηρίζουμε την ομαλή λειτουργία της φύσης είμαστε «ρατσιστές», «μισαλλόδοξοι», «αναχρονιστές που εκπροσωπούμε το παλιό, το ξεπερασμένο, το φασιστικό». Δυστυχώς τα ΜΜΕ, καθοδηγούμενα, παραποιούν την πραγματικότητα και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη αντί να την εκφράζουν. Εκπομπές που μας καλλιεργούν και μας ευαισθητοποιούν δήθεν απέναντι στις «σεξουαλικές μειονότητες», τηλεοπτικά σήριαλ που παρουσιάζουν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια ως κάτι το φυσιολογικό και το συνηθισμένο. Αυτό δεν είναι σεβασμός στην διαφορετικότητα και στην αξιοπρέπεια του προσώπου, ούτε ελευθερία επιλογής σεξουαλικού προσανατολισμού αλλά υποβιβασμός του ανθρωπίνου προσώπου και παρά φύσιν ασέλγεια.
«Δικαιούμαι – Απαιτώ γάμο, όνομα, σεβασμό». Σύμφωνα με το άρθρο 21, παράγραφος 1 του ισχύοντος Συντάγματος προβλέπεται ότι: «η οικογένεια είναι το θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του Έθνους». Πως θα συντηρηθεί και θα προαχθεί το Έθνος από «γάμο» ατόμων του ιδίου φύλου; Μπορεί από το 1951 να έχουν αποποινικοποιηθεί οι (ανδρικές) ομοφυλοφιλικές σχέσεις, αλλά δεν παύουν να συνιστούν «παρά φύσιν ασέλγεια» σύμφωνα με το άρθρο 347 του Π.Κ. η οποία τιμωρείται με ποινή τρίμηνης φυλάκισης. Επίσης η απόφαση 700/1980 του Αρείου Πάγου χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία «πάθος παρά φύσιν» και «ανώμαλον σεξουαλικόν προσανατολισμόν». Ας σημειωθεί πως ο πρώτος που θέσπισε «γάμο» ομοφυλοφίλων ήταν ο παράφρονας Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων ο οποίος τέλεσε τέτοιου είδους «γάμους» (Κάσιος Δίων, «Ρωμαϊκή Ιστορία»). Αυτό είναι πρόοδος; Αυτό είναι διαφορετικότητα; Αντίθετα αυτό είναι αναβίωση των σχιζοειδών παραλογισμών του Νέρωνα!
Απαιτούν σεβασμό. Δεν είμαστε εδώ για να κατακρίνουμε, ούτε να στιγματίσουμε, ούτε να ρίξουμε σε «καμία πυρά» τους ομοφυλοφίλους. Μισούμε την ομοφυλοφιλία και την καταδικάζουμε ως πράξη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν σεβόμαστε τους ομοφυλοφίλους ως ανθρώπινα πρόσωπα. Μπορούν στην προσωπική τους ζωή να κάνουν ότι θέλουν-δικαίωμά τους. Όμως αυτήν την διαστροφή να μην την εκδηλώνουν προς το κοινωνικό σύνολο και να μην προσπαθούν να την επιβάλλουν ως κάτι το φυσιολογικό, το σωστό, το λογικό. Κάθε άλλο!!! Η Ελλάδα είναι μία Ορθόδοξη χώρα. Έχει συγκεκριμένες παραδόσεις, αρχές, αξίες, ήθη, έθιμα και ιδανικά. Η προβολή της ομοφυλοφιλίας δημόσια προσβάλλει την δημόσια αιδώ και την θρησκευτική μας συνείδηση, εκπέμπει προς τους νέους μηνύματα ανώμαλης σεξουαλικής συμπεριφοράς και οδηγεί τις κοινωνίες σε παρακμή, ηθική διαφθορά και σήψη.
Επίσης, στην αρχαία Ελλάδα, που την θεωρούν κοιτίδα ανάπτυξης της ομοφυλοφιλίας, ήταν μεν υπαρκτή η ομοφυλοφιλία, αλλά κατά κανένα τρόπο αποδεκτή, καθώς οι ομοφυλόφιλοι ήταν κοινωνικά απορριπτέοι και ζούσαν στο κοινωνικό περιθώριο. Ο Αριστοτέλης (Αθηναίων Πολιτεία) αναφέρει ότι η ομοφυλοφιλία είναι παθολογική κατάσταση, ψυχική διαστροφή την οποία ο ομοφυλόφιλος αδυνατεί να υπερνικήσει. Ο Σωκράτης (Πλάτωνος Γοργίας) πίστευε ότι ο βίος των ομοφυλοφίλων (αρχαϊστί «κιναίδων») είναι «φρικτός, αισχρός και άθλιος» και προέτρεπε τον άνθρωπο να διακρίνει τις ηδονές, ποιες εξ αυτών είναι αγαθές και ποιες κακές. Ο Πλάτωνας (Νόμοι) καταδικάζει την ομοφυλοφιλία, πρότεινε την απαγόρευση της σχέσης αυτής της μορφής με νόμο και προέτρεπε τον άνδρα να έρχεται σε επαφή μόνο με την γυναίκα του. Στην αρχαία Αθήνα, σύμφωνα με την νομοθεσία του Σόλωνα (Δημοσθένης Κατά Ανδροτίωνος, Αισχύνης Κατά Τιμάρχου, Κατά Μηδίου), οι ομοφυλόφιλοι κηρύσσονταν «άτιμοι», τους απαγορευόταν κάθε δικαστική, πολιτική, θρησκευτική και κοινωνική ανέλιξη (δεν είχαν το δικαίωμα να καταθέτουν στα δικαστήρια ως μάρτυρες, να μιλούν στην Εκκλησία του Δήμου κλπ) και επί ποινή θανάτου η είσοδός τους στα γυμναστήρια και τα σχολεία. Στον Αισχύνη (Κατά Τιμάρχου) η ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως «αισχύστη ηδονή».
Στο Βυζάντιο η νομοθεσία προέβλεπε την ποινή θανάτου για τον «εις άρρενα αμαρτήσαντα» και τον «αμαρτηθέντα» (ξίφει αποτεμνέσθωσαν). 
Η χριστιανική διδασκαλία και γραμματεία τονίζει πως η ομοφυλοφιλία είναι ένας δρόμος που δεν οδηγεί στον Θεό, δεν ολοκληρώνει τον άνθρωπο ως πρόσωπο μοναδικό και ανεπανάληπτο, ως κοινωνικό όν και τον απομακρύνει από τον δρόμο της σωτηρίας. Μάλιστα οι ιεροί Πατέρες την χαρακτηρίζουν ως θανάσιμο και ακάθαρτο αμάρτημα, ως προσβολή της ζωής και παρά φύσιν διαστροφή. Ο Απόστολος Παύλος τόνισε στους Κορινθίους πως οι ομοφυλόφιλοι δεν θα κληρονομήσουν την Βασιλεία του Θεού. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ως το «υπερβαίνον» των νόμων που έθεσε ο Θεός, ως «κολοφώνα των κακών» και ως το τελευταίο εύρημα του Διαβόλου που αποβλέπει την καταστροφή του ανθρωπίνου γένους ενώ ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ως «φοβερόν πράγμα» και «τερατώδη κακία». Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας κατηγορεί τους ομοφυλοφίλους πως διαφθείρουν την «θεόπλαστον ανδροπρεπή μορφήν» και πως γίνονται έτσι «λοιμοί της φύσεως και του γένους πολέμιοι και σπίλοι πολιτείας και ζωής εφύβριστοι». Η Εκκλησία αποδέχεται κάθε άνθρωπο και δεν απορρίπτει κανέναν. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους. Όλοι μας όμως, ως μέλη της Εκκλησίας, επειδή τους σεβόμαστε, ενδιαφερόμαστε πραγματικά γι΄ αυτούς. Ας αναγνωρίσουν το πάθος τους, ας αλλάξουν τρόπο σκέψης και ζωής, ας πάρουν την γενναία απόφαση να αγωνιστούν μ΄ όλες τους τις δυνάμεις και με τα πνευματικά όπλα που παρέχει η Εκκλησία ώστε να αποτινάξουν αυτό το πάθος από πάνω τους. Όλοι τον κακό εαυτό μας, τα πάθη, τις αδυναμίες, τις φοβίες και τις κακίες μας πολεμούμε.
Δεν είναι επιστολή μίσους ή μισαλλοδοξίας αλλά επιστολή προβληματισμού και ανησυχίας. Ανησυχούμε έντονα σε ποια κοινωνία θα κληθούμε να ζήσουμε, πως θα δημιουργήσουμε οικογένειες αλλά πιο πολύ ανησυχούμε και λυπόμαστε τα παιδιά μας, τις επόμενες γενιές.
Παναγιώτατε, γνωρίζουμε και συμμεριζόμαστε τους αγώνες σας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Στόχος αυτού του κειμένου είναι να δείξουμε ότι στηρίζουμε την προσπάθειά σας. Η φοιτητιώσα νεολαία δεν είναι ένα άβουλο πρόβατο στα κελεύσματα των ισχυρών, έχει άποψη και σκοπεύει να αγωνιστεί για Χριστό και Ελλάδα.
Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και ζητούμε ταπεινώς την προσευχή, τις πατρικές ευχές και ευλογίες σας».
* «Προς τον αξιότιμο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη.
Με αφορμή την διεξαγωγή του 4ου Thessaloniki Pride – Φεστιβάλ Υπερηφάνειας.
Πόση «υπερηφάνεια» μπορούμε να αισθανόμαστε όταν στην πόλη της Θεσσαλονίκης διενεργείται η ειδεχθής αυτή εκδήλωση; Με την παρούσα επιστολή σας εκφράζουμε την αγανάκτησή μας τόσο για την διοργάνωση αυτού του Φεστιβάλ όσο και για την διενέργειά της στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη με μακραίωνη ιστορία, ζωντανό πολιτισμό και με έντονη ελληνική και χριστιανική χροιά. Αυτή η πόλη εξέθρεψε προσωπικότητες παγκοσμίου βεληνεκούς, αποτελεί κοιτίδα του Μακεδονικού Ελληνισμού και σφράγισε με την ιστορική της πορεία γεγονότα και εξελίξεις.
Είμαστε φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. που ήρθαμε από διάφορα μέρη της Πατρίδας μας για να σπουδάσουμε και να αξιοποιήσουμε τις υγιείς δυνατότητες που μας παρέχει αυτή η πόλη κατά «μέτρον άριστον». Λυπούμαστε και πονούμε για τον υποβιβασμό της και για την πνευματική-ηθική-αξιακή κατάπτωση στην οποία σέρνεται. Στο Φεστιβάλ κύριο και πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν οι ομοφυλόφιλοι, είτε άνδρες, είτε γυναίκες. Φέτος το σύνθημα του 4ου Pride είναι: «Δικαιούμαι – Απαιτώ γάμο, όνομα, σεβασμό». Καλό είναι να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά αναφέροντας αρχικά την γνώμη των ειδικών.
Η ομοφυλοφιλία είναι μία διαστροφή ιατρικώς διαπιστωμένη. Είναι μία πράξη εναντίον της φύσης και των νόμων της! Όσο πάμε αντίθετα στην φύση, τόσο χειρότερα για εμάς!  «Η ομοφυλοφιλία αποτελεί ένα σοβαρό ιατροκοινωνικό πρόβλημα» κατά τον καθηγητή ιατροδικαστικής Δ. Ψαρούλη (βιβλίο «Ιατροδικαστική») και «θεωρείται η πιο πολύμορφη παρέκκλιση της σεξουαλικής έκφρασης του ατόμου» κατά τον καθηγητή ιατροδικαστικής Αν. Κουτσελίδη (βιβλίο «Ιατροδικαστική»).
Εν τούτοις οι ομοφυλόφιλοι υποστηρίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι μία πραγματικότητα. Βεβαίως και είναι πραγματικότητα. Και η κλοπή είναι μία πραγματικότητα όπως και ο βιασμός και η δολοφονία και η απάτη. Αυτό τι σημαίνει κ. Δήμαρχε; Επειδή είναι πραγματικότητες θα τα αναγνωρίσουμε; Θα τα δικαιώσουμε; Η θα τα κρίνουμε, θα τα αξιολογήσουμε και αναλόγως ή θα τα δεχθούμε ή θα τα καταδικάσουμε;
Επίσης οι ομοφυλόφιλοι μιλούν για «δικαιώματα», «σεβασμό στην διαφορετικότητα», «διαφορετική σεξουαλική επιλογή» και προσπαθούν να περάσουν την εντύπωση ότι εμείς που υποστηρίζουμε την ομαλή λειτουργία της φύσης είμαστε «ρατσιστές», «μισαλλόδοξοι», «αναχρονιστές που εκπροσωπούμε το παλιό, το ξεπερασμένο, το φασιστικό». Δυστυχώς τα ΜΜΕ, καθοδηγούμενα, παραποιούν την πραγματικότητα και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη αντί να την εκφράζουν. Εκπομπές που μας καλλιεργούν και μας ευαισθητοποιούν δήθεν απέναντι στις «σεξουαλικές μειονότητες», τηλεοπτικά σήριαλ που παρουσιάζουν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια ως κάτι το φυσιολογικό και το συνηθισμένο. Αυτό δεν είναι σεβασμός στην διαφορετικότητα και στην αξιοπρέπεια του ατόμου, ούτε ελευθερία επιλογής σεξουαλικού προσανατολισμού αλλά υποβιβασμός του ανθρωπίνου προσώπου και παρά φύσιν ασέλγεια.
«Δικαιούμαι – Απαιτώ γάμο, όνομα, σεβασμό». Σύμφωνα με το άρθρο 21, παράγραφος 1 του ισχύοντος Συντάγματος προβλέπεται ότι «η οικογένεια είναι το θεμέλιο της συντήρησης και της προαγωγής του Έθνους». Πως θα συντηρηθεί και θα προαχθεί το Έθνος από «γάμο» ατόμων του ιδίου φύλου; Μπορεί από το 1951 να έχουν αποποινικοποιηθεί οι (ανδρικές) ομοφυλοφιλικές σχέσεις, αλλά δεν παύουν να συνιστούν «παρά φύσιν ασέλγεια» σύμφωνα με το άρθρο 347 του Π.Κ. η οποία τιμωρείται με ποινή τρίμηνης φυλάκισης. Επίσης η απόφαση 700/1980 του Αρείου Πάγου χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία «πάθος παρά φύσιν» και «ανώμαλον σεξουαλικόν προσανατολισμόν». Ας σημειωθεί πως ο πρώτος που θέσπισε «γάμο» ομοφυλοφίλων ήταν ο παράφρονας Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων ο οποίος και τέλεσε τέτοιου είδους «γάμους» (Κάσιος Δίων, «Ρωμαική Ιστορία»). Αυτό είναι πρόοδος; Αυτό είναι διαφορετικότητα; Αντίθετα είναι αναβίωση των σχιζοειδών παραλογισμών του Νέρωνα!
Απαιτούν σεβασμό. Δεν είμαστε εδώ για να κατακρίνουμε, ούτε να στιγματίσουμε, ούτε να ρίξουμε σε «καμία πυρά» τους ομοφυλοφίλους. Μισούμε την ομοφυλοφιλία και την καταδικάζουμε ως πράξη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν σεβόμαστε τους ομοφυλοφίλους ως ανθρώπινα πρόσωπα. Μπορούν στην προσωπική τους ζωή να κάνουν ότι θέλουν-δικαίωμά τους. Όμως αυτήν την διαστροφή να μην την εκδηλώνουν προς το κοινωνικό σύνολο και να μην προσπαθούν να την επιβάλλουν ως κάτι το φυσιολογικό, το σωστό, το λογικό. Κάθε άλλο!!! Η Ελλάδα είναι μία Ορθόδοξη χώρα. Έχει συγκεκριμένες παραδόσεις, αρχές, αξίες, ήθη, έθιμα και ιδανικά. Η προβολή της ομοφυλοφιλίας δημόσια προσβάλλει την δημόσια αιδώ και την θρησκευτική μας συνείδηση, εκπέμπει προς τους νέους μηνύματα ανώμαλης σεξουαλικής συμπεριφοράς και οδηγεί τις κοινωνίες σε παρακμή, ηθική διαφθορά και σήψη.
Επίσης, στην αρχαία Ελλάδα, που την θεωρούν κοιτίδα ανάπτυξης της ομοφυλοφιλίας, ήταν μεν υπαρκτή η ομοφυλοφιλία, αλλά κατά κανένα τρόπο αποδεκτή, καθώς οι ομοφυλόφιλοι ήταν κοινωνικά απορριπτέοι, πολιτικά, δικαστικά και θρησκευτικά αποκλεισμένοι σύμφωνα με την νομοθεσία του Σόλωνα και ζούσαν στο κοινωνικό περιθώριο.
Η χριστιανική διδασκαλία και γραμματεία τονίζει πως η ομοφυλοφιλία είναι ένας δρόμος που δεν οδηγεί στον Θεό, δεν ολοκληρώνει τον άνθρωπο ως πρόσωπο μοναδικό και ανεπανάληπτο, ως κοινωνικό όν και τον απομακρύνει από τον δρόμο της σωτηρίας. Μάλιστα οι ιεροί Πατέρες την χαρακτηρίζουν ως θανάσιμο και ακάθαρτο αμάρτημα, ως προσβολή της ζωής και παρά φύσιν διαστροφή. Η Εκκλησία αποδέχεται κάθε άνθρωπο και δεν απορρίπτει κανέναν. Το ίδιο ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους. Όλοι μας όμως, ως μέλη της Εκκλησίας, επειδή τους σεβόμαστε, ενδιαφερόμαστε πραγματικά γι΄ αυτούς. Ας αναγνωρίσουν το πάθος τους, ας αλλάξουν τρόπο σκέψης και ζωής, ας πάρουν την γενναία απόφαση να αγωνιστούν μ΄ όλες τους τις δυνάμεις ώστε να αποτινάξουν αυτό το πάθος από πάνω τους. Όλοι τον κακό εαυτό μας, τα πάθη, τις αδυναμίες, τις φοβίες και τις κακίες μας πολεμούμε.
Κύριε Δήμαρχε, είστε πολιτικός ταγός αυτής της πόλης. Απευθυνόμαστε λοιπόν σ΄ εσάς έχοντας έσχατη ελπίδα ανάσχεσης στην κατρακύλα που βιώνουμε. Έχετε τεράστια ευθύνη καθώς όχι μόνο ανεχθήκατε αλλά και ενθαρρύνατε τέτοιες ελεεινές πρωτοβουλίες που υποβαθμίζουν την πόλη και τον άνθρωπο. Δεν μπορείτε να αγνοείτε την φωνή χιλιάδων Ελλήνων πολιτών που θέλουν την περιφρούρηση των χρηστών ηθών και ανησυχούν για την κατάσταση και την τροπή των πραγμάτων καθώς και για τον εκτροχιασμό από την φυσιολογική πορεία. Ως Δήμαρχος καλείσθε την ιστορία και την κληρονομιά της Θεσσαλονίκης να την υπερασπισθείτε!
Δεν είναι επιστολή μίσους ή μισαλλοδοξίας αλλά επιστολή προβληματισμού και ανησυχίας. Ανησυχούμε έντονα σε ποια κοινωνία θα κληθούμε να ζήσουμε, πως θα δημιουργήσουμε οικογένειες αλλά πιο πολύ ανησυχούμε και λυπόμαστε τα παιδιά μας, τις επόμενες γενιές.
Λάβετέ το πάρα πολύ σοβαρά υπ΄ όψιν!!!»