Η απίστευτη ιστορία του αρχιτέκτονα Χάινριχ -Σωτήρη Σέφερ, που συνελήφθη από λάθος και με τη βοήθεια των συγκρατουμένων του κι ενός εισαγγελέα έχτισε τη Μεταμόρφωση Σωτήρος, μια εκκλησία στον Πολύγυρο της Χαλκιδικής
Ηζωή ενός ανθρώπου είναι γεμάτη από συνεχή σκαμπανεβάσματα, από χαρές, λύπες και πολύπλοκες καταστάσεις. Το ζητούμενο είναι να βρει κανείς νόημα και σκοπό στη διαδρομή αυτή. Για ορισμένους το νόημα της ύπαρξής τους έρχεται και τους συναντά σε προχωρημένη ηλικία και αφού έχουν περάσει μια οδύσσεια. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι συνέβη και στην περίπτωση ενός προτεστάντη Γερμανού αρχιτέκτονα, του Χάινριχ (ή, αλλιώς, Σωτήρη, όπως ήταν το βαπτιστικό όνομά του με το οποίο εισήλθε στην Ορθοδοξία) Σέφερ, ο οποίος βρέθηκε στον Πολύγυρο της Χαλκιδικής στα μέσα της δεκαετίας του '60.
«Ο μπαμπάς μου μπήκε στη φυλακή έπειτα από ένα ταξίδι στη Μικρά Ασία, όταν κατέφθασε στα ελληνικά σύνορα» τονίζει, μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια», η κόρη του Σωτήρη Σέφερ Σοφία και προσθέτει: «Προτού περάσει στην Ελλάδα, συνάντησε κάπου στα τουρκικά σύνορα μια ομάδα νεαρών Γερμανών, στην οποία ένας Γερμανός από τη Θεσσαλονίκη είχε αναθέσει να πάει στην Τουρκία για να φέρει ναρκωτικά. Ο μπαμπάς μου έπεσε πάνω σε αυτά τα άτομα και θέλησε να το “παίξει” Σέρλοκ Χολμς και να τους βοηθήσει να οδηγήσουν την Αστυνομία στον Γερμανό από τη Θεσσαλονίκη. Συνεργάστηκε μαζί τους και πήγε να βρει τον ιθύνοντα νου της υπόθεσης στη συμπρωτεύουσα. Εκεί όμως τον συνέλαβε η Αστυνομία».
Ο Γερμανός αρχιτέκτονας «ήταν ήδη 45 ετών όταν γνώρισε τη μητέρα μου Ιρις, με την οποία είχαν 20 χρόνια διαφορά. Του δόθηκε μια ευκαιρία εργασίας στο Πακιστάν και σκέφτηκε ότι με αυτή τη γυναίκα θα ...πήγαινε εκεί και θα άρχιζε μια καινούργια ζωή. Ηταν καταξιωμένος αρχιτέκτονας, με δεκαεπτάχρονη εμπειρία στη Γερμανία, γραφείο δικό του και μια ζωή πάρα πολύ πλούσια. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μπόρεσε να σπουδάσει. Ο πόλεμος κατέστρεψε τα νιάτα του. Μικρός δεν πέρασε καλά, αλλά, όταν τελείωσε ο πόλεμος, έκανε μια ζωή πολύ ωραία. Το '65 όμως, που ταξίδεψαν με προορισμό το Πακιστάν, ξέσπασε ο πόλεμος στα σύνορα με το Αφγανιστάν, οπότε βρέθηκαν σε μια άγνωστη χώρα, πολύ μακριά από τη δική τους. Τότε άρχισε το ταξίδι της επιστροφής στη Γερμανία» σημειώνει η κυρία Σέφερ, η οποία γεννήθηκε στην Τεχεράνη. «Εζησαν μια πολύ μεγάλη περιπέτεια και έπειτα από ταξίδι περιπλάνησης περίπου εννέα μηνών στην Περσία, στο Κουβέιτ και στην Τουρκία, με σκοπό να γυρίσουν στη Γερμανία, ο μπαμπάς μου βρέθηκε, τελικά, στις Αγροτικές Φυλακές του Πολυγύρου».
«Ο μπαμπάς μου μπήκε στη φυλακή έπειτα από ένα ταξίδι στη Μικρά Ασία, όταν κατέφθασε στα ελληνικά σύνορα» τονίζει, μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια», η κόρη του Σωτήρη Σέφερ Σοφία και προσθέτει: «Προτού περάσει στην Ελλάδα, συνάντησε κάπου στα τουρκικά σύνορα μια ομάδα νεαρών Γερμανών, στην οποία ένας Γερμανός από τη Θεσσαλονίκη είχε αναθέσει να πάει στην Τουρκία για να φέρει ναρκωτικά. Ο μπαμπάς μου έπεσε πάνω σε αυτά τα άτομα και θέλησε να το “παίξει” Σέρλοκ Χολμς και να τους βοηθήσει να οδηγήσουν την Αστυνομία στον Γερμανό από τη Θεσσαλονίκη. Συνεργάστηκε μαζί τους και πήγε να βρει τον ιθύνοντα νου της υπόθεσης στη συμπρωτεύουσα. Εκεί όμως τον συνέλαβε η Αστυνομία».
Ο Γερμανός αρχιτέκτονας «ήταν ήδη 45 ετών όταν γνώρισε τη μητέρα μου Ιρις, με την οποία είχαν 20 χρόνια διαφορά. Του δόθηκε μια ευκαιρία εργασίας στο Πακιστάν και σκέφτηκε ότι με αυτή τη γυναίκα θα ...πήγαινε εκεί και θα άρχιζε μια καινούργια ζωή. Ηταν καταξιωμένος αρχιτέκτονας, με δεκαεπτάχρονη εμπειρία στη Γερμανία, γραφείο δικό του και μια ζωή πάρα πολύ πλούσια. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μπόρεσε να σπουδάσει. Ο πόλεμος κατέστρεψε τα νιάτα του. Μικρός δεν πέρασε καλά, αλλά, όταν τελείωσε ο πόλεμος, έκανε μια ζωή πολύ ωραία. Το '65 όμως, που ταξίδεψαν με προορισμό το Πακιστάν, ξέσπασε ο πόλεμος στα σύνορα με το Αφγανιστάν, οπότε βρέθηκαν σε μια άγνωστη χώρα, πολύ μακριά από τη δική τους. Τότε άρχισε το ταξίδι της επιστροφής στη Γερμανία» σημειώνει η κυρία Σέφερ, η οποία γεννήθηκε στην Τεχεράνη. «Εζησαν μια πολύ μεγάλη περιπέτεια και έπειτα από ταξίδι περιπλάνησης περίπου εννέα μηνών στην Περσία, στο Κουβέιτ και στην Τουρκία, με σκοπό να γυρίσουν στη Γερμανία, ο μπαμπάς μου βρέθηκε, τελικά, στις Αγροτικές Φυλακές του Πολυγύρου».
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Στις φυλακές τού δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβει τον σχεδιασμό και την επίβλεψη της ανοικοδόμησης του Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μιας εκκλησίας που ανεγέρθη από την καρδιά και τα χέρια φυλακισμένων συναδέλφων του. «Η ανοικοδόμηση του ιερού ναού ήταν η αρχή μιας δημιουργικής ζωής, δεμένης με την ορθόδοξη πίστη, τους Ελληνες και την Ελλάδα, για τον μπαμπά μου, ο οποίος πάντα θαύμαζε την Ελλάδα» τονίζει η κόρη του. «Ξέρετε, οι Γερμανοί εκείνης της γενιάς -και, φυσικά, ακόμη υπάρχουν-, κατά τη γνώμη μου και την εμπειρία μου, ήταν λάτρεις της ελληνικής φιλοσοφίας, είχαν την Ελλάδα πάρα πολύ ψηλά. Ο μπαμπάς μου πάντα ονειρευόταν να ταξιδέψει εδώ, σε αυτή τη χώρα, και, τελικά, ο Θεός τον έφερε να μείνει εδώ» συμπληρώνει.
Στις φυλακές τού δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβει τον σχεδιασμό και την επίβλεψη της ανοικοδόμησης του Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μιας εκκλησίας που ανεγέρθη από την καρδιά και τα χέρια φυλακισμένων συναδέλφων του. «Η ανοικοδόμηση του ιερού ναού ήταν η αρχή μιας δημιουργικής ζωής, δεμένης με την ορθόδοξη πίστη, τους Ελληνες και την Ελλάδα, για τον μπαμπά μου, ο οποίος πάντα θαύμαζε την Ελλάδα» τονίζει η κόρη του. «Ξέρετε, οι Γερμανοί εκείνης της γενιάς -και, φυσικά, ακόμη υπάρχουν-, κατά τη γνώμη μου και την εμπειρία μου, ήταν λάτρεις της ελληνικής φιλοσοφίας, είχαν την Ελλάδα πάρα πολύ ψηλά. Ο μπαμπάς μου πάντα ονειρευόταν να ταξιδέψει εδώ, σε αυτή τη χώρα, και, τελικά, ο Θεός τον έφερε να μείνει εδώ» συμπληρώνει.
Η ΔΙΚΗ
Τον Φεβρουάριο του '66 έγινε η δίκη του Χάινριχ Σέφερ. Του επεβλήθη ποινή φυλάκισης δυόμισι ετών και ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό πρόστιμο για την εποχή, ενώ κατασχέθηκαν το αυτοκίνητο και το τροχόσπιτο, με τα οποία επιχείρησαν με τη σύζυγό του να ταξιδέψουν στο Πακιστάν. Ωστόσο ο εισαγγελέας της υπόθεσης, ονόματι Καλαμπόκας, ήταν πεπεισμένος για την αθωότητά του. Μετά τη διεξαγωγή της δίκης, ο εισαγγελέας ζήτησε από τον Γερμανό κρατούμενο να του διηγηθεί και πάλι την ιστορία του. Του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη η ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο. Σε μια επίσκεψη, παρουσία και του προέδρου του δικαστηρίου, ο ίδιος ο δικαστής είπε τα εξής: «Ο κύριος Καλαμπόκας έχει σκοπό να χτίσει μια εκκλησία στον χώρο της φυλακής. Θα ήσασταν πρόθυμος να τον υποστηρίξετε σε αυτό; Οπως μαθαίνω, είστε αρχιτέκτονας. Φυσικά, δεν χρειάζεται να δουλεύετε δωρεάν».
Τον Φεβρουάριο του '66 έγινε η δίκη του Χάινριχ Σέφερ. Του επεβλήθη ποινή φυλάκισης δυόμισι ετών και ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό πρόστιμο για την εποχή, ενώ κατασχέθηκαν το αυτοκίνητο και το τροχόσπιτο, με τα οποία επιχείρησαν με τη σύζυγό του να ταξιδέψουν στο Πακιστάν. Ωστόσο ο εισαγγελέας της υπόθεσης, ονόματι Καλαμπόκας, ήταν πεπεισμένος για την αθωότητά του. Μετά τη διεξαγωγή της δίκης, ο εισαγγελέας ζήτησε από τον Γερμανό κρατούμενο να του διηγηθεί και πάλι την ιστορία του. Του υποσχέθηκε ότι θα τον βοηθήσει ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη η ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο. Σε μια επίσκεψη, παρουσία και του προέδρου του δικαστηρίου, ο ίδιος ο δικαστής είπε τα εξής: «Ο κύριος Καλαμπόκας έχει σκοπό να χτίσει μια εκκλησία στον χώρο της φυλακής. Θα ήσασταν πρόθυμος να τον υποστηρίξετε σε αυτό; Οπως μαθαίνω, είστε αρχιτέκτονας. Φυσικά, δεν χρειάζεται να δουλεύετε δωρεάν».
ΒΡΗΚΕ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ
Ο Χάινριχ νόμιζε ότι ονειρευόταν... Σαν να απελευθερώθηκε από ένα βάρος, μετά το αρχικό σοκ δήλωσε πρόθυμος να αποδεχτεί την προσφορά. Οι εργασίες άρχισαν αμέσως, με τη βοήθεια και των ίδιων των Αρχών. Πλέον ο Χάινριχ μπορούσε να δουλεύει με μεγαλύτερη άνεση κινήσεων, ενώ τον επισκέφθηκαν ιερείς της Μητρόπολης Κασσανδρείας, όπως ο π. Αγαθάγγελος και ο π. Ιωακείμ, βοηθοί του τότε Μητροπολίτη Συνεσίου, οι οποίοι του έδειξαν και σχέδια όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να χτιστεί ο νέος ναός. Είναι χαρακτηριστικό ότι για την ανέγερσή του εργάστηκαν και κρατούμενοι από τις Αγροτικές Φυλακές της Κασσανδρείας, οι οποίοι μεταφέρθηκαν για τον σκοπό αυτό στις Φυλακές του Πολυγύρου. Ετσι, ο ταλαντούχος αρχιτέκτων είχε τη συμπαράσταση των συναδέλφων του, που γνώριζαν καλά τις εργασίες οι οποίες απαιτούνται για την ανοικοδόμηση ενός τέτοιου κτίσματος, αλλά και των κατοίκων του Πολυγύρου, οι οποίοι βρέθηκαν δίπλα του από την πρώτη στιγμή, πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Ο ίδιος ζωγράφισε στο Ιερό την εικόνα του Χριστού και της Παναγίας, έκανε τον σταυρό και έφτιαξε τα παράθυρα!
Στα τέλη Μαρτίου του 1966 τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος του ναού, ενώ οι εργασίες ολοκληρώθηκαν έναν χρόνο αργότερα. Στις 13 Φεβρουαρίου 1967 ο Χάινριχ Σέφερ αποφυλακίστηκε και συνέχισε να επιβλέπει τις εργασίες ανοικοδόμησης. Στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους έγιναν τα εγκαίνια του νέου Οίκου του Θεού, παρουσία επισήμων και πολλών κατοίκων του Πολυγύρου και γειτονικών περιοχών. Εκείνη την περίοδο βαπτίστηκαν οικογενειακώς ορθόδοξοι χριστιανοί (ο Χάινριχ πήρε το όνομα Σωτήρης, η Ιρις βαπτίστηκε Ειρήνη και η κόρη τους Σοφία).
Στη νέα εκκλησία ο Γερμανός αρχιτέκτονας είχε ζωγραφίσει την παράσταση του Χριστού και της Παναγίας στο Ιερό, ενώ έφτιαξε μόνος του τα παράθυρα της εκκλησίας και τον σταυρό. «Ο κόσμος απορούσε πώς ένας αρχιτέκτονας μπορεί να χτίζει, μπορεί να κάνει παράθυρα και όλες αυτές τις εργασίες. Ο μπαμπάς μου δεν ήταν αρχιτέκτων με γραβάτα, αλλά κατείχε όλα τα στάδια του χτισίματος και πρόσφερε αυτές τις γνώσεις του στην εκκλησία» εξηγεί η κόρη του. «Επρόκειτο για μια πνευματική μεταμόρφωση του πατέρα μου και της μητέρας μου», επισημαίνει, «αλλά προπαντός ο Πολύγυρος τότε αγκάλιασε αυτό τον άνθρωπο. Εως την τελευταία του στιγμή ο μπαμπάς μου είχε την επιθυμία να ταφεί εδώ. Ενώ πέθανε το 2014, τον φέραμε με αεροπλάνο από τη Γερμανία και είναι θαμμένος εδώ, στο Μοναστήρι του Αγίου Αρσενίου στο Βατοπαίδι Χαλκιδικής, του οποίου είχε επιμεληθεί τα πρώτα σχέδια. Ηταν το τελευταίο έργο του».
Στη νέα εκκλησία ο Γερμανός αρχιτέκτονας είχε ζωγραφίσει την παράσταση του Χριστού και της Παναγίας στο Ιερό, ενώ έφτιαξε μόνος του τα παράθυρα της εκκλησίας και τον σταυρό. «Ο κόσμος απορούσε πώς ένας αρχιτέκτονας μπορεί να χτίζει, μπορεί να κάνει παράθυρα και όλες αυτές τις εργασίες. Ο μπαμπάς μου δεν ήταν αρχιτέκτων με γραβάτα, αλλά κατείχε όλα τα στάδια του χτισίματος και πρόσφερε αυτές τις γνώσεις του στην εκκλησία» εξηγεί η κόρη του. «Επρόκειτο για μια πνευματική μεταμόρφωση του πατέρα μου και της μητέρας μου», επισημαίνει, «αλλά προπαντός ο Πολύγυρος τότε αγκάλιασε αυτό τον άνθρωπο. Εως την τελευταία του στιγμή ο μπαμπάς μου είχε την επιθυμία να ταφεί εδώ. Ενώ πέθανε το 2014, τον φέραμε με αεροπλάνο από τη Γερμανία και είναι θαμμένος εδώ, στο Μοναστήρι του Αγίου Αρσενίου στο Βατοπαίδι Χαλκιδικής, του οποίου είχε επιμεληθεί τα πρώτα σχέδια. Ηταν το τελευταίο έργο του».
Ο Χάινριχ-Σωτήριος Σέφερ βρήκε την... Ιθάκη του στην Ελλάδα και στον Πολύγυρο Χαλκιδικής. Συνάντησε σε αυτό το μέρος και τον ίδιο τον Θεό, καθώς βίωσε την προσωπική μεταμόρφωσή του. «Η μεταμόρφωσή του ήταν αυτό που ήθελε σαν μικρό παιδί. Μεγάλωσε σε ένα κουτσόχωρο της Γερμανίας, κοντά στη φύση. Ο πόλεμος -κατά τον οποίο πολέμησε στο μέτωπο της Ρωσίας ως μέλος των Γερμανών- τον έκανε να διψάσει για πολυτέλεια. Στη συνέχεια όμως αυτό δεν τον ευχαριστούσε, έτσι έχω καταλάβει από όσα έχω συζητήσει μαζί του. Εψαχνε αυτό το πράγμα 45 χρόνια και, τελικά, το βρήκε στον Πολύγυρο και στην Ορθόδοξη Εκκλησία» καταλήγει η Σοφία Σέφερ.
Για τη γνωριμία του Χάινριχ-Σωτηρίου Σέφερ με τους πατέρες της τοπικής Εκκλησίας και τον π. Θεόκλητο, σημερινό Ηγούμενο της Μονής Αγίου Αρσενίου στο Βατοπαίδι Χαλκιδικής, μας μίλησε ο ιερομόναχος της μονής π. Συνέσιος. «Μετά την ανέγερση της Εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, άρχισε στενή συνεργασία και με τον μακαριστό Μητροπολίτη Κασσανδρείας Συνέσιο και με τους άλλους πατέρες, και ο ίδιος εκπόνησε σχέδια ναών και εξωκλησιών σχεδόν σε όλη τη Μητρόπολή μας. Οταν ο γέροντάς μας, ο π. Θεόκλητος, είχε πάρει την απόφαση να γίνει το Μοναστήρι του Αγίου Αρσενίου, απευθύνθηκε στον Σωτήρη και εκείνος με πολλή χαρά μάς επισκέφθηκε. Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε το 1985, το 1986 θεμελιώθηκε το μοναστήρι, άρχισε όμως να χτίζεται μετά το Πάσχα του 1987. Ο Σωτήρης ερχόταν κάθε καλοκαίρι, παρακολουθούσε τις εργασίες, έλεγε τη γνώμη του, το ένιωθε σαν το σπίτι του. Και για όλα αυτά δεν πήρε καθόλου χρήματα. Ηταν απλός άνθρωπος, μέγας αρχιτέκτονας. Καθόταν στο τραπέζι μας. Του άρεσε, όταν ερχόταν εδώ, να τρώει μόνο καρπούζι και τυρί φέτα» αναφέρει.
Για τη γνωριμία του Χάινριχ-Σωτηρίου Σέφερ με τους πατέρες της τοπικής Εκκλησίας και τον π. Θεόκλητο, σημερινό Ηγούμενο της Μονής Αγίου Αρσενίου στο Βατοπαίδι Χαλκιδικής, μας μίλησε ο ιερομόναχος της μονής π. Συνέσιος. «Μετά την ανέγερση της Εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, άρχισε στενή συνεργασία και με τον μακαριστό Μητροπολίτη Κασσανδρείας Συνέσιο και με τους άλλους πατέρες, και ο ίδιος εκπόνησε σχέδια ναών και εξωκλησιών σχεδόν σε όλη τη Μητρόπολή μας. Οταν ο γέροντάς μας, ο π. Θεόκλητος, είχε πάρει την απόφαση να γίνει το Μοναστήρι του Αγίου Αρσενίου, απευθύνθηκε στον Σωτήρη και εκείνος με πολλή χαρά μάς επισκέφθηκε. Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε το 1985, το 1986 θεμελιώθηκε το μοναστήρι, άρχισε όμως να χτίζεται μετά το Πάσχα του 1987. Ο Σωτήρης ερχόταν κάθε καλοκαίρι, παρακολουθούσε τις εργασίες, έλεγε τη γνώμη του, το ένιωθε σαν το σπίτι του. Και για όλα αυτά δεν πήρε καθόλου χρήματα. Ηταν απλός άνθρωπος, μέγας αρχιτέκτονας. Καθόταν στο τραπέζι μας. Του άρεσε, όταν ερχόταν εδώ, να τρώει μόνο καρπούζι και τυρί φέτα» αναφέρει.
Ενέπνευσε καθολικό ιερέα, που εκάρη δόκιμος μοναχός με το όνομα Παΐσιος
Οπως μας εξηγεί ο π. Συνέσιος, «μέσω αυτού του ανθρώπου ήρθε στο μοναστήρι μας ένας δόκιμος Γερμανός. Επειδή ο π. Θεόκλητος είχε πάει αρκετές φορές στη Γερμανία, στο χωριό του Σωτήρη, ο καθολικός ιερέας της ενορίας έβλεπε αυτές τις κινήσεις και είπε στην οικογένεια: “Εάν ξανάρθει αυτός ο ιερέας, θέλω να του μιλήσω". Τον Ιανουάριο του 2004 έγινε η συνάντηση του γέροντά μας και του ιερέα της ενορίας στο σπίτι του Σέφερ. Περίπου δύο μήνες αργότερα παίρνουμε ένα γράμμα από αυτό τον καθολικό ιερέα, ο οποίος ζητούσε να 'ρθει να γίνει δόκιμος στο μοναστήρι, να βαπτιστεί, να γίνει ορθόδοξος, να μάθει τα της ορθοδόξου πίστεως. Μας παρακαλούσε, επίσης, αν μπορούμε, να τον δεχθούμε. Εμείς ανταποκριθήκαμε θετικά και τον Μάιο της ίδιας χρονιάς ήρθε ο Μιχαήλ Jung, ο οποίος τότε ήταν 42 ετών και έμεινε για τα υπόλοιπα 10 χρόνια μαζί μας».
Ο Γερμανός έλαβε, ύστερα από παρότρυνση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, το όνομα Παΐσιος κατά τη βάπτισή του, ενώ ενεδύθη το μοναχικό σχήμα και έλαβε τους βαθμούς της ιεροσύνης. Από τον Ιανουάριο του 2015 βρίσκεται στην Αυστρία, ύστερα από αίτημα του οικείου Μητροπολίτη κ. Αρσενίου, όπου θα δημιουργηθεί μοναστήρι προς τιμήν της Αγίας Σκέπης και του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
Ο Γερμανός έλαβε, ύστερα από παρότρυνση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, το όνομα Παΐσιος κατά τη βάπτισή του, ενώ ενεδύθη το μοναχικό σχήμα και έλαβε τους βαθμούς της ιεροσύνης. Από τον Ιανουάριο του 2015 βρίσκεται στην Αυστρία, ύστερα από αίτημα του οικείου Μητροπολίτη κ. Αρσενίου, όπου θα δημιουργηθεί μοναστήρι προς τιμήν της Αγίας Σκέπης και του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
http://www.freepen.gr/2016/11/blog-post_778.html
