....Ήταν Ιούλιος μήνας του 1995 και η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Με δυσκολία μπόρεσα να κοιμηθώ και όχι μόνο λόγω της ζέστης αλλά και λόγω πολλών προβλημάτων στη δουλειά.
Βλέπω λοιπόν στον ύπνο μου να βρίσκομαι σε ένα μεγάλο δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου όπου είχε ένα στρογγυλό τραπέζι και γύρω καθόταν ο Παππούλης Παίσιος και ένα γνωστό ζευγάρι . Μίλαγαν μια γλώσσα που δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν αλλά από τις εκφράσεις των συγγενών μου καταλάβαινα αγωνία και δυσκολία να αποδεχτούν αυτό που τους έλεγε ο Παππούλης. Τελικά τους έπεισε και εκείνοι σηκώθηκαν να φύγουν. Εγώ καθόμουν κάπου λίγο μακριά τους σαν να με είχε βάλει ο Γέροντας εκεί και παρακολουθούσα τη συζήτηση μέχρι να έρθει η ώρα να τον δω και γω.
Τελικά αφού έπεισε το ζευγάρι γι΄ αυτό που μίλαγαν, γυρίζει και λέει γελώντας και πειράζοντας με ο Παππούλης : “ τι θα γίνει βρε με τον σένα ? Όλο παράπονα είσαι ..και χαμογελούσε , λέγοντας μου…έλα να σου διαβάσω μια ευχή” και έβαλε το χέρι του πάνω στο κεφάλι μου καλύπτοντας το όλο το κρανίο . Ένιωσα μια μεγάλη χαρά γέμιση η καρδιά μου αγάπη από τον Γέροντα.
Ο Γέροντας βγήκε από το δωμάτιο και έφυγε. Ένιωσα τότε ότι κάτι ξέχασα να του πω και έτρεξα να τον βρω…βρέθηκα στη ρεσεψιόν του πολύ μεγάλου ξενοδοχείου , μεγάλη όσο ένα γήπεδο και στην υποδοχή καθόταν νέοι ψηλοί ξανθοί και ολόασπρα λαμπερά κουστούμια, ενώ όλος ο χώρος της εισόδου στο ξενοδοχείο ήταν ασφυχτικά γέματος με άπειρο κόσμο. Κοιτώντας μια ματιά γύρω είδα ντυμένους με την στολή τους πολλούς αρχιερείς, ιερείς και διάκους, είδα ανθρώπους επισήμους με κουστούμια και γυναίκες με φορέματα επίσημα και απλούς ανθρώπους που με ανησυχία περιμέναν να δουν τον Γέροντα. Έτρεξα λοιπόν εγώ προς τους λαμπροφορεμένους ξανθούς νέους στη ρεσεψιόν και τους λέω… “σας παρακαλώ, ο Γέροντας μόλις ήταν στο δωμάτιο μας και μιλάγαμε αλλά εγώ ξέχασα κάτι να του πω…σας παρακαλώ πού μπορώ να τον βρω πάλι να του μιλήσω γι΄ αυτό που με απασχολεί??
Εκείνοι με μια απέραντη ηρεμία μου απάντησαν: “βλέπεις όλον αυτόν τον...
κόσμο εδώ που ασφυκτικά περιμένει?? Είναι αυτοί που είναι χωρίς ραντεβού…και περιμένουν μήπως κάποιος από τα προκαθορισμένα ραντεβού του Γέροντα δεν βρίσκονται στα δωμάτια τους και να τρυπώσουν να τον δουν και να πουν το πρόβλημα τους. Αποκλείεται να τον δείτε……!!!
κόσμο εδώ που ασφυκτικά περιμένει?? Είναι αυτοί που είναι χωρίς ραντεβού…και περιμένουν μήπως κάποιος από τα προκαθορισμένα ραντεβού του Γέροντα δεν βρίσκονται στα δωμάτια τους και να τρυπώσουν να τον δουν και να πουν το πρόβλημα τους. Αποκλείεται να τον δείτε……!!!
Εγώ λυπημένος βγήκα από το πολύ μεγάλο ξενοδοχείο και βρέθηκα σε ένα κήπο πανέμορφο που δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου ούτε σε εξωτικές φωτογραφίες.
Κάθισα εκεί κοντά στη είσοδο του ξενοδοχείου σκεφτόμενος όπως ακριβώς κάναμε στο Άγιο Όρος που όταν έβγαινε από ένα μοναστήρι ο Γέροντας τρέχαμε και του παίρναμε την ευχή του και του λέγαμε δυο λόγια…..
Κάποια στιγμή εμφανίζεται ένα μεγάλο πολύ μεγάλο αυτοκίνητο ολόασπρο να σταματά μπροστά στην είσοδο του ξενοδοχείου και δυο ξανθοί και υψηλοί λευκοφορεμένοι νέοι βγαίνουν και μπαίνουν στο ξενοδοχείο.
Μετά από λίγο βγήκαν και είχαν τον Γέροντα Παίσιο ανάμεσα τους, πιασμένο από τους αγκώνες βοηθώντας τον. Ο Γέροντας γυρνά με βλέπει με ένα βλέμμα όλο θεική αγάπη που η καρδιά μου γέμισε τόσο πολύ που κόντεψε να σκάσει…Γέροντα Γέροντα φώναξα περίμενε με….αλλά δεν μπορούσα να πλησιάσω έχοντας την αίσθηση ότι δεν επιτρέπεται και μάλιστα ούτε ο Γέροντας είχε εξουσία να πει σ΄ αυτούς σταματήστε…
Μπήκανε στο αυτοκίνητο και γυρνώντας ο Παππούλης το κεφάλι του από το πίσω παράθυρο σαν να μου είπε…Καλή Αντάμωση και με χαιρέτισε….τότε πια η καρδιά μου πήγε να σκάσει από την Αγάπη Του…τα μάτια μου τρέχανε και ξύπνησα με πολύ κλάμα αγάπης και χαράς. Ήταν 3 μετά τα μεσάνυχτα. Η αίσθηση της παρουσίας του Γέροντα στο δωμάτιο ήταν πολύ δυνατή!!! Σηκώνομαι και άρχισα να τον ζητάω…γύρισα στα δωμάτια, βγήκα έξω στην αυλή …τίποτα!!! Τα μάτια μου έτρεχαν από χαρά, η καρδιά μου δεν άντεχε την Αγάπη Του!!! “Γέροντα ελέησε με…δεν αντέχω άλλο Αγάπη , θα σκάσω”….!!
Τρεις μέρες κράτησε η πολύ δυνατή αίσθηση της παρουσίας του Γέροντα κοντά μου…τρεις μέρες Παραδεισένιες !!
Να δουλέψω δε μπορούσα, το μυαλό μου κολλημένο στο Γέροντα, ο κόσμος ήταν όλος αδέρφια μου ήθελα να τους δώσω ακόμα και τα όργανα του σώματος μου, να θυσιαστώ γι΄ αυτούς, να τους αγαλιάσω και να τους δώσω την Αγάπη του Γέροντα!!!
Μετά τις τρεις μέρες ήρθαν τα δύσκολα….η παρουσία του σιγά σιγά χάθηκε και ήρθε η ορφάνια!!! Επώδυνο αλλά πιστεύω με τη χάρη Του και τι δε συνηθίζει ο άνθρωπος???
Όσον αφορά την παρουσία του ζευγαριού στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, η εξέλιξη ήταν ότι μετά από 2 χρόνια το παιδί τους έπαθε μια βαρύτατη ασθένεια την οποία αφού ταλαιπωρήθηκε την ξεπέρασε με θαύμα του Γέροντα Παίσιου που είδε όταν ήταν σε μια δύσκολη μέρα του. Ο αγαπημένος μας Γέροντας τους ετοίμασε για την μεγάλη δυσκολία τους!!
