Οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν τον λόγο του Θεού, άλλοι τον ακούνε με ευχαρίστηση όμως δεν υπακούνε δηλαδή δεν περνάνε στην εφαρμογή αυτών που ακούσανε. Υπάρχουν τέλος και κάποιοι που ακούνε και υπακούνε στον λόγο του Θεού, κάνουμε στα μέτρα του δυνατού μια φιλότιμη προσπάθεια.
Οι πρώτοι είναι για λύπηση, οι δεύτεροι ενώ έχουνε διάθεση δεν έχουνε το σθένος και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται να ζήσεις αληθινά και έτσι δεν καταφέρνουν τίποτα, οι τελευταίοι είναι μακάριοι διότι κατάφεραν να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες του κόσμου τούτου και δώσανε την καρδιά τους στον Χριστό χωρίς συμβιβασμούς και δικαιολογίες.
Δεν αρκεί αδελφοί μου η πίστη μας στον Χριστό εάν δεν συνοδεύεται με έργα. «Η πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ’ ἑαυτήν»(Ιακ.2,17).
Κατ’αρχήν λοιπόν πρέπει να γνωρίζουμε τον λόγο του Θεού ώστε να πιστεύουμε ορθά και έπειτα να περάσουμε στην υπακοή αυτών που ακούσαμε και μάθαμε. Δεν είναι το θέμα να γνωρίζουμε για την νηστεία αλλά να νηστεύουμε, δεν είναι το θέμα απλά να γνωρίζουμε για τον εκκλησιασμό αλλά να εκκλησιαζόμαστε, δεν είναι το θέμα να γνωρίζουμε περί αγάπης και συγχώρεσης αλλά να αγαπούμε και να συγχωρούμε. Το να ξέρω ότι η πορνεία, η γαστριμαργεία, η μνησικακία, το ψέμμα, η κλεψιά είναι αμαρτίες δεν με ωφελεί εάν τις διαπράττω· αντιθέτως θα δώσω και μεγαλύτερο λόγο στον Θεό διότι ενώ τα γνώριζα δεν εφάρμοζα στην ζωή μου τον λόγο του.
Συμβουλές για την Εξομολόγηση
Πολλές φορες μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες. «Δεν το ήθελα αλλά το έκανα επειδη…». Καλέ μου άνθρωπε, το ήθελες και το έκανες αλλιώς δεν θα το έκανες. Το ήθελες και αμάρτησες, το ήθελες και παράκουσες τον λόγο του Θεού, το θέλεις και...
παραμένεις μέσα στα πάθη σου. Εύκολα αναφέρουμε πτώσεις μας και κολλάμε από πίσω τους δικαιολογίες.Έτσι λοιπόν όπως ήθελες και αμάρτησες τώρα με τη Χάρη του Θεού έλα στα συγκαλά σου και θέλησε να μετανοήσεις πραγματικά.
Το πρώτο έργο της πίστης μας στον Χριστό είναι η μετάνοια, η ανάληψη των ευθυνών μας χωρίς να μπλέκουμε τους άλλους (που ίσως ευθύνονται κι αυτοί). Ο λόγος του Θεού είναι καταγεγραμμένος μέσα στην Αγία Γραφή και έχει ερμηνευτεί από τους Θεοφόρους Πατέρες μας. Νομίζω όλοι μας άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο γνωρίζουμε αυτό που θέλει ο Θεός, ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος (το γνωρίζουμε και από την συνείδησή μας). Καλούμαστε λοιπόν με ανδρείο φρόνημα ν’αγωνιστούμε ώστε να ζήσουμε όπως θέλει ο Θεός. Αυτό όμως δεν θα γίνει με μιζέρια και ηττοπάθεια. Πολλοί χριστιανοί πριν καν προσπαθήσουν λένε «δεν θα τα καταφέρω». Μα, καλέ μου άνθρωπε, δεν θα τα καταφέρεις εσύ· όμως θα κάνεις την προσπάθειά σου με πίστη -με εμπιστοσύνη- στον Θεό, ο οποίος θα ευλογήσει αυτήν την προσπάθεια για να προοδεύσεις πνευματικά. Δεν είναι το ζητούμενο να βγούμε πρώτοι στον αγώνα τον πνευματικό (γιατί έχουμε κι αυτήν την πνευματική φαντασίωση) αλλά να συμμετάσχουμε ενεργά στον αγώνα αυτόν κι ας βγούμε και τελευταίοι.
Το να πάμε να εξομολογούμαστε τις πτώσεις μας χωρίς δικαιολογίες είναι μακάριο, όμως η εξομολόγηση πρέπει να είναι αρχή για έναν αγώνα κατά του εγωισμού και των παθών μας διότι εάν εύκολα ξαναπέφτουμε στις εξομολογούμενες αμαρτίες μας αυτό δείχνει ότι δεν είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε Αληθινά, ότι δεν είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε όπως θέλει ο Θεός, δεν έχουμε μετάνοια· ουσιαστικά δείχνει ότι η πίστη μας είναι ατελής και προβληματική.
Αυτά τ’ αναφέρουμε όχι προς απογοήτευση αλλά προς προβληματισμό όλων μας ώστε επιτέλους να πάρουμε γεναίες αποφάσεις στην ζωή μας· ν’ απαρνηθούμε το εγώ μας, να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να ακολουθήσουμε τον Χριστό όχι στον δρόμο του Γολγοθά -διότι ο Γολγοθάς δεν είναι ο προορισμός μας- αλλά στην Ανάστασή μας.
Μετάνοια και Εξομολόγηση
Για να βιώσεις τις Άγιες αυτές ημέρες βασική προϋπόθεση είναι μέσα σου να πάρεις απόφαση αλλαγής και όχι απλά να πας να εξομολογηθείς. Διότι εάν δεν πήρες απόφαση να εφαρμόσεις τον λόγο του Θεού στην ζωή σου η εξομολόγησή σου θα σε κάνει απλά να νιώσεις συναισθηματικά καλά (και γ’αυτό μάλλον θα πεις κάποια προβλήματά σου και δεν θα ομολογήσεις τις αμαρτίες σου) και αυτό θα γίνει διότι δεν θα υπάρχει βαθιά μετάνοια από μέρους σου. Και γι’αυτό δεν γίνονται αντιληπτές οι αμαρτίες μας αλλά και το μέγεθος της ζημιάς που μας προξενούν.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι απλά να πάμε στον πνευματικό μας και να εξομολογηθούμε -εθιμοτυπικά, λόγω των ημερών- όταν η ίδια μας η ζωή είναι μια άρνηση του λόγου του Θεού και δεν είμαστε διατεθειμένοι να υπακούσουμε στην Αλήθεια της Εκκλησίας μας φέρνοντας πάντα δικαιολογίες για την ανυπακοή μας και την συστηματική καταπάτηση των εντολών του Θεού.
π. Παῦλος Παπαδόπουλος (FB)
http://istologio.org/?p=8263&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29
