«Ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς οὐρανούς, ἵνα τὸν Παράκλητον τῶ κόσμω, οἱ οὐρανοὶ ἡτοίμασαν τὸν θρόνον αὐτοῦ, νεφέλαι τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, Ἄγγελοι θαυμάζουσιν, ἄνθρωπον ὁρῶντες ὑπεράνω αὐτῶν, ὁ Πατὴρ ἐκδέχεται, ὃν ἐν κόλποις ἔχει συναϊδιον, Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον κελεύει πᾶσι τοὶς Ἀγγέλοις αὐτοῦ, Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, Πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χείρας. ὅτι ἀνέβη Χριστός, ὅπου ἣν τὸ πρότερον».
Για τριάντα εννέα ημέρες ο Αναστάς εκ των νεκρών Κύριος εμφανίζεται στους μαθητές Του. Τρώει και μιλά μαζί τους. Τους διδάσκει και τους στηρίζει για την αποστολή που σε λίγο θα αναλάβουν, να κηρύξουν το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη. Kαι την τεσσαρακοστή ημέρα: Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς. 51 καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν.
Με αυτόν τον θριαμβευτικό τρόπο ο Υιός και Λόγος του Θεού ολοκληρώνει το σχέδιο της σωτηρίας μας και επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε πριν από την σάρκωση Του, όχι μονάχα ως Θεός, αλλά έχοντας ενωμένη μαζί με την Θεότητα Του και...
την ανθρώπινη φύση. Ανεβαίνει ο Χριστός στον ουρανό και μαζί ανεβάζει και την ανθρώπινη φύση για να καθίσει έτσι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος εκ δεξιών του Πατρός, μέχρι την ώρα της Δευτέρας Παρουσίας όπου θα έρθει για να κρίνει ζώντας και νεκρούς.
Φεύγει ο Κύριος από τον κόσμο, αλλά δεν τον εγκαταλείπει. Δείχνει την αγάπη Του προς τους μαθητές δίνοντάς την υπόσχεση ότι θα αποστείλει το Άγιο Πνεύμα, για αυτό τους καλεί να είναι συγκεντρωμένοι αναμένοντας τον φωτισμό. Επισφραγίζει την διδασκαλεία Του με την ένδοξη Ανάληψη Του δείχνοντας μας ότι για Αυτόν τα πάντα είναι δυνατά.
Ευλογεί ο Χριστός τους μαθητές ανεβαίνοντας προς τον ουρανό και αυτή η ευλογία είναι για εμάς η βεβαιότητα την συνεχούς παρουσίας του μέσα στον κόσμο μας. Είναι η βεβαιότητα που καθημερινά ζούμε μέσα στην Εκκλησία με την συμμετοχή μας στα Ιερά Μυστήρια και ιδιαίτερα σε αυτό της Θείας Ευχαριστία όπου ενωνόμαστε μαζί Του, λαμβάνοντάς Τον μέσα μας, γενόμενοι έτσι Χριστοφόροι και Θεοφόροι.
Είναι η βεβαιότητα που πηγάζει μέσα από το Θείο και Ιερό Ευαγγέλιο, την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και του βιώματος της Εκκλησίας μας. Είναι η βεβαιότητα ότι η ζωή μας αποκτά κοντά σε Εκείνον άλλο νόημα άλλη προοπτική ότι όταν είμαστε ενωμένοι μαζί Του ακολουθώντας τον δρόμο που μας έδειξε τότε δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτε ούτε αρρώστιες, ούτε πόνο ούτε τον θάνατο. Όπως οι άγιοι της Πίστεως μας οι οποίοι με την βεβαιότητα αυτή δόξασαν τον Θεό και αντιδοξάστηκαν από Αυτόν
Ιερομ. Μ.Κ
https://simeiakairwn.wordpress.com/2018/05/16
