Πήγα να αγοράσω λινάτσα από παλαιό μαγαζί της πόλης όπου ζω, κάπου στην Μακεδονία, για να φτιάξω πανώ για το προσεχές συλλαλητήριο που θα γίνει για την Μακεδονία μας. Ίσως είναι το πιο παλαιό μαγαζί της πόλης και πουλάει κυρίως κατασκευές από δέρματα για άλογα και κουδούνια για πρόβατα και κατσίκια.
Ρώτησα τον ηλικιωμένο μαγαζάτορα - μετά έμαθα ότι ήταν 75 ετών! - πόσο πάει το μέτρο και του ζήτησσα κάποια μέτρα.
Καθώς ξεδιπλώναμε την λινάτσα για να την μετρήσουμε με ρωτάει πονηρά, κοιτώντας πάνω από τα γυαλιά του «αν δεν είμαι αδιάκριτος, τι θα την κάνεις;»
και του απάντησα ότι «θέλω να κάνω ένα πανό για το συλλαλητήριο της προσεχούς Πέμπτης για την Μακεδονία! Θέλω να γράψω "ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ΠΡΙΝ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ!».
Ο ηλικιωμένος κύριος άφησε την λινάτσα κάτω και...
κάθησε αποκαμένος σε ένα μικρό σκαμνάκι που είχε δίπλα του, έβγαλε τα γυαλιά του κι άρχισε να κλαίει...
«Ώστε υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την Μακεδονία;!» Είπε ξαφνιασμένος και ερωτηματικά κι άρχισε να μονολογεί. «Κατάγομαι από σόι Μακεδονομάχων. Ο παππούς μου σκοτώθηκε για την Μακεδονία κι ο πατέρας μου βίωσε τεράστιες δυσκολίες για να μεγαλώσει... Τώρα που βλέπω στα γεράματα, ένα παλιόπαιδο να ξεπουλάει έτσι απλά, σαν να μην τρέχει τίποτε, την Μακεδονία αισθάνομαι μεγάλο θυμό αλλά δεν με βαστά το σώμα μου να πάω να τους κανονίσω! Χαίρομαι όμως που θα πάτε εσείς οι πιο νέοι. Την ευχή μου να έχετε, γιατί μας ξεφτυλίσανε τα γομάρια!» είπε κι έσκυψε το κεφάλι.
«Τώρα θα τους ξεφτυλίσουμε εμείς!» του είπα. «Μακάρι να καταλάβετε, τι πάνε να κάνουν και να ξεσηκωθείτε!» είπε ο ηλικιωμένος μαγαζάτορας.
«Πόσο κάνει;» τον ρώτησα.
«Τίποτε!» μου είπε. «Είναι η δική μου μικρή συμβολή για τον νέο Μακεδονικό Αγώνα!» είπε τρεκλίζοντας κι έφυγα κατασυγκινημένος...
http://topothoumeno.blogspot.com/2018/06/blog-post_273.html
