*Μία καταπληκτική και ιδιαιτέρως διδακτική ιστορία, που αξίζει να την διαβάσετε!
Κάποτε, ο Ντοστογιέφσκι βγήκε στον απογευματινό περίπατό του.
Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο, ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του και ζητούσε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά, δε βρίσκει τίποτα. Τότε, ψάχνει επάνω του το ρολόι του, προκειμένου να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.
Ο μεγάλος συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού ζητιάνου και ψέλλισε:
«Συχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω…».
Τότε, ο γέρος ζητιάνος αποκρίθηκε: «Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτό που...
μου έδωσες δεν μπορώ να το βρω αλλού. Το νόσμισμα της καλοσύνης, σπάνια το βρίσκω…».
Δείτε το βίντεο [production: Aris Tikopoulos]:
πηγή: orthodoxianewsagency.gr
https://simeiakairwn.wordpress.com/2019/03/14
