…Ο Θεός τιμώρησε τους σφαγείς του Προφήτου. Το τέλος των υπευθύνων, για την αποκεφάλιση του Ιωάννου ήτανε σκληρό.
Ο Ηρώδης Αντίπας (ή Αντύπας ή Αντίπατρος), που τα Ευαγγέλια τον ονομάζουν απλώς Ηρώδη, γιος του εξίσου διαβόητου Ηρώδη του Μεγάλου, ήταν τετράρχης Γαλιλαίας και Περαίας, ήταν αυτός που χαρακτήρισε ο Χριστός «αλώπεκα» (αλεπού-Λουκ.13:31 )λόγω της παμπόνηρης πανουργίας του, προειδοποιώντας τους μαθητές του να τον προσέχουν ιδιαιτέρως. Στα Ευαγγέλια αναφέρεται κυρίως για τη συμμετοχή του στη φυλάκιση και εκτέλεση του Ιωάννη του Βαπτιστή (Μάρκ.6:14-28) και για τη σύντομη συνάντησή του με τον Ιησού, όταν ο Πιλάτος τον έστειλε σ’ αυτόν για να δικαστεί. Ο Ηρώδης, που πολλές φορές είχε εκφράσει την επιθυμία να δει τον Ιησού, του υπέβαλε ένα σωρό ερωτήσεις στις οποίες όμως ο Χριστός δεν απάντησε. Τότε ο Ηρώδης εξοργίστηκε και τον έδιωξε, αφού προηγουμένως τον χλεύασε και τον ειρωνεύτηκε και διέταξε να παραδοθεί στον Πιλάτο για να τον δικάσει (Λουκάς 23:6-12).
Έμεινε στην εξουσία μέχρι το 37 μ.Χ. Τι το ήθελε όμως! Η ζωή του ήτανε μαρτυρική. Μαστίζεται αλύπητα από τους δριμείς ελέγχους της συνειδήσεως, είχε συνεχώς εφιάλτες από τους οποίους καταδιωκόταν παντού σαν τον πρώτο φονιά της ιστορίας, τον Κάιν. Μάταια αγωνίζεται ο ταλαίπωρος Ηρώδης, η πονηρή αλεπού, να πνίξει τη φωνή της συνειδήσεως. Δεν πέρασαν πολλά χρόνια άλλωστε και ο βασιλιάς της Αραβίας Αρέτας, που θεώρησε μεγάλη προσβολή την αποπομπή της κόρης του από τον Ηρώδη, στράφηκε με όλες τις δυνάμεις του εναντίον των δυνάμεων του τετράρχη, τον οποίο κατανίκησε ολοσχερώς. Αργότερα, όταν ο αδελφός της Ηρωδιάδας, Ηρώδης Αγρίππας, ονομάστηκε από τη Ρώμη βασιλιάς, εξανάγκασε τον άντρα της να ...
πάει στη Ρώμη και να επιδιώξει να πάρει κι αυτός τον ίδιο τίτλο. Ο Αυτοκράτοραε της Ρώμης Καλιγούλας, όμως τον καθαίρεσε και τον έστειλε εξορία στο Λούγδουνο (τη σημερινή Λυών) στην Γαλλία κι αργότερα στην Ισπανία. Εκεί στην εξορία υποφέρανε πολύ. Άσημοι πλέον κι άδοξοι, χωρίς ίχνος από καλοπέραση και πολυτέλεια, βρήκανε το αμαρτωλό τέλος τους. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας τον τιμώρησε για την υπέρμετρη φιλοδοξία του, αφού καθ’ υπαγόρευση της πανταχού παρούσας γυναίκας του είχε αξιώσει να χριστεί βασιλιάς.
Αλλά και η τύχη της Σαλώμης, της μιαράς κόρης κι άσεμνης χορεύτριας, που ζήτησε ψυχρά κι αναίσθητα την κεφαλή του Προδρόμου επί πίνακι ήτανε πολύ χειρότερη. Η Σαλώμη είχε πρώτα σύζυγο τον Φίλιππο, Τετράρχη της Ιτουραίας και της Τριχωνίδας, και κατόπιν τον Αριστόβουλο, γιο του Ηρώδη, βασιλιά της Χαλκίδας της Συρίας.
Όπως διηγείται ο Νικηφόρος Κάλλιστος στην Εκκλησιαστική Ιστορία, η Σαλώμη βρήκε τραγικό τέλος, ίδιο σχεδόν με το τέλος του Προδρόμου. Της κόπηκε κι αυτής το κεφάλι. Και να πώς:
Η Σαλώμη δεν μπορούσε να ησυχάσει από τα αισθήματα ενοχής που την έπνιγαν και για το λόγο αυτό επιδόθηκε σε ταξίδια μακρινά. Μια μέρα, σε ένα από τα ταξίδια αυτά, που έκανε σε καιρό χειμώνα, ενώ περνούσε πάνω από ένα παγωμένο ποταμό, για να πάει στην αντίπερα όχθη «πεζεύουσα», ο πάγος έσπασε κάτω από τα πόδια της. Τότε το σώμα της βούλιαξε με ορμή προς τα κάτω στα παγωμένα νερά, σαν να άνοιξε η γη να την καταπιεί. Και στο απότομο αυτό πέσιμο, ενώ το σώμα της βυθίστηκε, το κεφάλι της κρατήθηκε από κοφτερές πλάκες του παγωμένου ποταμού. Ο πάγος σαν κοφτερό μαχαίρι έκοψε το κεφάλι της στο λαιμό! Όλοι δηλαδή οι θεατές θυμήθηκαν τότε την κεφαλή του Ιωάννου, που είχε ζητήσει «επί πίνακι» και κατάλαβαν το γιατί πέθανε και η ίδια κατά τον τρόπο αυτό, βρίσκοντας κατά τα έργα της. Για το λόγο αυτό άλλωστε είναι γραμμένο στην Ιερή Αποκάλυψη ότι «τα έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (14, 13), ενώ και από τον Απόστολο Παύλο σημειώθηκε θεόπνευστα ότι ο Θεός «αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού» (Ρωμ. 2, 6).
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του καθ’ όλο το έτος στις εξής ημερομηνίες:
– Την Σύλληψή του την 23η Σεπτεμβρίου,
– Την Γέννησή του την 24η Ιουνίου,
– Την Αποτομή της Κεφαλής του την 29η Αυγούστου (τότε πανηγυρίζουν τα περισσότερα μοναστήρια του Προδρόμου),
– Την Α’ και Β’ Εύρεση της Κεφαλής του την 24η Φεβρουαρίου,
– Την Γ’ Εύρεση της την 25η Μαΐου και
– Την Σύναξη του μετά τα Θεοφάνεια την 7η Ιανουαρίου.
– Την Γέννησή του την 24η Ιουνίου,
– Την Αποτομή της Κεφαλής του την 29η Αυγούστου (τότε πανηγυρίζουν τα περισσότερα μοναστήρια του Προδρόμου),
– Την Α’ και Β’ Εύρεση της Κεφαλής του την 24η Φεβρουαρίου,
– Την Γ’ Εύρεση της την 25η Μαΐου και
– Την Σύναξη του μετά τα Θεοφάνεια την 7η Ιανουαρίου.
πηγή: iconandlight
https://simeiakairwn.wordpress.com/2019/08/29
