Στη σημερινή πρωινή μας εκπομπή είχαμε ένα μικρό αφιέρωμα στο Θεοβάδιστο Όρος Σινά και μεταδώσαμε υλικό που ηχογραφήσαμε κατά την τελευταία επίσκεψή μας εκεί το Δεκέμβριο του 2012. Σε ένα απόσπασμα που ηχογραφήθηκε μέσα στο οστεοφυλάκιο της Μονής, ο αγαπητός μας π. Μιχαήλ απήγγειλε 'ένα ποίημα για τους ασκητές του Σινά. Αυτό το ποίημα προκάλεσε εντύπωσε σε πολλούς από τους ακροατές μας και για το λόγο αυτό το αναρτούμε.
Σ’αυτό το Θεοβάδιστο κι άγιο μοναστήρι,
Που ασκητέψαμε παλιά χιλιάδες καλογήροι,
ζήσαμε άπειρες χαρές πνευματικώ τω τρόπω
που θέλουμε να μάθουνε τα πλήθη των ανθρώπων!
Προσκυνητές που είσαστε τώρα σ’αυτό το χώρο,
Μην πείτε πως απ’το Θεό δεν ήταν σε σας δώρο,
Να’ρθετε μες στην έρημο με έξοδα και κόπο,
Μ’ εμπόδια που λύθηκαν με του Θεού τον τρόπο!
Λέτε πως το ταξίδι σας μπορεί να’ ταν τυχαίο;
Του Θεού ήταν πρόγραμμα πάρα πολύ σπουδαίο!
Τιμητική απ’ τον Κύριο πρόσκληση είχατε όλοι,
Να ζήσετε λίγες στιγμές σε άγιο περιβόλι!
Θα είδατε την εκκλησιά, θα είδατε την Βάτο,
Του Ιωάννη της Κλίμακος που’ ναι λίγο πιο κάτω
Και τώρα δέστε και εμάς πόσοι είμαστε εδώ μέσα,
Που αγωνιστήκαμε πολύ, με του Θεού τα μέσα!
Δέστε τι είναι η ζωή::Σκέτα μόνα κρανία,
Που κάποια μυροβλίζουνε! ναι κάποια είναι θεία!
Άνθρωποι ήμασταν και μεις που αγαπήσαμε τον Κτίστη
Ζήσαμε με συναίσθηση και ...με μεγάλη πίστη!
Κι αυτή η ζωή καταλάβαμε ήταν δοκιμασία!
Εξετάσεις δίναμε εμείς στη γη την αιωνία,
Σ’ αυτή που τώρα ήρθαμε κοντά στον Κύριο μας
Και μας περίμεναν εδώ οι κόποι και το βιός μας!
Οι κόποι γίνανε χαρές! Βασιλικές καμπάνες
Ψάλλουν και μακαρίζουνε, τις άγιες μας τις μάνες
Που τόσο μας στερήθηκαν, αλλά και τόσα βρήκαν!
Όλες τους θαμπωθήκανε στον παράδεισο σαν μπήκαν!
Πονούσαν γιατί ξέρανε το θείο μας τον κόπο
Που ήταν μικρός μπρος στη φωτιά αγάπης για το στόχο!
Στον Κύριο χαριστήκανε! Νομίζετε πως φτάνει;
Ότι και να Του δώσουμε, μια τρίχα δεν θα κάνει!
Δεν του χρωστάμε τη ζωή;Τόσα μας έχει δώσει!
Μα θέλει κι άλλα! Άπειρα! Η αγάπη Του είναι τόση!
Το θρόνο Του μας πρότεινε! Κι είπαμε να δεχτούμε!
Μ’ αντάλλαγμα στην έρημο λίγο να ασκηθούμε.
Έπρεπε η σάρκα μας αυτή να’ ναι υποταγμένη!
Και την ψυχή να δίναμε στον Κύριο που προσμένει!
Νομίζετε δεν άξιζε; Δέστε τι ήταν η σάρκα;
Μια χούφτα από κόκαλα και χωματένια άκρα!
Αυτά που τώρα βλέπετε μπροστά σας να εξέχουν,
Κάποτε μόνο θέλανε για έργο τους να έχουν,
Την προσευχή, μετάνοιες και τα’ άγιο κομποσχοίνι!
Το χέρι μας δεν ήθελε ποτέ να το αφήνει.
Δέστε τον άγιο Στέφανο! Στην προσευχή επάνω
Και με το κομποσχοίνι του έφυγε προς τα άνω!
Κοιτάξτε τον, παράδειγμα που μόνο του μιλάει!
Αυτό σημαίνει ο άνθρωπος Θεό να αγαπάει!
Να βλέπατε που βρίσκεται τώρα η άγια ψυχή του!
Παλάτια αυτός απόκτησε από την προσευχή του!
Και σεις μπορείτε αδελφοί να’ χετε αυτή τη θέση,
Φτάνει να’ χετε προσευχή, στον Κύριο ν’ αρέσει!
Όχι μόνο λόγια πολλά! Ο Κύριος θέλει έργα!
Δεν κάνει σχεδόν τίποτα μόνη της μια βέργα!
Γι’ αυτό ενωθείτε φίλοι μου και γίνετε θυσία,
Να νοιάζεσθε τον αδελφό στον πόνο έχει αξία!
Δουλέψετε, για να’ χετε! Μαζέψτε για να βρείτε!
Όχι σε τούτη τη ζωή! Στην άλλη θα τα δείτε!
Εργασθείτε όλο τον καιρό! Μη χάνετε ευκαιρία!
Δίνετε στον συνάνθρωπο, αγάπη και φιλία,
Και συναδελφικότητα για τι γρήγορα έρχεται ώρα
Που θα κερδίσετε απ’ αυτά, σπάνια άγια δώρα!
ΘΕΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ αδέλφια μου! Ξέρετε αυτό τι λέει;
Κάθε ψυχή από χαρά στα πόδια Του θα κλαίει,
Σαν δει το τι της δώρησε για λίγη καλοσύνη,
Για συγχωρητικότητα και ελεημοσύνη.
Συμφέρον μας ειν’ αδελφοί για ότι κάνουμε στον άλλο!
ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΕΟΣ ΤΟ ΔΕΧΕΤΑΙ! Ποιο σπουδαίο απ’ αυτό τι άλλο;
Αυτές τις λίγες συμβουλές κι αλλού εσείς να πείτε!
Κι όλες τις γύρω ομορφιές σήμερα ας γευθείτε!
Ευχαριστούμε που ήρθατε αδέλφια κι εδώ πέρα!
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!!
*το κείμενο αυτό προσφέρεται ως ευλογία από την ιερά αυτοκρατορική μονή του Θεοβάδιστου όρους Σινά (αγία Αικατερίνη). Μιλούν υποθετικά οι πατέρες της μονής που έχουν κοιμηθεί. Τα λείψανα όλων των κεκοιμημένων μοναχών της μονής συγκεντρώνονται στο οστεοφυλάκιο. Παράλληλα, στον ίδιο χώρο βρίσκεται και το λείψανο του αγίου Στεφάνου-ο οποίος αναφέρεται στην Κλίμακα- το οποίο είναι σε στάση προσευχής! Το ποίημα έγραψε η Πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη.
