~ Μία γυναίκα από το Περιθώρι της Δράμας γνώρισε τον όσιο Γεώργιο το έτος 1947. Επιθυμούσε να τον γνωρίσει από καιρό, γιατί πολλά θαυμαστά είχε ακούσει περί αυτού.
Μετά από μία Θεία Λειτουργία τον επισκέφθηκε στο κελλάκι του. Της είπε ο όσιος απλά: «Αδελφή Κυριακή, απόλαυσες αυτό που ποθούσες. Των αγίων Θεοδώρων θα έλθει και ο σύζυγός σου». Πράγματι την ημέρα εκείνη πήγε και ο σύζυγός της, κατά την ακριβή πρόγνωση του οσίου.
Η ίδια γυναίκα διηγήθηκε πάλι ότι ο όσιος Γέροντας πήγαινε επισκέψεις σε ορισμένα σπίτια. Το ότι δεν πήγαινε στο δικό της, το θεωρούσε πως, επειδή ήταν πολύ αμαρτωλή, γι’ αυτό και δεν πήγαινε. Ο όσιος με την πνευματική του όραση το αισθάνθηκε καλά. Μία ημέρα, εορτή του αγίου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, που εόρταζε και ο σύζυγός της, επισκέφθηκε το σπίτι της και χάρηκε πολύ. Αφού τους νουθέτησε, ωφελήθηκαν και χάρηκαν όλοι, φεύγοντας τους είπε: «Αυτοί που θα έλθουν, να τους ταΐσετε, γιατί είναι νηστικοί». Έβλεπε τις ψυχές από μακριά, σαν σε ανοιχτό βιβλίο.
Ένας κύριος από την Περιχώρα Δράμας επισκέφθηκε τον όσιο Γεώργιο το έτος 1959, μαζί μ’ ένα συγχωριανό και φίλο του, που ερχόταν για πρώτη φορά στον όσιο. Έλεγε πως δεν ...
πίστευε στην αγιότητα του σημειοφόρου Γέροντος, όπως και πολλοί άλλοι, γιατί σίγουρα είναι μάγος, έλεγαν, και «ρίχνει χαρτιά». Όταν πήγαν στο μοναστήρι, ο όσιος τον είδε από μακριά και τον φώναξε. Όταν εκείνος τον πλησίασε, ο όσιος τον έπιασε από το αυτί και του είπε κάπως αυστηρά: «Εγώ ούτε μάγος είμαι, ούτε χαρτιά ρίχνω». Αυτός τότε σάστισε κι έσκυψε το κεφάλι του ζητώντας συγχώρεση. Ο όσιος του αποκάλυψε ακόμη ότι η πεθερά του θα πεθάνει πολύ σύντομα από μία σοβαρή ασθένεια. Πράγματι, μετά από μικρό χρονικό διάστημα, αποβίωσε από καρκίνο, ενώ, όταν το είπε ο όσιος, ήταν πολύ καλά. Ο γαμπρός της προσπάθησε να την πάει στον όσιο Γέροντα, αλλά εκείνη δεν το ήθελε, όπως το είχε πει και αυτό ο όσιος.Κάποιος χωρικός από τη Σίψα ετοιμαζόταν να ρίξει λίπασμα στο χωράφι του ένα πρωινό. Τον κάλεσαν όμως εκτάκτως ως μάρτυρα σ’ ένα δικαστήριο. Ανάθεσε έτσι σε κάποιον έμπιστο συγχωριανό του να τον εξυπηρετήσει. Εκείνος όμως έριξε το λίπασμα στο δικό του χωράφι, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς. Όταν μετά από λίγο καιρό πήγε στο μοναστήρι να κοινωνήσει, ο όσιος Γέρων δεν τον μετάλαβε και του είπε πως έπρεπε να μετανοήσει για την αμαρτία του και να εξομολογηθεί. Επειδή εκείνος τότε προσποιήθηκε πως δεν καταλάβαινε για ποια αμαρτία του μιλούσε, ο όσιος τον διαβεβαίωσε ότι το δικό του χωράφι δεν θα έδινε καθόλου καρπό εκείνη τη χρονιά, ακόμη και αν είχε το λίπασμα, ενώ του χωρικού, που τον είχε αδικήσει, θα είχε πολύ καρπό… Έτσι και πράγματι έγινε.
