Αποτύχαμε φίλε μου. Αποτύχαμε παταγωδώς. Στηριχθήκαμε αποκλειστικά στις δικές μας τις δυνάμεις. Πιστέψαμε πως όλα γίνονται, απλά, με καλή θέληση και δουλειά. Επιστήμη, πολιτική, φιλοσοφία, οικονομικά…
Και όμως. Τι καταφέραμε;
Δες τον εαυτό σου. Δες εμένα. Δες μας όλους μας και πες. Ένας φόβος ατελείωτος. Ένα καθεστώς του τρόμου…
Ξέρεις τι πιστεύω;
Πιστεύω πως φταίει που αποκοπήκαμε από τις ρίζες μας. Ντραπήκαμε για αυτές.
Και έτσι ξεχάσαμε.
Ξεχάσαμε από που κρατάει η σκούφια μας και ποιος είναι ο προορισμός μας.
Ξεχάσαμε τον Θεό.
Ξεχάσαμε το Ευαγγέλιο.
Ξεχάσαμε πως υπάρχει Ελπίδα. Πως υπάρχει Ανάσταση.
Ξεχάσαμε πως υπάρχει και μια Ψυχή. Για αυτό και μας τσάκισε ο φόβος.
Ξεχάσαμε, πως δεν...
Κάπου εκεί, στη Σοφία Σειράχ μπορεί κανείς να διαβάσει το εξής:
‘’Ψάξε στις αρχαίες γενεές. Και βρες έναν άνθρωπο που στήριξε τις ελπίδες του στον Κύριο και ο Κύριος τον ντρόπιασε. (Σ. Σειρ. β’10)’’.
Δε θα βρεις κανέναν…
Το πιστεύεις; Δύσκολο. Το ξέρω. Παλεύω να το πιστέψω και εγώ.
Ας επιστρέψουμε και βλέπουμε όμως.
Ας επιστρέψουμε στο σπίτι του Πατέρα και βλέπουμε αδερφέ μου.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
https://iliaxtida.wordpress.com/2020/12/06/%ce%ac-%ce%ac-%ce%ae-6/
