Ὁταν ἡ ἐκκλησία διώκεται, τότε καί δοξάζεται
(Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου)
Μακάρι νἀ κινοῦνταν οἰ ἱεράρχες μας ἐναντίον ὅλων αὐτῶν τῶν ἀντίχριστων νόμων, τῶν ΚΥΑ ὅπως τοὺς λένε, ποὺ οὐσιαστικὰ καταλύουν τὸ σύνταγμα ὅλες αὐτὲς οἱ ἀποφάσεις, ποὺ λαμβάνονται τάχατες λόγῳ τῆς πανδημίας, ἡ ὁποία δὲν εἶναι πανδημία, εἶναι δῆθεν πανδημία.
Οἱ ἴδιοι μὲ τὰ στατιστικὰ ποὺ μᾶς δίνουν, ἡ στατιστικὴ ὑπηρεσία τῆς Ἑλλάδος μᾶς λέει ὄτι κατὰ τὸ πρῶτο ἑξάμηνο-ἑπτάμηνο τοῦ 2020 οἱ συνολικοὶ θάνατοι ποὺ εἴχαμε στὴν Ἑλλάδα, εἶναι χίλιοι τόσοι λιγότεροι σὲ σχέση μὲ τοὺς συνολικοὺς θανάτους τοῡ 2019, τοὺς πρώτους ἕξι-ἑπτὰ-ὀκτὼ μῆνες.
Λοιπόν, καὶ μόνο αὐτὸ τὶ ἀποδεικνύει, ὅτι δὲν ὑπάρχει πανδημία. Πανδημία σημαίνει νὰ πεθαίνουν σωρηδὸν οἱ ἄνθρωποι. Ἄρα μὲ πρόσχημα μία δῆθεν πανδημία, ἔκτακτη ἀνάγκη, ἔτσι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔκλεισαν τὶς ἐκκλησίες, μὲ τὴν ἀνοχὴ ὅμως δυστυχῶς , πρέπει νὰ τὸ ποῦμε, τῶν ἐπισκόπων, πρᾶγμα ἀπαράδεκτο.
Θά ἔπρεπε νὰ κινηθοῦν καὶ νομικὰ καὶ δυναμικὰ, καὶ ὡς ἐξουσίαν ἔχοντες μέσα στὴν ἐκκλησία, νὰ ἀφήσουν τοὺς πιστοὺς ἐλεύθερους νὰ λατρεύουν τὸν Θεὸ. Ἀντίθετα μᾶς ἐπιβάλλουν καὶ πρόσφατα διὰ τοῦ ἐκπροσώπου τους , νὰ φορᾶμε μάσκες, νὰ τηροῦμε τὰ μέτρα, τὰ βλάσφημα αὐτὰ ποὺ μετατρέπουν τὴν λατρεία σὲ καρναβάλι, καὶ ἄρχισαν τώρα νὰ ψιθυρίζουν, νὰ συζητᾶνε καὶ γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία, δυστυχῶς.
Ἕνας ἐκπρόσωπος εἶπε ὄτι δὲν εἶναι, λέει, δογματικὸ θέμα τὰ πλαστικὰ κουταλάκια μιᾶς χρήσεως στὴν Θεία Μετάληψη. Μὰ ἄν εἶναι δυνατὸν! Ἐπιτρέπεται νὰ ...
ἀνοίγει μιὰ τέτοια συζήτηση ἕνας ἀρχιερέας Ὁρθόδοξος; Νὰ ἀλλάξουμε δηλαδὴ τὴν Λατρεία μας καὶ νὰ εἰσάγουμε αὐτὴν τὴν ἰδέα, ὅτι ὑπάρχει φόβος μολυσμοῦ ἀπὸ τὸν Πανάγιον Κύριον; Δὲν εἶναι δογματικὸ θέμα αὐτὸ; Δὲν εἶναι βλασφημία στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, στὸν Κύριον;Καί βέβαια εἶναι δογματικὸ θέμα, εἶναι μία βλασφημία στὸν Χριστὸ. Ὅπως ἡ βλασφημία ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔγινε ἄνθρωπος ἤ δὲν εἶναι ἄνθρωπος ἤ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι μόνο ἄνθρωπος καὶ δὲν εἶναι Θεὸς. Λοιπὸν, ὅλα αὐτὰ ἤ ὅτι ὁ Χριστὸς, ὄπως μᾶς λένε αὐτοὶ, μέσα στὸ σπίτι Του, στὴν ἐκκλησία, μπορεῖ νὰ μᾶς μολύνει. Ἄν εἶναι δυνατόν!
Καί νὰ τὸ ἀκούει κανεὶς ἀπὸ άνθρώπους άσχέτους καὶ ἐχθροὺς τῆς πίστεως, μασόνους, σιωνιστὲς , κ.λ.π., θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι δικαιολογοῦνται. Ἔτσι, αὐτοὶ κάνουν τὴ δουλειά τους, τὴ δουλειὰ τοῦ σατανᾶ. Ἀλλὰ νὰ τὸ ἀκούει ἀπὸ χείλη ἀρχιερατικὰ, αὐτὸ πλέον εἶναι πέρα ἀπὸ κάθε φαντασία, θὰ λέγαμε.
Ἀλλά ὅλα αὐτὰ βέβαια ἑρμηνεύονται, ὁ μακαριστὸς Αὐγουστῖνος ὁ Καντιώτης τὸ ἔλεγε αὐτὸ, ὅτι δυστυχῶς πρὶν γίνουν ἐπίσκοποι πηγαίνουν στὴν στοὰ καὶ φυσικὰ μετὰ δένονται. Βέβαια, δὲν εἶναι αὐτὸ γιὰ ὅλους, δὲν ἰσχύει γιὰ ὄλους, ὑπάρχουν καὶ καλοὶ ἐπίσκοποι, ἀλλὰ νομίζουμε ὅτι εἶναι πἀρα πολὺ λίγοι.
Αὐτό δυστυχῶς συμβαίνει, καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ εἶπε αὐτὸ, ὅτι «ὅταν θὰ ξανάρθω στὴν Γῆ, ἄραγε θὰ βρῶ τὴν πίστη»; Αὐτὸ τὸ πολὺ, θὰ λέγαμε, μελαγχολικὸ ἐρώτημα ποὺ ἔθεσε ὀ Κύριος. Βέβαια ὀ ἴδιος μᾶς ἔχει ἀπαντήσει ὅτι θὰ τὴν βρεῖ τὴν πίστη γιατὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ ὑπάρχει, ἀλλὰ πόσοι θὰ ἔχουνε αὐτὴν τὴν πίστη ζωντανὴ; Ἐκεῖ εἶναι τὸ ἐρώτημα, πόσοι θὰ παραμείνουμε τελικὰ; Βλέπετε, οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ, ἔτσι ποὺ παραμένουμε πιστοὶ στὴν Ἱερὰ Παράδοση, ὅλο καὶ λιγοστεύουμε.
Καί ἔχουμε τώρα ἀντιπάλους τοὺς ψευτοχριστιανοὺς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουνε κανένα ἐνδοιασμὸ νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία μὲ μάσκες, δὲν ξέρω ἀργότερα μὲ τὶ ἄλλο θὰ πηγαίνουν, μὲ γάντια, τὶ ἄλλο θὰ τοὺς ποῦνε, νὰ μὴ φιλᾶνε τὶς εἰκόνες, ἤ νὰ τὶς φιλᾶνε μὲ τὴν μάσκα, καὶ ἀντὶ νὰ φιλᾶνε τὴν εἰκόνα, δηλαδὴ φιλᾶνε τὴν μάσκα. Ἤ νὰ πηγαίνουνε νὰ κοινωνήσουν μὲ τὴν μάσκα καὶ νὰ τὴν βγάζουν τελευταία στιγμὴ, καὶ μετὰ πάλι νὰ τὴν φορᾶνε. Καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ νὰ ποτίζει τὴν μάσκα. Ἄν εἶναι δυνατὸν νὰ λέγεται αὐτὸ εὐλάβεια καὶ εὐσέβεια!
Ἀλλά αὐτοὶ ποὺ γίνονται καὶ διῶκτες τῶν ἀνθρώπων ποὺ θέλουν νὰ τηρήσουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς βγάζουν ἔξω ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες, πρὸς μεγάλη μας χαρὰ βεβαἰως, γιατὶ ὅταν ὁ Χριστιανὸς διώκεται, τότε καὶ δοξάζεται. Γι’ αὐτὸ, τὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε εἶναι τὰ πιὸ ὡραῖα χρόνια ποὺ μπορεῖ ὁ ἀληθινὰ Χριστιανὸς νὰ δοξαστεῖ, νὰ λαμπρυνθεῖ, νὰ στεφανωθεῖ μὲ τὸ στεφάνι τῆς ὁμολογίας, καὶ ἴσως καὶ τοῦ μαρτυρίου ἀργότερα. Γιατὶ ἔτσι ὅπως πᾶνε τὰ πράγματα, δὲν ἀποκλείεται ὁ διωγμὸς νὰ γίνει πιὸ σκληρὸς καὶ πιὸ αἱματηρὸς ἀκόμα, ὅπως πρὶν λίγα χρόνια ἤτανε στὴν Ρωσία.
Πάντοτε ἡ Ἐκκλησία ἦταν ἐν διωγμῷ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔγινε ἠ Πεντηκοστὴ, ἀμέσως εἴχαμε διωγμοὺς στὴν Ἐκκλησία. Ὁ διάβολος δὲν σταμάτησε ἀπὸ τότε, δύο χιλιάδες χρόνια, νὰ καταδιώκει τοὺς πιστοὺς. Παρόλα αὐτὰ, οἱ πιστοὶ συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν,καὶ θὰ ὑπάρχουν, καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ ὑπάρχει. Τὸ θέμα εἶναι ὁ καθένας μας προσωπικὰ νὰ εἴμαστε νήφοντες, γρηγοροῦντες, προσευχόμενοι, καὶ μὲ σταθερὸ καὶ ἑδραῖο καὶ άμετακίνητο φρόνημα, πιστοὶ στὴν ὑπόσχεσή μας στὸν Κύριο, στὴν ἀφιέρωσή μας στὸν Κύριο, γιὰ νὰ παραμείνουμε μέχρι τέλους στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν σωτηρία.
_______
Απομαγνητοφώνηση:Ορθόδοξα, Πνευματικά & Ωφέλιμα (ομάδα στο Viber)
https://youtu.be/eSiIHbvMGu8..
http://aktines.blogspot.com/2021/02/m.html
