<<Ήτο μία κόρη ονομαζομένη Μαρία. Ο πατήρ της ήτο Χριστιανός και εζήτει να την υπανδρεύση. Εκείνη όμως δεν ήθελε, θέλουσα να φυλάξη παρθενίαν. Τότε, την έβαλεν εις ένα Μοναστήριον γυναικείον και την παρέδωκε εις την Ηγουμένη να την έχη ως παιδί της.
Και αφού απέθανεν ο πατήρ της, έγινεν άλλος αφέντης εις την Χώραν εκείνην, όστις εβγήκε μίαν ημέραν και υπήγεν εις το Μοναστήριον, οπού ήτο η Μαρία. Και ευθύς οπού την είδεν ο αφέντης, ετρώθη η καρδιά του έρωτα σατανικόν, και γυρίζοντας εις το σπίτι του, έστειλε γράμματα εις την Ηγουμένην και της έλεγεν:
«Αμέσως να μου στείλης την Μαρίαν, διότι την είδον και με είδε, με ηγάπησε και την ηγάπησα».
Διαβάζει το γράμμα η Ηγουμένη, κράζει την Μαρίαν και της λέγει:
«Παιδί μου, τί καλόν είδες εις τον πασάν και τον εκοίταξες με αγάπην; Κοίταξε τί μου γράφει εδώ…».
«Εγώ δεν ηξεύρω τίποτε. Τον εκοίταξα με άλλον σκοπόν και είπα: “Άρα, Θεέ μου, ταύτην την δόξαν οπού...
έχει εδώ τούτος ο πασάς, θα την έχη και εις τον άλλον κόσμον;”. Και αυτός μ’ εκοίταξε με διαβολικόν σκοπόν. Εγώ αν ήθελα υπανδρειάν, με υπάνδρευε και ο πατέρας μου και έπαιρνα Xριστιανόν».Τότε γράφει η Ηγουμένη εις τον πασάν:
«Καλλίτερα σου στέλνω το κεφάλι μου, παρά την Μαρίαν». Στέλλει αμέσως ο πασάς και λέγει της Ηγουμένης:
«Ή μου στέλης την Μαρίαν, ή έρχομαι και την παίρνω μόνος μου και καίω το Μοναστήρι».
Το ήκουσεν η Μαρία και λέγει της Ηγουμένης:
«Όταν έλθουν οι απεσταλμένοι, στείλε τους εις το κελλί μου και εγώ τους αποκρίνομαι».
Ήλθον, λοιπόν, οι απεσταλμένοι εις το κελλίον της Μαρίας, και τους ηρώτησε τί θέλουν.
Της είπον εκείνοι:
«Μας έστειλεν ο πασάς να σε πάρωμεν, διότι είδε τα μάτια σου και τα ωρέχθηκε».
Τους είπε, η Μαρία, να περιμένουν να υπάγη πρώτα εις την Εκκλησίαν. Τότε παίρνει ένα μαχαίρι και ένα πιάτο, και πηγαίνει εις τον Ιησούν Χριστόν εμπρός και λέγει:
«Κύριέ μου, μού έδωκες τα μάτια τα αισθητά διά να πηγαίνω εις τον καλόν δρόμον, και εγώ να πηγαίνω με το θέλημά μου εις το κακόν δεν είναι πρέπον. Και επειδή αυτά τα αισθητά θα μου βγάλουν τα νοητά, ιδού οπού τα βγάνω διά την αγάπην Σου, διά να φύγω από το βόρβορον της αμαρτίας».
Και ευθύς βάζει το μαχαίρι μέσα εις το μάτι της και το βγάνει εις το πιάτο. Επήγεν μετά εμπρός και εις την Παναγίαν και βγάζει και το άλλο της μάτι και τα βάνει μαζί. Τότε τα στέλλει του πασά…
Αφού τα είδεν ο πασάς, εγύρισεν ευθύς ο σατανικός έρως εις κατάνυξιν!
Σηκώνεται ευθύς και πηγαίνει εις το Μοναστήριον, και παρακαλεί τας καλογραίας να υπάγουν να κάμουν δέησιν εις τον Θεόν, να ιατρευθή η Μαρία. Πηγαίνουν πάραυτα όλαι μαζί με τον πασάν και αφού έπεσαν κατά γης παρεκάλουν τον Κύριον και την Θεοτόκον να δώση το φως της Μαρίας.
Εφάνη η Θεοτόκος τότε ως αστραπή εις την Μαρίαν και της λέγει:
«Χαίρε, Μαρία! Επειδή επροτίμησες να βγάλης τα μάτια σου διά την αγάπην Του Υιού Μου και την Ιδική Μου, ιδού πάλιν έχε τα μάτια σου και πλέον πειρασμός να μη σου συμβή»!!
Βλέποντας δε το Θαύμα οι παρόντες εχάρησαν πολύ και εδόξασαν τον Θεόν και την Παναγίαν! Έπειτα ο πασάς αφιέρωσε πολύ χρυσίον εις το Μοναστήρι και επήρε συγχώρησιν από τας καλογραίας και ανεχώρησε και έκαμε καλά και εσώθη!
Ακούετε, αδελφοί μου, τί έκαμεν η Μαρία με την δύναμιν της Παναγίας;
Διά τούτο πρέπει και ημείς να τιμώμεν την Παναγίαν Θεοτόκον με έργα καλά!>>
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)
«Διδαχή Γ΄ – Διδαχαί και Προφητείαι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού».
πηγή: dromokirix.gr
