Πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε την προσβολή του πειρασμού από την αποδοχή του από τον άνθρωπο;
Μ’ άλλα λόγια, πως μπορούμε να καταλάβουμε πότε αρχίζει η αμαρτία; Η διάκρισις μεταξύ προσβολής και αποδοχής για τον αγωνιζόμενον πιστόν είναι μάλλον ευδιάκριτη.
Όταν όμως δεν τον προετοιμάσης, είσαι ανύποπτος, περπατάς στον δρόμο σου, και έλθει ένας πειρασμός, αυτό είναι προσβολή πραγματική. Όμως η προσβολή δεν είναι αμαρτία. Πολλοί μπερδεύουν τα πράγματα, και είναι ανάγκη να ξέρουμε από πότε αρχίζει η αμαρτία, για να μην έχουμε τύψεις συνειδήσεως ότι είμαστε παρά πολύ αμαρτωλοί.
Η αποδοχή, από την οποία αρχίζει η αμαρτία, είναι η συγκατάθεσις… Για μια στιγμή τα μάτια μου είδαν κάτι· αυτό είναι προσβολή. Από την στιγμή που...
θα ήθελα να επεξεργαστώ αυτό που είδα, από εκεί αρχίζει η συγκατάθεσις, και είναι το πρώτο στάδιο της αμαρτίας.Μετά την συγκατάθεσι γεννιέται μια κάποια επιθυμία. Επιθυμούμε αυτό που ήδη αποδεχθήκαμε. Μετά την επιθυμία έρχεται η πράξις, και μετά έρχεται η αμαρτία, και μετά ο θάνατος.
Ξεκινούμε από τον πειρασμόν, μετά η επιθυμία, μετά η συγκατάθεσις (πρώτα η Εύα είπε «ωραίος ο καρπός να τον βλέπης και να τον γεύεσαι»), μετά είναι η πράξις, μετά η αμαρτία, μετά ο πνευματικός θάνατος.
Ας ξέρουμε τα διαδοχικά στάδια της αμαρτίας, για να ξέρουμε και να ξεχωρίζουμε τις προσβολές. Πολλοί μιλούν για τις προσβολές, χωρίς καν να έχουν αποδεχθεί τίποτε, και όμως έχουν την εντύπωσι ότι έχουν αμαρτήσει. Και όχι μόνον δεν αμάρτησαν, αλλά έχουν και έπαινον από τον Θεόν, ότι στην προσβολή δεν εδέχθησαν τίποτε.
