Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Εν ονόματι της σύναξής μας, επιθυμώ να χαιρετήσω τα μέλη του Χριστιανικού Συμβουλίου του Κέσινγκτον και του Γουέστμινστερ. Χρόνο με τον χρόνο στα πλαίσια μιας αδελφικής αγάπης, σε αναζήτηση μιας βαθύτερης ενότητας συναντιώμαστε εδώ. Και συναντιόμαστε εδώ μέσα στο φως της εν Χριστώ σωτηρίας μας. Η σωτηρία της ανθρωπότητας, η σωτηρία του κόσμου που δημιουργήθηκε από τον Θεό Λόγο δεν είναι μια μονόπλευρη πράξη του Θεού. Η Ενσάρκωση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την ταπεινή συγκατάθεση της Παρθένου Μαρίας, και χωρίς το θέλημα του Πατρός. Αλλά με την Θεία Ενσάρκωση έγινε μόνο η αρχή για την σωτηρία μας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σε μία από τις Ομιλίες του λέει ότι τα Χριστούγεννα μοιάζουν με την χαραυγή, αλλά τα Θεοφάνεια, που σημαίνουν για εμάς την βάπτιση του Χριστού είναι όμοια με το φως της ημέρας. Γιατί; Επειδή στην Ενσάρκωση, στην γέννηση του Χριστού, ο Υιός του Θεού γίνεται στην Βηθλεέμ Υιός του Ανθρώπου.
Ο Θεός αγκαλιάζει την ανθρωπότητα που Του προσφέρεται με την πίστη της Παρθένου Μαρίας, που αποτελεί το κορυφαίο σημείο της πίστης εκείνων που λαχταρούσαν τον ερχομό του Σωτήρα τους και ...
πίστεψαν σ’ αυτό, εκείνων που τα ονόματά τους είναι γραμμένα στην γενεαλογία του Χριστού, και πολλοί, εκατομμύρια των οποίων τα ονόματα μας είναι άγνωστα, αλλά που είναι γνωστά στον Κύριό τους και Θεό τους.Αλλά στην Ενσάρκωση, στη Γέννηση του Χριστού στην Βηθλεέμ, ο Θεός αναλαμβάνει την ευθύνη της αδυναμίας ενός παιδιού, και μας Τον προσφέρει απλά όπως λέγεται μια παραβολή. Η αγάπη πάντα προσφέρεται˙ είναι πάντα ανυπεράσπιστη, η αγάπη είναι πάντα στο τέλος ευάλωτη, και όσο πιο τέλεια είναι, τόσο είναι ολοκληρωμένη, ανυπεράσπιστη και τρωτή. Η Θεϊκή Αγάπη παίρνει σάρκα στην Βηθλεέμ και εκεί η ανθρώπινη φύση του Χριστού λαμβάνει παθητικά τη δωρεά αυτής της ένωσης με τον Θεό ως αποτέλεσμα τέλειας πίστης της Μητέρας, της Παρθένου Μητέρας που πρόσφερε τον εαυτό Της και τον Υιό Της να γίνει Υιός του Θεού.
Την ημέρα της Βάπτισης ο Χριστός είχε φθάσει στην πληρότητα της ανθρώπινης ωριμότητάς Του, και είναι η ώρα που η ανθρώπινη φύση του Σαρκωμένου Λόγου αναλαμβάνει, μέσα από μια πράξη τέλειας ελευθερίας, αδιαίρετης πίστης, ανεπιφύλακτης υπακοής, ηρωϊκής παραίτησης, το έργο που η Θεϊκή Αγάπη Του ανάθεσε. Έρχεται στον Ιορδάνη ελεύθερος από αμαρτίες, και βαπτίζεται. Γιατί; Ένας Γάλλος Πρεσβυτεριανός λειτουργός μου είπε κάποτε πώς βλέπει αυτό το γεγονός: οι άνθρωποι έρχονταν στον Ιωάννη τον Βαπτιστή βρώμικοι, μολυσμένοι από την αμαρτία και ως πράξη μετανοίας, πίστης και επιστροφής στον Θεό ξέπλεναν τις αμαρτίες τους στα νερά του Ιορδάνη• και τα νερά εκείνα βάραιναν από το βάρος της ανθρώπινης αμαρτίας, έγιναν αυτό που ο θρύλος σε πολλές χώρες ονομάζει, τα νεκρά, δηλητηριώδη νερά της αμαρτίας. Και έρχεται ο Ιησούς, και όντας αναμάρτητος, καταδύεται σ’ αυτά τα νερά του θανάτου, όπως βουτάει κάποιος το λευκό μαλλί στη βαφή˙ και αναδύεται φορτωμένος με όλη την αμαρτία που είχε ξεπλυθεί σ’ εκείνα τα νερά.
Η αρχαία φωτισμένη σκέψη είχε συλλάβει πρώτη κάτι από αυτό το μυστήριο στην ιστορία του Ηρακλή όπως αναφέρεται από παλιά. Ο Ηρακλής αντιπροσωπεύει τον ήρωα• σκοτώνει μ’ ένα βέλος τον Κένταυρο, το μυθικό πλάσμα που είναι μισό τέρας και μισό άνθρωπος, μια εικόνα για το κακό που μας κάνει η αμαρτία: ανθρώπους και μαζί ζώα, επειδή η εικόνα του Θεού δεν μπορεί να εξαφανισθεί, αλλά μπορεί να βεβηλωθεί, δεν μπορεί να καταστραφεί αλλά μπορεί να γίνει τερατώδης όπως στον μύθο του Κενταύρου. Και τη στιγμή που πεθαίνει, στέλνει στον Ηρακλή τον χιτώνα του ζητώντας να τον φοράει σε ανάμνηση της νίκης του. Kαι όταν τον φοράει, κολλάει στο σώμα του και τον καίει σαν φωτιά. Και τον σκίζει και μαζί με τη σάρκα του χάνει και τη ζωή του.
Δεν είναι αυτή η εικόνα αρκετή, μια φωτισμένη σύλληψη γι’ αυτό που συνέβη στον Χριστό; Ναι, καταδύεται στα νερά του θανάτου• αναδύεται από το νερό ενδεδυμένος τις συνέπειες της ανθρώπινης αμαρτίας, όπως ο Ηρακλής φόρεσε τον χιτώνα που ήταν ποτισμένος με το αίμα του ανθρωπόμορφου τέρατος. Και ο Χριστός θα πεθάνει εξαιτίας της αμαρτίας, επειδή είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να ελευθερώσει την ανθρωπότητα από τα δεσμά της. Είμαστε ο δικός Του λαός• η κλίση μας στη γη είναι να γίνουμε στην ανθρώπινη ιστορία, κατά την σύντομη πορεία της ζωής μας, ό,τι υπήρξε ο Χριστός: η σαρκωμένη θεϊκή παρουσία, ευάλωτη στο μαρτύριο και στον θάνατο• αδύναμη, επειδή προσφέρεται ελεύθερα και ολοκληρωτικά. Και το κάλεσμά μας από τον Θεό είναι ν’ αγωνιστούμε κόντρα σε κάθε αμαρτία, σε κάθε κακό, να ελευθερωθούμε μέσω της πίστης και της υπακοής, της αγάπης και του ασκητικού κόπου από το κάθε τι που δεν είναι άξιο της αγάπης του Θεού, που δεν μπορεί να ενωθεί μαζί Του. Και τότε, να προσφέρουμε τον εαυτό μας στη ζωή και στον θάνατο για την σωτηρία κάθε προσώπου, κάθε έθνους και του κόσμου.
Αυτό έχει να μας πει η γιορτή των Θεοφανείων. Ας ακολουθήσουμε τα βήματα του Διδασκάλου μας, από κένταυροι ας γίνουμε αληθινοί άνθρωποι, να ενωθούμε με τον Θεό δια του Χριστού με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ας παραδώσουμε τη ζωή μας, και ας προσφέρουμε αν χρειάζεται τον θάνατό μας για τη σωτηρία όλων όσοι τη χρειάζονται. Αμήν.
18 Ιανουαρίου 1985
(Πηγή και απόδοση στην νεοελληνική: agiazoni.gr)
