Κάποτε, ένας ξένος τουρίστας επισκέφθηκε έναν διάσημο αγιορείτη γέροντα και με έκπληξη διαπίστωσε ότι η κατοικία του αποτελούνταν μόνο από ένα δωμάτιο γεμάτο εικόνες και βιβλία.
Ένα τραπέζι, ένα ξύλινο παγκάκι, αυτά ήταν όλα τα έπιπλά του.
– Μα πού είναι τα έπιπλά σου; ρώτησε έκπληκτος ο Αμερικανός.
– Και τα δικά σου; απάντησε ο γέροντας.
– Τα δικά μου; Μα εγώ είμαι ...
περαστικός, τουρίστας είμαι!– Κι εγώ το ίδιο, απάντησε ο γέροντας..
*****
Η καταστροφή του ανθρώπου είναι όταν έχει τα πάντα (υλικά αγαθά) ”επ’ αφθονία”. Τότε δύσκολα αισθάνεται την παρουσία του Θεού και τις ευεργεσίες Του.
Θέλεις να παρασύρεις μακριά από τον Θεό κάποιον; Δώστου άφθονα τα υλικά. Ε, και τον Θεό θα ξεχάσει και τα πάντα..
Γι’ αυτό όταν κάποια δυσκολία μας συμβαίνει, δεν πρέπει να δυσανασχετούμε, αλλά να καταλαβαίνουμε, ότι ο Θεός μ’ αυτό θέλει να μας φέρει πιο κοντά Του και να συναισθανόμαστε έτσι, ότι των πάντων χορηγός είναι Αυτός..
Σήμερα οι άνθρωποι τα έχουν όλα και γι’ αυτό δεν εκτιμούν τίποτε. Αν όμως έρθει δύσκολος καιρός, πείνα κ.λπ., και δεν έχουν τι να φάνε, τότε θα εκτιμήσουν και το ψωμί και την μαρμελάδα και όσα θα στερηθούν.
Άμα δεν δοξάζουμε τον Θεό, επιτρέπει ο Θεός να έρθει μια δοκιμασία, για να εκτιμήσουμε τα πράγματα. Ενώ, όταν τα εκτιμούμε, δεν επιτρέπει ο Θεός να συμβεί κάτι το κακό.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
