Η πολυτελής ταφή – από τον βίο του αγίου Εφραίμ.

 Η πολυτελής ταφή είναι πολύ επιζήμια. Γι’ αυτό και οι φιλόθεοι άνθρωποι επιθυμούν σφοδρά τον ευτελή ενταφιασμό, ως ωφέλιμο.

Ο άγιος Εφραίμ, όταν έμελλε να φύγει πλέον από τη ζωή, έδωσε τις ακόλουθες αυστηρές εντολές: «Να μην ψάλετε κανένα άσμα στον Εφραίμ˙ να μη με θάψετε με πολυτελή ενδυμασία˙ να μην κάνετε ειδικό τάφο για το σώμα μου. Έχω δώσει λόγο στον Θεό να ταφώ μαζί με τους ξένους, επειδή εγώ είμαι ξένος και περαστικός, όπως όλοι οι πρόγονοί μου.1 Αν όμως κανείς, από αγάπη στον πνευματικό του πατέρα, μου έχει κιόλας ετοιμάσει πολυτελές ένδυμα προορισμένο για την ταφή, να το δώσει στους φτωχούς».

Τέτοιες λοιπόν αυστηρές εντολές έδινε στους παρευρισκόμενους˙ ένας όμως από αυτούς, που ήταν από τους πιο επίσημους και θερμούς, είχε ετοιμάσει ένδυμα πολυτελές και πανάκριβο και σκόπευε να ντύσει με αυτό το σώμα του αγίου μετά τον θάνατό του. Όταν άκουσε την εντολή του, λυπήθηκε πολύ για τη ματαίωση του θελήματος και της πρόθεσής του, και γι’ αυτό σκέφτηκε να... μην το δώσεις στους φτωχούς, κρίνοντας ότι είναι καλύτερο να δώσει σε αυτούς χρήματα όσα και η αξία του ενδύματος. Δεν ήξερε, φαίνεται, ότι κάνοντας έτσι, δίνοντάς το δηλαδή στους φτωχούς, θα ευχαριστούσε πολύ περισσότερο τον άγιο Εφραίμ, παρά αν ακολουθούσε το δικό του θέλημα και τη δική του κρίση.

Έτσι έμαθε παθαίνοντας, και αμέσως τιμωρήθηκε για την παρακοή του με το να κυριευτεί από πονηρό δαίμονα, εισπράττοντας για τον κακό λογισμό του τιμωρία ίση με εκείνην που θα δεχόταν αν είχε κάνει την πράξη. Εξαιτίας αυτού, και ενώ όλοι γύρω έβλεπαν, πλησίασε στο κρεβάτι του αγίου στραβώνοντας τα χέρια, στρέφοντας τα μάτια, τρίζοντας τα δόντια, βγάζοντας αφρό από το στόμα και κάνοντας όσα άλλα είναι συμπτώματα φανερής μανίας, επειδή για λόγους θείας οικονομίας παραδόθηκε για παιδαγώγηση στον δαίμονα, στον οποίο προτίμησε να πειστεί, αδιαφορώντας για την πατρική εντολή.

Τι έκανε λοιπόν ο άγιος που έβλεπε τα κρυφά και μιλούσε με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος; «Κατάλαβες», του είπε, «ότι αυτό που έπαθες είναι καρπός αμαρτίας;» Τί όμως άπρεπο έκανες, άνθρωπε, που σου προξένησε τόσο μεγάλη συμφορά;» Εκείνος συνήλθε από τη μανία και εξομολογήθηκε την ανομία του, ξεσκέπασε την παρακοή του, κατηγόρησε την αδυναμία των λογισμών του. Και ο άγιος Εφραίμ τον συμπόνεσε για το πάθος του, δέχτηκε και την εξομολόγησή του, και με μόνη την προσευχή του και την τοποθέτηση των χεριών του στο κεφάλι του ανθρώπου, τον απάλλαξε από τον δαίμονα.

Υποσημείωσις.

1. Πρβ. Ψαλμ. 38, 13

Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»

Τόμος 4-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος

Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

http://www.orp.gr/wordpress/?p=33265

Από τον βίο του οσίου Γεωργίου του Χοζεβίτου

Μια μέρα είπε ο αββάς Ηρακλείδης στον αδελφό του Γεώργιο: «Πάρε το τσεκούρι κι έλα να κόψουμε ξύλα». Είχαν, λοιπόν, ένα φοίνικα άκαρπο και του έδωσε εντολή να τον κόψει. Αυτός όμως έβαλε μετάνοια και τον παρακαλούσε λέγοντας: «Όχι, πάτερ, ας μην τον κόψουμε, τουλάχιστον έχουμε τα βάϊα απ’ αυτόν». Αλλά εκείνος του είπε απειλητικά: «Κόψε τον· να, τόσα χρόνια καρπό δεν έκαμε· γιατί λοιπόν να κρατεί τον τόπο;». Αλλά αυτός έβαλε πάλι μετάνοια με ταπείνωση και είπε: «Εγώ σου εγγυώμαι ότι από τώρα και στο εξής θα καρπίζει». Τον άφησε και από τότε έκανε και περισσότερα και νοστιμότερα φοινίκια απ’ όλους τους άλλους φοίνικες.

Ήταν κάποιος γεωργός από την Ιεριχώ, που τον είχαν φίλο και τον αγαπούσαν πολύ. Αυτός είχε ένα μοναχογιό σε νηπιακή ηλικία που πέθανε. Τον έβαλε, λοιπόν, ο πατέρας σ’ ένα καλάθι μαζί με μερικούς καρπούς από τις απαρχές της συγκομιδής του, τα σκέπασε με αμπελόφυλλα και παίρνοντάς τα έτρεξε στη λαύρα. Χτύπησε την πόρτα του κελλιού κι αφού βγήκε ο Γεώργιος, του άνοιξε και τον οδήγησε μέσα.

Πλησίασε, λοιπόν, ο αγαπητός το γέροντα, έβαλε μετάνοια, έβαλε το καλάθι μπροστά τους, τους παρακάλεσε να ευλογήσουν τους καρπούς της συγκομιδής του και ο ίδιος βγήκε έξω. Κι οι αδελφοί βγάζοντας τους καρπούς από το καλάθι, βρήκαν και το νεκρό νήπιο. Ταράχθηκε ο γέροντας, ο αββάς Ηρακλείδης, όταν το είδε· είπε στον αδελφό του: «Κάλεσε αυτόν τον άνθρωπο, σαν πειρασμός μάς ήλθε σήμερα εδώ πέρα· γιατί απ’ ό,τι βλέπω, ήλθε για να πειράξει εμάς τους αμαρτωλούς».

Ο αδελφός του, ο Γεώργιος, του έβαλε μετάνοια (ήταν τότε σαράντα χρονών περίπου ή και περισσότερο) και του είπε: «Μη λυπάσαι και μην οργίζεσαι, πάτερ, αλλά έλα να παρακαλέσουμε με πίστη τον πολυεύσπλαχνο και πανοικτίρμονα Θεό· κι αν παραβλέψει τις αμαρτίες μας και δεχθεί την παράκλησή μας κι αναστήσει το παιδί, φεύγει παίρνοντας το παιδί του ζωντανό σύμφωνα με την πίστη του. Αν δεν θέλει η αγαθότης Του να το κάνει αυτό, ας ...

Πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε δαίμονας ασχολείται με κάποιο συγκεκριμένο πάθος..

 

Αββάς Κασσιανός

Πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε δαίμονας ασχολείται με κάποιο συγκεκριμένο πάθος, που φροντίζει πρώτα να το σπέρνει στην καρδιά του ανθρώπου και μετά να το καλλιεργεί. 

Μερικοί δαίμονες ασχολούνται με τα πάθη της ακολασίας, ενώ άλλοι με το πάθος της βλασφημίας. Άλλοι ξεσηκώνουν την οργή και τον θυμό. Άλλοι βυθίζουν τον άνθρωπο στη λύπη και άλλοι του προκαλούν κενοδοξία και υπερηφάνεια. 

Ο καθένας τους πασχίζει να...

Στο επανιδείν στον Παράδεισο! (Μια συγκλονιστική ιστορία μετανοίας)

 Κωνσταντινουπολίτης έμπορος στο Παρίσι, επιτυχημένος, χωρίς όμως οικογένεια, ζούσε άσωτα. Για να εκφρασθούμε με τα ίδια του τα λόγια, η ζωή του και τα ενδιαφέροντά του ήταν «η γαστέρα και τα υπογάστρια».

Σε κάποιο από τα κενά που ένιωθε μετά τις κραιπάλες του, στα συνειδησιακά κονταροχτυπήματά του, αισθάνθηκε αόρατο χέρι να τον πιάνει από τον ώμο και στιβαρά να τον οδηγεί σε ένα κομοδίνο. Άνοιξε, σαν υπνωτισμένος πάντα, το συρτάρι και τράβηξε έξω ένα βιβλίο.

Το είχε βρει πεσμένο στον δρόμο και το είχε περιμαζέψει γιατί είχε ελκυσθεί η προσοχή του από την εμφάνισή του – ήταν δεμένο καλλιτεχνικά.

Το πήρε λοιπόν από το συρτάρι και το άνοιξε. Ήταν η Αγία Γραφή. Αυτό ήταν! Γνώρισε τον Κύριο, παράτησε τα ...

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος στη θρησκεία μας και στη λαϊκή μας παράδοση

γράφει ο Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Προφήτης και Βαπτιστής είναι από τις μεγαλύτερες μορφές που συνδέουν την Παλαιά με την Καινή Διαθήκη. Είναι η «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», λέγουσα «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου» σύμφωνα με τον προφήτη Ησαΐα (Ματθαίου Γ΄, 3 και Μάρκου Α΄, 3) και «λύχνος καιόμενος και φαίνων» (Ιωάννου Ε΄, 35). Είναι ακόμα το «παιδίον» το οποίον θα ονομαστεί «προφήτης Υψίστου» (Λουκά Α΄, 76).

Για τους ευσεβείς και θεοφοβούμενους γονείς του, τον ιερέα Ζαχαρία και την Ελισάβετ ο χρόνος κύλησε χωρίς την έγκαιρη εκπλήρωση της μεγάλης επιθυμίας τους για τεκνοποίηση. Σε προχωρημένη ηλικία πλέον, και ενώ ο Ζαχαρίας προσέφερε θυμίαμα στο Ναό του Σολομώντος, τον επεσκέφθη ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και του ανακοίνωσε ότι εισακούσθηκαν οι δεήσεις τους από τον Ύψιστο για την απόκτηση τέκνου. Ταράχθηκε ο ιερέας και τον κατέλαβε μεγάλος φόβος, ενώ εξέφρασε της απορία του στον απρόσμενο επισκέπτη του, πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, αφού η γυναίκα του ήταν προχωρημένης ηλικίας. Για να τον πείσει ο Αρχάγγελος, τού είπε πως από εκείνη τη στιγμή θα παραμείνει άλαλος μέχρι τη γέννηση του παιδιού (Λουκά Α΄, 7, 9, 11, 12, 18, 20).
Στην κοιλιά της μητέρας του, ακόμα, ο Ιωάννης, σκίρτησε από αγαλλίαση, όταν επισκέφθηκε και ασπάσθηκε την Ελισάβετ η Παναγία, η οποία κυοφορούσε το Μεσσία (Λουκά Α΄, 41).

Οκτώ μέρες μετά τη γέννηση του αγίου τέκνου, οι προσκεκλημένοι για την περιτομή ρώτησαν το Ζαχαρία ποιό θα είναι το όνομά του. Εκείνος, μη μπορώντας ακόμα να μιλήσει, έγραψε σε μια πινακίδα «Ιωάννης». Αμέσως λύθηκε η φωνή του και δόξασε το Θεό για τη μεγάλη ευεργεσία (Λουκά Α΄, 63, 64).

Κατά μία εκδοχή της παράδοσης, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος σώθηκε από τη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη με θαυματουργικό τρόπο, όταν ο τέταρτος μάγος δωροδόκησε τους στρατιώτες-σφαγιαστές.
Από μικρή ηλικία εγκατέλειψε κάθε τι εγκόσμιο και ...

Σύναξη Τιμίου Προδρόμου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 ΣΥΝΑΞΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ[:Πράξ.19, 1-8]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

     «Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ᾿Απολλὼ εἶναι ἐν Κορίνθῳ Παῦλον διελθόντα τὰ ἀνωτερικὰ μέρη ἐλθεῖν εἰς ῎Εφεσον· καὶ εὑρὼν μαθητάς τινας εἶπε πρὸς αὐτούς· εἰ Πνεῦμα ῞Αγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· ἀλλ᾿ οὐδὲ εἰ Πνεῦμα ῞Αγιόν ἐστιν ἠκούσαμεν.  Εἶπέ τε πρὸς αὐτούς· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε; Οἱ δὲ εἶπον· εἰς τὸ ᾿Ιωάννου βάπτισμα. Εἶπε δὲ Παῦλος· ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ᾿ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσι, τοῦτ᾿ ἔστιν εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστόν. Ἀκούσαντες δὲ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. Καὶ ἐπιθέντος αὐτοῖς τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶ προεφήτευον. Ἦσαν δὲ οἱ πάντες ἄνδρες ὡσεὶ δεκαδύο. Εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπαρρησιάζετο ἐπὶ μῆνας τρεῖς διαλεγόμενος καὶ πείθων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ(:Όσο χρόνο ο Απολλώς ήταν στην Κόρινθο, ο Παύλος, αφού περιόδευσε τα βορειότερα και υψηλότερα μέρη της Μικράς Ασίας, ύστερα πήγε στην Έφεσο. Κι όταν βρήκε εκεί κάποιους μαθητές, τους ρώτησε: «Όταν πιστέψατε, λάβατε τα έκτακτα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος;». Κι αυτοί του απάντησαν: «Μα εμείς ούτε καν έχουμε ακούσει ακόμη εάν υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους Πνεύμα Άγιο, που να ενεργεί και να μεταδίδει χαρίσματα». Τότε ο Παύλος τούς ρώτησε: «Τι είδους λοιπόν βάπτισμα λάβατε και σε τίνος το όνομα βαπτιστήκατε;». Κι αυτοί απάντησαν: «Λάβαμε το βάπτισμα του Ιωάννη».   Ο Παύλος τότε τους εξήγησε: «Ο Ιωάννης έδωσε βάπτισμα που οδηγούσε σε μετάνοια, χωρίς όμως να δίνει και την άφεση των αμαρτιών. Γι’ αυτό ο Ιωάννης προέτρεπε τον λαό να πιστέψουν σε Εκείνον που ερχόταν ύστερα απ’ αυτόν, δηλαδή στον Ιησού Χριστό, ο Οποίος θα πρόσφερε την άφεση και τη σωτηρία». 

Όταν τα άκουσαν αυτά, βαπτίστηκαν, αφού πίστεψαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού και στήριξαν σε Αυτόν όλη την εμπιστοσύνη και την ελπίδα τους, αναγνωρίζοντας ότι Aυτός είναι ο Μεσσίας, λυτρωτής και Κύριος. Κι όταν ο Παύλος έβαλε τα χέρια του πάνω στα κεφάλια τους, ήλθε το Άγιο Πνεύμα επάνω τους και τους μετέδωσε διπλό χάρισμα˙ μιλούσαν δηλαδή σε διάφορες ξένες γλώσσες, τις οποίες πιο πριν δεν τις γνώριζαν, και συγχρόνως προφήτευαν. Όλοι αυτοί ήταν περίπου δώδεκα άνδρες.  Στη συνέχεια, επί τρεις μήνες ο Παύλος πήγαινε στη συναγωγή και κήρυττε με θάρρος. Και συζητούσε εκεί με τους Ιουδαίους, προβάλλοντάς τους πειστικές αποδείξεις για τις αλήθειες που αναφέρονταν στη Βασιλεία του Θεού, την οποία εγκαθίδρυσε πάνω στη γη και στις καρδιές των πιστών ο Κύριος Ιησούς)»[Πράξ.19,1-8].

       «Ἐγένετο δὲ(:Συνέβη)», λέγει, «Παῦλον διελθόντα τὰ ἀνωτερικὰ μέρη ἐλθεῖν εἰς ῎Εφεσον(:τότε να περάσει ο Παύλος τα μεσόγεια μέρη και να έρθει στην Έφεσο)»[Πράξ.19,1]. Αυτά τα μέρη βέβαια είναι τα γύρω από την Καισάρεια και τα υπόλοιπα που επισκέφθηκε. «Καὶ εὑρὼν μαθητάς τινας εἶπε πρὸς αὐτούς· εἰ Πνεῦμα ῞Αγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες;(:Κι όταν βρήκε εκεί κάποιους μαθητές, τους ρώτησε: «Όταν πιστέψατε, λάβατε τα έκτακτα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος;)»[Πράξ.19,1-2]. Το ότι αυτοί ούτε ...

«Μαμά πέταξε αυτό που έχεις στην τσέπη σου, μην με βασανίζεις!»

 

 

 

Η Ζηναϊδα Ζδάνοβα διηγείται πως το 1946 στο σπίτι τους, όπου φιλοξενούνταν τότε η Ρωσίδα Αγία Ματρώνα, έφεραν μία γυναίκα, που κατείχε μεγάλη θέση. Ο μοναχογιός της τρελάθηκε και ο άνδρας της σκοτώθηκε στο μέτωπο. Η ίδια φυσικά ήταν άθεη. Πήγαινε τον άρρωστο γιό της στην Ευρώπη, αλλά ονομαστοί εκεί ψυχίατροι δεν τον βοηθήσανε.

«Ήρθα σε σας, από την απελπισία μου», της είπε. «Δεν έχω να πάω πουθενά αλλού…».

 

Η Αγία Ματρώνα τη ρώτησε:
-«Άμα ο Κύριος κάνει το παιδί σου καλά, θα πιστέψεις στο Θεό»;
-«Δεν ξέρω πως είναι το να πιστεύει κανείς», απάντησε η γυναίκα.
Τότε η Ματρώνα είπε να της φέρουν νερό και ...

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Λόγος εις τα Άγια Θεοφάνεια

 Αγαπητοί μου, θέλω νά γιορτάσουμε καί ἐπιθυμῶ νά πανηγυρίσουμε· γιατί ἡ ἁγία ἡμέρα τῶν Φώτων ἀποτελεῖ καί θύρα ἑορτῆς καί θύρα πανηγύρεως. Διότι ἀφ’ ἑνός μέν σφραγίζει τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ὅπου ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν ξάπλωνε μέσα σέ φάτνη ὡς βρέφος πού θήλαζε καί ἀφ’ ἑτέρου ἀνοίγει τίς πηγές τοῦ Ἰορδάνη, ὅπου καί πάλι ὁ ἴδιος βαπτίζεται μαζί μέ τούς ἁμαρτωλούς, χαρίζοντας στόν κόσμο ἄφεση ἁμαρτιῶν διά τῶν ἀχράντων μελῶν τοῦ σώματός του. Ἀλλά ὅταν Αὐτός ἐμφανίσθηκε στή γῆ ἀπό μήτρα ἀνθρώπινη, συμπεριφέρθηκε στά νήπια ὡς νήπιο, στούς ἀνθρώπους ὡς ἄνθρωπος, στή μητέρα του ὡς γιός, στούς ποιμένες ὡς καλός ποιμένας. Γιατί λέει ἡ θεία Γραφή· «Ἐγώ εἶμαι ὁ καλός ποιμένας πού θυσίασε τή ζωή του γιά τά πρόβατά του».

Καί τώρα σκοπεύει νά καταλάβει τίς πηγές τοῦ Ἰορδάνη, θέλοντας νά ξεπλύνει τήν ἁμαρτία τῶν τελωνῶν καί τῶν ἁμαρτωλῶν. Καί, νά, τό μεγάλο θαῦμα αὐτῆς τῆς πανηγύρεως. Ὁ σοφώτατος Παῦλος φωνάζει καί λέγει· «Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους». Καί πλεονάζει στόν κόσμο κάθε εἴδους λαμπρότητα. Χαίρεται ὁ οὐρανός ὁ ὁποῖος πρῶτος ἄκουσε μέ...

Eίναι παρατηρημένο ότι μόνο ο Ορθόδοξος Αγιασμός διατηρείται χωρίς να χαλάει

«Είναι γνωστό ότι ο Αγιασμός έχει πολύ ισχυρή και σταθερή δομή. Αυτό το νερό μπορεί να μεταβιβάσει τις ιδιότητές του. Πάρτε μόνο 10 γραμμάρια και αραιώστε τα σε 60 λίτρα κοινό νερό και όλο πλέον θα έχει τις ιδιότητες του αγιασμού»!

Πρέπει να τονισθεί ότι η εμπειρία μας είναι μόνο στο υλικό πεδίο. Δεν μπορούμε να πειραματισθούμε με την ίδια την ψυχή, και βέβαια είναι αδύνατο να κατανοήσομε πως δρα ο Θεός με τις άκτιστες ενέργειές Του μέσα από τα αληθινά Μυστήρια, που τελούνται αποκλειστικά μέσα στην Εκκλησία. Και είναι παρατηρημένο ότι μόνο ο Ορθόδοξος Αγιασμός διατηρείται χωρίς να χαλάει.

Στα άλλα δόγματα και θρησκείες υπάρχουν μόνο τύποι και σκιές της αλήθειας, από πλυσίματα και βουτήγματα στο νερό που είναι ανωφελή πνευματικά. Γι’ αυτό και «ο Χριστός έδειξε ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε βουτήγματα στο νερό και έθιμα ανωφελή, και εντολές ανθρώπων και διδασκαλίες»… καθώς λέει ο άγιος Επιφάνιος της Κύπρου.

Αν και μόνο οι πιστοί (Ορθόδοξοι Χριστιανοί) μπορούν μυστηριακά να ωφεληθούν πνευματικά, στο φυσικό πεδίο των ανθρώπινων συναισθημάτων όλοι μπορούν να αλληλεπιδράσουν, και...

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ!

News

Μόσχα, 17 Μαρτίου 2006, 14:40, ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax.

Το σημείο του Σταυρού και της Ορθόδοξης (Χριστιανικής) προσευχής είναι

ικανά να σκοτώσουν μικρόβια, και να μεταβάλουν της οπτικές ιδιότητες του

νερού. Μία μελέτη.

Επιστήμονες έχουν αποδείξει πειραματικά τις θαυματουργικές ιδιότητες του σημείου του

Σταυρού και της προσευχής.

«Είναι διαπιστωμένο ότι η παλιά συνήθεια να γίνεται το σημείο του Σταυρού πάνω από το

φαγητό και το ποτό πριν το γεύμα, έχει ένα προφανές μυστικό νόημα. Πίσω από αυτό παραμένει

η πρακτική χρησιμότητα:

Η τροφή κυριολεκτικά καθαρίζεται μέσα σε μια στιγμή. Αυτό είναι ένα μεγάλο

θαύμα, που κυριολεκτικά ...