Τόσο στὴν προσωπική μας ζωή, ὅσο καὶ στὴ ζωὴ τοῦ τόπου μας καὶ τῆς ἀνθρωπότητος, ἔβλεπε σημάδια ἐλπίδας. Ἕνα βράδυ ποὺ τοῦ εἴχαμε ἐμπιστευθεῖ τὴ θλίψη μας καὶ τὴ στενοχώρια μας γιὰ τὰ ὅσα συνέβαιναν γύρω μας, μᾶς ἐκμυστηρεύθηκε.“Ἡ ἐποχή μας εἶναι σὰν τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τότε ὁ κόσμος εἶχε φθάσει σὲ...
μιὰ ἄθλια κατάσταση. Ὁ Θεὸς ὅμως, μᾶς λυπήθηκε.
Καὶ τώρα δὲν πρέπει ν’ ἀπελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα ἀπὸ τὴ συμφορὰ νὰ ἐμφανίζεται κάποιος πολὺ σπουδαῖος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ συνεγείρει καὶ θὰ ἑνώσει τὸν κόσμο πρὸς τὸ καλό”
(Ἀνθολόγιο ΣυμβουλῶνΓέροντος Πορφυρίου, σελ. 82)
Πηγή
http://www.porphyrios.net
