vatopaidifriend4
Ο στάρετς Λεωνίδας δεν έδινε προσοχή στο τι θα ειπούν οι άλλοι για την συμπεριφορά του.
.Ο π. Λεωνίδας βρισκόταν συνεχώς με τον κόσμο. Έζησε την ζωή της ησυχίας, γιατί έφλεγε την καρδιά του η αγάπη για τον πλησίον. Σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, «μείζονα ταύτης άγάπην ουδείς έχει, ίνα πς την ψυχήν αύτοϋ θη υπέρ των φίλων αΰτοΰ».
Oi άνθρωποι πού έσκανδαλίζοντο, δεν κατάλαβαν ότι, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος: «Είναι αληθινά μεγάλο πράγμα, να υπομένεις με ανδρεία τον καύσωνα της ησυχίας. Ασύγκριτα όμως ανώτερο είναι να μή φοβείσαι τους θορύβους· αλλά να μένεις απτόητος και ατάραχος· και να συναναστρέφεσαι εξωτερικά με τους ανθρώπους- και εσωτερικά με τον Θεό» (Λόγος εις τον Ποιμένα, & 43).
- «Καλά, τι ιερομόναχος είναι αυτός εδώ;»
Ο χαρισματούχος Γέροντας κατάλαβε, τι συνέβαινε. Σηκώθηκε όρθιος· και κτυπώντας την κοιλιά του, φώναξε δυνατά, προς το πλήθος:
- Ε, Κόπτσεφ! Τα τούμπανα ακούγονται ωραία πέρα στα βουνά. Μα όταν πλησιάσεις, βλέπεις όπ είναι ένα ξερό δέρμα. Κοίταξε, αδελφέ, τι κοιλιά έχω!
Ο π. Π. πάγωσε από τον φόβο του. Πώς ήταν δυνατό ένας άνθρωπος, πού για πρώτη φορά στη ζωή του τον έβλεπε, να τον φωνάζει με το όνομα του; Πώς γνώριζε τις σκέψεις του; Τρέμοντας έπεσε στα πόδια του. Ο π. Λεωνίδας μπροστά, σε όλους τον επέπληξε, γιατί στο δρόμο είχε τσακωθή με τον οδηγό του.
Πηγή: Στάρετς Λεωνίδας, Μετάφραση: οι Διάκονοι Αλκίσων Μιχαήλ & Χαρίτων Μιχαήλ, Διασκευή: Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1992
Ο στάρετς Λεωνίδας δεν έδινε προσοχή στο τι θα ειπούν οι άλλοι για την συμπεριφορά του.
.Ο π. Λεωνίδας βρισκόταν συνεχώς με τον κόσμο. Έζησε την ζωή της ησυχίας, γιατί έφλεγε την καρδιά του η αγάπη για τον πλησίον. Σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, «μείζονα ταύτης άγάπην ουδείς έχει, ίνα πς την ψυχήν αύτοϋ θη υπέρ των φίλων αΰτοΰ».
Oi άνθρωποι πού έσκανδαλίζοντο, δεν κατάλαβαν ότι, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος: «Είναι αληθινά μεγάλο πράγμα, να υπομένεις με ανδρεία τον καύσωνα της ησυχίας. Ασύγκριτα όμως ανώτερο είναι να μή φοβείσαι τους θορύβους· αλλά να μένεις απτόητος και ατάραχος· και να συναναστρέφεσαι εξωτερικά με τους ανθρώπους- και εσωτερικά με τον Θεό» (Λόγος εις τον Ποιμένα, & 43).
- Αλλοι πάλι έσκανδαλίζονταν από την απλότητα και ...τα γεμάτα χιούμορ αστεία του.
- Και άλλοι επειδή ήταν χοντρός· όχι γιατί έτρωγε πολύ· αλλά επειδή έπασχε από κάποια ασθένεια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του εξαιτίας της κακής του υγείας, σπανίως έβρισκε φαγητό κατάλληλο για το στομάχι του. Το φαγητό του ήταν πάντοτε πολύ λίγο.
- «Καλά, τι ιερομόναχος είναι αυτός εδώ;»
Ο χαρισματούχος Γέροντας κατάλαβε, τι συνέβαινε. Σηκώθηκε όρθιος· και κτυπώντας την κοιλιά του, φώναξε δυνατά, προς το πλήθος:
- Ε, Κόπτσεφ! Τα τούμπανα ακούγονται ωραία πέρα στα βουνά. Μα όταν πλησιάσεις, βλέπεις όπ είναι ένα ξερό δέρμα. Κοίταξε, αδελφέ, τι κοιλιά έχω!
Ο π. Π. πάγωσε από τον φόβο του. Πώς ήταν δυνατό ένας άνθρωπος, πού για πρώτη φορά στη ζωή του τον έβλεπε, να τον φωνάζει με το όνομα του; Πώς γνώριζε τις σκέψεις του; Τρέμοντας έπεσε στα πόδια του. Ο π. Λεωνίδας μπροστά, σε όλους τον επέπληξε, γιατί στο δρόμο είχε τσακωθή με τον οδηγό του.
Πηγή: Στάρετς Λεωνίδας, Μετάφραση: οι Διάκονοι Αλκίσων Μιχαήλ & Χαρίτων Μιχαήλ, Διασκευή: Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1992
