Κηδεύτηκε το πρωί ο μακροβιότερος ασκητής του Αγίου Όρους, π.Ιωάννης Χιλανδαρινός ο οποίος απεβίωσε την περασμένη Κυριακή σε ....ηλικία 105 ετών. Η καταγωγή του ήταν σερβική και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Βίτο Ράντογιτς. Όταν αποφάσισε να μεταβεί στο Αγιο Όρος εγκαταστάθηκε στο σερβικό μοναστήρι,το Χιλανδάρι. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο ενώ αφιέρωνε τον περισσότερο χρόνο της ζωής του στην προσευχή.ο πατέρας Ιωάννης, σέρβικης καταγωγής βρέθηκε στη Μονή Χιλανδαρίου μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο μακροβιότερος ασκητής της αθωνικής πολιτείας κατά τη διάρκεια της μεγάλης φωτιάς του 2004 στην αθωνική πολιτεία, έπεσε στη μάχη της κατάσβεσης της πυρκαγιάς και κατάφερε να διασώσει πολλές και πολύτιμες εικόνες. Ο πατέρας Ιωάννης, γεννήθηκε στο Βελιγράδι και έζησε για πολλά χρόνια στην Αγγλία πριν αφιερωθεί στον Θεό. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τον αφιέρωνε στην προσευχή, πάντα όμως έβρισκε ώρα για να την περάσει στον κήπο της Μονής Χιλανδαρίου, την ευθύνη του οποίου είχε. Του άρεσε ιδιαίτερα να φορά τσουβάλια στα πόδια, να φροντίζει τα λαχανικά, με υπομονή και αγάπη, γιατί όπως έλεγε είναι κι αυτά "δημιουργήματα του Θεού". Μάλιστα εξέπληξε τους πάντες όταν στα 103 του χρόνια αγόρασε έναν φορητό υπολογιστή προκειμένου να μπορεί να αποθηκεύει τα ποιήματα που έγραφε. Γεννήθηκε το 1906, σε ένα προάστιο του Βελιγραδίου, το Ούμτσαρι, του Δήμου Γκρόκα, δίπλα στις όχθες του ποταμού Ράλια. Μετά το σχολείο, άνοιξε ένα κατάστημα και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει μακριά από την πατρίδα, "εξόριστο" σε Ιταλία, Γερμανία και τελικά στην Αγγλία, όπου παντρεύτηκε, σύντομα όμως έχασε τη σύζυγό του και από τότε αφιερώθηκε στον Θεό. Ενα ταξίδι στο Αγιον Ορος τού έδειξε τον τόπο όπου ρίζωσε και δεν έφυγε ποτέ. Δεν επισκέφτηκε τη Σερβία, ούτε καν για να δει αγαπημένα πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. "Δεν είναι αυτό που ήξερα, δεν θα μου θυμίσει τα παιδικά μου χρόνια, ο θρήνος θα είναι μεγάλος. Θέλω να έχω ωραίες αναμνήσεις από την πατρίδα", έλεγε. Στο σερβικό μοναστήρι, το Χιλανδάρι, όλοι τον ήξεραν, και οι Σέρβοι επισκέπτες ήθελαν να τον συναντήσουν και να φωτογραφηθούν μαζί του. Η ιστορία του συγκινούσε χρόνια τώρα, ενώ τελευταία έλεγε και ξανάλεγε πως περίμενε τον Θεό να τον πάρει κοντά του.
