Κάνε κλικ στην εικόνα .Κατόπιν DOWNLOAD κλικ και ανοίγει το αρχείο σε power-point
(Δ1)ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Γυναικείες φυλακές ανηλίκων. (Δ2) Πλησιάζουν Χριστούγεννα(Δ3) και γι’ αυτό τις παραγγελίες τις προσέξαμε να τις τελειώσουμε με ακρίβεια και συνέπεια. Θέλαμε να νιώσουν περισσότερο(Δ4) την αγάπη του Θεού αυτές τις ημέρες τα «εξαρτημένα» παιδιά.
Τη βρήκαμε βυθισμένη στις σκέψεις της. (Δ5) Όταν της δώσαμε τις χάντρες για να κεντήσει, (Δ6) κάτι που το ήθελε πολύ, η Σαλώμη μας κοίταξε καλά – καλά στα μάτια και μας είπε:
- Σας ευχαριστώ! Τουλάχιστον τώρα θα περνάνε πιο δημιουργικά οι ώρες μου.
- Θα ήθελες κάτι άλλο; τη ρώτησα, για να μην κλειστεί ξανά στον εαυτό της.
Κοίταξε προς το παράθυρο της φυλακής, (Δ7) αναστέναξε και μου απάντησε:
- Εγώ θέλω να ζήσω κοντά στη φύση,(Δ8) στον καθαρό αέρα. Θέλω ν’ ακούω τα πουλιά (Δ9)να κελαηδούν. Να γεμίσω τον τόπο λουλούδια, (Δ10) να κόψω καρπούς από τα δέντρα. (Δ11)Θέλω να χαίρομαι την ανατολή (Δ12) και τη δύση του ήλιου. (Δ13)
Πριν προλάβω να μιλήσω μπήκε στην κουβέντα η Θέκλα.
- Δεν τα έχεις σκεφτεί όλα καλά, Σαλώμη, της απάντησε… Το πρόβλημα το δικό μας είναι κυρίως εσωτερικό. (Δ14)Μέσα η ψυχή μας είναι κούφια, είναι το κενό που δεν μπορούμε να γεμίσουμε. Γι’ αυτό καταλήξαμε στα ναρκωτικά. (Δ15) Δεν λέω, πολύ βοηθάει η φύση, αλλά αν δεν τακτοποιηθείς μέσα σου, μετά από τις πρώτες ευχάριστες εντυπώσεις, θα ξαναρχίσει το δράμα της μοναξιάς, (Δ16) του εσωτερικού κενού και θα τα παρατήσεις και τότε θα ζητήσεις κάτι άλλο. Πρέπει πρώτα να ξεδιψάσει η ψυχή σου. Να βρει αυτό το κάτι, που της λείπει και δεν ησυχάζει.
- Δεν της λείπει κάτι Θέκλα, της λείπει Κάποιος(Δ17). Αυτός που μας έστειλε να σας φέρουμε το μεγάλο Του μήνυμα. Το μήνυμα της χαράς της μεγάλης… Πως γεννήθηκε για σας, για μας, για όλο τον κόσμο, να γεμίσει την ψυχή μας και να σώσει την ψυχή μας. Αυτό το μήνυμα ή το δέχεσαι και ανασταίνεσαι ή το περιφρονείς και καταποντίζεσαι.
Οι κοπέλες πρόσεξαν πολύ τα τελευταία λόγια, όμως η Σαλώμη ξεφώνισε σχεδόν:
- Μα πώς να πιστέψεις πως ο Θεός έγινε άνθρωπος από αγάπη;
Όλες περίμεναν να συνεχίσω…
- Καθίστε εδώ κοντά μου, είπα και στα άλλα κορίτσια του θαλάμου, τα καταδικασμένα για ναρκωτικά. Θα σας πω μια ιστορία, που τη θυμάμαι από παιδί. (Δ18)
Εκείνα συσπειρώθηκαν, μερικά ακούμπησαν επάνω μου και περίμεναν.
- Ξημέρωναν Χριστούγεννα και οι καμπάνες(Δ19) καλούσαν τους χριστιανούς στη Θεία Λειτουργία. H μητέρα με τα παιδιά έφυγαν για την εκκλησία, (Δ20) ο πατέρας όμως αρνήθηκε έντονα να τους ακολουθήσει. Δεν πίστευε αυτός τέτοια πράγματα. Ήταν μορφωμένος άνθρωπος, πολυδιαβασμένος, αλλά και καλός άνθρωπος, καλός πατέρας και οικογενειάρχης. Όμως το να γίνει ο Θεός άνθρωπος για να σώσει τους ανθρώπους, δεν το χωρούσε το μυαλό του. Με ανήσυχη την ψυχή του, πήρε να διαβάσει την εφημερίδα του. (Δ21) Κάθισε κοντά στο τζάκι που έκαιγε.(Δ22) Έξω έριχνε χιόνι ασταμάτητα. (Δ23) Ξαφνικά, ένα σμήνος από ξεπαγιασμένα σπουργίτια χτυπούσε με τις μυτίτσες του το τζάμι της μεγάλης τραπεζαρίας. (Δ24)
- Ω! τα καημένα, ξεφώνισε και σηκώθηκε αυθόρμητα να τους ανοίξει. Σκέφτηκε όμως, πως καλύτερα θα ήταν να ανάψει το φώς του στάβλου, (Δ25) να τους ανοίξει την πόρτα και να μπουν εκεί. Να τα ταΐσει και να ζεσταθούν. Κατέβηκε, τους άνοιξε, αλλά τα πουλάκια δεν πλησίαζαν. Βγήκε στο χιόνι, τους έριχνε σπόρους, (Δ26) τα προσκαλούσε, αλλά εκείνα φοβήθηκαν και απομακρύνθηκαν περισσότερο. (Δ27)
- Ελάτε, τους φώναζε, εδώ θα ζήσετε, θα ζεσταθείτε και πετούσε συνέχεια σπόρους, αλλά εκείνα πιο πολύ ξεμάκραιναν.(Δ28)
Του ερχόταν να κλάψει, (Δ29)γιατί ήξερε πως σε λίγο θα’ πεφταν στο χιόνι κοκκαλιασμένα.(Δ30)
- Αχ! Να μπορούσα να μιλήσω τη γλώσσα τους, (Δ31) να με καταλάβουν, να μπορούσα να γίνω για μια στιγμή πουλάκι σαν κι αυτά, να τα σώσω…
Τότε σαν λάμψη θεϊκή ήρθε στο νου του μια σκέψη:
- Εγώ θέλω να γίνω πουλάκι, για να σώσω τα πουλιά. Ο Θεός θέλησε να γίνει άνθρωπος για να σώσει τους ανθρώπους. Θέλησε! Και σαν Θεός μπόρεσε κι έγινε.(Δ32)Σαν απόψε…
Βιαστικά ντύθηκε, έβαλε τα καλύτερά του ρούχα κι έφυγε(Δ33) για την εκκλησία. (Δ34)Σε λίγο βρέθηκε γονατιστός μπροστά στη φάτνη.(Δ35) Η χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία δεν είχε ακόμη τελειώσει.
Οι κοπέλες είχαν δακρύσει. (Δ36)
- Σας ευχαριστούμε, είπε η Σαλώμη. Αυτά τα λόγια ήταν η πιο μεγάλη προσφορά σας. Δεν έχει αντάλλαγμα. Πραγματικά ή Τον δέχεσαι και ανασταίνεσαι(Δ37) ή Τον περιφρονείς και γυρεύεις ηρωίνη…(Δ38) Τι κρίμα που το ακούμε τόσο αργά…
Τα διαμάντια όλου του κόσμου(Δ39) αν βάλεις από τη μια μεριά της ζυγαριάς και από την άλλη βάλεις το δάκρυ κάποιου(Δ40) που πίστεψε και γονατίζει με ευγνωμοσύνη μπροστά στο Χριστό, το δεύτερο βαραίνει περισσότερο!
