Τη στιγμή που οι πολιτικοί μας αποφασίζουν να τιμωρήσουν τους γονείς με παιδιά και μάλιστα τους πολυτέκνους γονείς με μεγαλύτερη φορολογία ή μάλλον δυσβάστακτους ή αβάστακτους φόρους ,γιατί τα παιδιά είναι τεκμήριο και βέβαια κοστίζουν ένα θησαυρό, γι' αυτό μας λένε ότι αφού δεν τα πετάξατε εσείς στα σκουπίδια πριν έρθουν στη ζωή καλά να πάθετε ή καλυτέρα μας λένε, τώρα θα δείτε τι θα πάθετε ...
Κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι, καλά ακούω ή ονειρεύομαι;
Ζω σε μια τρέλα ή μπόρα είναι και θα περάσει; Είναι άνθρωποι αυτοί που υπογράφουν τέτοιες αποφάσεις ή κάτι άλλο αλλόκοτο αχαρακτήριστο, για να μη τους χαρακτηρίσω!
Παλαιά, αν κάποιοι δεν χώνευαν τα παιδιά τους λέγαμε γεροντοκόρους, ξινούς ή αχώνευτους. Τους θυμάστε; δεν θέλαμε ούτε να τους ξέρουμε.
Σήμερα; Σήμερα αυτοί αποφασίζουν για ...
μας χωρίς εμάς και δεν αγαπούν τα παιδιά μας.
Επιτίθενται στους πολυτέκνους απανταχού της Ελλάδος όπως για παράδειγμα στους πολυτέκνους εκπαιδευτικούς και βάζουν αδιευκρίνιστες και μίζερες παραπομπές και όρια στην πολυτεκνία λες και η πολύτεκνη μάνα για παράδειγμα είναι μόνο μέχρι τα παιδιά της να γίνουν 18 ετών. Μετά ξεχνάς ότι γέννησες 4-5-6 ...παιδιά και γίνεσαι άτεκνη μητέρα ενώ οι υποχρεώσεις ως πολύτεκνης μεγαλώνουν καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά της. Όχι σου λένε, δεν θα έχεις συνεχές ωράριο στη δουλειά σου!
Και καλά, συνεχίζω ν' αναρωτιέμαι οι 'μεγάλοι μας' κάτι έπαθαν, μα και αυτοί που δεν έχουν πολιτική εξουσία, αλλά έχουν κάποιες θέσεις σε σχολεία και αλλού δεν έχουν τη διάθεση να διακρίνουν ποιος έχει ανάγκη πραγματικής προστασίας και ποιος όχι;
Ζω με την ελπίδα ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι και προσεύχομαι να μη εκλείψει αυτή η ελπίδα και ξέρω, ότι πριν οι πολύτεκνοι γονείς αποφασίσουν να κάνουν παιδιά δεν έβαλαν κάτω χαρτί και μολύβι, αλλά έβαλαν το χέρι στην καρδιά και είπαν «ναι, με τη βοήθεια του Θεού θέλουμε να γεννήσουμε πολλές ζωές, πολλές ελπίδες».
Ζω με την ελπίδα να μη ξαναζήσει φέτος ο Ηρώδης που ακόμα και το άκουσμά του ονόματός του μας προκαλεί τρόμο.
Σε πείσμα των πολλών και των καιρών ζει αυτή η σπίθα της αγάπης, της παιδοποιίας και δε θα σβήσει όση ξινίλα και αν δοθεί, όση κακία και μαυρίλα αν φυσήξει, όση γερούκλα και αν μυρίσει.
Ευχαριστώ
Με τιμή
Αδαμαντία Αλατάρη - Οικονομοπούλου
http://1myblog.pblogs.gr/
