... αφού ξεχειλίζουν τα χρήματα από τις τσέπες μας, αφού η ανάπτυξη της οικονομίας μας έχει ξεπεράσει σε ρυθμούς αυτή της Κίνας, αφού το success story παίρνει σάρκα και οστά, είχαν τη φαεινή ιδέα να ανοίξουν τα εμπορικά καταστήματα την Κυριακή, αρχής γενομένης στην Θεσσαλονίκη την Κυριακή 3 Νοεμβρίου.
(...)
Δεν είναι όμως μόνο το οικονομικό σκέλος σε αυτή την ιστορία. Η Κυριακή για τους Έλληνες είναι ιερή μέρα με όλη της την σημασία. Πέρα από το θρησκευτικό κομμάτι της Κυριακάτικης αργίας και τηςεκκλησιαστικής λειτουργίας εκείνη την ημέρα σμίγει η οικογένειακαι οι φίλοι γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι. Αυτή την παραδοσιακή κατάσταση για την ελληνική οικογένεια έρχονται τώρα οι φωστήρες της οικονομίας να την διαλύσουν. Γιατί ο υπάλληλος που εργάζεται σε ένα εμπορικό κατάστημα είναι ο/η σύζυγος μας, ο γονιός μας, ο αδερφός ή αδερφή μας, το παιδί μας. Και αν ο έμπορος μιας μικρομεσαίας επιχείρησης μπορεί να αποφασίσει να μην ανοίξει το κατάστημα του, αυτό δεν ισχύει για όλα τα μεγάλα εμπορικά πολυκαταστήματα που στο βωμό του κέρδους μίας ακόμα εργάσιμης μέρας δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτή τη φορά τα πράματα όμως δεν... είναι τόσο δύσκολα για να αντιδράσεις νεοέλληνα. Δεν χρειάζεται να κάνεις απεργία, να κατέβεις να αποκλείσεις την είσοδο κάποιου καταστήματος, να συγκρουστείς με την αστυνομία. Απλά κάνε αυτό που έκανες τόσα χρόνια. Κάτσε σπίτι σου, πάνε βόλτα, βγες έξω για καφέ ή για φαγητό. Απλά μη πας για ψώνια.
Ο καθένας που θα πάει για ψώνια επιβραβεύει και δικαιώνει την επιλογή αυτών που αποφάσισαν να επιτρέψουν το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή. Αν τώρα που ξεκινάει να εφαρμόζεται το μέτρο αυτό δεν υπάρξει ανταπόκριση από τον κόσμο, ο ίδιος ο εμπορικός κόσμος θα το παραμερίσει. Ο καθένας που θα σκεφτεί την Κυριακή να μπει σε ένα κατάστημα για αγορές πριν σκεφτεί αν θα του ταιριάζουν τα παπούτσια ή τι χρώμα θα πάρει το φόρεμα ας αναλογιστεί ότι ο υπάλληλος που θα τον εξυπηρετήσει δεν είναι εκείνη τη στιγμή μαζί με την οικογένεια του και τα αγαπημένα του πρόσωπα.
(...)
Δεν είναι όμως μόνο το οικονομικό σκέλος σε αυτή την ιστορία. Η Κυριακή για τους Έλληνες είναι ιερή μέρα με όλη της την σημασία. Πέρα από το θρησκευτικό κομμάτι της Κυριακάτικης αργίας και τηςεκκλησιαστικής λειτουργίας εκείνη την ημέρα σμίγει η οικογένειακαι οι φίλοι γύρω από το μεσημεριανό τραπέζι. Αυτή την παραδοσιακή κατάσταση για την ελληνική οικογένεια έρχονται τώρα οι φωστήρες της οικονομίας να την διαλύσουν. Γιατί ο υπάλληλος που εργάζεται σε ένα εμπορικό κατάστημα είναι ο/η σύζυγος μας, ο γονιός μας, ο αδερφός ή αδερφή μας, το παιδί μας. Και αν ο έμπορος μιας μικρομεσαίας επιχείρησης μπορεί να αποφασίσει να μην ανοίξει το κατάστημα του, αυτό δεν ισχύει για όλα τα μεγάλα εμπορικά πολυκαταστήματα που στο βωμό του κέρδους μίας ακόμα εργάσιμης μέρας δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτή τη φορά τα πράματα όμως δεν... είναι τόσο δύσκολα για να αντιδράσεις νεοέλληνα. Δεν χρειάζεται να κάνεις απεργία, να κατέβεις να αποκλείσεις την είσοδο κάποιου καταστήματος, να συγκρουστείς με την αστυνομία. Απλά κάνε αυτό που έκανες τόσα χρόνια. Κάτσε σπίτι σου, πάνε βόλτα, βγες έξω για καφέ ή για φαγητό. Απλά μη πας για ψώνια.
Ο καθένας που θα πάει για ψώνια επιβραβεύει και δικαιώνει την επιλογή αυτών που αποφάσισαν να επιτρέψουν το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή. Αν τώρα που ξεκινάει να εφαρμόζεται το μέτρο αυτό δεν υπάρξει ανταπόκριση από τον κόσμο, ο ίδιος ο εμπορικός κόσμος θα το παραμερίσει. Ο καθένας που θα σκεφτεί την Κυριακή να μπει σε ένα κατάστημα για αγορές πριν σκεφτεί αν θα του ταιριάζουν τα παπούτσια ή τι χρώμα θα πάρει το φόρεμα ας αναλογιστεί ότι ο υπάλληλος που θα τον εξυπηρετήσει δεν είναι εκείνη τη στιγμή μαζί με την οικογένεια του και τα αγαπημένα του πρόσωπα.
